Γυναίκες στα Όσκαρ: Μια πολυετής αδικία που σταδιακά αποκαθίσταται

Γυναίκες στα Όσκαρ: Μια πολυετής αδικία που σταδιακά αποκαθίσταται Facebook Twitter
3

Ακούγεται σοκαριστικό, αλλά πριν από τη Ρέιτσελ Μόρισον καμία γυναίκα δεν είχε συμπεριληφθεί στην πεντάδα της υποψηφιότητας για Καλύτερη Φωτογραφία στην 90χρονη ιστορία των Όσκαρ!

«Ρίξτε μια ματιά στις ενδιαφέρουσες εικόνες που έχουν συνθέσει για το σινεμά η Σάντι Σισέλ, η Έλεν Κιουράς και η Ρέιτσελ Μόρισον» δήλωσε χαρούμενη η σκηνοθέτις του Mudbound Ντι Ρις, η οποία ωστόσο δεν κατάφερε να μπει στην πεντάδα των σκηνοθετών, μια κλασικά ανδροκρατούμενη κατηγορία που φέτος άλωσε η Γκρέτα Γκέργουιγκ με το Lady Bird.

Η ηθοποιός που έγινε auteur, έχοντας υπογράψει και το υποψήφιο για Όσκαρ σενάριο της ταινίας με πρωταγωνίστρια τη Σέρσα Ρόουναν, γίνεται έτσι η πέμπτη γυναίκα που διεκδικεί Όσκαρ Σκηνοθεσίας μετά την Ιταλίδα Λίνα Βερτμίλερ που έσπασε το ρόδι το 1976 με τον Πασκουαλίνο και τις 7 Καλλονές κι έχασε από το Ρόκι (!), τη Νεοζηλανδή Τζέιν Κάμπιον για τα Μαθήματα Πιάνου, που έπεσε πάνω στη Λίστα του Σίντλερ, τη Σοφία Κόπολα, η οποία αρκέστηκε στο Όσκαρ Σεναρίου για το Χαμένοι στη μετάφραση εκείνη τη χρονιά, και την Κάθριν Μπίγκελοου, που χρειάστηκε να ξεπεράσει το τεράστιο εμπόδιο του Άβαταρ και τον Τζέιμς Κάμερον. 

Το Όσκαρ τής παρέδωσε γεμάτη υπερηφάνεια η Μπάρμπαρα Στράιζαντ, η οποία είχε εκφράσει δημόσια τον θυμό της όταν τα μέλη της Ακαδημίας την είχαν σνομπάρει για το Γιεντλ και τον Πρίγκιπα της Παλίρροιας, χρόνια πριν.


Η Στράιζαντ παραμένει η μοναδική γυναίκα με δύο Όσκαρ, για την ερμηνεία της στο Αστείο Κορίτσι και τη μουσική του μουσικού θέματος από το Ένα αστέρι γεννιέται.

Για παρόμοιες κατηγορίες, με το επιπρόσθετο bonus ότι το καταφέρνει την ίδια χρονιά, έχει προταθεί φέτος η νικήτρια 9 βραβείων Grammy, Mary J. Blige: για την ερμηνεία της και το τραγούδι από την ταινία Mudbound. Οι πιθανότητές για νίκη είναι μάλλον μικρές.

Με τις γυναίκες να καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 19% στις υποψηφιότητες των Όσκαρ από καταβολής του θεσμού, με εξαίρεση φυσικά τις κατηγορίες των ηθοποιών, οι μόνες που πλησιάζουν το θετικό πρόσημο έναντι των ανδρών συναδέλφων τους είναι οι μοντέζ.

Στη μεγάλη κατηγορία, της καλύτερης ταινίας, τα πράγματα έχουν αλλάξει άρδην από την εποχή που μόνο τα ονόματα των στούντιο φιγουράριζαν στα credits των υποψηφίων, ώσπου να προσωποποιηθούν οι διεκδικητές και το ανδρικό κατεστημένο των φημισμένων παραγωγών, όπως ο Σαμ Σπίγκελ ή ο Σέσιλ ντε Μιλ, να σπάσει η Τζούλια Φίλιπς με το Κεντρί, το 1973.

