H Δήμητρα Ζακυνθινού των Lench ακούει μελωδίες και στίχους μέσα στο κεφάλι της

H Δήμητρα Ζακυνθινού των Lench ακούει μελωδίες και στίχους μέσα στο κεφάλι της Facebook Twitter
Για να μην μπω στο θέμα της ισάξιας μεταχείρισης και του equal pay. Στη διαφήμιση ο άνδρας που θα διεκδικήσει, κάνοντας και τσαμπουκά αν χρειαστεί, είναι δυναμικός, η γυναίκα υστέρω. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
1

Υπήρχε μια εποχή στις αρχές των '90s που η αγγλική κιθαριστική ποπ έβγαζε γκρουπ με γυναικεία φωνητικά, φωτεινά και μελιστάλαχτα, με τραγούδια που σου έφτιαχναν τη διάθεση ακόμα και όταν μιλούσαν για τις πιο δυσάρεστες καταστάσεις (The Sundays, The Heart Throbs).

Είχε δημιουργηθεί ολόκληρη σκηνή που ξέφτισε όταν τα επόμενα χρόνια άρχισαν να αγριεύουν τα πράγματα με τα Riot grrrls.

Tο «Would» των Lench μου δημιουργεί την ίδια αίσθηση νοσταλγίας και καλής διάθεσης, ακούγεται λες κι έρχεται από τότε και είναι όμορφη, αγγλόφωνη ποπ, τέτοια που δύσκολα πετυχαίνεις στην Ελλάδα. Κι αν δεν σου πει κανείς ότι είναι φτιαγμένη από ελληνικό γκρουπ, δύσκολα το καταλαβαίνεις.

Η Δήμητρα, η frontwoman του γκρουπ, είναι πολύ ειδική περίπτωση μέσα στην ταλαιπωρημένη ελληνική σκηνή του τελευταίου καιρού, η οποία, παρόλο που γίνεται όλο και καλύτερη, βλέπει το κοινό της να συρρικνώνεται συνεχώς αντί να μεγαλώνει.

Γράφει τραγούδια από μικρή, με στίχους και μελωδίες που ακούει μέσα στο κεφάλι της, αλλά χρειάστηκε πολύ χρόνο μέχρι να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική.

Δεν θα γράψω ποτέ στίχο "χωρίς εσένα θα πεθάνω" γιατί απλώς δεν το πιστεύω. Όχι, φίλε, δεν θα πεθάνεις, δεν πρέπει να πιστεύεις κάτι τέτοιο, ούτε εγώ, ως τραγουδοποιός, θέλω να σε κάνω να το πιστέψεις δηλαδή. Στα κομμάτια μου, ακόμα και στα πιο μελαγχολικά, θέλω να υπάρχει φως. 

«Ήμουν πολύ εσωστρεφές παιδί, μου άρεσε να απομονώνομαι και να ονειροπολώ με τις ώρες. Ή έβγαινα έξω, σε μια γωνιά του μπαλκονιού που δεν φαινόταν από τα παράθυρα, χάζευα έξω και σκεφτόμουν ή περίμενα να κοιμηθούν όλοι, καθόμουν στην κουζίνα κι έγραφα τα δικά μου» λέει.

«Ήθελα να γίνω μαέστρος, κτηνίατρος και μετά ψυχίατρος. Τελικά, έγινα διαφημίστρια, συγκεκριμένα κειμενογράφος. Πιστεύω ότι όποιο από αυτά τα επαγγέλματα και να διάλεγα, θα ήταν σωστή επιλογή.

Απλώς η διαφήμιση ήρθε πολύ ουρανοκατέβατα και ήταν για να γίνει. Αυτός ο χώρος μού πρόσφερε πολλά και σε αντίθεση με κάποιους συναδέλφους που βιοπορίζονται από τη ρεκλάμα, αλλά θέλουν να κάνουν κάτι άλλο, δεν τον σνομπάρω. Απλώς, μεγαλώνοντας, "μεγάλωσαν" και οι ηθικές αναστολές μου και κάποια προϊόντα π.χ. δεν θα τα διαφήμιζα με τίποτα».

