Στο σημερινό ‘Α, μπα’: σπουδαγμένοι απατεώνες

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: σπουδαγμένοι απατεώνες Facebook Twitter
64

________________
1.


κάποιοι άνθρωποι λένε ταιριάζουν και άλλοι πάλι όχι..μια σχέση στρώνεται ανάλογα με το πώς την ξεκινάς? μέσα από τον τρόπο που έχεις μάθει να επικοινωνείς με τον άλλο? γνωρίζω πως έχει να κάνει και με το ότι πρέπει να δουλέψεις πολύ για να κρατήσει κάτι , για να φανεί δυνατό. ως πότε όμως μόνο προσπάθεια εμπόδια και τσακωμοί? πότε έρχονται τα χαμόγελα?..έρχονται? βρίσκομαι σε έναν γάμο 10 χρόνια (και 12 σε όλη τη σχέση).είμαι 26 χρονών έχω πολλά όνειρα στόχους δε μπορώ όμως με τίποτα να βάλω σε μια σειρά τα οικογενειακά. υπάρχει αγάπη αλλά δεν υπάρχει σεβασμός ευτυχία..υπάρχουν βέβαια και ωραίες στιγμές που τις πιο πολλές φορές χαλάνε... από μέρους μου νιώθω ότι δεν μου δίνει την κατάλληλη σημασία δεν υπάρχει επικοινωνία ,μαραζώνω .εκείνος δεν συμφωνεί λέει πώς εγώ το βλέπω έτσι και πώς δε μπορώ να νιώσω ευτυχία. δεν συνεννοούμαστε. λέω τι θέλω και εκείνος το ίδιο αλλά στην πράξη δε γίνεται τίποτα. τι να κάνω? γιατί μένω?" – TSOFTSE


Δίστασα πολύ για την απάντηση. Δίστασα γιατί ελπίζω να έχεις κάνει κάποιο τυπογραφικό λάθος στους αριθμούς και να είσαι ας πούμε 36, άρα παντρεύτηκες στα 26. Δίσταζα όμως και να γράψω την προηγούμενη πρόταση γιατί δεν θέλω να είμαι συγκαταβατική, γιατί ποιος έχει δικαίωμα να κρίνει τον άλλον και να παίρνει αποφάσεις γι' αυτόν; (Εκτός αν είναι γονιός και η κόρη του θέλει να παντρευτεί στα 16, οπότε πρέπει κάπου να υπογράψει).


Όμως δεν γινόταν να το αποφύγω, καταλαβαίνεις, γιατί άλλη είναι η απάντηση αν παντρεύτηκες στα 16 και τώρα είσαι 26 άλλη αν παντρεύτηκες στα 26 και τώρα είσαι 36. Μπορεί να ήθελες να γράψεις ότι είσαι 46, και να παντρεύτηκες στα 36! Δεν είναι πολύ πιθανό, αλλά δικαιούμαι να ελπίζω.


Μέχρι να μας απαντήσεις, αν διαβάζεις και αν απαντήσεις: η γενική απάντηση είναι: Μια σχέση δεν στρώνει. Η καλύτερη της φάση είναι στην αρχή. Αν δεν είναι καλά στην αρχή, ή θα γίνει χειρότερη ή το ζευγάρι θα απομακρυνθεί και θα έλθει η βουβή οργή και η εξωτερική απάθεια. Είναι μύθος ότι ο γάμος σημαίνει οπωσδήποτε δουλειά και προσπάθεια. Αυτό το λένε για να μην απογοητεύεται ο κόσμος. Όταν η ένωση είναι πετυχημένη, όταν υπάρχει συμβατότητα χαρακτήρα και φιλοσοφίας, δεν χρειάζεται να δουλέψεις, πόσο μάλλον πολύ. Εκτός βέβαια από τη δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου, αλλά αυτό ισχύει σε όποια ηλικία και σε όποια οικογενειακή κατάσταση και αν είσαι.


________________
2.


Αγαπητή Α,μπα; , εδώ και καιρό συναναστρέφομαι με άτομα του αθλητικού χώρου είτε φιλικά, είτε ερωτικά ! Έχω καταλήξει λοιπόν στο συμπέρασμα πως οι περισσότεροι από αυτούς (δεν γίνεται να είναι όλοι ίδιοι) ενώ διατηρούν μια σταθερή σχέση , τείνουν να ξεδιπλώνουν το "καλλιτεχνικό τους ταλέντο" και μάλιστα σε ευρύ κοινό (με απλά λόγια, γουστάρουν να πηδιούνται και με άλλους/άλλες) , δηλώνοντας κιόλας την ύπαρξη της σταθερής τους σχέσης ,χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα για το θέμα κέρατο, πόσο μάλλον για τον αν θα έχουν μόνο ένα άτομο με το οποίο θα κερατώνουν ή τρία, τέσσερα π.χ. Και κάπου εδώ θέλω την ΠΟΛΥΤΙΜΗ συμβουλή σου! Γιατί πιστεύεις ότι συμπεριφέρονται έτσι ? Μήπως υπάρχουν και ορισμένοι που δηλώνουν δεσμευμένοι απλά και μόνο για να μη δεσμευτούν ? Και στην τελική , γιατί να φερθούν έτσι στο
άτομο που έχουν δίπλα τους ? What's going on with you people ? "- η_σαλονικιά


Ταυτίζομαι με πολλές ατάκες του Μαρκ Τουέιν, και μια από αυτές είναι 'όποτε νιώθω την ανάγκη για σωματική άσκηση, ξαπλώνω μέχρι να μου περάσει'. Επίσης συμφωνώ με τον μεγάλο Τσόρτσιλ σε διάφορα, και μια από τις συμβουλές του είναι 'μην είσαι όρθιος αν μπορείς να καθίσεις, και μην κάθεσαι αν μπορείς να ξαπλώσεις'.


Η εισαγωγή ήταν απαραίτητη για να δηλώσω ότι δεν έχω ιδέα τι κάνουν τα άτομα του αθλητικού χώρου, και δεν θα ήθελα να σχολιάσω με βάση αυτό το δεδομένο. Όμως, σε περίπτωση που το κάνεις, ούτε εσύ δικαιούσαι να βγάζεις συμπεράσματα για τους αθλητές. Μιλάς για μια παρέα που έχει κάποιες συνήθειες. Τα άτομα αυτά κάνουν παρέα ακριβώς επειδή έχουν παρόμοιες συνήθειες, και η παρέα δημιουργήθηκε στις καθημερινές δραστηριότητες, που είναι ο αθλητισμός. Αυτό δε σημαίνει ότι όσοι κάνουν αθλητισμό κάνουν και αυτό που παρατήρησες. Έτσι βγαίνουν οι απλουστεύσεις και οι κανόνες της συμφοράς. Ας το ξαναπούμε: μιλάς για μια συγκεκριμένη παρέα.


Ωραία, τώρα που το διευκρινίσαμε, η απάντηση είναι: δεν ξέρω. Δεν ξέρω για ποιους μιλάμε, και ποιες είναι οι συνθήκες και γενικώς δεν ξέρω τίποτα, εκτός ότι σε μια παρέα κάποιοι απατούν πολύ τους συντρόφους τους. Είναι κάπως φλου, είναι σα να ρωτάς γιατί κάποια άτομα από μια παρέα είναι φανατικοί Πανιώνιοι. Πιθανόν κάπως να εξηγείται, αλλά μπορεί και να είναι τυχαίο και να γνωρίστηκαν στο γήπεδο.


Αν η ερώτηση που κατά βάθος θέλεις να κάνεις είναι «πώς γίνεται κάποιοι να κάνουν κάτι που θεωρείται κακό και ανήθικο, και να μην νοιάζονται για την κρίση των άλλων, για το κουτσομπολιό ή για τις συνέπειες», η απάντηση είναι: «Επειδή μπορούν». Αν εξαιρέσουμε τους πραγματικούς ιδεολόγους, οι υπόλοιποι δεν κάνουμε αυτό που πρέπει. Κάνουμε αυτό που μας παίρνει. Και μερικούς τους παίρνει να έχουν πολλούς εραστές και ερωμένες και παράλληλα σταθερή σχέση.


________________
3.


Ήμουν με έναν άνθρωπο 2 χρόνια σχεδόν πριν από αρκετό καιρό. Χωρίσαμε με δική του πρωτοβουλία και η επικοινωνία μας τα επόμενα χρόνια ήταν καθαρά τυπική. Τον περασμένο Μάιο με πήρε τηλέφωνο και κανονίσαμε να βρεθούμε για έναν καφέ, κατά τη διάρκεια του οποίου μου εξομολογήθηκε ότι με αγαπάει ακόμα και ότι έψαχνε ευκαιρία πολύ καιρό να μου το πει αλλά δεν μπορούσε γιατί ήμουν σε σχέση(η οποία είχε τελειώσει τότε αλλά δεν το ήξερε). Η αλήθεια είναι ότι και εγώ τον αγαπάω, και του το είπα, αλλά επειδή ήμουν σε μία παράξενη κατάσταση εκείνη την περίοδο δεν έγινε τίποτα παραπάνω. Όλο το καλοκαίρι βγαίναμε, χωρίς να γίνει τίποτα μεταξύ μας, πάντα με μεγάλη παρέα. Τέλη Αυγούστου, μετά από μια έξοδό μας, βρεθήκαμε σπίτι του και ολοκληρώσαμε. Του είπα ότι επειδή είχα βγει από μια μεγάλη σχέση 3-4 μήνες πριν δεν ήθελα να εξελιχθεί ως κάτι παραπάνω αυτό που είχαμε ξεκινήσει και το αφήσαμε στο σεξ. Από τότε βρισκόμαστε πολύ συχνά, πίνουμε καφέ, βλέπουμε ταινίες, κοιμόμαστε ο ένας σπίτι του άλλου, συζητάμε για ώρες, πηγαίνουμε για φαγητό και πολλές φορές όλα αυτά δεν οδηγούν στο σεξ, απλά κοιμόμαστε μαζί. Νιώθω ότι πλέον θέλω κάτι παραπάνω, αλλά δεν ξέρω αν και εκείνος νιώθει το ίδιο. Και αν νιώθει το ίδιο, φοβάμαι ότι θα ξαναχωρίσουμε και ότι θα είμαι πάλι χάλια. Ξέρω ότι είναι παράλογο αυτό, καθώς πάντα υπάρχει η πιθανότητα να χωρίσεις, με όποιον και να έχεις σχέση. Αλλά με τρομάζει η ιδέα να πληγωθώ από τον ίδιο άνθρωπο, κυρίως γιατί ξέρω ότι όλοι οι φίλοι μου-με λίγες εξαιρέσεις- θα ξεκινήσουν τα ""σου τα'λεγα εγώ"". Είμαι χαζή που ξαναέμπλεξα με πρώην και που περιμένω κάτι παραπάνω από σεξ από αυτόν? Ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη για το τεράστιο κείμενο."- Εμείς-Αυτοί

