Για σένα είναι η ζωή, Yani, αγόρι μου, εμείς κομπάρσοι είμαστε

Για σένα είναι η ζωή, Yani, αγόρι μου, εμείς κομπάρσοι είμαστε Facebook Twitter
Το μεγάλο του μαράζι είναι ότι από ένα σημείο και μετά η «Ευρώπη» τού συμπεριφερόταν (αυτού του δηλωμένου πανευρωπαϊστή) όχι απλώς σαν να ήταν ανήλικος αλλά σαν να μην υπήρχε καν στο δωμάτιο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του και τα διαρκώς αναθεωρούμενα πλάνα που κατέθετε. Φωτο: Konstantinos Tsakalidis / SOOC
5

Διάβασα λοιπόν (στα αγγλικά) το «περιβόητο» πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη με τον κρυπτικό τίτλο Ενήλικοι στο δωμάτιο και τον κραυγαλέο υπότιτλο «Η μάχη μου με το βαθύ κατεστημένο της Ευρώπης» και οφείλω να ομολογήσω ότι σε γενικές γραμμές πρόκειται για μάλλον ευχάριστο και αβλαβές θερινό ανάγνωσμα – είχα επιχειρήσει και κατά το παρελθόν να διαβάσω βιβλίο του, αλλά μου είχε φανεί απάλευτο ως περιεχόμενο και, κυρίως, ως ύφος. Ίσως επειδή, παρά τον τίτλο του και παρ' ότι ο συγγραφέας βλέπει τον εαυτό του «ως Μακμπέθ στη χώρα του Οιδίποδα»(!), διακατέχεται κατά τόπους από μια ανήλικη, εφηβική ελαφρότητα στην καταγραφή του χρονικού της περιόδου την οποία αποκαλεί «η άνοιξη της Αθήνας» (κατά το «άνοιξη της Πράγας» – μη βλασφημείτε, μετανοείτε), όταν μαχόταν μόνος εναντίον όλων, αιωρούμενος πάνω από πρόσωπα και περιστάσεις, την ώρα που εμείς ξεροσταλιάζαμε από την αγωνία για την έκβαση των διαπραγματεύσεων σ' εκείνη τη λιτανεία φόβου και παράνοιας των διαδοχικών Eurogroups. Είναι τρελό πόσο μακρινό μοιάζει το 2015, ενώ δεν έχει αλλάξει τίποτα ουσιαστικά, τουλάχιστον όχι προς το καλύτερο...

Στον Σόιμπλε μάλιστα επιφυλάσσει προς το τέλος και μια έντονα ψυχοπονιάρικη περιγραφή της τελευταίας τους συνάντησης, όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, καταβεβλημένος και ευάλωτος, εμφανίζεται να παραδέχεται στον συγγραφέα ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί για τη χώρα του το επερχόμενο τρίτο (και μακρύτερο) μνημόνιο.


Το βιβλίο αφιερώνεται από τον συγγραφέα του –ο οποίος, «παρά τη μαζική στήριξη του ελληνικού λαού και την απλή λογική των επιχειρημάτων του, το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει την οργή της πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής ελίτ της Ευρώπης»– σε «όσους πρόθυμα επιζητούν τον συμβιβασμό, αλλά θα προτιμούσαν να συντριβούν παρά να καταλήξουν συμβιβασμένοι». Όπως συνεχίζει η εισαγωγή, πρόκειται για την «ιστορία ενός ακαδημαϊκού που έγινε υπουργός για λίγο πριν μεταμορφωθεί σε "whistle-blower" ή για ένα "kiss and tell memoir" στο οποίο πρωταγωνιστούν πανίσχυρες προσωπικότητες όπως η Άνγκελα Μέρκελ, η Κριστίν Λανγκάρντ, ο Μάριο Ντράγκι, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Τζορτζ Όσμπορν, ο Μπαράκ Ομπάμα». Με κάποιες εξαιρέσεις, όπως η Μέρκελ και ο Ομπάμα, ο επιφανής αυτός θίασος που πλαισιώνει τον πρωταγωνιστή εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της αφήγησης με τα μικρά του ονόματα: η Κριστίν (ατάκα της οποίας έδωσε και τον τίτλο στο βιβλίο), ο Τζορτζ, ο Μάριο, ο Πιερ (Μοσκοβισί), ακόμα και ο Γερούν (Ντάισελμπλουμ) και, ναι, ο Βόλφγκανγκ (Σόιμπλε), εκτός απ' όταν αναφέρεται ως «ο δρ. Σόιμπλε και οι μαζορέτες του από την Ανατολική Ευρώπη» (πετυχημένο αυτό, ομολογουμένως, αν και τα περισσότερα αντίστοιχα καλαμπούρια δεν προσγειώνονται όσο πετυχημένα νομίζει). Στον Σόιμπλε μάλιστα επιφυλάσσει προς το τέλος και μια έντονα ψυχοπονιάρικη περιγραφή της τελευταίας τους συνάντησης, όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, καταβεβλημένος και ευάλωτος, εμφανίζεται να παραδέχεται στον συγγραφέα ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί για τη χώρα του το επερχόμενο τρίτο (και μακρύτερο) μνημόνιο.