H Δήμητρα Ζακυνθινού των Lench ακούει μελωδίες και στίχους μέσα στο κεφάλι της Facebook Twitter
Οι Lench προέκυψαν από την ανάγκη μου να μοιραστώ τη μουσική πιο δημιουργικά, κάτι που όταν απλώς καλείς session μουσικούς για να παίξετε μαζί γίνεται πιο περιορισμένα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Μιλάει προσεκτικά, πολύ προσεκτικά, και όσο εύθραυστη κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, καταλαβαίνεις ότι είναι αποφασισμένη να πραγματοποιήσει το όνειρό της, παρ' όλες τις δυσκολίες.

«Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι περιορισμένα, είμαστε χωριό» λέει. «Πόσες φορές θα έρθουν οι φίλοι σου να σε ακούσουν και πόσοι πραγματικά ακούνε μουσική που δεν είναι hip-hop, έντεχνο, λαϊκό πίστα-γαρίφαλο;

Υπάρχει τέτοια ανακατάταξη και τελείως διαφορετικός τρόπος λειτουργίας σε σύγκριση με πριν από 10 ή 20 χρόνια, που όλα πια παίζονται στα social media.

Παλιά το demo σου μπορεί και να το άκουγε ο Χ "γαμάω" executive και αν πίστευε σε σένα να σε έβαζε στο στούντιο. Τώρα, για να σε λάβει υπόψη η δισκογραφική, πρέπει να δώσεις κομπλέ παραγωγή και να έχεις τουλάχιστον 50.000 followers στο Instagram».

Το πρώτο EP της με τέσσερα κομμάτια –το οποίο μόλις ανέβασε μόνη της στο Spotify‒ είναι μια πολύ εντυπωσιακή αρχή, με κομμάτια που αναβιώνουν τη flower pop, όσο και αν η ίδια χαρακτηρίζει τον ήχο της «folk».

«Το "Polvo Enamorado" είναι εμπνευσμένο από ένα ποίημα του Francisco de Quevedo "Έρωτας πιο δυνατός κι από τον θάνατο", από ένα βιβλίο του Octavio Paz με τίτλο H διπλή φλόγακαι από τους Baka Beyond που είναι ethnic fusion σχήμα με αφροκέλτικες επιρροές, συγκεκριμένα της φυλής Baka από το Καμερούν.

Το "Waterfalls" γράφτηκε στην Αριζόνα, δεν είχα καν κιθάρα πάνω μου ‒βρέθηκα σε κάτι γυρίσματα για τον πιλότο μιας σειράς ντοκιμαντέρ ως σεναριογράφος‒, αλλά ήρθε έτσι, ολόκληρο το τραγούδι, ενώ περπατούσα κατά μήκος μιας ξεραμένης κοίτης ενός ποταμού. Είχα χαθεί και όλο το συνεργείο με έψαχνε.

Με βρήκε ο Lench, o Ινδιάνος-σαμάνος που είχαμε πάει να του πάρουμε συνέντευξη, εξού και το όνομα του σχήματος. Με τον Lench γίναμε φίλοι, ακόμα γράφουμε ο ένας στον άλλον.

 

Lench - Waterfalls


Γράφω αγγλικά γιατί μου βγαίνει πολύ αβίαστα. Όλο μου το σόι μένει στο εξωτερικό, εγώ παραλίγο να γεννηθώ στην Αμερική και η μία από τις δυο αδελφές μου μένει μόνιμα στην Αγγλία.

Είχα πάντα επαφές με Αμερική και Αγγλία, η γλώσσα είναι τόσο ζωντανή μέσα μου, που δεν την ξεχωρίζω από τα ελληνικά. Πέρασα μικρή και τη φάση "γράφω έντεχνα", αλλά όλο αυτό το λεκτικό drama με το συγκεκριμένο ύφος δεν ταιριάζει πλέον στην ιδιοσυγκρασία μου.

Δεν θα γράψω ποτέ στίχο "χωρίς εσένα θα πεθάνω" γιατί απλώς δεν το πιστεύω. Όχι, φίλε, δεν θα πεθάνεις, δεν πρέπει να πιστεύεις κάτι τέτοιο, ούτε εγώ, ως τραγουδοποιός, θέλω να σε κάνω να το πιστέψεις δηλαδή. Στα κομμάτια μου, ακόμα και στα πιο μελαγχολικά, θέλω να υπάρχει φως.


