Αγαπητή 'Α, μπα', πώς γίνεται να είμαστε ακόμα ζωντανοί;

Αγαπητή 'Α, μπα', πώς γίνεται να είμαστε ακόμα ζωντανοί; Facebook Twitter
23

________________
1.

"πολύ συχνά την πετύχαινα πέρσι το καλοκαίρι οταν έβγαινα εξω. στο δρόμο, στο παγκάκι, στο μπαράκι. ακόμα κ πάνω στο δέντρο είχε σκαρφαλώσει πολλές φορές και με κοιτούσε! προσπαθούσα να την αγνοήσω χωρίς να πανικοβληθώ αλλά πάντα νοιώθω το βλέμμα της κολλημένο πάνω μου έτοιμη να με φάει! πλησιάζει το καλοκαίρι και αγχώνομαι γιατι ξέρω οτι θα είναι πάλι εκεί! τι να κάνω? πως να της δώσω να καταλάβει οτι δεν θέλω ουδεμία σχέση μαζί της? για να σε βοηθήσω την λένε κ α τ σ α ρ ί δ α! κλαψ!

Υ.Γ. έχω κολλήσει κι εγώ με τη στήλη σου κ επίσης σε συμπαθώ πολύύύύύύ!"- ινακα


 

________________
2.


Επειδή έρχεται και καλοκαιράκι σκέφτηκα να σε ρωτήσω το εξής: ποιο ειναι το αγαπημένο σου ελληνικό νησί? Είναι κουλό που έχοντας πάει σε 22 νησιά μας (μόλις τα καταμέτρησα, είδες αν δεν έχεις δουλειά με τί ασχολείσαι...) θεωρώ κορυφαία επιλογή την Αμοργό? Αν έπρεπε να επιλέξω ένα (πράγμα από δύσκολο ως αδύνατο) σε αυτό θα πήγαινα ξανά και ξανά και ξανά... εσυ?- αμοργόπληκτη

Παντού καλά περνάω, μόνο η παρέα με νοιάζει.

________________
3.


Είναι λογικό να νιώθεις αδιαφορία για κάποιον που πέθανε ξαφνικά και νέος (πενήντα κάτι) όταν αυτός είχε φερθεί απάνθρωπα σε αγαπημένα σου πρόσωπα ακόμη κι όταν ξέρεις ότι αυτά τα πρόσωπα πονάνε για το θάνατό του; Η μαμά μου με μάλωσε που δεν τους είπα: "Συλλυπητήρια, να ζήσετε να τον θυμάστε" αλλά μου φάνηκε υποκριτικό.- Κακός άνθρωπος

Δεν υπάρχει πρωτόκολλο γι' αυτά τα θέματα. Είναι μεγάλο ταμπού αυτό που λες αλλά τα συναισθήματα είναι δικά σου και δεν είναι δουλειά κανενός άλλου. Φυσικά και είναι λογικό, όλα τα συναισθήματα είναι πιθανά μετά από έναν θάνατο.


Από κει και πέρα είναι πολύ προσωπικά τα θέματα – εγώ θα έλεγα συλλυπητήρια, ακόμη και υποκριτικά, γιατί θα το έλεγα σε ζωντανούς που υποφέρουν. Δε θα επέμενα και τόσο σε θέματα ακεραιότητας, έχω πει πολλές φορές «α τι ωραίο αυτό» για πράγματα που δε μου άρεσαν καθόλου. Δεν πιστεύω ότι η δικιά μου αλήθεια είναι τόσο σημαντική ώστε να πρέπει να την ανακοινώνω με κάθε ευκαιρία.

______________
4.


"Πιστεύεις στη μετά θάνατον ζωή; Όχι σε πράσινα λιβάδια και βουνά από ρύζι, αλλά στο ότι κάτι επιβιώνει από εμάς μετά το θάνατό μας;
Για να σε προλάβω, δυσκολεύομαι να το πιστέψω αν και θα ήθελα πολύ, γιατί με αφορμή την ασθένεια συγγενικού μου προσώπου με πιάνω να σκέφτομαι συχνά το θάνατο και αυτό συνήθως συνοδεύεται από δύσπνοιες και αίσθημα πανικού.
Οκ, ξέρω ότι είναι καλύτερο να ζήσουμε καλά αυτή τη ζωή από το να περιμένουμε μια επόμενη, αλλά υπάρχει στ' αλήθεια άνθρωπος που η ιδέα του θανάτου δεν τον εξουδετερώνει; Είμαι 32 χρονών, ακούω για πολύ νέους ανθρώπους που αρρωσταίνουν και πεθαίνουν και αρχίζω να νιώθω ότι ο θάνατος δεν είναι τόσο μακρινό ενδεχόμενο όσο πιστεύαμε στα 20."- Bird on a wire

Για να μη φοβάσαι το θάνατο, πρέπει να μην έχεις τίποτα να χάσεις, και όταν λιγοστεύουν αυτά που έχουμε, καταλαβαίνουμε πόση είναι η αξία μιας ακτίνας ήλιου, ή ενός θροΐσματος, οπότε πάντα έχουμε κάτι να χάσουμε. Η σωστή ερώτηση είναι «πώς είναι δυνατόν να είμαστε ακόμα ζωντανοί», αλλά αυτό μέσα στη μακαριότητά μας το θεωρούμε δεδομένο.


