- Μένω στην πλατεία Μαβίλη, την περιοχή που αν χρειαστείς γιατρό, σίγουρα βρίσκεις, αλλά και μία από τις πιο «κλασικές», πια, γειτονιές της Αθήνας.
- Μένω εδώ τα τελευταία δύο χρόνια. Γεννήθηκα στην Καστέλλα, μεγάλωσα στο Νέο Φάληρο και πέρασα σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή μου στο Ψυχικό. Παρ' όλα αυτά, πέρναγα όλη μου τη μέρα σχεδόν στο κέντρο. Η Μαβίλη ήταν πάντα μία από τις αγαπημένες μου πλατείες της Αθήνας, και τη μέρα και τη νύχτα.
Να ξέρετε ότι το πρωί στη Μαβίλη γεννιούνται ιδέες που το βράδυ γίνονται πράξη!
- Την επέλεξα για την ομορφιά του παράδοξού της: ενώ τη μέρα νομίζεις ότι είναι μια περιοχή μόνο για επισκέπτες, τη νύχτα γίνεται μία από τις πιο παραδοσιακές γειτονιές της Αθήνας, με γιασεμί και πολλά κρυμμένα μυστικά. Να ξέρετε ότι το πρωί στη Μαβίλη γεννιούνται ιδέες που το βράδυ γίνονται πράξη!
- Η μεγαλύτερη αγχολυτική πράξη για μένα είναι να κάθομαι στα παγκάκια της πλατείας και να χαζεύω το σιντριβάνι, ακούγοντας τον θόρυβο της Βασιλίσσης Σοφίας μέσα από το βουητό και την ορμή του νερού. Δύο κόσμοι σε έναν.
- Πηγαίνω στον Μικέ για την καλύτερη τυρόπιτα της Αθήνας, στον Κήπο για τα πιο ψαγμένα ελληνικά –και όχι μόνο– προϊόντα και το βράδυ, για το καλύτερο «βρόμικο», στην καντίνα. Ποτό στο Μπρίκι και στον Λώρα. Στο Flower για πίτσα αλά ιταλικά. Στα μπαρ της πλατείας, κάθε βράδυ, γράφεται κι ένας στίχος για τη ζωή. Κάθε βράδυ και μια εξομολόγηση για να αφηγείσαι στα δισέγγονα. Αρκεί να μην κοιμηθείς.
- Κάποιον που δεν έχει μεγάλη επαφή με τη γειτονιά θα τον πήγαινα στο πάρκο Ελευθερίας. Αν κάποιος γνωρίζει την ιστορία του μέρους, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι τα φαινόμενα απατούν...
- Χαρακτηριστικό της γειτονιάς, οι πολυκατοικίες της δεκαετίας του '50, αρχιτεκτονική σφραγίδα αυτής της πόλης, μαζί με τους μυστικούς κήπους/βεράντες της περιοχής. Μέχρι και πεύκα φυτεύουν σε γλάστρες.
- «Σε είδα ξανά, ήσουν στα μαύρα ντυμένη, πλατεία Μαβίλη, τέσσερις παρά...». Δεν βρίσκεται σε τοίχο, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στη δύναμη του κλισέ.
- Το 1989 ανοίγει και η περίφημη καντίνα με τα «βρόμικα». Από τότε κυκλοφορεί ο «μύθος» που λέει ότι ο Κολόμβος είναι αυτός που ανακάλυψε την πλατεία Μαβίλη, καθώς πήγαινε στην Αμερική για να φάει χοτ-ντογκ.
- Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα ήταν τα έργα στη Σούτσου που κλείνουν τον δρόμο εδώ κι ενάμιση χρόνο...
- Ταιριαστό τραγούδι για τη γειτονιά θεωρώ ότι είναι το «Until the end of the world» του Nick Cave.
Η πόλη μου με βρίσκει απέναντι. Έμαθα να διαβάζω το μπετό, έπαιξα με τα σκουπίδια του φίλου μου και όρισα τον χορό μου με κάγκελα.
Η πόλη μου με βρίσκει εκεί. Εκεί που ο δρόμος χρωματίστηκε. Εκεί που ανακυκλώθηκαν οι καλημέρες. Και καταλαμβάνω ένα μέτρο μόνο και την ανάσα μου. Μαζί με σύγχρονες απαγορεύσεις και μερικές κλήσεις.
Ακολούθησα τις γόπες και περιμένω την αλλαγή. «Η πόλη έδωσε σοφές αναλογίες στη διαστροφή της. Ντύθηκε πρωτεύουσα». Και με άφησε να ανήκω στην γκρίζα ζώνη της. Τώρα με βαλς θα γιορτάσω την ανατροπή της εικόνας της.
Γιατί τώρα πια η πόλη μου με βρίσκει δίπλα. Σε φώτα κόκκινα θα αγοράσει την κρίση. Και ρόζ στένσιλ θα βρέξει τους τοίχους της. Ραντεβού στην πλατεία Μαβίλη, κάτω από τον Λυκαβηττό και πάνω από τα γραφεία σας.
Info: Οι Αερίτες της Πατρίσια θα ταξιδέψουν στο Τορίνο της Ιταλίας για το Interplay Festival, όπου θα παίξουν το έργο Πλάνητες. Επίσης, κάνει πρόβες με την Κατερίνα Ευαγγελάτου για τον Ρήσο που θα παιχτεί στο Λύκειο του Αριστοτέλη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αθηνών.
σχόλια