Όταν λες ότι θέλεις κάτι παραπάνω, τι εννοείς; Να συζήσετε; Να κάνετε παιδί; Γιατί τα έχετε ήδη φτιάξει, αν δεν το έχεις καταλάβει. Δεν έχουμε σχέση επειδή είπαμε ότι έχουμε σχέση, δεν είμαστε στο δημοτικό. Έχουμε σχέση όταν «βρισκόμαστε πολύ συχνά, πίνουμε καφέ, βλέπουμε ταινίες, κοιμόμαστε ο ένας σπίτι του άλλου, συζητάμε για ώρες, πηγαίνουμε για φαγητό και πολλές φορές όλα αυτά δεν οδηγούν στο σεξ, απλά κοιμόμαστε μαζί». Νομίζω ότι αυτό είναι ένας πολύ καλός ορισμός σχέσης.


Τα φτιάξατε, σε χώρισε, άλλαξε γνώμη, τον ήθελες ακόμα, τα ξαναφτιάξατε. Δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα στην ιστορία.

 

________________
4.


Αγαπητή Α,μπα,
έχω ένα φίλο, 25 χρονών, πολύ όμορφος, έξυπνος, μορφωμένος, στυλάτος, με χιούμορ, τρομερό παιδί. Αν εξαιρέσεις πως είναι αρκετά θηλυπρεπής, πολλές τον θεωρούν ελκυστικό. Λοιπόν ενώ πολλές και πολύ όμορφες κοπέλες έχουν δείξει ενδιαφέρον για αυτόν, δεν έχει κάνει τίποτα με καμία. (Δεν έχει κάνει σεξ ποτέ). Από όλα αυτά και από διάφορες άλλες συμπεριφορές, είμαι σχεδόν σίγουρη πως είναι γκέι. Το πρόβλημα είναι πως το κοντινό του περιβάλλον (οικογένεια και στενοί φίλοι- εγώ ανήκω στην ευρύτερη παρέα του) ας πούμε πως δεν είναι και οι πιο ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, δεν ξέρω αν θα δέχονταν κάτι τέτοιο με κατανόηση.
Στεναχωριέμαι ειλικρινά για αυτόν, γιατί αν πράγματι είναι γκέι, είναι κρίμα να προσπαθεί να δείχνει κάτι που δεν είναι και να χάνει την καλύτερη ηλικία του χωρίς να μπορεί κι αυτός να φλερτάρει, να ερωτευτεί. Αλλά δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να τον βοηθήσω, δεν έχουμε αρκετή άνεση ώστε να ανοίξω ευθέως τέτοια κουβέντα. Έχουμε προσπαθήσει με τις φίλες μου να μιλάμε τυχαία όταν είναι μαζί μας για ομοφυλόφιλους και να δείχνουμε πως είναι φυσιολογικό, να τον κάνουμε να νιώσει ίσως πιο άνετα. Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε; Αλήθεια στεναχωριέμαι πολύ για αυτό το παιδί! Καμια ιδέα;


Αν τον συμπαθείς ως άνθρωπο, απλώς γίνε φίλη του. Αν δεν είσαι φίλη του, οι υποθέσεις που κάνεις είναι πιθανόν να είναι πάρα πολύ λάθος.

________________
5.


Αγαπητή Α, Μπα
Εδώ και λίγους μήνες δουλεύω στο εξωτερικό σε μια επιχείρηση στην οποία έχω έναν υπεύθυνο ο οποίος είναι το αγαπημένο παιδί όλων. Η σχέση μας ξεκίνησε πολύ τυπική στην αρχή με εκείνον να με κρατάει σε απόσταση όμως στη συνέχεια ήρθαμε αρκετά κοντά αφού ταιριάζουμε πολύ στο χιούμορ και στον τρόπο σκέψης, έχοντας κάνει αρκετές και εις βάθος συζητήσεις. Καμιά φορά μου δίνεται η αίσθηση ότι φλερτάρουμε κι όλας, το πράγμα όμως δεν φεύγει ποτέ από τον εργασιακό χώρο. Μπερδεύομαι επειδή αυτός είναι το άτομο με το οποίο συζητάω τα οικονομικά μου (και συγκεκριμένα επειδή είμαι στο εξωτερικό, πιστεύω ότι η εταιρεία θα έπρεπε να είναι πιο υποστηρικτική απέναντι μου όσον αφορά άδειες παραμονής/εργασίας/ιατρική ασφάλιση), κοινώς να μου καλύπτουν κάποια έξοδα αφού ο μισθός μου ξεκάθαρα δεν είναι αρκετός. Αυτά τα πράγματα τα διεκδικώ μεν, νιώθω όμως ότι βρίσκω τοίχο αφού ο ίδιος αν και φαινομενικά με ακούει, μάλλον παραβλέπει τα αιτήματα μου. Τελικά μπορείς να είσαι φίλος με το αφεντικό σου, ή οι οικονομικές ισορροπίες θα είναι πάντα λεπτές;- big eyes


Μπερδεύεσαι επειδή πιστεύεις ότι η εταιρεία πρέπει να κάνει εξαιρέσεις σε σένα επειδή μένεις στο εξωτερικό. Κάνεις λάθος. Αν ήταν υποχρεωμένοι να φέρονται διαφορετικά στους ξένους και να τους δίνουν περισσότερα, δεν θα έπαιρναν ξένους. Τόσο απλά! Το επιχείρημα «ο μισθός μου ξεκάθαρα δεν είναι αρκετός» είναι οριακά ανέκδοτο, και είσαι τυχερή που δεν σου έχουν ακόμα απαντήσει «τότε φύγε βρες άλλη δουλειά, με μισθό που θεωρείς αρκετό». Αν δεν σου φτάνουν όσα παίρνεις και θέλεις να διεκδικήσεις περισσότερα, φυσικά να το κάνεις, κι εμείς μαζί σου είμαστε, αλλά το επιχείρημα πρέπει να είναι ότι τα αξίζεις επειδή είσαι πολύ καλή στη δουλειά σου.


Εκεί είναι που μπερδεύεσαι, και κοίτα να ξεμπερδευτείς. Ίσως να υπάρχει κάποιο φλερτ μεταξύ σας, αλλιώς ο υπεύθυνος θα σου τα είχε πει όλα αυτά. Με πιο απότομο τρόπο από μένα.

________________
6.


Εκλογική παρατήρηση-ερώτηση... κατάγομαι από μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσα αλλά δε ζω πια. Πάμε όμως για εκλογές εκεί και έτσι έψαχνα να βρω τους υποψηφίους των διαφόρων κομμάτων για να δω τι θα κάνω. Έμεινα! Στα νέα κόμματα είναι υποψήφιοι βουλευτές τελείως τυχαίοι άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη παιδεία ή μόρφωση - κάποιοι έχουν μόνο απολυτήριο λυκείου! Από την άλλη στα παλιά, εκτός από το νέο παραταξιακό αίμα, είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι (που λογίζονται "φτασμένοι πολιτικοί"). Όταν ξεκίνησαν ήταν εξίσου τυχαίοι και απαίδευτοι (απλά δεν το θυμάται πια κανείς) και όλα αυτά τα χρόνια δεν έκαναν το κόπο να εξελιχθούν - ο άλλος ούτε αγγλικά δεν ξέρει!!

Πιστεύω ότι ένας πολιτικός πρέπει να έχει τουλάχιστον βασικές γνώσεις νομικών και οικονομικών. Κι αυτό για να καταλαβαίνει τι του λένε, τι συμβαίνει γύρω του, τι θα κληθεί να ψηφίσει (και δεν συμπεριλαμβάνω κάποια επιπλέον παιδεία για να διευρύνει τους ορίζοντές του-τόσο επιεικής είμαι!!) Άσε που όσο πιο χαμηλό είναι το επίπεδο μόρφωσης και παιδείας κάποιου, τόσο πιο εύκολα χειραγωγείται. Δηλαδή οι επιλογές που έχουμε είναι σπουδαγμένοι απατεώνες ή χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που δεν ξέρουν που τους παν' τα τέσσερα; Αυτό το "οι πολιτικοί μπορεί να είναι ένας απλός κοινός άνθρωπος" μου θυμίζει αυτό που έλεγες για μοντέλα και ηθοποιούς που δήθεν τις ανακαλύπτουν στην καφετέρια...

Όταν λέμε να μπεί νεο αίμα στη πολιτική σκηνή δεν εννοούμε τους άξιους ανθρώπους που δέν μπορούσαν να αναδειχθούν μέσα από τα κλειστά κυκλώματα; πολιτικούς ή τεχνοκράτες; Εσύ πώς το βλέπεις όλο αυτο;;; Ποιά είναι η γνώμη σου;

Πιο πολύ απογοητεύτηκα που είδα ότι τα σχετικά νέα/αναδυόμενα κόμματα λειτουργούν με την νοοτροπία των παλιών και είμαι σε ψηφοφορικο αδιέξοδο... [και είπα να μην γράψω πολλά, αλλά δεν κρατήθηκα].