Δεν πιστεύω στη μετά θάνατον ζωή και δεν με ταράζει αυτή η σκέψη. Αντιθέτως, με ηρεμεί – η ανυπαρξία μου πριν γεννηθώ ήταν μια χαρά, απ' ό,τι (δε) θυμάμαι. Φαντάζεσαι να πεθάνεις, και στον άλλο κόσμο να υπάρχει πάλι άδικη φορολογία, παιδική παχυσαρκία και κακή τηλεόραση;


Το πιο εύκολο είναι να πεθάνεις. Το πιο δύσκολο είναι να ζεις με το θάνατο αυτών που αγαπάς.

________________
5.


Α, μπα συγκινήθηκα με την προτροπή σου να χορέψουμε στις 16/3! μεγάλο φιλί και ευχαριστώ. ερώτηση: πόση έκπτωση να κάνω στην αμοιβή μου για να πάρω την δουλειά; ένα 20% το αντέχω αλλά παραπάνω δεν γίνεται, παρόλο που μου το ζητάνε. αξίζει τον κόπο να κατεβάσω την τιμή, βγάζοντας 0 κέρδος τώρα, μήπως αυτή η δουλειά μου ανοίξει πόρτες και πάρω αργότερα άλλες δουλειές; θα διαρκέσει 5 μήνες και φοβάμαι μήπως το μετανιώσω πικρά.- Νιώ

Υπάρχουν δουλειές που φέρνουν άλλους πελάτες κι άλλες που δε φέρνουν. Δίλημμα όμως θα υπήρχε μόνο αν έχεις απάντηση στην εξής ερώτηση: έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις;

________________
6.


Ξέρω ότι έχει συζητηθεί πολλές φορές από τη στήλη αλλά δε μπορούσα να μη ρωτήσω. Δεν έχω καταλήξει ακόμη στο τι πιστεύω. Πολλά από αυτά που λέει ο Χριστιανισμός μου ταιριάζουν σαν ιδεολογία και ηθική. Άλλα τόσα μου φαίνονται απλοϊκά, ειπωμένα από χαζούς ανθρώπους για ακόμη πιο χαζούς ανθρώπους. Είμαι σίγουρη ότι και σε άλλες θρησκείες θα βρω θετικά στοιχεία. Όσον αφορά στην αθεΐα όμως, ποιο το νόημα για όλα τα είδη να αναπαράγονται συνεχώς και να πασχίζουν να επιβιώσουν σα να είναι προγραμματισμένα γι' αυτό; Μπορεί ένα τόσο περίπλοκο σύμπαν να είναι προϊόν του τυχαίου; Επίσης, τι να το κάνω που είναι δώρο η ζωή όταν βλέπω άτομα που δεν το αξίζουν (γιατί ποιος το αξίζει τελικά;) να φεύγουν υποφέροντας από τη ζωή; Δε νομίζω ότι εκείνες τις στιγμές σκέφτονται, τουλάχιστον έζησα τη ζωή ως το μεδούλι (που τις περισσότερες φορές αυτό δε συμβαίνει). Σε ζάλισα ε;- Υπαρξιακά Προβληματισμένη

Πέρα του ότι έκανες πολλές ερωτήσεις, είναι ερωτήσεις για τις οποίες σοφοί άνθρωποι έχουν γράψει, μιλήσει, γυρίσει ταινίες, ζωγραφίσει, και εντάξει, είμαι δυνατός λύτης, αλλά δε μπορώ να λύσω το δικό σου υπαρξιακό σε πέντε σειρές.

Μπορώ να σου μιλήσω από τη δική μου μεριά μόνο: το αστείο με τον άνθρωπο είναι ότι νομίζει ότι το σύμπαν πρέπει να εξηγηθεί επειδή υπάρχει αυτός μέσα σ' αυτό. Το ότι δε μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός της ύπαρξης, του Όλου, δε σημαίνει ότι δεν εξηγείται. Και αν υπάρχει εξήγηση είναι πολύ πιθανόν να μην είναι κατανοητή σε εμάς. Κι αυτό επειδή το σύμπαν αδιαφορεί για το αν μπορούμε να το αποκωδικοποιήσουμε. 