Η επαφή με τη φύση είναι για μένα η καλύτερη γείωση και η μεγαλύτερη πηγή χαράς. Ίσως και πάνω από τον έρωτα, γιατί η επαφή με τη φύση δεν έχει ποτέ ups and downs, είναι πάντα empowering, δεν σε αδειάζει ποτέ.

Εννοείται ότι οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους είναι η μεγαλύτερη έμπνευση για τα τραγούδια που γράφω. Ακόμα νιώθω σαν παπάγια στη Σιβηρία. Ίσως το διαχειρίζομαι κάπως καλύτερα τώρα, αλλά αυτό το outsider δεν με έχει εγκαταλείψει ακριβώς.

Οι άνθρωποι είμαστε ικανοί για το μεγαλύτερο καλό και για το μεγαλύτερο κακό και αυτό είναι ταυτόχρονα τρομακτικό και συναρπαστικό.

Είμαι πολύ πιο επιεικής μ' εμένα και κυρίως με τους άλλους σε σχέση με το τι ήμουν στο παρελθόν. Τώρα καταλαβαίνω ότι όλοι έχουμε έρθει εδώ για να παίξουμε έναν ρόλο, να συνδιαλλαγούμε με κάποιες άλλες ψυχές με τις οποίες έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς, να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη, να πληγώσουμε και να πληγωθούμε.

Αυτή η γνώση δεν κάνει τη ζωή πάντα "γιόλο", αλλά ίσως, σε κάποιες φάσεις, της δίνει μια εσάνς ευκολίας, είναι τέλος πάντων μια κάποια παρηγοριά. Αν το φιλοσοφήσεις, είναι αστείο πόσο περαστικοί είμαστε από αυτή την πίστα. Το θέμα είναι πόσο καλό θα κάνουμε για να περάσουμε στην επόμενη.

H Δήμητρα Ζακυνθινού των Lench ακούει μελωδίες και στίχους μέσα στο κεφάλι της Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Γράφω τραγούδια ενώ περπατάω, ενώ ταξιδεύω, ενώ βρίσκομαι γενικά εν κινήσει. Συνήθως στίχοι και μουσική βγαίνουν μαζί, ή σχεδόν μαζί, και ολοκληρώνω τους στίχους πάνω στη μελωδική γραμμή.

Πολύ συχνά το τραγούδι προϋπάρχει στο κεφάλι μου για καιρό. Παλιότερα ειδικά, που δεν είχα καν κιθάρα, αυτό συνέβαινε συνέχεια. Πρώτα γράφονταν στο κεφάλι μου και τα μουρμούραγα μέχρι να τα τελειοποιήσω.

Η μουσική είναι κάτι σαν θεότητα για μένα, σαν ένας τρόπος επικοινωνίας με το θείο. Ξέρω ότι ακούγεται κοινότοπο, αλλά όταν ο μουσικός είναι σε τρανς και δημιουργεί κάτι μέσα από τα σπλάχνα του, είναι σαν channelling. Λειτουργεί απλώς ως το μέσο που βγάζει την ομορφιά προς τα έξω.


Κάνω μουσική γιατί αλλιώς δεν μπορώ να υπάρξω. Περνάω φάσεις πολύ μοναχικές, αυτός είναι ο τρόπος μου να επικοινωνήσω με το έξω. Πολλές κουβέντες που δεν είπα και ξεκαθαρίσματα που δεν έκανα πέρασαν στα τραγούδια.

Το κάνω και με πεζά και θεατρικά που μπορεί να γράφω, αλλά η μουσική είναι πολύ πιο άμεσος τρόπος γιατί, όπως η ποίηση, είναι πιο συμπυκνωμένη γραφή, ένα ξόρκι σε λίγες γραμμές.


Οι Lench προέκυψαν από την ανάγκη μου να μοιραστώ τη μουσική πιο δημιουργικά, κάτι που όταν απλώς καλείς session μουσικούς για να παίξετε μαζί γίνεται πιο περιορισμένα.