Κατά τη γνώμη μου, μια χώρα πρέπει να έχει παιδεία τέτοια ώστε ένας απόφοιτος Λυκείου να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε δημόσιο αξίωμα. Η βασική εκπαίδευση θα έπρεπε να αρκεί, όχι για αρχηγούς κράτους και για Υπουργούς, αλλά για τοπικούς πολιτικούς, θα έπρεπε να είναι αρκετή. Αυτό πιστεύω. Μόνο που αυτό είναι ακόμη πιο επιστημονική φαντασία από τους άξιους ανθρώπους που αναδεικνύονται με τις ικανότητες τους, μακριά από τα γνωστά κυκλώματα.


Δυστυχώς η σχετικότητα της επιτυχίας της δημόσιας εκπαίδευσης είναι ηχηρή, και για την ώρα, ούτε οι απόφοιτοι Λυκείου είναι έτοιμοι για τη δουλειά που θα έπρεπε να γίνει στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς, ούτε του Πανεπιστημίου. Η τυπική εκπαίδευση στο βιογραφικό κάποιου είναι τζόκερ, δεν ξέρεις τι άτομο θα σου προκύψει, είναι αδύνατον να προβλέψεις. Δυστυχώς, ελπίζουμε σε φωτεινούς αστέρες, όχι σε μια ομογενή ομάδα. Αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.

________________
7.


Είμαι κοντά στα 30 και πριν λίγους μήνες γνώρισα τον Κ. μέσω ενός site γνωριμιών. Μιλούσαμε, είχαμε καλή χημεία και βγήκαμε το πρώτο μας ραντεβού. Οι μέρες περνούσαν (2 μήνες περίπου) με καθημερινή επικοινωνία, γέλιο, εξομολογήσεις, φιλιά, ώσπου μια μέρα εξαφανίστηκε. Για την ακρίβεια, δεν έδωσε σημεία ζωής για ένα σκ. Του τηλεφώνησα και μου εξήγησε ότι είναι πιεσμένος με τη δουλειά του. Δεν θέλω να αναλύσω τη συμπεριφορά του, γιατί γύρευε τι μπορεί να του συμβαίνει ή να έχει στο μυαλό του. Αλλά εγώ στενοχωριέμαι πολύ, γιατί είναι ένα πολύ ξεχωριστό άτομο και μαζί του ήμουν πολύ χαρούμενη, ερωτευμένη. Από την άλλη, έχω πάρει απόφαση ότι θέλω να είμαι με ένα αγόρι που θα θέλει εξίσου να είναι μαζί μου. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι: πώς θα συγκρατήσω τον εαυτό μου να μην ξημεροβραδιάζεται πάνω από το τηλέφωνο περιμένοντας και τραγουδώντας το γνωστό άσμα της Άννας Βίσση; Κάνω και πλάκα τρομάρα μου. Γιατί όσο πιο κοντά στο τηλέφωνο είμαι, τόσο μπαίνω σε πειρασμό να τον πάρω τηλέφωνο. Έχεις ίσως να μου προτείνεις κάποιο βιβλίο που θα με βοηθήσει σ' αυτές τις ώρες της αναμονής; Ας ελπίσω ότι μέχρι να απαντήσεις θα έχει πάρει.- Μικρή Λ.


Πήρε;


Προτείνω το 'Μόμπι Ντικ' και το 'Πόλεμος και Ειρήνη' λόγω μεγέθους – έτσι δίνεις περιθώριο και περιμένεις τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Προτείνω τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών επίσης λόγω μεγέθους αλλά και γιατί σε αντίθεση με τα προηγούμενα, μπορεί να αντέξεις να το διαβάσεις. Προτείνω το 'Ένας άντρας μόνος' του Κρίστοφερ Ίσεργουντ, για τη μπαναλιτέ του να προσπαθείς να συνέλθεις όταν μένεις ξαφνικά μόνος. Προτείνω το «Να πώς χάνεις μια γυναίκα» του Τζούνο Ντίαζ, για έναν άντρα που φέρεται χάλια, από τη μεριά του. Το «Κάρολ» της Πατρίσια Χάισμιθ, επειδή ο έρωτας δεν σε σώζει από τον εαυτό σου. Το «Ήθαν Φρομ» της Ήντιθ Γουόρτον, επειδή δεν αξίζει να κλαις για το παρελθόν. Παιδιά, πείτε κι εσείς τα δικά σας.

