Ποιοι σκοτώνουν τα σπάνια πλάσματα του Αιγαίου;

Ποιοι σκοτώνουν τα σπάνια πλάσματα του Αιγαίου; Facebook Twitter
Φωτογραφία από axos island wildlife protection
2

«Τις τελευταίες εβδομάδες καταγράφεται μία έξαρση στις θανατώσεις σπάνιων ειδών σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου: μία ακόμα πυροβολημένη φώκια, αποκεφαλισμένες χελώνες, μαχαιρωμένα δελφίνια - δεμένα με σχοινί στην ουρά και πολλά άλλα. Αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ένα χρόνιο πρόβλημα όπως καταγράφεται από το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» και άλλους φορείς, που απλώς τώρα κορυφώνεται», σημειώνει ο Θοδωρής Τσιμπίδης - Διευθυντής στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» με κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα.

Ο κ. Τσιμπίδης ανφέρει: «Πρέπει να αναλογιστούμε ότι γίνεται γνωστό μόνο ένα μικρό μέρος των εκβρασμένων και θανατωμένων ζώων, δεδομένου ότι υπάρχει εύκολη πρόσβαση μόνο στο 20-30% της ελληνικής ακτογραμμής, η οποία ξεπερνάει τα 18.000 χλμ. Συνεπώς, ο πραγματικός αριθμός των θανατωμένων ή εκβρασμένων ζώων είναι πολύ μεγαλύτερος, με την πλειονότητα των περιστατικών να μην γίνονται ποτέ αντιληπτά».

Όπως επισημαίνει, «εάν μας ενδιαφέρει η λύση του προβλήματος, οφείλουμε να δούμε την πραγματική του διάσταση. Επομένως, λύση δεν αποτελεί η δαιμονοποίηση των κοινωνιών των νησιών, αλλά ούτε και της πλειοψηφίας των πραγματικών ψαράδων, οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για αυτά τα εγκλήματα. Παράλληλα με την έξαρση στις θανατώσεις προστατευόμενων ειδών, παρατηρείται και η έξαρση στις παράνομες και καταστροφικές πρακτικές αλιείας, από μία μειοψηφία επαγγελματιών και ερασιτεχνών ψαράδων».

Μάλιστα, τονίζει ότι «οι περισσότεροι που δολοφονούν αυτά τα προστατευόμενα ζώα, είναι γνωστοί στις τοπικές κοινωνίες, όμως όποιος έχει επιχειρήσει να κινηθεί εναντίων τους έχει κινδυνεύσει, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια του. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν αντίστοιχες καταγγελίες για αλιευτικά σκάφη που έφεραν εκρηκτικά και όπλα, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνει η καταγγελία τους γνωστή μέσα σε λίγες ώρες στους παρανομούντες και να δεχθούν προσωπικές απειλές και δολιοφθορές».

Όπως κάνει γνωστό ο κ. Τσιμπίδης, «λίγες μόνο από τις περιπτώσεις απειλών και δολιοφθορών έχουν πάρει τη δικαστική οδό. Πώς λοιπόν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα μεμονωμένοι πολίτες, όταν ένας φορέας όπως το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος», ακολουθώντας το σύνολο των τυπικών διαδικασιών, δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα σε αντίστοιχα περιστατικά;

Ενδεικτικό παράδειγμα αφορά στην κατάσταση που επικρατεί στις νότιες Κυκλάδες, με τη συνεχή χρήση δυναμίτη και τις άλλες μορφές καταστροφικής αλιείας, όπου το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, έχει κάνει πολυάριθμες καταγγελίες υποδεικνύοντας συγκεκριμένα άτομα και σκάφη.

Ενώ λοιπόν τα στοιχεία αυτά δόθηκαν σε πολυάριθμες ένορκες καταθέσεις για την Εισαγγελία και το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων του Λιμενικού Σώματος, οι προβλεπόμενες ποινές δεν εφαρμόστηκαν».

Μάλιστα, o ίδιος προσθέτει ότι «οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν πιαστεί επ' αυτοφώρω με μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών, αυτή τη στιγμή συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι και με μεγαλύτερο θράσος, καταστρέφοντας σχεδόν καθημερινά με τη χρήση δυναμίτη τη θάλασσα των νότιων Κυκλάδων, θανατώνοντας έτσι οτιδήποτε ζει μέσα στη θάλασσα. Ενδεικτικά και για να γίνει κατανοητή η έκταση του προβλήματος, σε παλαιότερη καταγγελία που έγινε από το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος προς το Λιμεναρχείο Νάξου, για περιστατικό χρήσης δυναμίτη σε συνδυασμό με παράνομη αλιεία/συλλογή ψαριών με κατάδυση, που έγινε από συγκεκριμένο ψαρά και αλιευτικό σκάφος, λάβαμε λίγες ώρες αργότερα απειλητικό τηλεφώνημα που συνοδεύτηκε με φαξ του αντιγράφου της καταγγελίας μας, όπως αυτή καταγράφηκε στο Ημερολόγιο Συμβάντων του Λιμεναρχείου».