Ακόμα και τώρα όμως ξέρουμε ότι το περίπλοκο (για το μυαλό μας) σύμπαν δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίου. Αυτό το λέμε όλοι όσοι δεν έχουμε ιδέα από αστροφυσική και ό,τι άλλο χρειάζεται για να μπορούμε να μυριστούμε έστω και λίγο τι συμβαίνει.

________________
7.


"Γεια σου α, μπα!
είμαι μαμά ενός 16 χρόνου. Δεν έχω άλλο παιδί και είμαστε πολύ καλά με τον πατέρα του. Ο γιος μου είναι ένα ήσυχο παιδί που περνά την εφηβεία του χωρίς πολλές εξάρσεις. Συζητάμε ότι θέλει και βρίσκουμε μια λύση. Είναι εξαιρετικός μαθητής, ότι κάνει το κάνει σε πολύ καλό επίπεδο, αθλείται, παίζει μουσική. Είναι σε γενικές γραμμές ένα όμορφο παιδί. Βέβαια, θα μου πεις, μάνα του είσαι όμορφο και καλό θα τον βλέπεις. Πίστεψε με όμως, είναι.
Το πρόβλημα είναι με τις παρέες. Δεν έχει παρέες. Έχει γνωστούς, βλέπω ότι μιλάει με παιδιά της ηλικίας του αλλά ποτέ δε δένεται μαζί τους. Ποτέ κανείς δε του τηλεφωνεί, σπάνια έως ποτέ κανείς δε του ζητά να βγει έξω. Όσες φορές τον πίεσα να κάνει αυτός το πρώτο βήμα και να τηλεφωνήσει σε συμμαθητές του ή φίλους του να βγει έξω, όλοι βρίσκουν πρόφαση και τον αποφεύγουν.
Μέχρι τώρα δεν ασχολιόταν πολύ με το κομπιούτερ, τον βλέπω ότι τώρα πια το μόνο που κάνει είναι να πυροβολεί στο ιντερνετ...
Δείχνει εξωτερικά ότι όλα αυτά δεν τον πειράζουν αλλά νιώθω ότι βυθίζεται όλο και περισσότερο στη μοναξιά του. Και η γιαγιά σου να του πει να βγουν θα πάει όμως.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει πρόβλημα, δε μπορώ όμως να το εντοπίσω. Τόσο μ... είναι που κανείς δεν θέλει να τον κάνει παρέα; Δεν ξέρω τι να κάνω. Κάθε φορά τον προτρέπω να πάρει κάποιον συμμαθητή να πάει καμιά βόλτα και πάντα τον απορρίπτουν. Κλείνεται όλο και περισσότερο. Προσπαθώ να του μιλήσω ήρεμα, χωρίς να του δείξω ότι υπάρχει πρόβλημα. Τι να κάνω; Να πάμε σε ψυχολόγο;
Ο άνδρας μου λέει ότι είμαι υπερβολική. Δεν είμαι όμως. Προβλήματα σοβαρά δεν αντιμετωπίζουμε στο σπίτι. Δουλειά ακόμα έχουμε, με τον πατέρα του είμαστε πολύ δεμένοι και περνάμε υπέροχα. Έχουμε φίλους, βγαίνουμε.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να χωθώ πολύ στη ζωή του αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχει τον ανθρωποδιώχτη. Εξυπνάκιας και ξερόλας δεν είναι, δεν λέει και δεν κάνει μαλ.... Τι γίνεται ρε αμπά; Είναι κανείς εκεί έξω για παρέα; μ"-μ

Είναι αδύνατον να πω την ασήμαντη γνώμη μου χωρίς να έχω δει το παιδί κι εσάς, γιατί ακούω κάτι από τρίτο χέρι, και μάλιστα από κάποιον που είναι τόσο κοντά του. Οπότε, ό,τι και να πω, σε παρακαλώ να έχεις υπόψη σου ότι έκανες μια ερώτηση σε μια άγνωστη στο ίντερνετ.


Μια εξήγηση που βρίσκω είναι η εξής: ίσως το παιδί να μη μπορεί να βρει φίλους και παρέες με κοινά ενδιαφέροντα. Αν είναι κάπως χαρισματικό πρέπει να βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον.


Αφού έχει διάφορες ασχολίες, προσπαθήστε να βρείτε μέρη όπου θα μπορεί να ασχολείται με τα ίδια πράγματα αλλά σε ανώτερο επίπεδο. Λέσχες; Ομάδες λίγο πιο επαγγελματικές; Όλοι κάπου κουμπώνουμε, μην ανησυχείτε, πρέπει να βοηθήσετε λίγο να βρει το δικό του «λαό».

