Στο πρώτο της ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, το 2001, και ενώ βρέθηκε εκεί για την Μπιενάλε, η Κατερίνα Ζαχαροπούλου ανακαλύπτει έναν κοινό τόπο με εκείνον των αναμνήσεων της. Μια πόλη που θυμίζει κάτι από τα οικογενειακά της τραπέζια και από τους ήχους των βραχιολιών στα χέρια της θείας της.