Όσον αφορά το ελληνικό καστ του δράματος, με προεξάρχοντες φυσικά τον Alexis (για τον οποίο γράφει ότι από την πρώτη τους συνάντηση τον βρήκε «συμπαθή, αλλά λίγο / not what it takes») και τον Euclid (ο οποίος εμφανίζεται και ως φανατικός αναγνώστης της Τζέιν Όστεν ο γλυκός μου), ισχύουν τα ίδια πάνω-κάτω (ακόμα κι ο Στουρνάρας, μέχρι ένα σημείο, είναι Γιάννης), με εξαιρέσεις τον σκιώδη Παππά, τον Σταθάκη (με τον οποίο, πάντως, δηλώνει ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, αφού υπήρξε εξαρχής απολύτως συνεπής στη θέση του ότι πρέπει να κάνουμε ό,τι πει η Τρόικα, δεν έχουμε επιλογή), και κυρίως τον «προδότη», «πεμπτοφαλλαγίτη» και «άνθρωπο των θεσμών» Χουλιαράκη. Για τα εξόφθαλμα πουκάμισα δεν γράφει τίποτα, γράφει όμως, απολογούμενος, για εκείνο το μόρτικο δερμάτινο παλτό –με το οποίο είχε εμφανιστεί στις επίσημες συναντήσεις στο Λονδίνο και είχε γίνει χαμός τότε– ότι ανήκε στον Έλληνα πρεσβευτή στο Παρίσι (ωραίος) και ότι του το είχε δανείσει επειδή είχε ο ίδιος ξεχάσει τη βαλίτσα του στο ταξί για το αεροδρόμιο στην Αθήνα και βρέθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα Σάββατο βράδυ (το ραντεβού στο Λονδίνο ήταν Δευτέρα πρωί) και ήταν μόνο το Zara ανοιχτό και δεν είχε παλτά και έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε ανάρμοστο παλτό και στο να φωτογραφηθεί χωρίς παλτό, τρέμοντας από το κρύο. «Δημιουργική σύγχυση» δηλαδή. Όρος που πρόθυμα καπέλωσε ο Γιάνης στις διαπραγματεύσεις του με το βαθύ ευρωπαϊκό κατεστημένο, παρ' ότι ανήκε στο διπλωματικό οπλοστάσιο του Κίσινγκερ, άλλη μια ατάκα του οποίου μνημονεύει στο βιβλίο, με την οποία ταυτίζεται: «Όταν θέλω να συμβουλευτώ την Ευρώπη, δεν έχω ιδέα με ποιον πρέπει να μιλήσω στο τηλέφωνο». Το μεγάλο του μαράζι είναι ότι από ένα σημείο και μετά η «Ευρώπη» τού συμπεριφερόταν (αυτού του δηλωμένου πανευρωπαϊστή) όχι απλώς σαν να ήταν ανήλικος αλλά σαν να μην υπήρχε καν στο δωμάτιο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του και τα διαρκώς αναθεωρούμενα πλάνα που κατέθετε. Όπως είχε πει όμως και ο Μάικ Τάισον, τη ρήση του οποίου βρίσκει το θάρρος να επικαλεστεί ο Γιάνης στο βιβλίο του, «όλοι έχουν ένα πλάνο μέχρι να φάνε τη γροθιά στο στόμα».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Shortcut
5

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ενήλικοι στο δωμάτιο: ένα μικρό και όσο γίνεται ψύχραιμο σκιαγράφημα του Γιάνη Βαρουφάκη

Casus Belli / Ενήλικοι στο δωμάτιο: ένα μικρό και όσο γίνεται ψύχραιμο σκιαγράφημα του Γιάνη Βαρουφάκη

Μετά τις πρώτες αντιδράσεις που προκάλεσαν οι αναδημοσιεύσεις αποσπασμάτων του υπό έκδοση βιβλίου του, μία ειλικρινής και αντικειμενική αποτίμηση της αμφιλεγόμενης περσόνας που ακόμη προκαλεί συζητήσεις και σχόλια
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αποκαλύψεις Βαρουφάκη: «Αν χρειαστεί, θα τον σύρω ουρλιάζοντας από την κεντρική τράπεζα» έλεγε ο Τσίπρας για Στουρνάρα

Πολιτική / Αποκαλύψεις Βαρουφάκη: «Αν χρειαστεί, θα τον σύρω ουρλιάζοντας από την κεντρική τράπεζα» έλεγε ο Τσίπρας για Στουρνάρα

Σύμφωνα με το βιβλίο του πρώην υπουργού, ο Τσίπρας είπε πως «το πρώτο πράγμα που θα κάνω ως πρωθυπουργός είναι να απαιτήσω την παραίτηση του Στουρνάρα»