Τα παιδιά έβαλαν καθένας κάτι δικό του στην μπάντα και αυτό είναι μαγικό. Ο Βαγγέλης Ντουμανάς ήταν μαζί μου από την αρχή, αλλά όταν μπήκαν ο Ντένης Παναγιωτίδης και ο Πάνος Καλκανάς στο σχήμα, έδωσαν τον πιο ηλεκτρικό-ηλεκτρονικό ήχο που ήθελα και που δεν είναι εμφανής στο πρώτο EP, αλλά τον ακούς στα live μας.

Το σχήμα συμπλήρωσε ο Παντελής Πέτρου στο μπάσο, με μεγάλη εμπειρία από σχήματα και τρελά positive force. Τους λατρεύω.

 

Lench - Polvo Enamorado


Δεν θα πρωτοτυπήσω αν πω ότι η καλύτερη μουσική είναι η σιωπή. Όταν εισπράττεις σιωπή μπορείς να τη μετουσιώσεις σε κάτι άλλο, δικό σου. Εγώ ακούω περισσότερα όταν δεν ακούω τίποτα. Ακούς μουσική, γεμίζεις και μετά θέλεις τα πάντα να σιωπήσουν για να συγκεντρωθείς σ' εκείνον τον ήχο που έχεις μέσα σου και περιμένει να βγει».


Τη ρωτάω αν θεωρεί πιο δύσκολο τον κόσμο της μουσικής για μια γυναίκα. «Η κοινωνία μας είναι βαθιά σεξιστική, όσο και να το κρύβουμε σήμερα πίσω από ευγένειες και αβρότητες» λέει.

«Δεν υπάρχει γυναίκα σε εργασιακό χώρο που να μην έχει υποστεί κάποιο σχόλιο ή κίνηση που φωνάζει "σεξουαλική παρενόχληση". Για να μην μπω στο θέμα της ισάξιας μεταχείρισης και του equal pay.

Στη διαφήμιση ο άνδρας που θα διεκδικήσει, κάνοντας και τσαμπουκά αν χρειαστεί, είναι δυναμικός, η γυναίκα υστέρω. Στη μουσική ο χώρος ανδροκρατείται επίσης, όπως και σε όλους τους χώρους που έχουν να κάνουν με την τέχνη.

Πιστεύω ότι ζούμε μια κρίσιμη καμπή, είμαστε στο τέλος του δρόμου και η επιβίωσή μας κρέμεται από μία κλωστή. Το να κάνουμε τα πάντα για να προστατέψουμε το περιβάλλον θα έπρεπε να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα παγκοσμίως και αντί γι' αυτό, ασχολούμαστε με μαλακίες. Υποτίθεται πως γεωλογικά και παλαιοντολογικά ζούμε την έκτη καταστροφή μας.

Είμαστε τα παράσιτα της Γης. Χωρίς εμάς η Γη θα επιβιώσει μια χαρά και πολύ καλύτερα, αλλά εμείς χωρίς εκείνη θα πεθάνουμε. Τόσο απλά.


Οι Lench είναι για έξω, τώρα το πώς θα γίνει remains to be seen. Δεν είναι αδύνατο να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό με βάση την Αθήνα, αλλά πάρα πολύ δύσκολο.

Η μητρόπολη της μουσικής εξακολουθεί να είναι το Λονδίνο, σε επίπεδο Ευρώπης. Το L.A. μου πάει γιατί έχει και τη νιουεϊτζίλα, τον καλό καιρό, το σερφ και τις ευκαιρίες. αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολη πίστα.