Έκτοτε, αρκετές γυναίκες, από τη Λίλι Ζάνουκ και την Ντόνα Τζιλιότι ως την Μπίγκελοου, έχουν κερδίσει Όσκαρ, με την Ντίντι Γκάρντνερ να είναι η μόνη που τα έχει ντουμπλάρει, με το 12 Χρόνια Σκλάβος και πέρσι με το Moonlight.

Φέτος μετράμε 6 υποψήφιες στις 9 ταινίες που έχουν πλασαριστεί στην υποτιθέμενη δεκάδα που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, ανάμεσά τους τις δύο δυναμικές κυρίες εκτός του ανεξάρτητου κυκλώματος, την Έιμι Πασκάλ για το Post και, για τρίτη φορά την τελευταία πενταετία, τη Μέγκαν Έλισον για την Αόρατη Κλωστή.

Αν ωστόσο κάνουμε μια διαφορετική ανάγνωση των δεδομένων, το Lady Bird παραμένει το μοναδικό φιλμ απ' όσα βρίσκονται στην 9άδα των υποψηφίων για φέτος που σκηνοθετήθηκε από γυναίκα και, όπως μας πληροφορεί η στατιστική υπηρεσία της Ακαδημίας, είναι μόλις η 13η ταινία που το καταφέρνει.

Με τις γυναίκες να καταλαμβάνουν ένα ποσοστό της τάξης του 19% στις υποψηφιότητες των Όσκαρ από καταβολής του θεσμού, με εξαίρεση φυσικά τις κατηγορίες των ηθοποιών (που μεταξύ αστείου και σοβαρού, ο Κρις Ροκ είχε προτείνει να καταργηθούν, για χάρη της ισότητας), οι μόνες που πλησιάζουν το θετικό πρόσημο έναντι των ανδρών συναδέλφων τους είναι οι μοντέζ.

Ήδη από την πρώτη χρονιά που δημιουργήθηκε η κατηγορία, το 1935, υποψήφια ήταν η Αν Μπάουενς, την οποία η Μάργκαρετ Μπουθ είχε χαρακτηρίσει κακή στη δουλειά της όχι με δική της ευθύνη αλλά επειδή αναγκαζόταν να κόβει τις κακές ταινίες του μόνιμου σκηνοθέτη της Σέσιλ ντε Μιλ.

Από την επόμενη χρονιά άρχισε να αποσπά υποψηφιότητες η Μπάρμπαρα Μακλίν σχεδόν σε ετήσιο ρυθμό, για να φτάσει συνολικά τις 7, ρεκόρ που έσπασε δεκαετίες αργότερα ο Μάικλ Καν, σταθερός συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ – αν και το καλύτερο μοντάζ σε ταινία του έκανε η Βέρνα Φιλντς για τα Σαγόνια του Καρχαρία, και δικαίως πήρε το Όσκαρ το 1975.

Τελικά, το πρώτο Όσκαρ που κέρδισε γυναίκα στο μοντάζ ήρθε το 1940 από την Μπάουενς για το τελείως άγνωστο North West Mounted Police που ξεπέρασε σε ψήφους, αν είναι δυνατόν, τη Ρεβέκκα, τα Σταφύλια της Οργής και το Γράμμα του Γουίλιαμ Γουάιλερ σε μια σπάνια έκφραση αντίστροφου σεξισμού.

Με την εξαίρεση της πρωτοποριακής στις τεχνικές της Ντίντι Άλεν, η οποία ήταν υποψήφια μόνο για τη Σκυλίσια Μέρα και όχι για το εμβληματικό Μπόνι και Κλάιντ, όλες οι σπουδαίες μοντέζ έχουν μπει κάποια στιγμή σε πεντάδες των Όσκαρ, με πολυνίκη τη Θέλμα Σκουνμέικερ, με τρία αγαλματίδια για ισάριθμες ταινίες του Μάρτιν Σκορσέζ, το Οργισμένο Είδωλο, τον Ιπτάμενο Κροίσο και τον Πληροφοριοδότη.