64

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
Κοριτσάκι μου είσαι πάρα πολύ μικρή για να μείνεις σε ένα γάμο που δε σε καλύπτει. Τα κριτήρια επιλογής συντρόφου στα 16 και στα 26 ή 36 είναι τόσο διαφορετικά. Αν έμενα με το φίλο που είχα στα 16 θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη. Ακόμα και παιδιά να έχεις, το θετικό στην κατάσταση που βρίσκεσαι είναι ότι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. Είσαι πραγματικά πολύ μικρή και έχεις ζήσει πράγματα που δεν έχουν ζήσει άλλες στην ηλικία σου. Η εμπειρία σου είναι μεγάλο ατού. Χρησιμοποίησε το για να πάρεις τις σωστές αποφάσεις και μη φοβάσαι να ξεκινήσεις από την αρχή αν αυτό σου λέει η καρδιά σου. Σου εύχομαι καλή τύχη και να κάνεις όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα.
#7 Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Ως προς την εξέλιξη της ιστορίας: Καθώς είμαι μια χειραφετημένη γυναίκα που ξέρει τι θέλει, τον πήρα εγώ τηλέφωνο. Ωστόσο, μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια μιας κλισέ ιστορίας ανάμεσα σε έναν άντρα που δεν ξέρει τι θέλει και σε μια γυναίκα που ξέρει ότι θέλει έναν άντρα που και να θέλει και να ξέρει ότι το θέλει. Και επειδή, όπως λέει ο σοφός λαός, πας προς τα εκεί που κοιτάς, ε...αυτόν τον άνδρα τον βρήκα :-)Ως προς την ουσία του προβλήματος: Εκείνη την περίοδο πίστευα ότι είναι καλό να κρατάς χαρακτήρα, να μην στέλνεις μνμ και είχα ανάγκη από τη λογοτεχνία για να στηρίξει την πεποίθησή μου. Πλέον πιστεύω ότι αν θες να επικοινωνήσεις κάντο, γιατί γουστάρεις που γουστάρεις και αν δεν θέλει ο άλλος, ε δεν χάθηκε και ο κόσμος. Σε 2 εβδομάδες το πολύ, ούτε που θα τον σκέφτεσαι. Και αυτό φίλοι μου οφείλεται αφενός στη δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου (με τη βοήθεια ψυχολόγου) και αφετέρου στην αλαζονεία μιας γυναίκας που τώρα είναι σε μια υπέροχη σχέση.Συμπέρασμα: Τις προτάσεις σας τις κρατώ για τα καλοκαιρινά μου ταξίδια, και - χτύπα ξύλο - αν μου κάνει καμιά κουτσουκέλα ο νυν. Τότε, φοβάμαι, πως η σουηδική λογοτεχνία θα είναι πολύ χρήσιμη χε χε.
Μια πολύ καλή ευκαιρία να δουν όλοι αυτοί που στέλνουν ''δεν ξέρω αν με θέλει/δεν με θέλει/δεν ξέρει τι θέλει/ κάνει ότι δεν θέλει γιατί φοβάται κλπ'' ότι αν παρατήσουν την περίπτωση που τους βασανίζει χωρίς λόγο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αφήσουν χώρο στη ζωή τους για κάτι πραγματικά υπέροχο!Και κάτι ακόμα για τα παράπονα κάποιων που αργεί η Λένα να απαντήσει κανένα 4μηνο. Έχει αξία αυτή η καθυστέρηση γιατί μαθαίνουμε και το τέλος των ιστοριών που έκτοτε έχουν προχωρήσει. Και πολλές φορές είναι αίσιο το τέλος και δίνει μια άλλη προοπτική στο όλο θέμα.
Χίλια μπράβο σου και ζήτω σου για την ενεργητική σου στάση απέναντι στη ζωή! Ε, μα, έτσι είναι. Και πάνω που ετοιμαζόμουν να σου γράψω να αλλάξεις τραγούδι κι από το "Δώδεκα" να πας στο "Σιγά!" της ίδιας αοιδού, χαχαχαhttps://youtu.be/IIHOPsBYxHk:)))
Ευχαριστώ και συγχωρεμένος :-)Όταν με έναν άνθρωπο έχεις καθημερινή επικοινωνία και για 2 μέρες δεν σηκώνει το τηλέφωνο, ούτε σε παίρνει πίσω, ε καταλαβαίνεις ότι η δουλειά πάει για εξαφάνιση...
"Ωστόσο, μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια μιας κλισέ ιστορίας ανάμεσα σε έναν άντρα που δεν ξέρει τι θέλει και σε μια γυναίκα που ξέρει ότι θέλει έναν άντρα που και να θέλει και να ξέρει ότι το θέλει."Βοηθάτε με το συντακτικό ρε παιδιά... Δεν κατάλαβα τίποτα. Του τα' ψαλες, τον έφτυσες και βρήκες άλλον;
Aν κατάλαβα καλά τον πήρε τηλ, αυτός δεν ήθελε και βρήκε άλλον.Ολο αυτο μου θύμισε λίγο τον παράγοντα του Εδεσσαϊκού με το " και αυτοί μας ειπαν οτι δεν θέλουνε και τοτε είπαμε και εμείς οτι ουτε εμείς θέλουμε" κτλ...
Όντως θυμίζει πρόεδρο Εδεσσαϊκού...Δεν νομίζω ότι προσθέτει τίποτα στην ουσία της ιστορίας το τι έγινε μετά, γι αυτό δεν συνέχισα την εξιστόρηση.Ωστόσο, επειδή και εγώ θα ήμουν περίεργη να μάθω, θα σας πω. Μου είπε ότι με έβλεπε μόνο φιλικά, μείναμε φίλοι, αλλά φίλοι - φίλοι - καριοφίλι, γιατί το φλερτ συνεχιζόταν ασύστολα. Ε κάποια στιγμή βαρέθηκα το όλο μέλι-μέλι και από τηγανίτα τίποτα και σταμάτησα τις επαφές. Το νέο φλερτ ήρθε αργότερα.
#4. Ποιος σου είπε ότι χρειάζεται βοήθεια; Ότι δε ζει τη ζωή του, ότι δε φλερτάρει και δεν ερωτεύεται; Μπορεί κάλλιστα να τα κάνει όλα αυτά. Αφού δεν είσαι στενή φίλη, γιατί να σε ενημερώσει;
#7 ευχομαι να παρεικατα τ'αλλα Τομας Πιντσον θα τον λατρεψεις κ ισως ξεχασεις τον Κ και χαθεις σε ομορφους κοσμους.Διαβασε κ την δικη του Καφκα να φρικαρεις με τα ζορια του Γιοζεφ Κ κ ακου κ το Στην Κ του Σιδηροπουλου! (γιατι φοβομαστε να γραψουμε το ονομα του εκαστοτε βασανου?)
#7 Μικρή Λουλού, από εμένα, τρία που διάβασα τελευταία: Από Ελληνική Λογοτεχνία την Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη, από all times classic, το Εκκρεμές του Φουκώ του Ουμπέρτο Έκο, και για να σου φύγει το βάρος, τα Βιβλικά Χαμόγελα του Τσιφόρου.#5 Όχι, όσο υπάρχει το οικονομικό και η σχέση εξουσίας (υπευθύνου-υπαλλήλου)στο ενδιάμεσο, δε μπορεί να είστε πραγματικά φίλοι, ούτε φυσικά και flirt buddies (ας μην το θίξουμε για τίποτα περισσότερο). Στην καλύτερη περίπτωση, μπορείται να έχετε καλές σχέσεις. Γιατί ουσιαστικά δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε ο ένας τον άλλο ότι το μεταξύ σας είναι κάτι πραγματικά αληθινό: Αυτός πιθανότατα έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι μπορεί και να είσαι ευγενική μαζί του για να ανέβεις επαγγελματικά ή οικονομικά (άσχετα αν ισχύει ή όχι), και εσύ θα έχεις το άγχος αν σε χειρίζεται ή αν πραγματικά εννοεί όσα λέει. Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που αμφότεροι είστε ειλικρινείς και σωστοί, με τα δεδομένα που αναφέρεις, δε μπορείτε να βάλετε το χέρι σας στη φωτιά για τον άλλο, οπότε η μεταξύ σας συνθήκη αναγκαστικά θα "χρωματίζει" και τη σχέση σας.#1 Ποιός θα το φανταζόταν ότι η περίπτωσή σου θα μου έφερνε στο μυαλό τον Καστανέντα;Ο Δον Χουάν, ο σαμάνος/μάγος του βιβλίου "Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν", εξηγεί στο νεαρό φοιτητή (που είναι ο Καστανέντα): Η θέση στην οποία πρέπει να κάθεσαι σου δίνει δύναμη, όχι πόνο. Είσαι ευχαριστημένος εκεί, δεν υποφέρεις. Δε χρειάζεται να προσπαθήσεις για να σου αρέσει. Από τη στιγμή που χρειάζεται να προσπαθήσεις για να σου αρέσει κάτι, δε βρίσκεσαι στη σωστή σου θέση.Δεν ξέρω αν παντρεύτηκες στα 16, στα 26 ή τα 36. Πολλά αλλάζουν φυσικά από τη μία περίπτωση στην άλλη, όμως το μήνυμα που θέλω να σου δώσω είναι το ίδιο:Αρκετοί (αν όχι όλοι) έχουμε βρεθεί στη ζωή μας με το δίλημμα: Δε μου αρέσει εκεί που βρίσκομαι (σε πόλη; δουλειά; σχέση;). Φταίω εγώ, και πρέπει να προσπαθήσω να δω τα πράγματα αλλιώς, διότι μέσα σε αυτό που ζω υπάρχει κάποιο μάθημα που πρέπει να πάρω; Είμαι εγώ που είμαι η γκρινιάρα-μονίμως δυσαρεστημένη-σε άρνηση της συνθήκης της ενηλικίωσης...ή μήπως...δε φταίω, η κατάστασή μου είναι άσχημη, μπορώ και καλύτερα, και πρέπει να σταθώ στα πόδια μου, να το καταλάβω, και να πάω αλλού; Θα μπορούσαμε, πιό λακωνικά (όπως καταλαβαίνεις, είμαι πολύ λακωνικός άνθρωπος, λολ) να το πούμε: Άραγε μου αξίζει ή όχι αυτό που ζω; Καταλαβαίνεις τώρα γιατί πραγματικά δεν υπάρχει απάντηση; Έτσι όπως περιγράφεις τα πράγματα, κατ'εμέ, είσαι σε μία άσχημη κατάσταση, η οποία δεν έχει περιθώριο βελτίωσης, και άρα ανήκεις στη δεύτερη περίπτωση: Όχι, αυτός ο γάμος δεν είναι το μέρος στο οποίο μπορείς να προοδεύσεις (εσωτερικά και εξωτερικά) στη ζωή σου. Δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, αν μπορούσες, θα το είχες κάνει, δέκα χρόνια τώρα, άσχετα αν φταίς ή φταίει.Τελευταίο: το "εκείνος δεν συμφωνεί λέει πώς εγώ το βλέπω έτσι και πώς δε μπορώ να νιώσω ευτυχία", μου χτυπάει μεγάλο καμπανάκι, διότι μου ακούγεται σαν επίρριψη στους δικούς σου ώμους των δυσκολιών της σχέσης, χωρίς όμως τα κατάλληλα επιχειρήματα και επεξήγηση, που οφείλουν να ακολουθούν τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις, αν πραγματικά ο άλλος θέλει να πει κάτι, και όχι απλώς να γεμίσει τον άλλο άνθρωπο με ενοχές.