________________
8.


"Α, μπα,

σου αρέσουν οι άντρες με σχεδόν ξυρισμένο κεφάλι και μουσάκι;"- μουσίτσος


Καλό παιδί να είναι.

________________
9.

αμπα θελω την αποψη σου για το εξής θέμα:μια φίλη μου ειναι 28 προς τ 29 και δεν καταφερε να δημιουργησει μια ολοκληρωμενεη σχεση μεχρι τωρα (αναφερομαι στο σεξουαλικο κομματι) παρα το γεγονος ότι ειναι μια φυσιολογικοτατη κοπελα η οποια ειχε καποιες περιεπτεις που δεν ευοδωσαν-μπορει και η ιδια να εκανε πισω απο φοβο ...γενικα το εχει πολυ αγχος. εγω θεωρώ πως ενας αντρας δεν θα μεινει σαυτο. επιπλεον εχω γενικα γνωστες μου σε αναλογη θεση-δλδ εχω ακουσει και για αλλες κοπελες.εσενα ποια η θεση σου πανω σαυτο,θεωρεις οτι θαχει προβλημα? απο αυτο που θα εχει απεναντι της εννοω. εμενα η αποψη μου ειναι πως οχι καθως ειναι ενας καθολα φυσιολογικοτατος ανθρωπος,απαυτους που λες "ελα ρε, και δεν της τοχα" αυτα...σεδιαβαζω ανελειπως! Φιλακια-προβληματισμενη φιλη

Είναι πολύ κρίμα που έχουμε μετατρέψει κάτι τόσο φυσιολογικό, όσο η αναπνοή και ο ύπνος, σε ένα θέμα τόσο βαρύ, γεμάτο με απορίες, ανασφάλειες και κόμπλεξ. Είναι σίγουρο ότι έχει καταφέρει πολύ πιο δύσκολα πράγματα, όπως το να τελειώσει το σχολείο ή να πάρει δίπλωμα οδήγησης. Δεν είναι καν κάτι που χρειάζεται να μάθεις, εκτός κι αν σκοπεύεις να το κάνεις επαγγελματικά.

Όμως, πρέπει να πούμε και τις αλήθειες: ναι, υπάρχουν άντρες που θα μείνουν σ' αυτό, για διάφορούς λόγους: μερικοί θα νομίσουν ότι επειδή είναι παρθένα θα «κολλήσει» και ότι έχουν επιπλέον ευθύνες. Άλλοι δεν θα ασχοληθούν καθόλου με το θέμα, αλλά ούτε αυτό θα είναι καλό. Όμως αυτό είναι ένα πρόβλημα που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Πόσοι θυμούνται την πρώτη τους φορά και λένε ότι ήταν τέλεια; Συνήθως είναι αστείες, κωμικοτραγικές, μέτριες ή αδιάφορες ιστορίες. Μας έχουν τρελάνει οι ταινίες και τα περιοδικά και νομίζουμε ότι την πρώτη φορά θα γκρεμιστεί –ή θα πρέπει να γκρεμιστεί- κανένας φούρνος, ενώ είναι μια αρχή σε ένα πολύ μεγάλο ταξίδι που ελπίζουμε να κρατήσει πάρα πολλά χρόνια, και όλες οι αρχές είναι δύσκολες.

 

________________
10.


μου αρέσει πολύ ο αδερφός μια πολύ καλής μου φίλης... και έχω το εξής μεγάλο δίλημμα... να της το πω, ή όχι???- εγώ!

Δίλημμα θα ήταν αν σου άρεσε και ο αδερφός, και η φίλη.

________________
11.

Κάτι ζάμπλουτοι τύποι που είναι κι ωραίοι, όχι τίποτα στραβοχυμένοι στη φάτσα τύπου Λεό Πατίτσας, γιατί πάνε και παντρεύονται κάτι τύπισσες που βγάζει μάτι ότι αν δεν ήταν πλούσιοι ούτε που θα γύρναγαν να τους κοιτάξουν; Αισθάνονται τόσο ευτυχισμένοι με τα λεφτά τους που η σύζυγος είναι απλώς αξεσουάρ ή δε γνωρίζουν ποτέ τι θα πει ευτυχία;- Βρήκαν πλούτη μεγαλεία, μα καρδιά δε βρήκανε ή όχι;

Η πρώτη αποστολή στο εγχειρίδιο του χρυσοθήρα είναι «κάνε τον να νομίζει ότι τον θέλεις γι' αυτό που είναι». Όποιος δεν την φέρνει εις πέρας όχι μόνο δε λέγεται χρυσοθήρας αλλά διαγράφεται και από το σωματείο.
Τι να πω, δεν κυκλοφορώ ανάμεσα σε εκατομμυριούχους. Υποθέτω ότι και οι δύο πλευρές ξέρουν τι γίνεται και πληρώνουν το τίμημα αναλόγως: οι γυναίκες ζουν σε χρυσά κλουβιά υπό τη μόνιμη απειλή ότι θα τα χάσουν όλα (ενώ μπορούν να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους), οι άντρες τρέμουν να μη χάσουν τα λεφτά τους γιατί πραγματικά θα τα χάσουν όλα. Και ο ένας περιφρονεί τον άλλον.