Νικήτρια και η Αν Κόουτς για το αξέχαστο μοντάζ του Λόρενς της Αραβίας το 1962. Φέτος το διεκδικεί η Τατιάνα Ρίγκελ για το Εγώ, η Τόνια.

Απολαύστε τη μαγεία των Όσκαρ αποκλειστικά στην COSMOTE TV!

Ζήστε τη λαμπερή 90ή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ και όλο το μεγαλείο του Χόλιγουντ σε απευθείας μετάδοση την Κυριακή 4 Μαρτίου στα κανάλια COSMOTE CINEMA.

 

Η μετάδοση θα ξεκινήσει με τις εντυπωσιακές αφίξεις στο κόκκινο χαλί, τις αποκλειστικές δηλώσεις και τις εμφανίσεις των σταρ (στις 23:30).

 

Θα ακολουθήσει το pre-show (01:30) και στις 03:00 η 90ή Τελετή Απονομής των Βραβείων Όσκαρ με οικοδεσπότη τον Τζίμι Κίμελ, που θα μεταδοθεί με ελληνικό σχολιασμό από τον Γιώργο Σατσίδη και τη Χριστίνα Μπίθα στο COSMOTE CINEMA 2HD και με τον πρωτότυπο αγγλικό ήχο στο COSMOTE CINEMA1HD.

 

Παράλληλα, απολαύστε έως τις 4 Μαρτίου 3 οσκαρικά αριστουργήματα καθημερινά από τις 18:30 στο αποκλειστικό κανάλι COSMOTE CINEMA OSCARS HD.

Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

H Barbra Streisand (ξανά) στο σινεμά με ένα περίεργο, τολμηρό στοίχημα

Οθόνες / H Barbra Streisand (ξανά) στο σινεμά με ένα περίεργο, τολμηρό στοίχημα

Κλείνοντας τα 75 της χρόνια, το αιωνίως αλλόκοτο "Αστείο Κορίτσι" αν και δεν έχει τίποτα να αποδείξει, δείχνει να ενδιαφέρεται για το μεγάλο coup μιας πλούσιας καριέρας: τη ζωή της Τσαρίνας Αικατερίνης
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Οθόνες / Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Μισό αιώνα πριν, στις 20 Φεβρουαρίου του 1968, οι 5 υποψήφιες ταινίες στη μεγάλη κατηγορία κατέδειξαν το νέο σινεμά που έμπαινε ορμητικά στον θεσμό των Όσκαρ με σαφή πρόθεση να δυναμιτίσει ανεπιστρεπτί τα λιγοστά, αλλά ανθεκτικά απομεινάρια του παλιού χολιγουντιανού συστήματος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

The Review / «Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος, κριτικός στο Αθηνόραμα, αναλύουν τη νέα ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ, που μόλις κυκλοφόρησε στις αίθουσες και τρομάζει τους Αμερικανούς θεατές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου μιλούν για την αγαπημένη εκπομπή των booklovers

Οθόνες / «Βιβλιοβούλιο»: Μια διόλου σοβαροφανής τηλεοπτική εκπομπή για το βιβλίο

Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου ήταν κάποτε «ανταγωνιστές». Και πια κάνουν μαζί την αγαπημένη εκπομπή των βιβλιόφιλων, τη μοναδική που υπάρχει για το βιβλίο στην ελληνική τηλεόραση, που επικεντρώνεται στη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή και έχει καταφέρει να είναι ευχάριστη και ενημερωτική.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μην ανοίγεις την πόρτα

Οθόνες / «Μην ανοίγεις την πόρτα»: Το χειροποίητο αλλά καθόλου ερασιτεχνικό θρίλερ των Unboxholics