Τη μουσική τους θα την βρείτε στο YouTube, στο Spotify, για digital download σε iTunes, Google play, amazon αλλά και στο site tους www.lenchmusic.com

https://www.facebook.com/lenchband/

Λεπτά
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γιατί όλοι λατρεύουν τον Χρήστο Μάστορα;

Λεπτά / Γιατί όλοι λατρεύουν τον Χρήστο Μάστορα;

Ο ταλαντούχος μουσικός και δημοφιλής frontman του γκρουπ «Μέλισσες» μιλάει στη LiFO για τον τόπο καταγωγής του, τη Βόρεια Ήπειρο, την εποχή που κλειδωνόταν στο δωμάτιο του επειδή ντρεπόταν και την αγαπημένη του μπάντα, τους Deep Purple
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ίαν Κέρσοου: «Η εποχή του νεοφιλελευθερισμού έχει τελειώσει»

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ίαν Κέρσοου: «Η εποχή του νεοφιλελευθερισμού έχει τελειώσει»

Ο σημαντικός ιστορικός περιγράφει τα χαρακτηριστικά της εποχής μας, με αφορμή την τελευταία επιστημονική του μελέτη με τίτλο «Η Ευρώπη σε δίνη, 1950-2017», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Θέατρο / «Αφόρητες συνθήκες εργασίας, μισθοί πείνας, εκμετάλλευση»: Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παλεύει για αλλαγή

Οι ηθοποιοί Σπύρος Μπιμπίλας (πρόεδρος του ΣΕΗ), Άρης Λάσκος (γενικός γραμματέας) και οι κυρίες Τζένη Διαγούπη, Σάρα Γανωτή και Μυρτώ Γκόνη, μέλη του σωματείου, συζητούν για το έργο του σωματείου, τις διεκδικήσεις τους και τις πρόσφατες καταγγελίες για κακοποίηση.
M. HULOT
Χλόη Ομπολένσκι: «Φτιάχνουμε μια ατμόσφαιρα, ένα σύννεφο! Πώς αλλιώς να το πω;»

Η ετοιμασία μιας έκθεσης / Χλόη Ομπολένσκι: «Φτιάχνουμε μια ατμόσφαιρα, ένα σύννεφο! Πώς αλλιώς να το πω;»

Η κ. Ομπολένσκι ασχολείται πυρετωδώς με τη διαμόρφωση του χώρου της επερχόμενης έκθεσης «Αρχαιολατρία και Φιλελληνισμός» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και χαρίζει μια μεστή προ-παρουσίασή της στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
good job nicky: Ο επόμενος Έλληνας ποπ σταρ στην πρώτη του συνέντευξη

Μουσική / good job nicky: Ο επόμενος Έλληνας ποπ σταρ στην πρώτη του συνέντευξη

Ο Νικόλας Βαρθακούρης κατάφερε με το πρώτο του τραγούδι. το «January 8th», να προκαλέσει πανικό στο YouTube και στις ψηφιακές πλατφόρμες. Το γεγονός ότι είναι ο μικρός γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη είναι, τελικά, απλώς μια λεπτομέρεια.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Οθόνες / Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Η σκηνοθέτις της αριστουργηματικής ταινίας μικρού μήκους «Bella», που απέσπασε εξαιρετικά σχόλια και τον Χρυσό Διόνυσο στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, μιλά για την αληθινή ιστορία αγάπης που την ενέπνευσε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Καμπαγιάννης για δίκη Χρυσής Αυγής: «Το να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι ή να πέσουν στα μαλακά θα ήταν μεγάλο πισωγύρισμα»

Ελλάδα / Θανάσης Καμπαγιάννης για δίκη Χρυσής Αυγής: «Το να αθωωθούν οι κατηγορούμενοι ή να πέσουν στα μαλακά θα ήταν μεγάλο πισωγύρισμα»

Ο συνήγορος πολιτικής αγωγής και εκπρόσωπος των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής μιλά στη LiFO λίγες μέρες προτού εκδοθεί η πολυαναμενόμενη απόφαση (στις 7/10).
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Πάνος Ιωαννίδης πρωτοείδε ριζότο στα '90s, νόμιζε ότι ήταν λαπάς

Γεύση / Όταν ο Πάνος Ιωαννίδης πρωτοείδε ριζότο στα '90s, νόμιζε ότι ήταν λαπάς

Ο διάσημος σεφ και κριτής του «MasterChef» περιγράφει τις δημιουργικές αναζητήσεις που του προέκυψαν μέσα στην καραντίνα, σχολιάζει το μέλλον της εστίασης και αποκαλύπτει τι θα δούμε προσεχώς στο επιτυχημένο τηλεοπτικό ριάλιτι μαγειρικής.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«Η Μάγδα Φύσσα έγινε μάνα όλων μας»: Μια συζήτηση με τις συνηγόρους της οικογένειας Φύσσα