Έτσι θα τα περιέγραφα αν σκηνοθετούσα σαπουνόπερα μεσημεριανής ζώνης.

________________
12.

Αγαπητή Α, μπα, τι γνώμη έχεις για την "αυτοεξορία του καναπέ"? Γιατί σε ζευγάρι μετά από καβγά, επιλέγεται κυρίως από άντρες? Από ιπποτισμό για να αφήσει το αναπαυτικό κρεβάτι στη γυναίκα, από δήθεν ανωτερότητα επειδή έχει τόσο μα τόσο δίκιο που προτιμάει να κοιμηθεί στον καναπέ εις βάρος της μέσης, πλάτης του, κτλ ή από βλακεία τύπου "θα φύγω θα πάω αλλού"? Υπάρχει κάπου στο βάθος η εντύπωση ότι είναι νέος Σόλωνας που ψάχνει την ευτυχία?- strawberry fields

Ισχύει σίγουρα αυτό; Ας ρωτήσουμε το κοινό, αλλά παρακαλώ να απαντήσουν ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΑΘΟΝΤΕΣ!

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
#7. Γιατρός εδώ. Αγαπητη μαμα, αυτο που περιγραφεις μπορει να ειναι απο το πιο απλο, οπως λεει η Αμπα να μην ειναι το παιδι σε περιβαλλον που να το βοηθαει να ανθισει, μπορει ομως να ειναι και κατι πιο σοβαρο. Τετοιος βαθμος απομονωσης παρατηρειται ακομα και σε διαταραχες προσωπικοτητας ή και ως αρχη σχιζοφρενειας. Προς θεου, δε θελω να πανικοβαλλω, θελω να χτυπησω ενα καμπανακι οτι τετοια σοβαρα ζητηματα δε τα συζηταμε με τη χ αρθρογραφο, αλλα με επιστημονες που μελετανε ολη τους τη ζωη αυτα τα θεματα. Συμβουλευτειτε ενα παιδιατρο, ψυχολογο η ψυχιατρο. Το ενστινκτο σας οτι κατι δε παει καλα με το παιδι μη το αμελεισετε. Και μπραβο που το πιασατε γιατι συνηθως οι γονεις κοιμουνται το βαθυ υπνο της αρνησης μεχρι να ειναι πολυ αργα.ps. Ρε Αμπα ξεκαβαλα και εσυ λιγο, τι σημαινει αμα ηξερα εσας και το παιδι θα μπορουσα να σας απαντησω? Πες δε ξερω, ειναι πιο τιμιο και δε βαζει σε κινδυνο κανενα. Και εγω εχω δει το παππου μου να χτιζει σπιτια αλλα δε γυρναω απο δω κ απο εκει να δινω συμβουλες πως να χτισετε γερα θεμελια για ενα αντισεισμικο σπιτι.
Σοβαρά τώρα; Έχω γράψει ένα εκατομμύριο φορές ότι δεν είμαι ειδική και έχω γράψει άπειρες φορές σε πολλούς να πάνε σε ειδικό, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω για το ταμπού της ψυχοθεραπείας, έχω γράψει επανειλημμένα για την αναγκαιότητα ειδικού και μου λες να ξεκαβαλήσω;Αν είχα δει το παιδί και αυτή θα μπορούσα να πω τη ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ. Για την ακρίβεια γράφω:"Είναι αδύνατον να πω την ασήμαντη γνώμη μου χωρίς να έχω δει το παιδί κι εσάς, γιατί ακούω κάτι από τρίτο χέρι, και μάλιστα από κάποιον που είναι τόσο κοντά του. Οπότε, ό,τι και να πω, σε παρακαλώ να έχεις υπόψη σου ότι έκανες μια ερώτηση σε μια άγνωστη στο ίντερνετ".ΑΣΗΜΑΝΤΗ ΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Πολύ βολικά απομόνωσες το "άμα ηξερα εσας και το παιδι θα μπορουσα να σας απαντησω", το οποίο αυτολεξεί δε γράψω πουθενά. Μη φοβάσαι, δε σου φάνε οι αρθογράφοι του ίντερνετ τη δουλειά.Για ξεκαβάλα κι εσύ γιατρέ μου, γιατί ως γιατρός έχεις περισσότερη ευθύνη, και τώρα λες κάτι γενικό σε κάποια άγνωστη από το ίντερνετ. Πετάς τη λέξη σχιζοφρένεια και μετά συμπληρώνεις "Προς θεου, δε θελω να πανικοβαλλω". Θα σε διαβάζουν άλλοι γιατροί και θα τραβάνε τα μαλλιά τους.