Η πρώτη τους ταινία είναι λογικό να αποτελεί τη συνισταμένη των επιρροών τους αλλά και τόσο παρήγορο να συνορεύει με ένα λιντσικό σύμπαν ψυχολογικού θρίλερ, αντί να αναπαράγει απότομες τρομάρες και δωρεάν ανατριχίλες. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία  στη μνήμη

Daily / The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία στη μνήμη

Σατιρικό δράμα και περιπέτεια κατασκοπίας συγχρόνως, η νέα φιλόδοξη σειρά του HBO διαθέτει, ανάμεσα στα άλλα σημαντικά της ατού, τον Παρκ Τσαν-γουκ στη σκηνοθεσία και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σε τέσσερις διαφορετικούς ρόλους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τελικά, είναι ο Τομ Ρίπλεϊ γκέι; 

Βιβλίο / Τελικά, είναι γκέι ο Τομ Ρίπλεϊ;

Το ερώτημα έχει τη σημασία του. Η δολοφονία του Ντίκι Γκρίνλιφ από τον Ρίπλεϊ, η πιο συγκλονιστική από τις πολλές δολοφονίες που διαπράττει σε βάθος χρόνου ο χαρακτήρας, είναι και η πιο περίπλοκη επειδή είναι συνυφασμένη με τη σεξουαλικότητά του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Pulp Fiction / Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Ο Κόπολα πούλησε τα φημισμένα αμπέλια του και σκάρωσε ένα από τα ακριβότερα στοιχήματα στην ιστορία του σινεμά. Όμως, το Φεστιβάλ Καννών των auteurs και των κινηματογραφιστών αιχμής έχει τόση ανάγκη τους καταξιωμένους δημιουργούς μιας αλλοτινής εποχής;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Εμφύλιος πόλεμος

Οθόνες / «Εμφύλιος πόλεμος»: Μυθοπλαστική εικασία ή ρεαλιστικό σενάριο;

Με μια φιλμογραφία γεμάτη ζόμπι, κλώνους και αποκυήματα φαντασίας, αυτή είναι η λιγότερο αλληγορική ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ που επιλέγει να μην εξηγήσει τις αιτίες του διχασμού, επιμένει σε μια πολιτική ασάφεια και δεν κατονομάζει τον Τραμπ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Baby Reindeer: Ποτέ η φράση “sent from my iPhone” δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Daily / Baby Reindeer: Ποτέ η φράση «sent from my iPhone» δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Ισορροπώντας ανάμεσα στο θρίλερ, το κοινωνικό δράμα και τη μαύρη κωμωδία, η αυτοβιογραφική σειρά του Netflix αφηγείται με συνταρακτικό τρόπο μια αληθινή ιστορία κακοποίησης, μαζοχισμού και τραύματος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Οθόνες / Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Το laugh track στις κωμικές σειρές αντιπροσώπευε την ψευδαίσθηση μιας κοινότητας, αλλά τώρα ακόμη κι αυτή η ψευδαίσθηση έχει χάσει τη λάμψη της. Καμία σειρά με γέλιο-κονσέρβα δεν έχει κερδίσει το βραβείο Emmy καλύτερης κωμωδίας εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
THE LIFO TEAM
Σάκης Καρπάς: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Οθόνες / Unboxholics: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Καθώς το «Μην ανοίγεις την πόρτα», το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Unboxholics, ετοιμάζεται να βγει στις αίθουσες, ο Σάκης Καρπάς μας μιλά για το δάσος και άλλα πράγματα που τους τρομάζουν, για αγαπημένες ταινίες και games τρόμου, αλλά και για την άδικη δαιμονοποίηση των gamers.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των 90s;

Pulp Fiction / Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των '90s;

