ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρε παιδιά σκεφτείτε λίγο περισσότερο πριν πετάξετε αφορισμούς. Από πού κι ως πού "γκόμενα" η μητριά; Δεν μπορεί ο πατέρας να γνώρισε την δεύτερη σύζυγο (γιατί περί αυτού πρόκειται) αφού είχε τερματιστεί ουσιαστικά ο πρώτος γάμος; Κι αυτή η γυναίκα γιατί αναγκαστικά να είναι λάθος επιλογή και να έχει κι αντίκτυπο στην ψυχολογία ενός παιδιού που σίγουρα δεν ζήτησε ούτε επέλεξε να την μισήσει; Γιατί γίνεστε τόσο άδικοι;

Αναθεωρω λάθος διατύπωση ο όρος γκόμενα στην προκειμένη περίπτωση είναι σύζυγος...Απλά πιστεύω κατά την άποψη μου ότι όταν είσαι μικρός οι γονείς σου αποφασίζουν για την ζωή τους κ σένα..Μια μητριά πολύ σπάνιο να αποδεχθεί το παιδί του συζύγου έτσι και το παιδί την μητριά...Σε αυτό βέβαια συμβάλλει ο πατέρας με την στάση που θα κρατήσει ανάμεσα στην σχέση τους....Δεν είχα την πρόθεση να αδικήσω κανένα.. Άλλωστε μόνος του είπε ότι δεν του βγήκε να πάει επειδή δεν είχαν τις καλύτερες σχέσεις..Κάποιες συμπεριφορές μας ακολουθούν μεγαλώνοντας και σίγουρα επηρεάζουν τον ψυχισμό μας..Άποψη μου πάντα ειδικός γιατρός δεν είμαι.

Εκείνος πολύ καλά έκανε που δεν πήγε εφόσον δεν το ένιωθε πραγματικά ή τέλος πάντων δεν αξιολογούσε την ανακούφιση του πατέρα περισσότερο από την δυσφορία του. Όπως κι εσύ πολύ σωστά λες στο σχόλιό σου πάλι στον πατέρα καταλήγουμε. Η συγκολλητική δηλαδή ουσία στη νέα οικογένεια πρέπει να είναι ο φυσικός γονέας κι όχι το παιδί ή το τρίτο άτομο. Και φυσικά όχι με το στανιό. Μπορεί να επιβάλλει σεβασμό χωρίς να επιβάλλει αγάπη. Επειδή η αγάπη δεν επιβάλλεται. Καλλιεργείται λίγο λίγο μέρα με τη μέρα. Ας ελπίσουμε όσοι γονείς και παιδιά είναι σε ανάλογη θέση (από επιλογή τους ή από επιλογή άλλου) να θυμούνται ότι οι σχέσεις των ανθρώπων δεν είναι ανάγκη να είναι ανταγωνισμός. Μπορεί να γίνουν συνεργασία. :)

Συμφωνώ και επαυξάνω με τον ευέλικτο και δίκαιο τρόπο σκέψης σου ..έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτα τα τόσο λεπτά ζητήματα.