#7 Διάβασα αρκετές φορές το σχόλιο σας ή καλύτερα τον έντονο προβληματισμό σας σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις του παιδιού σας. Ξέρετε, εύχομαι ολόψυχα να ανήκει στην κατηγορία των παιδιών που άνθισαν μετά το πέρας των σχολικών τους υποχρεώσεων. Για μένα η πραγματική ελευθερία άρχισε να έρχεται αρκετά χρόνια μετά οπότε μπορώ να το καταλάβω. Αυτό που με προβληματίζει είναι πως κατά τα λεγόμενα σας απορρίπτεται από ένα ολόκληρο (?) σύνολο! Αυτό για εμένα είναι ανησυχητικό διότι όσο loner και αν ένιωθα λόγω σημαντικών θεμάτων υπήρχαν φίλοι από την τάξη μου τουλάχιστον πρόθυμοι να με ακούσουν.Οι άριστες επιδόσεις του είτε στο σχολείο είτε σε ενασχολήσεις είναι εξίσου μία βιτρίνα και ίσως εσωτερική καταπίεση για τον ίδιο. Ταπεινή μου άποψη είναι πως ένας εξαιρετικά νέος άνθρωπος πρέπει να αποτυγχάνει, τσαλακώνεται και να αντιμετωπίζει την εφηβεία με εξάρσεις. Η βιτρίνα του "καλού" παιδιού - overachiver θα πρέπει να σας βάλει σε σκέψεις. Αναρωτιέμαι, εφόσον είναι μοναχοπαίδι αν από νεαρή ηλικία τον ενθαρρύνατε να έχει πολλές συναναστροφές και επισκέψεις σε σπίτια με άλλα παιδιά ώστε από νωρίς να "σπάσει"¨τον πάγο. Τώρα υπάρχει και ένα ακόμη θέμα που παίρνω το θάρρος να σας θίξω. Αναφέρετε πως "πυροβολεί" κάτι στο ίντερνετ. Μπορεί να πυροβολεί φουσκάλες ή να σουτάρει τυχόν θυμωμένα πουλιά (angry birds) πέρα από αυτό όμως η βία σε κάποια video games και στις ταινίες έχει προβληματίσει για το πόσο και αν πραγματικά επηρεάζει έναν έφηβο. Είμαι 32 έχω xbox και ναι κάποιοι τίτλοι ήταν super νοσηροί. Προσωπικά, είχα αρκετό μη εξωτερικευμένο θυμό και θλίψη στην εφηβεία μου από μία σειρά θανάτων στο στενό και ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Μου αρκούσε λοιπόν να βλέπω φανατικά ταινίες τρόμου όπως a Nightmare on Elm Street Friday the 13th απολαμβάνοντας εφηβικούς ακρωτηριασμούς. Αυτό συνέβαινε επειδή η εφηβεία μου ήταν μακελεμένη... Παρουσιάζετε ένα ιδανικό οικογενειακό περιβάλλον (και δεν σας αμφισβητώ) απλά δεν πιστεύω - εγώ προσωπικά - σε ιδανικές οικογένειες. Καλό θα ήταν να παρατηρήσετε την συμπεριφορά του (διακριτικά) στο σχολείο. Στο σπίτι φοράμε συνήθως μάσκα και υποδυόμαστε ρόλους. Χρειάστηκα αρκετά χρόνια να πετάξω αρκετά βάρη από πάνω μου και πολλά πρέπει. Μπορεί να δηλώνω πλέον ΟΚ μα το κόστος από "χαμένα" χρόνια θα με πονάει πάντα.Κάποιοι φίλοι της στήλης σας προέτρεψαν να βάλετε τον υιό σας σε ομάδες εφήβων ή και ατόμων μεγαλύτερων σε ηλικία με κοινά όμως ενδιαφέροντα. Μα το παιδί αθλείται και παίζει μουσική! Σε αυτές τις δραστηριότητες είναι και πάλι μόνος! Σας εύχομαι είτε με τη βοήθεια ψυχαναλυτή είτε σε αυτά τα περίφημα κυριακάτικα τραπέζια όπου η οικογένειες "έρχονται" κοντά, να ειπωθούν όσα δεν έχουν μάλλον ειπωθεί ποτέ. Με πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον,Πάρις