Είναι η δεκαετία του '90 η καλύτερη όλων στο σινεμά; Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συζητά με την κριτικό και αρθρογράφο της LiFO Ειρήνη Γιαννάκη για τη δεκαετία που ξεκίνησε με το «Pretty Woman», το «Goodfellas», το «Χορεύοντας με τους λύκους» και το «Μόνος στο σπίτι» και έκλεισε με τα «Μάτια ερμητικά κλειστά», την «Έκτη αίσθηση», το «Matrix» και το «Fight Club».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghostwatch»: H ταινία τρόμου που προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό

Οθόνες / «Ghostwatch»: Γιατί αυτή η ταινία τρόμου προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό το 1992;

H κυκλοφορία του «Late Night with the Devil» στους κινηματογράφους ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μια πρωτοποριακή και πέρα για πέρα ανατριχιαστική δημιουργία του BBC, που προκάλεσε πανικό και ακραίες αντιδράσεις στη Βρετανία το 1992, οδηγώντας έναν νεαρό τηλεθεατή στην αυτοκτονία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Οθόνες / Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Ο διάσημος Ελληνογάλλος σκηνογράφος του Χόλιγουντ μιλά στη LiFO για την τέχνη του, για το «Independence Day», το «Dark City», το «Poor Things» και την «Barbie», και για τότε που ο Φίντσερ του ζήτησε να του σχεδιάσει έναν δονητή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Back to Black»: Aξίζει η κινηματογραφική βιογραφία της Έιμι Γουάινχαουζ

The Review / «Back to Black»: Είναι η ταινία για την Έιμι Γουάινχαουζ αντάξια του μύθου της;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Άκης Καπράνος είδαν την ταινία της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον μέχρι τέλους, επιβίωσαν και βρέθηκαν στο στούντιο της LiFO για να συζητήσουν για την εμπειρία τους και για τα στοιχεία που κάνουν καλή μια κινηματογραφική μουσική βιογραφία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Kirsten Dunst: «Το σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου για το “Kinds of Kindness” είναι ό,τι πιο weird έχω διαβάσει ποτέ!»

Οθόνες / Kirsten Dunst: «Το σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου για το “Kinds of Kindness” είναι ό,τι πιο weird έχω διαβάσει ποτέ»

