Video Art Festival
THE WEST SUPERGUESTS O Λεωνίδας, ο Άρης και οι φίλοι τους στη σκηνή του Video Art Festival.
Μάι20
 

Video Art Festival

Aπόγευμα Κυριακής, 5 μ.μ. Αργοπορημένη και βιαστική, βρέθηκα σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτήν της video art.

Aπόγευμα Κυριακής, 5 μ.μ. Αργοπορημένη και βιαστική, βρέθηκα σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτήν της video art. Με είχαν «προειδοποιήσει» ότι, για να τη γυρίσεις ικανοποιητικά, θέλεις το λιγότερο τρεις ώρες. Μπαίνοντας στο χώρο των installation, βρέθηκα σ' ένα παιχνίδι βλεμμάτων. Ματιές μέσα από φωτογραφίες και οθόνες που ένιωθες να σε παρατηρούν μαζί με μια ακόμα πιο δυνατή αίσθηση του δικού σου βλέμματος προς αυτά. Σύντομα βρέθηκα μπροστά και μέσα στην camera obscura της Αεράκη Δ., χωμένη μέσα στο μαύρο ύφασμα, στο κουτί με τις δύο τρύπες. Εικόνες και νότες μαζί, ρυθμός και μία κατάσταση βιντεοκλίπ για έναν. Ανεβαίνοντας, φόρεσα τα ειδικά γυαλιά που με ανέβασαν εικονικά σ' ένα τρενάκι allufunpark του εξωτερικού και βούτηξα, με την προφανή ασφάλεια, στο κενό απ' το πρώτο βαγόνι. Στην πορεία «κόλλησα» με τη Mary, τη διαδραστική εγκατάσταση της Χρύσας Χουλιάρα, μια κούκλα φυσικού μεγέθους, αλλιώτικη απ' τις υπόλοιπες. Το ταμπελάκι απέξω έγραφε: «Η Μ. είναι ο σύντροφός σου για να βλέπεις τηλεόραση». Εισχωρώντας στο δωμάτιο με τη Mary και την TV, ένιωθες να σ' αφουγκράζεται, κινώντας αμυδρά το κεφάλι απ' το τυλιγμένο με κουβέρτες κορμί της. Πρόκειται για μια αναφορά στη νεκρή φύση όπου όλοι καταλήγουμε μετά από ώρες απερίσκεπτης χρήσης του «κουτιού». Δυστυχώς, δεν πρόλαβα την performance art «Orbital», για την οποία άκουσα τα καλύτερα. Παρ' όλα αυτά, περιπλανήθηκα σε αίθουσες με non-stop προβολές video art και animation απ' όλο τον κόσμο και ξάπλωσα στα μαύρα μαξιλαράκια του πατώματος, απόλαυσα τα live που έγιναν στο γνωστό stage του χώρου, με πρώτο γκρουπ τους My Wet Calvin. Βασικός τραγουδιστής-μουσικός κάποιος που θύμιζε φυσιογνωμικά τον Φρέντι Μέρκιουρι: μουστάκι και έξαλλο κόκκινο βρακάκι. Πλαισιωμένος από αντίστοιχης ξέφρενης διάθεσης μουσικούς, έδωσε μαζί τους το beat για την υπόλοιπη βραδιά. Ακολούθησαν δυναμικά οι An Orange End και οι Closer. Όταν γύρισα σπίτι, με δυσκολία αποχωρίστηκα το γαλάζιο χάρτινο λουράκι του χεριού μου, λίγο πριν πέσω για ύπνο. Ανυπομονώ να το φορέσω και του χρόνου!

 
 
 
 
I WAS THERE