Το Εκρεμμες του Φουκώ είναι μέσα στα βιβλία που έχω πει οτι πρεπει να διαβασω αλλά το βαριεμαι αφόρητα! Το έχω ξεκινήσει 3 φορες και όλο το αφήνω. Μπορεί η 4η να είναι η τυχερή τι να πω.
Πάλι θα διαφωνήσω μαζί σου (#1), Ερωτευμένη Τσούχτρα. α) "Είναι μύθος ότι ο γάμος σημαίνει οπωσδήποτε δουλειά και προσπάθεια. Αυτό το λένε για να μην απογοητεύεται ο κόσμος. Όταν η ένωση είναι πετυχημένη, όταν υπάρχει συμβατότητα χαρακτήρα και φιλοσοφίας, δεν χρειάζεται να δουλέψεις, πόσο μάλλον πολύ."β) "Η θέση στην οποία πρέπει να κάθεσαι σου δίνει δύναμη, όχι πόνο. Είσαι ευχαριστημένος εκεί, δεν υποφέρεις. Δε χρειάζεται να προσπαθήσεις για να σου αρέσει. Από τη στιγμή που χρειάζεται να προσπαθήσεις για να σου αρέσει κάτι, δε βρίσκεσαι στη σωστή σου θέση."Αυτές είναι οι θεωρίες του τεμπέλη/της τεμπέλας. Ή άλλιώς : "Ό, τι δεν μας αρέσει/μας δυσκολεύει/μας πονάει/μας αναστέλλει το πετάμε από πάνω μας γιατί δεν προοριζόταν για 'μας.".Aλήθεια, όταν ταιριάζεις με κάποιον, δεν απαιτείται σκληρή δουλειά για να διατηρήσετε και να εξελίξετε τη σχέση σας;;; Αλήθεια, όταν κάτι σου αρέσει και σου ταιριάζει, αποκλείεται και να σε πονάει και να σε ταλαιπωρεί και να σε δυσκολεύει;;; Μα τότε ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΔΕΥΟΜΑΣΤΑΝ. Θα ακολουθούσαμε απλώς αυτό που μας αρέσει του καθένα και τέλος. Όλα στη ζωή θα έρχονταν με έναν μαγικό τρόπο. Η ευτυχία θα ήταν δεδομένη. Αρκεί να ήμασταν σίγουροι ότι θέλουμε και ότι ταιριάζουμε στην επιλογή μας. Βέεε...βαια, κοίτα να δεις τώρα, για να ξέρουμε αν μας αρέσει και τί, καθώς και αν ταιριάζουμε κάπου, θα πρέπει να αναπτύξουμε πρώτα κριτήρια, γιατί δυστυχώς το ένστικτο δεν φτάνει, παρά μόνο για να ζήσουμε σαν ζώα. Και, για να αναπτύξουμε κριτήρια, θα πρέπει να παιδευτούμε, να υποπέσουμε και σε λάθη, να μάθουμε από αυτά, να δοκιμαστούμε στις δυσκολίες, να βιώσουμε και σκληρές εμπειρίες, να βρεθούμε μπροστά σε αδιέξοδα, να απογοητευτούμε, να ματώσουμε, να διδαχθούμε από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε εμείς ή/και άλλοι ακανθώδεις καταστάσεις ή προκλήσεις, και, εντέλει, να δούμε και την άλλη όψη της ευκολίας, δηλαδή της παιδικότητας!#1 Aντιφάσκεις, αγαπητή φίλη : Στο γάμο σου υπάρχει σεβασμός, αλλά δεν σου δίνει σημασία. Υπάρχει αγάπη, αλλά λέει ότι "ΕΣΥ το βλέπεις έτσι και ΕΣΥ δεν μπορεί νιώσεις ευτυχία" - μάλλον γιατί εσύ έχεις το πρόβλημα που όμως δεν σου λέει ποιό ακριβώς είναι κατά τη γνώμη του. Ξεκαθάρισε τί από όλα συμβαίνει. Σεβασμός και έλλειψη σημασίας δεν πάνε μαζί. ΑΜΟΙΒΑΙΑ αγάπη και έλλειψη ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ προσπάθειας αλληλοαποκλείονται, επίσης."μια σχέση στρώνεται ανάλογα με το πώς την ξεκινάς? μέσα από τον τρόπο που έχεις μάθει να επικοινωνείς με τον άλλο?"Μια σχέση στρώνεται με αμοιβαία εσωτερική γνήσια αφοσίωση. Αυτή φέρνει όλα τα υπόλοιπα. Όσο πιο δυνατή και όσο πιο γερές βάσεις έχει αυτή (η αφοσίωση), τόσο καλύτερη θα είναι η επικοινωνία, τόσο ουσιαστικότερες οι χαρές και οι λύπες, τόσο πιο λαμπερά τα χαμόγελα και τα δάκρυα, τόσο πιο συναρπαστικές οι διαδρομές της και τόσο πιο πλούσια τα οφέλη της.
Διευκρίνηση: Ο Δον Χουάν λέει (επ'ακριβώς , στα αγγλικά που διάβασα το βιβλίο) "You will not have to try to like it". Όχι "You will not have to try". Που σημαίνει, δε θα προσπαθήσεις να σου αρέσει η σχέση, όχι δε θα προσπαθήσεις *για* τη σχέση. Θα προσπαθήσεις να εξελιχθείτε από κοινού, που μπορεί να περιλαμβάνει να ταλαιπωρηθείς να ματώσεις, ακόμα ακόμα, αλλά για μία κατάσταση ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. Ομοίως και για όλα τα άλλα πράγματα.Προσωπικό παράδειγμα: Χορεύω. Μου αρέσει πολύ. Εννοείται πως έχω φτύσει αίμα από την προσπάθεια. Δε σκέφτηκα ποτέ να στείλω ερώτηση σχετικά με το αν πρέπει να συνεχίσω να το κάνω ή όχι. Γιατί; Δεν αναρρωτήθηκα ποτέ. Δεν προσπάθησα ποτέ να προσπαθήσω...αν με εννοείς...
στα λογια ολα ωραια ευκολη κριτικη για καποιον που ειναι απεξω.επισης ξανα διαβασε το επριδη εγω δεν ειπα οτι υπαρχει σεβασμος κ γενικοτερα λαθος καταλαβες
@ TSOFTSE Έχεις απόλυτο δίκαιο. Συγγνώμη. Είναι η δεύτερη φορά που δεν διαβάζω προσεκτικά ένα γράμμα που σχολιάζω· και οι δυο έλαβαν χώρα το τελευταίο δεκαήμερο (σημαδιακό; lol). Η πλάκα είναι ότι πραγματικά φροντίζω να τα διαβάζω παραπάνω από μία φορά πριν σχολιάσω και δεν αρκούμαι στην πρώτη μου εντύπωση. Τί να πω, λάθος μου. Δεν ξέρω ποιά ερμηνεύεις σαν εύκολη κριτική στο πρόσωπό σου. Αν εξαιρέσεις το λάθος μου (που με οδήγησε στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι αντιφάσκεις), δεν σου άσκησα κάποια άλλη. Μίλησα για αμοιβαία προσπάθεια που πηγάζει από αμοιβαία και γνήσια αφοσίωση, επιχειρώντας να δώσω τη δική μου απάντηση στην ερώτησή σου. Δεν μπορώ να ξέρω τί κάνεις εσύ και ο σύντροφός σου στο γάμο σας επ' αυτού για να σου ασκήσω κριτική κι από πάνω.
@ Ερωτευμένη Τσούχτρα Και βέβαια καταλαβαίνω τί εννοείς. Ότι δεν σου το επιβάλλει κανένας. Γουστάρεις μόνη σου να προσπαθείς γι' αυτό που αγαπάς/γι' αυτό που σε εμπνέει/γι' αυτό που κάτι νιώθεις ότι σου προσφέρει, δηλαδή που πιστεύεις πως σου ταιριάζει. Προφανώς. Ποιός είπε το αντίθετο;Οι δύο θέσεις όμως που παρουσιάστηκαν (της Α, μπα και αυτή του Δον Χουάν), ΟΠΩΣ ΑΡΧΙΚΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ, και ακολουθώντας η μία το νοηματικό πλαίσιο της άλλης, δεν λένε αυτό. Λένε ότι η δουλειά, ο κόπος, ο πόνος δεν ταιριάζουν στην ενασχόλησή σου με κάτι (εν προκειμένω το γάμο) που σου αρέσει, που προορίζεται για εσένα, με το οποίο είσαι συμβατός. Αντιλαμβάνεσαι, βέβαια, το μύθευμά τους... αν τις ξαναδιαβάσεις προσεκτικά θα εννοήσεις κι εσύ εμένα πιστεύω. Παραπέμπουν ευθύτατα στο βόλεμα μέσα από ένα (σχεδόν μαγικά) εύκολο συνταίριασμα, και όχι σε ανθρώπινη προσπάθεια για να επιτευχθεί. Αυτήν δεν την συμπερικλείουν καν, παρά μόνο για να την αχρηστεύσουν λόγω... συμβατότητας!Μπορεί να μην διατυπώνουν σωστά το ζητούμενό τους, αλλά σε αυτή την περίπτωση να ενημερώσω πως δεν είμαι μάντισσα για να μυρίσω τα δάχτυλά μου τί θέλανε να πούνε με αυτά που ΔΕΝ λένε. Διάβασα αυτά που λένε, όπως τα λένε, και πάνω σε αυτά τους άσκησα κριτική σχολιάζοντας.