Με αφορμή τον πολυσυζητημένο «Εμφύλιο Πόλεμο» του Άλεξ Γκάρλαντ, η Αμερικανίδα ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο για τους ρόλους που την απελευθερώνουν, για την ανάγκη να υπάρχουν γυναίκες ηγέτιδες στην πολιτική, για τα πιο ιδιαίτερα σενάρια που έχουν πέσει στα χέρια της, όπως αυτό της τελευταίας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Αμαν πια!!! Μήπως θα πρέπει να έχουμε ίση ποσόστωση ανά φύλο και στα Όσκαρ; Αυτό μειώνει και τις γυναίκες δημιουργούς και όσους άντρες κυριεύονται από τόσο στείρο φεμινιστικό ζήλο... Ας παει και το 50% των νηπιαγωγών, και των μαιών σε άντρες τότε...Αλλά και το 50% των στρατευμένων σε γυναίκες...!Ε, πια!!!
Gender εκδημοκρατισμός;;;Το να αναφέρετε ότι οι γυναίκες δημιουργοί βρίσκονται στην τελική φάση του διαγωνισμού για λόγους gender εκδημοκρατισμού υποτιμά την αξία τους ως δημιουργούς.Ούτε αυτές νομίζω ότι θα το ήθελαν αυτό.Κριτήριο επιλογής του νικητή θα πρέπει να είναι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και όχι το φύλο IMHO....
Αγαπητε, θεωριτικα εχετε δικιο αλλα τι γινεται όταν η διαδεδομενη ακτιβιστικη ρητορία είναι επι της ουσιας "βαλτε γυναίκες επειδη εχουν αδικηθει ως φυλο" αν ακουγετε σαν "χαρη" είναι γιατί πολλες φορες είναι και αυτο όμως γινεται με την ανοχη ακομα και τον ίδιων των ακτιβιστων. Θυμαμαι τον τιτλο ενος παλιου αρθρου του κ. Δημοκιδης "χρειαζονται περισσότεροι λοατ ρολοι;"(καπως ετσι), και η απαντηση είναι όχι, δεν χρειάζεται να κανουμε την "χαρη" να δημιουργηθουν περισσότεροι ρόλοι, απλα χρειάζονται καλυτερες ιστορίες που εαν οι ρόλοι είναι παρεπιπτωντως λοατ εχει καλως αλλα και να μην είναι παλι εχει καλως, δεν χρειαζεται ενας λοατ που τυγχανει να είναι κυνηγων μαγισων αλλα ενας κυνηγος μαγισων που τυγχνανει να είναι λοατ ή όχι δεν εχει σημασία, το ίδιο και με τους γυναικείους ρόλους. Στις fantasy action ταινίες παντα υπηρχαν καρα πρωταγωνίστριες γυναίκες αλλα ποτε εγινε "ασχημο"; τα τελευταία χρόνια που ξεσπασε "χρειαζομαστε περισσότερες γυναίκες πρωταγωνίστριες και αυτη η "χαριστικη" αξιωση επιρρεαζει το αποτελεσμα της δημιουργίας. Η Ουρσουλα Λεν Γκουιν ηταν απο τους σπουδαιότερους συγγραφεις του είδους και κανεις δεν αμφιβαλει για την αξία της, γιατί; γιατί δεν ζητησε ως γυναικα τιποτα, απλα μας εδωσε τις δημιουργίες της και μας επεσε το σαγόνι. Καθε φορα που βαζεις περισσότερο αγχος στον ακτιβισμο αντι του εργου αυτου καθ'αυτου ζητας χαρη. Θελουμε ιστορίες όπως τις οραματιστικαν οι δημιουργοι και όχι με αγχος να είναι ακτιβιστικα σωστες. Αν είναι μια χρονια 7 στους 9 νικητες να είναι αντρες εχει καλως αν στην επομενη 7 στους 9 νικητες είναι γυναίκες παλι εχει καλως...αρκει να μην μπολιαστει με "να κερδισει επιτελους και μια γυναίκα!" το οποίο είναι τελειως διαφορετικο απο το "κερδισε επιτελους μια γυναίκα", το ενα διεκδικει σε μελλοντικο χρόνο με γνωμωνα το φυλο το αλλο αναγνωρίζει μια παρελθοντικη νικη προσθετοντας και μια επιπλεον πληροφορία που όμως δεν επαιξε ρόλο στην νικη ...είναι η νυχτα με την μερα η διαφορα. Παρε παραδειγμα την ωραιότερη ασχημη της ηθοποιιας της Ελλάδας, δεν υπάρχει ουτε ενας που να μην αναγνωρίζει ότι εμεινε στην ιστορία με το σπαθί της και όχι της "χαριστικε" επειδη ήταν ειτε γυναίκα είτε ασχημη.