Ένα χρόνο χωρίς τον Νίκο Τριανταφυλλίδη

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου (6/6/2016) από τον πρόωρο χαμό του Νίκου Τριανταφυλλίδη επιλέγουμε δύο δικά του ποιήματα, εις μνήμην, από την ποιητική συλλογή του «Τα Επίτηδες», που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1989 στις εκδόσεις Γνώση. 

ΤΑ ΔΑΚΤΥΛΟΓΡΑΦΑ ΜΑΡΜΑΡΑ 

Αυτούς τους δρόμους τους έχω περπατήσει
Και αυτούς τους δολοφόνους τους έχω ξαναδεί
Από κάποιον άλλο ύπνο, πολύ βαθύ για να θυμάμαι
Δεν εμπιστεύομαι ούτε το παρελθόν μου
Κάποιος θα βρεθεί να το ρημάξει
Αυτοί που δεν θυμούνται
Αυτοί θα μας αναγνωρίσουν
Αυτοί θα μας σκοτώσουν
Να 'σαι καλά και να προσέχεις
Εκεί στον ουρανό είναι επικίνδυνα
Δεν έχει κάτεργα να δραπετεύσεις
Δεν έχει φίλους να προδώσεις
Δεν έχει

Να 'σαι καλά και να προσέχεις

Ανθρωπάκο των βουλκανιζατέρ
Καργιόλη Ασπρουλιάρη Ποντικέ
Σε είδα να τριγυρνάς στο Βερολίνο
Ψάχνοντας το δώρο των αρραβώνων σου
Κρυμμένος πίσω από τα παγκάκια
Έκλεβες τα πτώματα ανύποπτων εραστών
Με κάθε σου βλέμμα
Χάνω μια μερίδα κρέας

Ποιος θα με κατοικήσει;

Μιας και τα δάση δεν είναι δάση

Χλωρίδες και πανίδες σε δεκατρείς πινέζες
Είμαι σφουγγάρι και μαζεύω μαζεύω
Όσα μ' επιτρέψανε οι χρόνοι
Πλαδαρεύουν το κορμί

Και είμαι χοντρός
Κανείς δεν με ποθεί

ΜΑΥΡΑ ΝΕΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΜΟΥ

Μαύρα νερά κάτω από το πουκάμισό μου
Λιώνει το στήθος από την αλμύρα
Ψάρι παστό για το γεύμα των ναυαγών
Στα μακρονήσια της ουτοπίας
Ένα κούτσουρο να πιαστώ
Ένα ξύλινο χέρι, μια χαζομάρα
Είναι βαθιά και δεν πατώνω
Το ρεύμα είναι δυνατό. Πού να πηγαίνει;
Το σωσίβιο τρύπησε, αδειάζει...
Σάπια πνευμόνια επιπλέουν στο νερό
Σκουριασμένες φιάλες οξυγόνου
Μας θυμίζουν τους δύτες των ντοκυμανταίρ
Αυτούς που μπλέχτηκαν ανάμεσα στα φύκια
Αναζητώντας το χαμένο θησαυρό
Βρώμικη και αγριεμένη θάλασσα θα μας ξεράσει
Τρελοί του χωριού, αποβράσματα της κοινωνίας
Θα κόψουμε τις φλέβες μας έξω από την εκκλησία
Ραντίζοντας στο αίμα τη νύφη και τον γαμπρό