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου αναφέρει ότι «σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του Λιμενικού Σώματος, η πλειονότητα του οποίου καταβάλει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, με τα ελλειπή μέσα που διαθέτει, αλλά και την ανεπαρκή νομοθεσία που συχνά διέπει θέματα καταστροφικής αλιείας. Αυτή η νοοτροπία της συνεχιζόμενης ανομίας και συγκάλυψης, που δυστυχώς βρίσκει σιγά-σιγά και νέους μιμητές, τελικά οδηγεί σε απόγνωση την πλειοψηφία των ψαράδων και των νησιωτών που γίνονται μάρτυρες αυτές της κατάστασης καθημερινά». Όμως, όπως επισημαίνει, «δεν τολμούν να την καταγγέλλουν, με το φόβο πως θα γίνουν οι ίδιοι τα νέα θύματα».

Σύμφωνα με τον ίδιο, η έλλειψη προστασίας των απειλούμενων ειδών, ξεκινάει πρώτα από την πολιτεία και από αυτούς που την υπηρετούν διαχρονικά, που επί πολλά χρόνια δεν ασχολούνται με την ουσία και έχουν συμβάλει στο να σπαταληθεί άσκοπα ένας πακτωλός χρημάτων, εξ ονόματος της προστασίας της φύσης.

Οι πόροι αυτοί, αντί να φτάνουν στις κοινωνίες σε μορφή επένδυσης και υποδομών, που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την προστασία των σπάνιων ειδών που επιβιώνουν στις θάλασσές μας, έχουν κατασπαταληθεί κυρίως μέσα στην Αθήνα, σε μελέτες, καμπάνιες και γραφειοκρατικές προσεγγίσεις, από μία μικρή μερίδα ανθρώπων και φορέων που επί χρόνια λειτουργούν ως «περιβαλλοντικό λόμπυ». Ένα λόμπυ, που δεν αρκείται μόνο στην κατασπατάληση των πόρων, αλλά χτυπάει υπόγεια και με κάθε ευκαιρία φορείς όπως το Αρχιπέλαγος και πολλούς άλλους, που τολμούν να αντιταχθούν και να κάνουν ουσιαστική δράση για την προστασία της φύσης και των τοπικών κοινωνιών. Αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα και δραστικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε παρά μόνο την επιδείνωση αυτής της κατάστασης.

Συνεχίζοντας, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας «Αρχιπέλαγος» αναφέρει ότι «η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά είναι αποτέλεσμα μίας γενικευμένης κρίσης που ροκανίζει σιγά σιγά, όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Ας αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα, όσοι γνωρίζουν τα βαθιά αίτια αλλά και τη λύση του προβλήματος και δεν έκαναν ποτέ κάτι για αυτό. Οι λύσεις ήταν άλλωστε, πάντα γνωστές, στους πολιτικούς αλλά και στις αρμόδιες τοπικές και εθνικές αρχές». Ωστόσο καταλήγει ότι «οι πολίτες και οι φορείς της κοινωνίας των πολιτών δεν θα πρέπει να παραιτηθούν από την προσπάθεια της διαφύλαξης της μοναδικής μας φύσης», ξεκαθαρίζοντας ότι «το Ινστιτούτο Αρχιπέλαγος, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και να συμπορεύεται με όλους όσους θέλουν να δοθεί ένα οριστικό τέλος στην καταστροφή των θαλασσών μας».