Παντα αναγνωρίζεται καποιος συμφωνα με τον τρόπο που διεκδικει να αναγνωριστει. Η Κιουρη επελεξε να είναι επιστημονας και ετσι αναγνωρίστικε και κανεις δεν αμφιβάλει "της κανανε χαρη γιατί ήταν γυναίκα", αμα εβγαινε και ελεγε "ειμαι γυναίκα επιστημονας και δεν με αναγνωρίζουν καντε κατι επιτελους" θα δημιουργουντουσαν αμφιβολίες γιατί η ίδια επι της ουσίας θα ζήταγε να κανουμε κατι με επιχειρημα το φυλο της και όχι την επιστημονικη της αξια, αυτος είναι και ο λογος που λεμε για την Κιουρη ότι περαν της επιστημονικης της αξια ήταν αποδειξη ότι μια γυναίκα μπορει να είναι σπουδαία επιστημονα και θα πρεπει να δωθουν ευκαιρίες στις συγχρονες γυναίκες. Στο Χολλυγουντ εχουν επιλεξει οι ίδιες ρητορικη επιχειρηματολογία που απο μονη της δυστυχως δημιουργει αμφιβολίες για "χαρη".Κανονικα σε ότι δεν τεκμενεται βιολογικη διαφορα θα πρεπει να διαγωνίζονται unisex, στον κλασσικο αθλητισμο εμφυλα , στην ηθοποιία κτλ προφανως όχι.Τωρα θυμηθηκα τις πιο γοερες ακτιβιστριες στον χωρο του gaming που ενω οι διαγωνισμοι παιχνιδιων ηταν ανεκαθεν unisex ήρθαν και φτιαξαν "girlz gamers διαγωνισμους" για φεμινιστικους λογους και το τρολλαρισμα που δεχονται (δικαιως) δεν λεγεται...μονες τους αυτο αποκληστηκανε και μετα δηλωναμε ότι αισθανονται αποκλεισμενες... Δεν υπάρχει "gamer boy" αλλα υπαρχει "gamer girl" και στην δευτερη κατηγορία δεν ανηκουν ολες οι γυναίκες παιχτριες. Αυτα είναι αποτελεσματα συνειδητα επιλεγμενης επιχειρημοτολογικης ρητορικης. Οταν καποια μου ζητησει να της φερθω "ειδικα" επειδη είναι γυναίκα περαν της κρινομενης ιδιότητας της προφανως και μου ζητα χαρη, όταν με το σπαθι της μου κανει corpse camp τοτε δικαιως θα την καταραστω γιατί θα εχει κερδισει τις καταρες μου με την αξία της και κερδισε την ισότητα της, γιατί τότε και μονο τότε με νικησε χωρις να την αφησω να με νικησει.Η επιλογη των ρητορικων επιχειρηματων δυστυχως επιρρεαζουν και τα αποτελεσματα.Οταν ακουγονται επιχειρηματα "δεν υπάρχει αντικειμενικη ποσοστωση αντρεων/γυναικων και θα πρεπει να διορθωθει με το να βαλουμε περισσότερες γυναίκες" ακριβως αυτο που διαμαρτυρεσαι επιθυμουν, gender εκδημοκρατιση που υποτιμα την αξία τους στο όνομα της αξίας τους(το ότι είναι οξυμωρο είναι και το θεμα).Τις περισσότερες φορες ο τροπος σκαβει τον λακκο του σκοπου.Οταν ο σκοπος είναι η ποσοστιαια αναλογια θα πρεπει να την εκβιάσεις και μαλιστα κανοντας χαρη.Το προβλημα δηλαδη είναι τι επιθυμουμε, ισοτητα ευκαιριων (και αρα με το σπαθι τους) ή ισοτητα αποτελεσματος (αρα μια μεριδα θα τους χαριστει). Τα τελευταία χρονια παρα πολλοι επελεξαν το ευηχο, πιο γρηγορο και πιο μαχητικα τονοτικο δευτερο που όμως είναι υποτιμητικο επι της ουσίας για το γεγονος ότι οι γυναίκες μπορουν με το σπαθι τους να κερδιζουν, δεν χρειαζονται χαρες, ευκαιρίες να αποδειξουν χρειάζεται. Αν με κερδίσει γυναίκα επειδη δεν εχουν κερδισει αρκετες γυναίκες προφανως και θα θεωρήσω ότι χαριστικα της δωθηκε η νικη, προσοχη της δωθηκε, όχι νικησε. Αντιστοιχως εαν είναι να δωθουν βραβεια σε γυναίκες γιατί δεν εχουν παρει αρκετες τότε χαρη τους κανεις, ζημιωνοντας όλες αυτες τις δημιουργους που δεν χρειάζονται χαρες αλλα ευκαιρίες.Το σχολιό σας είναι περα για περα δοκιμο απλα στρεφεται κατα αθώου και όχι των ενοχων (που δεν είναι οι συνηθεις υποπτοι).