Κατ'αρχάς, εγώ προσωπικά χαίρομαι πολύ που μας γράφεις και μας δίνεις το δικό σου feedback.Ελπίζω να μην εξέλαβες τα λόγια μου ως κριτική: Ξέρω ότι πολλές φορές γίνομαι απόλυτη, γι'αυτό φροντίζω να διευκρινίζω στα περισσότερα μακρυνάρια σχόλιά μου το γεγονός ότι η άποψή μου αφορά εμένα και μόνο. Αν σε αγγίζει, καλώς. Αν όχι, εσύ ξέρεις καλύτερα. (Επειδή, ξέρεις, είναι η δική σου ζωή).Γράφεις, ωστόσο: "υπάρχει αγάπη αλλά *δεν υπάρχει σεβασμός ευτυχία*..υπάρχουν βέβαια και ωραίες στιγμές που τις πιο πολλές φορές χαλάνε..."Θα χαρώ να μας γράψεις τί πραγματικά εννοείς, αν όχι το προφανές, δηλαδή ότι ΔΕΝ υπάρχει σεβασμός και ευτυχία.Επίσης (για να σου κάνω πραγματικά κριτική αυτή τη φορά), η ερώτησή σου είναι: " λέω τι θέλω και εκείνος το ίδιο αλλά στην πράξη δε γίνεται τίποτα. τι να κάνω? γιατί μένω?"Και σου λέμε την άποψή μας επάνω στο "γιατί μένεις" και στο "τί να κάνεις", σύμφωνα προφανώς με τα όσα δεδομένα μας δίνεις.Καλό είναι *ακολουθεί υπόδειξη* να δίνεις περισσότερα και πιό συγκεκριμένα δεδομένα, αν θέλεις πιό εμπεριστατωμένες και λιγότερο αφηρημένες απαντήσεις. Όπως, το πώς χαλάνε οι ωραίες στιγμές, τί είδους προσπάθειες έχετε κάνει; τί είδους εμπόδια και τσακωμοί συμβαίνουνε; Και ποιά είναι,τελικά η ηλικία σου; Όχι μόνο γιατί είμαστε κουτσομπόληδες (που αρκετοί εδώ είμαστε), αλλά γιατί πολλά αλλάζουν βάσει αυτών...
Αχ, Νανίνα, Νανίνα, Νανίνα...Δεν είσαι παράλογη (ούτε η μόνη) που μπερδεύεσαι, και (κοίτα χαρές σήμερα), χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω το πώς βλέπω εγώ τουλάχιστον κάποιες απόψεις βαθιά ριζωμένες στη συνείδησή μας, που καταλήγουν πολλές φορές σε τέτοιες παρανοήσεις και διαφωνίες, και στη χειρότερη, σε έναν πολύ επώδυνο τρόπο ζωής. (Γιατί κακά τα ψέμματα, άλλο να γράφουμε σχολιάκια, και άλλο να το ζούμε)Άποψη#1: Αν κάτι σου ταιριάζει, είναι εύκολο και φυσικό Διαστρέβλωση: Αν κάτι σου ταιριάζει, όλα τα άλλα, σχετικά και άσχετα προβλήματα, θα λυθούν ως δια μαγείας.Άποψη#2: Αν κάτι αξίζει "πονάει και είναι δύσκολο"Διαστρέβλωση: Πρέπει να μένουμε σε δύσκολες καταστάσεις και να τις λύνουμε, αλλιώς κάνουμε πίσω από κάτι που αξίζει, και άρα δεν αξίζουμε.Σύνθεση απόψεων #1 και #2 : Προφανώς αν κάτι σου ταιριάζει, αυτόματα σημαίνει ότι είναι εύκολο και φυσικό: Αυτό σημαίνει και εννοιολογικά το "ταιριάζει". Εντούτοις, δε μένεις πάντα ο ίδιος. Είσαι συνεχώς σε κίνηση, είτε το θέλεις, είτε όχι. Αν θέλεις να συνεχίσεις να σου ταιριάζει αυτό το "κάτι", χρειάζεσαι να βρεις τον τρόπο να εξακολουθήσει να σου είναι αυθεντικά, και όχι γιατί τσάκισες τον εαυτό σου, εύκολο και φυσικό. Εκεί έρχεται η προσπάθεια. Το "δοκίμασα αυτό και πόνεσα, πάμε να το κάνω αλλιώς τώρα" κλπ.Γι'αυτό και έγραψα για τον Δον Χουάν. Διότι, με μία πρόταση, προσεκτικά κοιταγμένη (αν και εύκολα παρανοήσιμη, το παραδέχομαι), συνοψίζει το παραπάνω.
αυτη τη στιγμη βρισκομαι στο κρεβατι μου και διαβαζω τα σχολια σας απο το κινητο. που με βαζουν σε σκεψεις. εχω επεξεργαστει κατα πολυ το πως να χειριστω την συγκεκριμενη κατασταση ομως μου δωσατε το εναυσμα ν το δω κ απο αλλες πλευρες και να μου επιβεβαιωσετε οσα πιστευω και εγω.μου αρεσε πολυ το σχολιο σου. εξ αρχης. ομως τι να εξηγησω καλυτερα κ απο που να αρχισω .ειναι τοσα πολλα τα χρονια οι καταστασεις και η σχεση τοσο περιπλοκη . οι τσακωμοι ειναι ακραιοι απο την αρχη, τα παραπονα πολλα.. εγω καταληγω στο οτι καποιοι ανθρωποι πολυ απλα δεν ταιριαζουν κ στη χειροτερη βγαζει ο ενας τον κακο εαυτο του αλλου. παντα τα εβλεπα πιο θετικα κ καλοπροαιρετα τα πραγματα ,τωρα πια απογοητευομαι ,γιατι τα βλεπω ξεκαθαρα και ψαχνω λυσεις ..ελπιζω να ημουν κατανοητη. :-)
Δε νομίζω ότι το "κάνουμε ό,τι μας παίρνει" ισχύει. Πιο πιθανό μου φαίνεται ότι ζυγίζουμε τα οφέλη (κυρίως βραχυπρόθεσμα και, ανάλογα την ευφυΐα, αυτοπειθαρχία κλπ πιο μακροπρόθεσμα) απέναντι στις πιθανές επιπτώσεις. Οι επιπτώσεις βέβαια είναι μελλοντικές, οπότε ο καθένας κάνει πιθανολόγηση με τα εφόδια και τον χαρακτήρα του. Ένας αθλητής μπορεί να έχει άγνοια των επιπτώσεων λόγω ηλικίας, ή όντως να "τον παίρνει" να απιστήσει για διάφορους λόγους, οπότε δεν υπάρχουν επιπτώσεις. Σε θεωρητικό πάντα επίπεδο, γιατί δεν ξέρω κατά πόσο μια σχέση, στην οποία ο ένας αδιαφορεί για το κέρατο που τρώει, είναι υγιής.
Υπάρχει και το άλλο. Ότι είναι ξεκάθαρος με το έτερον ήμισυ ότι η "συζυγική" πίστη, δεν είναι μέσα στα υλικά της σχέσης. Κάποιοες/οι μπορεί να το δεχτούν αυτό διότι είναι μια "παραχώρηση" που κάνουν για να είναι με τον "αθληταρά". Άλλες/οι, μπορεί και να χέστηκαν πατόκορφα για τη μονογαμία, και να αναζητούν άλλα πράγματα στη σχέση, όπως κατανόηση, συμπόρευση, αμοιβαία ελευθερία. Καλό είναι οι απανταχού πολυγαμικοί/ες να προτιμούν τη δεύτερη (χοντροκομμένα) "κατηγορία", παρά την πρώτη. Αλλά αυτό βέβαια είναι μια εξιδανίκευση: Στην πράξη ανάθεμα και αν ξέρουν και τα δύο μέλη της σχέσης τον εαυτό και το συναίσθημά τους. Γεγονός που εντείνεται όταν υπάρχει ελκυστική εξωτερική εμφάνιση, χρήμα, και λοιπά παρελκόμενα (όπως στο χώρο των ηθοποιών/αθλητών/πλουσιών/μοντέλων/διασήμων καλλιτεχνών και πολλών πολλών λοιπών), διότι (ακολουθεί ποίηση), τα φώτα της πόλης, αν και ψεύτικα, θαμπώνουν περισσότερο τα μάτια από το αληθινό φως των αστεριών...(και όποιος έκανε τον παραλληλισμό, τον έκανε)
Ναι, οκ, για μια αληθινά πολυγαμική σχέση το δέχομαι, αλλά αν ο ένας ξεδιπλώνει το καλλιτεχνικό του ταλέντο και η άλλη περιμένει στο σπίτι πλέκοντας το υφαντό, μου φαίνεται άνιση η σχέση. (Και νομίζω στην ερώτηση υπονοεί ότι γίνεται το δεύτερο.) Μπορεί να η ίδια να μην έχει αυτοπεποίθηση, ή να βλέπει τον αθλητή σαν θεό, πάντως το ενδεχόμενο να τον θεωρεί ίσο, αλλά να δέχεται να την απατά (όσο μπορούμε να το θεωρήσουμε απάτη, από τη στιγμή που γνωρίζει) και να μην αναγνωρίζει στον εαυτό της το δικαίωμα, να πάει και αυτή με άλλους, μου φαίνεται απίθανο.Εμένα προσωπικά, αν μου έλεγε η -οποιαδήποτε- σχέση μου "τράβα να ξεδιπλώσεις το καλλιτεχνικό σου ταλέντο" θα σκεφτόμουν τα εξής πιθανά:1) Θέλει κι αυτή να ξεδιπλώσει το ταλέντο της (πρόβλημα -για μένα-)2) Αυτοπεποίθηση μηδέν (πρόβλημα)3) Με έχει θεό (μαγκιά, αλλά πρόβλημα στο μέλλον γιατί δεν είμαι)4) Μου κάνει τεστ (πρόβλημα)5) Δεν την νοιάζει τι κάνω στο κρεβάτι μου (πρόβλημα)6) Με βαρέθηκε στο σεξ και κάνει outsourcing (πρόβλημα)
Αυτό το "ζυγίζουμε τα οφέλη" και κάνουμε "πιθανολόγηση" τι περιγράφει? Κατά την άποψή μου, ακριβώς το "ό,τι μας παίρνει". Το"ότι μας παίρνει" δεν δηλώνει καμία παρόρμηση εξ άλλου. Βέβαια η άποψη κρύβει λίγο την έλλειψη ιδεολογίας. Αλλά οι άνθρωποι σχεδόν ποτέ δεν είναι απόλυτα ιδεολόγοι ή ό,τι τους βολεύει. Οι περισσότεροι είμαστε κάπου στο ανάμεσα.Όταν η Madona (μη γελάτε!) ρωτήθηκε γιατί σχετίζεται με αρκετά νεότερους, απάντησε : "Γιατί μπορώ!" Το βρήκα κυνικό όταν το πρωτοδιάβασα αλλά καταλήγω ότι περιέχει μεγάλη αλήθεια.