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

4 σχόλια
Δεν θα μπορούσε να περιμένει κάποιος να έχει καλύτερη άποψη για το βιβλίο ο αρθογράφος ο οποίος: α) είχε επιχειρήσει και κατά το παρελθόν να διαβάσει βιβλίο του, αλλά του είχε φανεί απάλευτο ως περιεχόμενο και, κυρίως, ως ύφος". "Απάλευτο"! "Δημιουργικά ασαφής" ο χαρακτηρισμός. Για ευνόητους λόγους βέβαια. β) Κράζει, με επιτηδευμένη αλλά εν τέλει άτεχνη διακριτικότητα είναι η αλήθεια, τις ενδυματολογικές προτιμήσεις του Βαρουφάκη. Παρά το ότι στο πρόσφατο παρελθόν (2,5 χρόνια δεν είναι πολλά για να αλλάξει ένας ώριμος άνθρωπος αντιληψεις σε ένα τέτοιο ζήτημα) ο ίδιος είχε γράψει επί λέξει αναφε΄ρομενος στον Βαρουφάκη: "Όσο για το ντύσιμο του σε επίσημες και κρίσιμες περιστάσεις, θα ήμουν ο τελευταίος που θα είχα πρόβλημα". γ) Είναι προσωπικός οπαδός του ... Ψαριανού, αφού τον έχει ψηφίσει σε όλες τις κατά καιρούς κομματικές εκδοχές του. ΥΓ1: Είναι εντυπωσιακό το πόσοι Έλληνες γραφιάδες και δημοσιολογούντες κατακρίνουν με περισσή εθκολία και όμορφο και γλαφυρό ύφος (και) το τελευταίο βιβλίο Βαρουφάκη. Και είναι ενδεικτικό της πορείας που έχει αυτός ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες. Φαντάζομαι,βέβαια, ότι αν στη θέση τους βρίσκονταν κάτι απίθανοι τύποι όπως πχ, ο Τσόμσκι (ο οποίος όχι μονο επιχείρησε και ολοκλήρωσε την ανάγνωση των άλλων βιβλίων Βαρουφάκη αλλά τα εκθείασε δημοσίως. "Αποκαλυπτική και υψηλής αντίληψης ανάλυση των εξελίξεων στην παγκόσμια οικονομία", είπε, μεταξύ άλλων ακόμα πιο κολακευτικών, ο γελοίος!)δεν έχει καν την αν, ο τόπος μας θα βρισκόταν σε τρισχειρότερη θέση. Πόσο τυχεροί (και άξιοι βεβαίως) είμαστε! ΥΓ2: Τσόμσκι Vs Πολιτάκη, στάνταρ διπλό. Και ας μην κατάφερε ο δεύτερος να ολοκληρώσει βιβλίο του Βαρουφάκη.
Eυτυχώς το διαβάσατε εσείς και δεν χρειάζεται να το διαβάσουμε εμείς. Όμως από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις τώρα όλο αυτό.Απ' το ότι ο όρος deep establishement είναι ξεκάθαρα ελληνικής σύλληψης (σαν το βαθύ Πασόκ) και δεν υφίσταται στην αγγλική; (Ή είναι establishment ή δεν είναι.) Επειδή τίποτα τυχαίο δεν καταλογίζω στον Γιάνη προφανώς πρόκειται περί SEO. Πράγματι Googlάροντας τον όρο βγάζει μόνο το...βιβλίο του. Απ΄το ότι το Zara σαφώς και έχει παλτά αλλά το πέτσινο φαινόταν πιο ματσό; (Άλλωστε όταν ο ίδιος λεει ότι έπρεπε να διαλέξει "ή ακατάλληλο παλτό ή καθόλου και να τρέμει από το κρύο" -ενώ το πέτσινο ήταν ήδη ακατάλληλο ούτως ή άλλως- δεν αυτοδιαψεύδεται;)Απ'το ότι δεν είναι δυνατόν να ταξιδεύεις για την σημαντικότερη συνάντηση της χώρας ενώ όλα τα μάτια του κόσμου είναι πάνω σου και να ξεχνάς τα πράγματά σου στο ταξί! Ή από το ότι η υπόσχεση του whistleblower και του kiss and tell είναι παιχνίδια εκδοτικά για να πουλήσει κάτι παραπάνω.Πολλές αγγλοσαξωνικές φράσεις μνημόνευσε ο διεθνής μας Γιάνης αλλά ξέχασε ενδεχομένως την σημαντικότερη για την περίπτωσή του: All the world's a stage and all the men and women merely players; they have their exits and their entrances. And one man in his time plays many parts. (Όλος ο κόσμος μια σκηνή κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες ηθοποιοί- έχουν την έξοδο και την είσοδό τους. Κι ένας άντρας στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους).Τα ρέστα στον μίστερ Σέξπηρ.
Καλά κάνατε και διαβάσατε το βιβλίο και μας ενημερώνετε.Αν καταλαβαίνω πάντως καλά, πολύ κακό για το τίποτα.Περιεχόμενο λίγο πολιτικό, λίγο κίτρινο, λίγο μεσημεριανοκουτσομπολίστικο. Όλα από λίγο.Γιατί ασχολούμαστε με τον Βαρουφάκη ; Περιμέναμε να αλλάξει επίπεδο ;