#4. "We are going to die, and that makes us the lucky ones. Most people are never going to die because they are never going to be born. The potential people who could have been here in my place but who will in fact never see the light of day outnumber the sand grains of Sahara. Certainly those unborn ghosts include greater poets than Keats, scientists greater than Newton. We know this because the set of possible people allowed by our DNA so massively outnumbers the set of actual people. In the teeth of these stupefying odds it is you and I, in our ordinariness, that are here. We privileged few, who won the lottery of birth against all odds, how dare we whine at our inevitable return to that prior state from which the vast majority have never stirred?" --Richard Dawkins, Unweaving the Rainbow
Αγαπητη/ε, rareware, μπορω να πω οτι διαβαζοντας την απαντηση σου προβληματιστηκα παρα πολυ. Με ποια βεβαιότητα γραφεις αυτα που γραφεις και με ποια βεβαιοτητα θεωρεις οτι ο Χριστος ειναιο μονος αληθινος Θεος; Εχω την αισθηση οτι ολα αυτα που γραφτηκαν τοσα χρονια πριν( η Βιβλος ας πουμε) ειναι γραπτα ανθρωπων. Γνωριζεις σιγουρα οτι δεν προκειται για φαντασιες, μυθιστορηματα και μυθοπλασιες;
#6. Για την εξέλιξη των ειδών θα σου πρότεινα να διαβάσεις κάποιο απο τα Climbing Mount Inprobable, The Selfish Gene ή The Greatest Show on Earth του Richard Dawkins. Για την εξέλιξη του σύμπαντος είναι σημείο αναφοράς το Χρονικό του Χρόνου του Hawking και το πιο ενημερωμένο The Grand Design του ίδιου. Αν σε κουράζει σαν ανάγνωση, ο Hawking έβγαλε και μια εξαίσια μίνι σειρά τριων επεισοδίων με αυτό τον τίτλο.
#7 ''Εξυπνάκιας και ξερόλας δεν είναι, δεν λέει και δεν κάνει μαλ....'' Αυτά όμως, προβληματισμένη μανούλα που σε συμπονώ, είναι ''προσόντα'' σε μεγαλύτερες ηλικίες, όχι στην εφηβεία των 16!! (Δυστυχώς;;)αυτοί που πάντα ήταν δημοφιλείς στο σχολείο ήταν οι ''μάγκες'', οι ξερόλες, οι θρασείς που ''τολμούσαν'' να πάνε κόντρα στον καθηγητή και το κατεστημένο του σχολείου και όχι οι καλόι μαθητές ή τα ''καλά παιδιά''..(θυμηθείτε ποιους ψηφίζαμε για 15μελές, ποιοι μας άρεσαν απ΄την τάξη-το σχολείο..αν δεν είχε μείνει καμιά δυο φορές στον τόπο, δεν ''έλεγε''!!..)Κάνε όπως σου είπε η Α,μπα; ανέτρεξε σε άτομα από το χώρο στον οποίο κινείται εξωσχολικά, ώστε να τους δένουν κοινά ενδιαφέροντα. Τα ίδια παιδιά καμιά φορά εκτός σχολείου συμπεριφέρονται διαφορετικά, πιο απλά, απαλλαγμένα από τη (δήθεν) κουλ συμπεριφορά που δείχνουν εντός σχολείου..
Δε νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς η μαμά του είναι αντικειμενική κριτής. Μπορεί όπως λες να τον θεωρούν "φυτό" στην τάξη, μπορεί απλά να είναι πολυλογάς και να τον βαριούνται, χίλια δύο... Όσο κοινωνικοποιείται, τόσο θα μάθει να λειτουργεί σε ένα γκρουπ.
Πολλά παιδιά έχουν την ατυχία να μην βρουν κάποιον που να τους πολυταιριάζει για να κάνουν παρέα στο σχολικό τους περιβάλλον. Είναι καθαρά συγκυριακό θέμα. Τις περισσότερες φορές με το πέρασμα στην ενηλικίωση ανοίγουν και οι ορίζοντές τους κοινωνικά. Επιπλέον το σχολείο είναι ένας σκληρός μικρόκοσμος, και κάποια παιδιά περνάνε τα σχολικά τους χρόνια μένοντας κοινωνικά στην αφάνεια, σαν ένα είδος άμυνας, μια και δεν νιώθουν να ταιριάζουν με αυτούς που έτυχε να είναι στην ίδια τάξη. Πάντως είναι προτιμότερη η κοινωνικοποίηση σε εξωσχολικές δραστηριότητες, από το να πιέζεται το παιδί να κάνει παρέα με άτομα με τα οποία δεν υπάρχει συμπάθεια.