Όστρια νομίζω περιγράφει τα πάντα, από το τι θα φάμε (πόσο νόστιμο/εύκολο/υγιεινό/φτηνό είναι vs πόσο άνοστο/δύσκολο/ανθυγιεινό/ακριβό) ποιό δρόμο θα πάμε στη δουλειά και με ποιο μέσο (κόστος/ταχύτητα/κίνηση) αν θα "φάμε" το φανάρι (-1 λεπτό αλλά πιθανότητα για ατύχημα/μεγάλο πρόστιμο) μέχρι και τη σχέση. Και η Madonna το ότι πάει με νεότερους έχει οφέλη πχ στο σεξ, αλλά έχει μείον στο τι μπορεί να πει μαζί τους. Βέβαια στο παράδειγμα η Madonna μπορεί να μην έχει τίποτα να πει μαζί τους, οπότε έχει οφέλη, αλλά μηδέν επιπτώσεις, οπότε δεν έχει λόγο να μην το κάνει.Αντίστοιχα, στο παράδειγμα με το φανάρι που είπα πριν, αν με κάποιο μαγικό τρόπο ήσουν 100% βέβαιος ότι ΔΕΝ θα φας πρόστιμο, και ΔΕΝ θα προξενηθεί ατύχημα, δεν θα το έτρωγες; Ενώ πάλι, αν είμασταν όλοι 100% σίγουροι ότι θα πληρώσουμε πρόστιμο, οι μόνοι που θα έτρωγαν το φανάρι θα ήταν αυτοί, για τους οποίους το 1 λεπτό που θα φτάσουν γρηγορότερα, αξίζει περισσότερο από τη χρηματική αξία του προστίμου. Πάλι, δηλαδή, θα είχαμε ζύγισμα του οφέλους κόντρα στην επίπτωση.
Εγώ διαφωνώ καθέτως. Εκτός από το τι μας παίρνει και τι μπορεί να κάνουμε χωρίς τύψεις υπάρχει και το τι θέλουμε να κάνουμε. Διότι αν έχεις μάτια μόνο για τον / την σύντροφο σου γιατί να πας με αλλον/η; Αυτή είναι και η 'ιδεά' πίσω από τη μονογαμία. Τώρα μια σχεση που τα μάλη της δεν αλληλοκερατώνονται επειδή δεν τους παιρνει/ φοβουνται μην τους ανακαλύψουν να τη βράσω.
Καλά όσα λες, αλλά υπάρχουν και τα:1) Θέλει να ξεδιπλώσει το ταλέντο της, γιατί πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει ταλέντο, άσχετα με εσένα.2) Ξέρει ποιά είναι. (είτε έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και ζητά επιβεβαίωση, είτε βλέπει εαυτόν ως ζηλευτό μπιζουδάκι, που κρίμα να βάλει στεγανά στο ποιός την χαίρεται, ξέρει τί κάνει και γιατί το κάνει)3) Δεν πιστεύει ότι αν είσαι θεός στην καρδιά, παύεις να είσαι άνθρωπος στο πουλί.4) Θέλει να δει αν θέλετε τα ίδια πράγματα5) Δεν τη νοιάζει τί κάνεις στο κρεβάτι σου, εκτός αν είναι και αυτή εκεί.6) Δε θέλει να επιβάλλει το σεξ ως μέτρο κτήσης επάνω σου.Ομοίως και για τα αγοράκια. (Το έγραψα σε θηλυκό διότι απαντάω στον αγαπητό Παρίσιο)Φυσικά και μπορεί τα παραπάνω να εξακολουθούν να σε ενοχλούν. Και δικαίωμά σου. Όμως ήθελα να γράψω και μια άλλη οπτική γωνία. Προφανώς (αν και δυστυχώς) πιό σπάνια από αυτήν που περιγράφεις, όμως όχι ανύπαρκτη.
@1Μια σχέση σίγουρα έχει τα πάνω της και τα κάτω της αλλά αν υπάρχουν μόνο κάτω, τότε δεν είναι καλά τα πράγματα. Στην ουσία αυτό που σε κρατάει στις δύσκολες στιγμές από το να τα διαλύσεις όλα είναι οι καλές στιγμές. Αν δεν περνάς ποτέ καλά, τότε έχεις μια πολύ διαστρεβλωμένη εικόνα για το γάμο, που πιθανόν να προέρχεται από το οικογενειακό σου πρότυπο. Ίσως μεγάλωσες σε δυστυχισμένη και δυσλειτουργική οικογένεια που από τη μία σε έκανε να παντρευτείς νωρίς για να γλιτώσεις και από την άλλη να αναπαράγεις αυτό το πρότυπο γιατί είναι το μόνο που ξέρεις. Υπάρχουν αρκετοί ευτυχισμένοι γάμοι εκεί έξω και για τους δυστυχισμένους υπάρχουν τα διαζύγια. Ίσως πρέπει να δεχτείς ότι δεν ταιριάζετε με τον άντρα σου. Ήσουν πολύ μικρή όταν τον ερωτεύτηκες και αποφάσισες να τον παντρευτείς. Ήσουν κοριτσάκι και τώρα είσαι ολόκληρη γυναίκα. Δεν πειράζει αν θέλεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που ήθελες στα 16 σου. Θα ήταν λίγο περίεργο αν δεν συνέβαινε αυτό. Αν δεν τα βρίσκεις στον άντρα σου, ίσως ήρθε η ώρα να κλείσεις αυτό το κεφάλαιο και να βρεις κάποιον που θα ταιριάζετε και θα σε κάνει ευτυχισμένη το να είσαι μαζί του.
Συμφωνώ απόλυτα!Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που κάθονται σε μια σχέση που από την αρχή φαίνεται ότι δεν ταιριάζουν ίσως από φόβο μην μείνουν μόνοι τους ή ότι δεν θα βρουν κάτι καλύτερο. Αν δεν υπάρχει επικοινωνία με τον άλλον σε σημαντικά αλλά και σε απλά καθημερινά πράγματα πως θα είσαι ευτυχισμένη; Όταν μονίμως υπάρχει γκρίνια και διαφωνίες μάλλον βλέπετε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία.Προτείνω το βιβλί "Θα κρατήσει η αγάπη μας;" του Sam Hamburg.
#5Λόγω εργασιακής εμπειρίας θα σου πω πως για να υπάρχει οτιδήποτε περισσότερο από τυπική εργασιακή σχέση, πρέπει και οι δυο πλευρές να είναι ισορροπημένες και να ξέρουν πού σταματάνε και τα δικαιώματα και πού οι υποχρεώσεις τους. Οι υπεύθυνοι δε, είναι στην πιο δύσκολη θέση κατά τη γνώμη μου. Αν όντως ο δικός σου είναι αγαπητός σε όλους, κοίτα να μάθεις από αυτόν, είναι ευκαιρία. Μπερδεύεις νομίζω τα επαγγελματικά με τα προσωπικά. Περιμένεις να ευνοηθείς επειδή σε συμπαθεί και ίσως φλερτάρει ο υπεύθυνος;Αν ισχύει αυτό, τότε φαίνεται και σ'εκείνον και εννοείται πως το κρατάει μόνο στον χώρο που αναγκαστικά βρίσκεστε.
#3 Δεν το κατάλαβα ποτέ αυτό το "δε θελω να κάνουμε τίποτα τώρα μόλις βγήκα από μία σχέση". Εγώ ξέρω -πες με στενόμυαλη- πως όταν ερωτεύεσαι ορμάς παντού σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Όταν ακούω αυτήν την ατάκα πιστεύω πως είτε δε θες είτε θες αλλά θέλεις να βάλεις και λίγο δράμα για να γίνεις πιο ποθητός/ή. Επίσης δεν κατάλαβα. Του είπες ότι δε θες σχέση και να μείνετε μόνο στο σεξ αλλά κάνετε όλα τα υπόλοιπα -βόλτες φαγητό συζητήσεις- και το σεξ είναι πιο αραιό. Οπότε έχετε τελικά σεξ και άρα έχετε αυτό που ζήτησες ή δεν έχετε; Γιατι νομίζω πως και οι δύο γυρίσατε στη ασφάλεια της προηγούμενης και οικείας σχέσης σας και σε πειράζει που λείπει το πάθος της κανούριας. Αλλά δεν είναι καινούρια σχέση. Είναι παλιά. Πηδήξατε μερικά βήματα μόνο.#6 άρ. 55 του Συντάγματος, προσόντα εκλογιμότητας: να είναι Έλληνας πολίτης, να έχει συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας του και να έχει τη νόμιμη ικανότητα του εκλέγειν, να μην έχει στερηθεί δηλαδή τα πολιτικά του δικαιώματα. Πουθενά το Σύνταγμα δε λέει πως θα πρέπει να έχει μόρφωση στα οικονομικά και στα νομικά. Αυτά τα δύο είναι διαφορετικά πράγματα και δεν νομίζω πως γνωρίζοντας ολίγον από νομική και ολίγον από οικονομικά θα καταλαβαίνεις τι σου λένε. Επίσης, η χειραγώγηση και η έλλειψη παιδείς συνδυάζονται άμεσα μόνο σε συλλογικό επίπεδο. Ένας μορφωμένος φιλοχρήματος δικηγόρος είναι χειραγωγήσιμος ή όχι; Σε μία ιδανική κοινωνία οι πολιτικοί δεν είναι παιδιά του κομματικού σωλήνα αλλά έξυπνοι, με επαρκή παιδεία και έντιμοι άνθρωποι που κρίνονται από έξυπνους πολίτες που ποτέ δε θα διανοηθούν να ζητήσουν καμία χάρη από τον πολιτικό τους και θα τον κρίνουν από τα έργα του. Επειδή ιδανική κοινωνία δεν υπάρχει κοίταξε και ψάξε τον καλύτερο ανάμεσα στις επιλογές σου, αν θεωρείς ότι μπορείς εσύ να προσφέρεις πολιτεύσου εσύ -αλλά όταν θα διαλέξεις πλευρά θα ξανασυζητήσουμε πάνω στο θέμα της χειραγώγησης- και ποτέ μα ποτέ μη διαφθείρεις έναν πολιτικό ζητώντας του την παραμικρή εκδούλευση.
#1 Εννοείται μπορεί μια σχέση να βελτιωθεί. Δεν υπάρχουν κανόνες. Απλά οι σχέσεις δεν έχουν μόνο ανοδική πορεία ή καθοδική. Περισσότερο σαν καρδιογράφημα μπορεί να χαρακτηριστεί. Οσον αφορά την προσπάθεια, σίγουρα δεν είναι ισότιμο να προσπαθεί μόνο ο ένας.
