Τα κοριτσίστικα ενδιαφέροντα θεωρούνται ηλίθια και ασόβαρα.
Θυμάμαι κάποτε που όλα τα meme pages έκραζαν τις UGG και τις κοπέλες που τις φόραγαν μαζί με τους αμερικάνικους καφέδες με γεύση κολοκύθα. Πέρασαν τα χρόνια και διαπίστωσα ότι και αυτό τελικά, όπως όλα τ’άλλα, ήταν ένας τρόπος να γίνει κατανοητό σε νεαρά κορίτσια ότι τόσο αυτά όσο και τα ενδιαφέροντά τους είναι βλαμμένα, αχρείαστα και κουράζουν.
Σε γενικές γραμμές, για να υποθέσουμε τι κοροϊδεύει το ίντερνετ αρκεί να ρωτήσουμε νεαρά κορίτσια τι τα πορώνει.
Τελευταία, κυρίως μέσω του TikTok και δημιουργών στο YouTube, ολοένα και περισσότερα κορίτσια διαπιστώνουν την αδικία που υπάρχει εις βάρος τους και σε αντίθεση με τη συνηθισμένη συμπεριφορά του παρελθόντος-αποκήρυξη κάθε τι κοριτσίστικου που όντως τους αρέσει, φάση “μισώ το ροζ και το μέικ απ”, φάση “όταν οι άλλες κλαμπάρουν εγώ διαβάζω Ζαρατούστρα”- αυτό που κάνουν είναι να αγκαλιάζουν τα ενδιαφέροντά τους και να δείχνουν το μεσαίο, βαμμένο, γκλιτεράτο τους δάχτυλο στην πατριαρχία.
Μέσα σ’ένα τέτοιο πολιτισμικό κλίμα ξεκίνησε την καριέρα της η καλλιτέχνιδα Lil Mariko της οποίας το κομμάτι “Where’s my Juul” έγινε viral το 2019 ξεπερνώντας τα 15εκ views στο You Tube.
Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει όταν κάθε μέρα τόσες και τόσες καλλιτέχνιδες προσπαθούν να φανούν με ταλέντο, αισθητική και καλά video clips;
Συνδυάζει μια εντελώς στερεοτυπική κοριτσίστικη εμφάνιση, με ροζ, χαριτωμένα fits, επιρροές από kawaii αισθητική και λεπτή φωνούλα με screaming, οργή και απειλή. Δεν υπάρχει κάποιο αλλά ή κάποιο όμως στην περσόνα της. Είναι σύνθεση, όχι αντίθεση.
Τα κομμάτια της, αν είναι οπωσδήποτε κάτι, είναι σύγχρονα. Όχι σύγχρονα με την έννοια του τυχαία τωρινού, σύγχρονα με την έννοια του relevant, πραγματικά κατοπτρίζουν την μια sex positive γενιά κοριτσιών που θέλει να είναι φούξια και τρομακτική. Με τα κορίτσια του TikTok να επιχειρούν επανοικειοποίηση των όρων“bimbo” και “slut” κομμάτια όπως το “Shiny” έρχονται να επικυρώσουν την εξής απλή επιθυμία: να χρησιμοποιείς, επιλέγεις και προτιμάς αισθητική στερεοτυπικά κοριτσίστικη και ταυτόχρονα να είσαι πολύπλευρος άνθρωπος που μπορεί να εκφράσει κι άλλα συναισθήματα, ιδίως αντικοριτσίστικα: θυμό, οργή, σεξουαλική επιθυμία και αυτοπεποίθηση. Κι όλα αυτά από μια γυναίκα κινέζικης και ιαπωνικής καταγωγής, ακριβώς τις εθνικότητες που στην φαντασίωση των λευκών αντρών αποτελούν τον ορισμό της υπακοής και του ακίνδυνα κοριτσίστικου.
Δεν ξέρω αν θα καταφέρει ν’ακολουθήσει ανοδική πορεία ή αν ενδιαφέρεται μακροπρόθεσμα γι’αυτό (διαβάζω ότι ασχολείται επίσης με τη γλυπτική, το σχέδιο, τη φωτογραφία) αλλά μόλις ένα μήνα πριν έβγαλε το “SIMP” με τη Rico Nasty, την πολύ αντισυμβατική πουερτορικανή rapper που έχει χτίσει εξαιρετικά αφοσιωμένο κοινό και της οποία το “Smack a bitch” μετρά 42 εκατομμύρια views στο YouTube, οπότε υπάρχει πιθανότητα να την ακούσουμε πολύ περισσότερο στο μέλλον.
Συμπέρασμα; Στα νεαρά κορίτσια αρέσει να πειραματίζονται με make up και ταυτόχρονα να εξοργίζονται με την πατριαρχία. Παίρνουν πίσω αυτά που τους αρέσουν και αντί να ντρέπονται και να μιμούνται τ’αγόρια, επιμένουν και ενδυναμώνονται.
Η φάση αυτή ξεκίνησε μάλλον με τo χαρακτήρα της Elle Woods που έδωσε στην ποπ κουλτούρα μια γυναίκα girly και ευφυή και απ’ό,τι βλέπουμε συνεχίζεται με καλλιτέχνιδες όπως η Lil Mariko που έχοντας κάπου να πατήσουν, δεν αξιώνουν μόνο την συρροή κοριτσίστικης εμφάνισης και αναγνώρισης του ότι δεν είναι κινούμενα στερεότυπα όπως η Elle Woods αλλά κάτι παραπάνω: την συνύπαρξη του κοριτσίστικου με όλο το εύρος των ανθρώπινων συναισθημάτων και ιδίως με τα “αντιαισθητικά” με επίκεντρο την οργή.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
τη δύναμη του γκλίτερ την ανακάλυψα στις πορείες διαμαρτυρίας για τη ζάκι. Πέρα από το καταπληκτικό θέαμα να αστραποβολά όλη η σταδίου και το σύνταγμα, αρκετοί άντρες και κάποιες γυναίκες είχαν φρικάρει μην κολλήσει πάνω τους κάποιος κόκκος φανταχτερής σκόνης και διαλύσει την αρρενοπώτητα στους μεν και τη σοβαροφάνεια στις δε.