Με ολο το σεβασμο στη μαμα που ενδιαφερεται, ενας εφηβος αισθανεται πολυ ασχημα και μειονεκτικα οταν οι γονεις του θεωρουν οτι ειναι αναπαρκης σε κατι και προσπαθουνε να τον βοηθησουνε να αλλαξει. Επισης, καταλαβαινουν κι αισθανονται ακομα χειροτερα και οταν οι προσπαθειες δεν ειναι ντομπρες αλλα ψιλοκαμουφλαρισμενες. Η εφηβεια ειναι πολυ καθοριστικη για την αναπτυξη της προσωπικοτητας και της κοινωνικοτητας. Εχει επισης περιοδους αποτομης αλλαγης συμπεριφορας, ενα παιδι γινεται απο πολυ κοινωνικο πολυ κλειστο κ.λ.π. Θυμαμαι μια φιλη μου στο λυκειο που ξανικα σταματησε της παρεες και μια μερα μου εξομολογηθηκε οτι πηγαινε κι εκλαιγε μονη της σ' ενα δασακι, κι εκαι βρηκε και τον φιλο της για τα επομενα καμποσα χροννια που εκλαιγε κι αυτος μονος του.Με αλλα λογια, πιστευω οτι οι γονεις πρεπει να ειναι διακριτικοι, να μη παρακολουθουνε ολες τις λεπτομερειες της ζωης του παιδιου τους, να του εχουν εμπιστοσυνη, ν'αρχισουν να του φερονται σαν ενηλικα.Η χαρα και η αρμονια στο σπιτι ειναι αρκετα ερεθισματα για τον εφηβο να κρινει και να συγκρινει ποιος ειναι ο ρολος ο δικος του σαν ενηλικας σ αυτην την κοινωνια, και με τι ανθρωπους θελει να κανει παρεα.
6: Χρειάζεται σκοπός; Δεν σου φτάνει που απλά υπάρχεις; Ο οργασμός από τον οποίο προήρθες περιείχε το λιγότερο 500,000,000 (μπορεί πολύ παραπάνω) ακόμα σπερματοζωάρια εκτός από αυτό που γονιμοποίησε το ωάριο που κατέληξε να γίνεις εσύ. Από αυτούς τους 500 εκατομμύρια πιθανούς ανθρώπους κέρδισες εσύ και γεννήθηκες και οι υπόλοιποι δεν γεννήθηκαν ποτέ. Για να συγκρίνεις τι σημαίνει αυτό, οι πιθανότητες να κερδίσεις το τζακ-ποτ στο Ελληνικό τζόκερ είναι μία στις 25 εκατομμύρια περίπου – 20 φορές πιο πιθανό από το να γεννηθείς εσύ και όχι κάποιος άλλος!Προσωπικά πιστεύω ότι η μεθοδολογία της επιστήμης για να εξηγήσει τον κόσμο μας είναι εξαιρετικά ικανοποιητική και πως με κάθε νέα ανακάλυψη και πρόοδο της κατανόησης μας, τόσο πιο άχρηστη γίνεται για το ανθρώπινο γένος η έννοια του θείου ή του μεταφυσικού. Καταλήγοντας θα σου πρότεινα, αν θέλεις εξηγήσεις, να ξεκινήσεις διαβάζοντας και κατανοώντας την θεωρία της εξέλιξης από κάποιο καλό βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης - ρώτα ποιο είναι καλό στο βιβλιοπωλείο σου.
9. Λάτρεψα την ατάκα "Δεν είναι καν κάτι που χρειάζεται να μάθεις, εκτός κι αν σκοπεύεις να το κάνεις επαγγελματικά". Δεν υπάρχει κανόνας για το πότε. Καλύτερα μεγαλύτερη παρά μικρότερη (έχω ακούσει για κοριτσάκια που ξεκίνησαν στα 12 και στα 13 ..μα είναι ακόμα παιδιά)!!! Η αλήθεια είναι ότι δεχόμαστε πολύ πίεση από τα ΜΜΕ κτλ,-το σεξ πουλάει εξάλλου- και είναι τόσο άσχημο, κοπέλες να νιώθουν προβληματικές επειδή δεν έκαναν ακόμα σεξ, πόσω μάλλον να τις θεωρούν τέτοιες και οι φίλοι τους! Παιδιά συνέλθετε!
η σκέψη μου για το #12... κρεβατομουρμούρα υπάρχει σαν λέξη ή έννοια αν αυτό μας λέει κάτι όχι η καναπεμουρμούρα.Το θέμα ίσως να μην είναι ιπποτισμού αλλά ο καναπές να είναι ένα σημάδι ότι θέλει (είτε να πάρει είτε να δώσει) χρόνο & χώρο για να σκεφτούν και οι δύο, ίσως να θέλει διάλειμμα, ίσως και παύση πυρών, ίσως απλά να θέλει να μείνει μόνος/η… δικαίωμά του/της δεν είναι? Αν έφευγε από το σπίτι θα ήταν προτιμότερο?