Ελλάδα
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Επίσης, καλό θα ήταν ο Κος Τσιμπίδης να εξηγήσει πως γίνεται "σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζει το σύνολο του Λιμενικού Σώματος, η πλειονότητα του οποίου καταβάλει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια" και το "περιπτώσεις ανθρώπων που τόλμησαν να κάνουν αντίστοιχες καταγγελίες για αλιευτικά σκάφη που έφεραν εκρηκτικά και όπλα, με μοναδικό αποτέλεσμα να γίνει η καταγγελία τους γνωστή μέσα σε λίγες ώρες στους παρανομούντες και να δεχθούν προσωπικές απειλές και δολιοφθορές" να υπάρχουν στο ίδιο κείμενο. Θα είμαι πολύ κακός εάν κάνω την σύνδεση ότι οι λιμενικοί είτε από φόβο της τοπικής κοινωνίας, μια που ζουν εκεί, είτε λόγω διαπροσωπικών σχέσεων είναι αυτοί που διαρρέουν την καταγγελία και τα στοιχεία του καταγγέλοντος; Ομερτά το λένε και σε κλειστές κοινωνίες είναι κανόνας. Άμα ήθελε το κράτος, θα κατέβαζε ένα κλιμάκιο της Ασφάλειας στο νησί και σε μισή εβδομάδα θα είχαν τους ενόχους και τους συνεργαζόμενους τυλιγμένους σε εφημερίδες σαν τα ψάρια που δυναμιτίζουν. Όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.
Ο κ. Τσιμπίδης - τον οποίο εκτιμώ πάρα πολύ για την δουλειά που κάνει - μας λέει με πολύ ωραιοποιημένο τρόπο μια απλή αλήθεια που την ξέρουμε όλοι όσοι ταξιδεύουμε στις θάλασσες: υπάρχει (εδώ και δεκαετίες) μια μαφία ψαράδων, ανεξέλγκτη και ασύδοτη. Με προσβάσεις στο Λιμενικό και τα αρμόδια υπουργεία. Μια οπλισμένη μαφία που δεν διστάζει να απειλεί ή να σκοτώνει όσους της πηγαίνουν κόντρα.By the way: υπάρχει και μια ανάλογη μαφία κυνηγών. Επίσης ανεξέλεγκτη και αδίστακτη. Την αναφερω επειδή τα προβλήματα και οι πρακτικές είναι τα ίδια.Εκείνο στο οποίο διαφωνώ με τον κ. Τσιμπίδη είναι ο διαχωρισμός νόμιμοι/παράνομοι.Λέει δηλαδή κάτι επιφανειακά σωστό: δεν είναι όλοι οι ψαράδες/κυνηγοί παράνομοι, το μεγαλύτερο μέρος είναι νόμιμοι.Δηλαδή ότι στραβό γίνεται το κάνουν οι κακοί παράνομοι μαφιόζοι (τους οποίους δεν μπορούμε να αγγίξουμε γιατί θα μας σκοτώσουν) και η μεγάλη πλειοψηφία είναι αθώοι, τους οποίους δεν επιτρέπεται να δαιμονοποιούμε.Το συμπέρασμα του κ. Τσιμπίδη είναι ένα ανώδυνο ευχολόγιο ότι ίσως κάποτε σταματήσει αυτό το αίσχος.ΟΚ, δεν θέλω να βάλω τους νόμιμους στο ίδιο τσουβάλι με τους παράνομους. Αλλά γιατί οι _νόμιμοι_ κυνηγοί και ψαράδες αντιτίθενται με λύσσα, με (πολλά) λεφτά και με ότι μέσον διαθέτουν σε ΚΑΘΕ προσπάθεια ελέγχου; Όσες φορές έχει προσπαθήσει το κράτος να φέρει την ελαχιστότατη διαφάνεια, τον ελαχιστότατο έλεγχο στους _νόμιμους_ ψαράδες/κυνηγούς, έχουν ξεσηκωθεί μέχρι και οι πέτρες.Αφού είναι τοοοοοοοοσο νομοταγείς, αφού όοοοοοολα τα στραβά τα κάνουν οι κακοί μαφιόζοι, γιατί δεν θέλουν να ελεγχθούν; Και δεν μιλάω για τίποτα φοβερούς ελέγχους, μιλάω για τους συνηθισμένους και καθιερωμένους σε όλη την Ευρωπαική Ένωση. Είμαστε ακόμα μια φορά η μόνη χώρα της Ε.Ε. στην οποία δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις της Ε.Ε. για το ψάρεμα και το κυνήγι.Δεν έχω έτοιμη συνταγή εναντίον της μαφίας. Ξέρω όμως σίγουρα, ότι οι μαφίες θάλλουν και αναπτύσσονται εκεί που υπάρχει ένα θολό και ανεξέλεγκτο τοπίο.Και μπορεί οι περισσότεροι ψαράδες να είναι νόμιμοι, αλλά αυτοί οι συγκεκριμένοι νόμιμοι προσπαθούν με λύσσα να διατηρήσουν την κατάσταση ανεξέλεγκτη εις το διηνεκές.Πριν λοιπόν δώσουμε έτοιμο συγχωροχάρτι στους "καημένους τους νόμιμους που δεν επιτρέπεται να γενικοποιούμε", ας τους ρωτήσουμε τι έκαναν οι ίδιοι για να ξεκαθαρίσουν τις συνθήκες.Αφού είναι τόσο νομοταγείς, γιατί μισούν τον έλεγχο και την διαφάνεια τόσο πολύ;