Ελλάδα / «Η Μάγδα Φύσσα έγινε μάνα όλων μας»: Μια συζήτηση με τις συνηγόρους της οικογένειας Φύσσα

Οι Χρύσα Παπαδοπούλου και Ελευθερία Τομπατζόγλου, συνήγοροι Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας Φύσσα στη δίκη της Χρυσής Αυγής, μιλούν στη LiFO, καθώς βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο πριν ανακοινωθεί η ετυμηγορία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Νατάσα Εξηνταβελώνη και ο Γιώργος Χριστοδούλου ζουν έναν μεγάλο έρωτα στις «Μεγάλες Προσδοκίες»

Θέατρο / Η Νατάσα Εξηνταβελώνη και ο Γιώργος Χριστοδούλου ζουν έναν μεγάλο έρωτα στις «Μεγάλες Προσδοκίες»

Οι δύο φωτογενείς ηθοποιοί ετοιμάζονται να υποδυθούν τους εμβληματικούς χαρακτήρες της Εστέλα και του Πιπ στις «Μεγάλες Προσδοκίες» του Καρόλου Ντίκενς που σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ στο Σύγχρονο Θέατρο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Μαρίζα Ρίζου: «Υπάρχει περίπτωση να πιστεύω ότι είμαι σημαντική επειδή γράφω τραγούδια;»

Μουσική / Μαρίζα Ρίζου: «Υπάρχει περίπτωση να πιστεύω ότι είμαι σημαντική επειδή γράφω τραγούδια;»

Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός βρίσκεται αυτή την περίοδο σε μια αναζήτηση, προσωπική και καλλιτεχνική, που δεν ξέρει πού θα την οδηγήσει – πάντως τα νέα μονοπάτια είναι το ζητούμενο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Λεωνίδας Εμπειρίκος: «Η εξεγερσιακή δυναμική των προηγούμενων ετών μετατράπηκε σε ενοχή»

Αποκλειστική συνέντευξη / Λεωνίδας Εμπειρίκος: «Η εξεγερσιακή δυναμική των προηγούμενων ετών μετατράπηκε σε ενοχή»

Ο ιστορικός και γιος του σπουδαίου ποιητή σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη για άγνωστες οικογενειακές πτυχές, τις μειονότητες, την Iστορία και την πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Fridays for Future: Αυτές είναι οι έφηβες πρωτεργάτριες του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα

Περιβάλλον / Fridays for Future: Αυτές είναι οι έφηβες πρωτεργάτριες του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα

Οι Μαρία και Αριάδνη Παπαθεοδώρου μιλούν στη LiFO για τη σοβαρότητα του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, τις κινητοποιήσεις των νέων και την Γκρέτα Τούνμπεργκ.
ΑΚΗΣ ΚΑΤΣΟΥΔΑΣ
Η Κατερίνα Ευαγγελάτου θα έχει πολλή δουλειά φέτος

Αποκλειστική συνέντευξη / Η Κατερίνα Ευαγγελάτου θα έχει πολλή δουλειά φέτος

«Άμλετ» στο θέατρο του πατέρα της (που επαναλειτουργεί μόνο για τη συγκεκριμένη παράσταση), «Ριγκολέτο» στην Εθνική Λυρική Σκηνή και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών. Η ταλαντούχα σκηνοθέτις έχει πάρα πολλά να κάνει φέτος.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Χρήστος Λούλης - Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ξαναζώντας το θρίλερ της διαπραγμάτευσης

Οθόνες / Χρήστος Λούλης - Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Ξαναζώντας το θρίλερ της διαπραγμάτευσης

Οι δύο ηθοποιοί που υποδύονται τον Γιάνη Βαρουφάκη και τον Αλέξη Τσίπρα αντίστοιχα στη νέα ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα» περιγράφουν πώς ενσάρκωσαν τους πρωταγωνιστές της πιο τραυματικής περιόδου της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