#7 αγαπημένα εξαδέλφη, πάρε κανένα βιβλίο του Στέφεν Κίνγκ (είναι φτηνά και τα βρίσκεις στα περίπτερα) ή εναλλακτικά κάποιο τον Φίοντορ Ντοστογιεύσκι (κατά προτίμηση το "Ο ηλίθιος", "Οι αδελφοί Καραμαζώφ" ή "Οι δαιμονισμένοι") και αν αυτό σου βρίσκεται λίγο βαρύ τότε ψάξε στο Μοναστηράκι για την "Χρυσή σειρά" στα Άρλεκιν όπου τα βρήσκεις σχεδόν τσάμπα και είναι άπειρα.#2 Αγαπημένη σαλονικιά εξαδέλφη, οφείλω να ομολογήσω ότι κάπως σε καταλαβαίνω. Όσες επαφές είχα με άτομα του αθλητικού χώρου ήταν καταστρεπτικές: οι περισσότεροι είναι νάρκισοι, χαμηλού νοητικού επιπέδου, με ελάχιστές ηθικές αναστολές σε ότι έχει να κάνει με ερωτικά και ως επι το πλείστον σνόμπ σε όσους δεν ανταποκρίνονται στα δικά τους πρότυπα ομορφιάς. Χώρια που είναι ακαλλιέργητοι. Φυσικά αυτό είναι συμπέρασμα καθαρά δικό μου με βάση τα λιγοστά άτομα που γνώρισα οπότε δεν είναι κανόνας. Απλά μπορεί να έπεσες σε παρόμοια φάση. Για να ολοκληρώσω αν θεωρείς ότι όλο αυτό το συμφερτό ανθρώπων δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου, δεν τους χρωστάς τίποτα οπότε απομακρύνεσαι. Οι άνθρωποι συχνά είναι κατώτεροι των προσδοκιών μας οπότε είναι αναμενόμενο να απογοητεύεσαι. Παρόλα αυτά για να γουστάρεις μπορείς να ρουφιανέψεις τον έναν στον άλλο, έτσι για να τους δείξεις ότι σε κάθε πράγμα (κακή αισθητική) υπάρχει αντίδραση.
Οχι, οχι βρε παιδι μου, τη "Χρυση Σειρα"! Θα θυμαται συνεχεια τον καημο της και θα μελαγχολει. Εγω λεω να παρει τιποτα αιμοσταγη σκανδιναβικα αστυνομικα, απο αυτα που πουλιουνται με το κιλο τα τελευταια χρονια, να αλλαξει εντελως παραστασεις, κι αν παρ' ελπιδα, μετα απο τοσο διαβασμα, ο τυπος εμφανιστει μπροστα της, τον πιανει, τον γδερνει, τον κανει σετακι τσαντα-γοβες και παιρνει το αιμα της πισω.
Τον σκοτώνει πρώτα, τον γδέρνει και τη γούνα του παίρνει. Και φτιάχνει παλτό και μαντό. Και έτσι τώρα πια δεν κρυώνει, και κάνει σκι στο χιόνι!
Double Helix, θα συμφνωνήσω στο #2. Πού θα πάει(;), κουτσά στραβά θα τον επιβάλλουμε τον κανόνα, θα το αναπαράγουμε καλά το στερεότυπο για τους ακαλλιέργητους αθλητές (lol). Όμως, πέρα από την πλάκα, και η δική μου εμπειρία σε - απολύτως γυναικοκρατούμενο (η δική μου) - αθλητικό χώρο, μου επιφύλαξε shock. Λοιπόν, όχι αμορφωσιά απλή, όχι παιδεία... (αυτή πέρασε και δεν ακούμπησε!), όχι η κυρίαρχη lifestyle προσέγγιση μόνο, όχι 'εγώ γαμάω και δέρνω με την εμφάνισή μου και λογαριασμό δε δίνω', αλλά όοο...λα αυτά, και άλλες τόσες ελαφριές στερεοτυπικές προσεγγίσεις, σε τέτοιους κόλπους είναι τόσο πολύ διαδεδομένες και τόσο συσσωρευμένες όλες μαζί που δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι βρίσκονται στον Θεό!Εκείνο που έχω καταλάβει είναι ότι σε πολλούς αθλητικούς κόλπους πρέπει να κυριαρχεί η εξής νοοτροπία : "Αφού ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ βγάζω δουλειά (που γουστάρω και μου ταιριάζει), χρήματα, γκόμενους, παρέες, σχέσεις, γιατί να προσπαθήσω για κάτι άλλο; Είμαι η καλύτερη!"! Αυτή ακριβώς είναι μια όψη εκ της λογικής της ήσσονος προσπάθειας που γενικότερα θίγω και στο άλλο μου σχόλιο, απαντώντας στην Ερωτευμένη Τσούχτρα.
#3 Ε νομίζω ότι - αν και αυτό που ζουν τα παιδιά πράγματι μοιάζει να εμπίπτει στον ορισμό της σχέσης - για να θεωρήσει κανείς ότι βρίσκεται όντως σε σχέση πρέπει ΚΑΙ να έχει ξεκαθαριστεί ότι έχετε. Ή τουλάχιστον να μην έχει ξεκαθαριστεί ότι δεν έχετε. Και στη περίπτωση της κοπέλας αυτό ακριβώς έχει συμβεί, και δη με δική της πρωτοβουλία.Όταν λέει "κάτι παραπάνω" πιθανώς εννοεί ότι αν πχ. κάνει 3 μέρες να επικοινωνήσει μαζί της και του πει "πού χάθηκες εσύ;" ή αν φλερτάρει ανοιχτά μπροστά της με άλλη και του του κάνει σκηνή, αυτός θα έχει το απόλυτο δικαίωμα να της απαντήσει "Γιατί; Σχέση έχουμε;" Να δυο πράγματα που, κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ καλοί ορισμοί μιας (κλασικής, τουλάχιστον) σχέσης. Που στην ουσία είναι ένα πράγμα: Στη σχέση "δίνεις λογαριασμό". Αυτό είναι ίσως από τα βασικότερα στοιχεία της. (Εκτός αν είναι πολύ "ανοιχτή" σχέση - που αυτό κι αν είναι από τα πράγματα που πρέπει να έχει συζητηθεί και διατυπωθεί ανοιχτά και απεριφράστως, και όχι να το συμπεράνει κανείς μόνος του.)Αυτά όσον αφορά το αν έχουν (κατά τη γνώμη μου) σχέση. Όσον αφορά το αν πρέπει να κάνουν - ποιος ξέρει; Αν οι αιτίες του προηγούμενου χωρισμού τους εξέλιπαν, γιατί όχι; Αν οι πιθανότητες να πληγωθεί δείχνουν ίσες με οποιαδήποτε άλλη σχέση, κι απλώς επειδή είναι ο ίδιος με παλιότερα φοβάται να ακούσει το "I told you so", ε εμένα αυτό μου φαίνεται χαζός λόγος για να χάσεις την ελπίδα για κάτι όμορφο.Τέλος, δράττομαι της ευκαιρίας να πω κάτι σε όσους λένε: "Αφού ο Α ξεκαθάρισε τις καθαρά σεξουαλικές προθέσεις του, ο Β δεν έχει καν δικαίωμα να πει ότι τελικά ανέπτυξε συναισθήματα". Όπως βλέπουμε (και έχω ξαναδεί στη ζωή μου) οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να αλλάζουν γνώμη. Όχι μόνο ο Β, ακόμη και ο Α μπορεί να αλλάξει γνώμη τελικά! Because, you know, άνθρωποι. Παρουσιάζεις στον άλλο τα νέα δεδομένα, και απλώς διαπιστώνεις αν μπορείτε να αλλάξετε γνώμη παρέα. Να απαιτήσεις δε μπορείς, αλλά έχεις κάθε δικαίωμα να ζητήσεις "αναδιαπραγμάτευση" των όρων του συμβολαίου.
Συμφωνώ απόλυτα με την Ίριδα. Με άλλα λόγια εκτός των άλλων η σχέση προϋποθέτει την ανάγκη της δέσμευσης, η οποία με την σειρά της προκύπτει από την ύπαρξη αισθημάτων αν και εφόσον υπάρχουν. Συμφωνώ και με τη Λένα όταν λέει ότι δεν έχουμε σχέση επειδή πρώτα είπαμε επισήμως να τα "φτιάξουμε". Όμως στην περίπτωση της φίλης μας φαίνεται ότι αυτό δεν είναι καθόλου σαφές και χρειάζεται οπωσδήποτε τοποθέτηση από μέρους της. Ή μάλλον επανατοποθέτηση μιας και η ίδια βιάστηκε από συναισθηματική άμυνα και ανασφάλεια να οριοθετήσει τη σχέση με τον πρώην της τόσο στενά που τώρα μοιάζει να την πνίγει.
#2 ε γίνε και εσύ λίγο πιο συγκεκριμένη! Άτομα του αθλητικού χώρου μπορεί να είναι οι παίκτες της Ρεαλ, αθλητές όμως είναι και αυτοί που ανήκουν στον σύλλογο της Κάτω Ραχουλας. Αν μιλάμε για γνωστές περιπτώσεις, τα λεφτά και η δόξα προσελκύουν θαυμάστριες, όπως επίσης κάνουν μεγαλύτερη την ανοχή της σταθερής σχέσης σε απιστία. Μάλλον άλλο είναι να τρως κέρατο απο τον απλό Γιώργο και άλλο απο τον σουπερ αθληταρα Γιώργο. Αν μιλάμε για απλές περιπτωσεις που δεν τους ξέρει η μάνα τους, μάλλον θέλουν να ζήσουν τον μύθο των πρώτων.
ε ναι το κέρατο από τον σούπερ-αθληταρά Γιώργο είναι πιο γλυκό όπως και να το κάνουμε. Στην τελική η εκλεκτή εξαδέλφη μπορεί και να συγχωρέσει τον σούπερ-αθληταρά Γιώργο που της τα φοράει εκτεταμένα επειδή ακριβώς είναι σούπερ-αθληταράς, φίρμα, της πέφτει αρκετός και έχει αυξημένες ανάγκες επιβεβαίωσης εγωισμού. Έτσι δεν είναι.
Aλλη χάρη έχει το σουπερ κέρατο μη το γελάς. Γλυκαινει και οσο να ναι ο πόνος με κανενα ταξιδακι,κανενα ακριβό δωρο.Εξάλλου για πολλά άτομα ο αθληταρας που κερατωνει είναι καρδιοκατακτητης ενώ ένας κοινος θνητος που κάνει το ίδιο απλα άπιστος και κομπλεξικος.
Το κέρατο σε μια νορμαλ σχέση με αισθήματα είναι κέρατο και πληγώνει το ίδιο είτε το δώρο είναι απο τα cartier είτε από το κοσμηματοπωλείο της γειτονιάς. Τώρα αν κάποιος τα έχει με γκλάμουρους άτομο περισσότερο για τις απολαβές, σαφώς και θα γλυκάνει η σχέση με τα δώρα. Επίσης έχεις που εχεις μια ανασφάλεια με τον υπεργκόμενο, αμα σε κερατώσει κιόλας θα πέσει το ego στα τάρταρα!
La vie en rose Αυτό ακριβώς. Αν ισχύει το μοτίβο που περιγράφεται στο γράμμα, και δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση, το πιο λογικό είναι να μη συνδέεται με την ενασχόληση με τα αθλήματα, αλλά με την ύπαρξη ή την ψευδαίσθηση της φήμης και της γκλαμουριάς.
Ακόμα καλύτερα, αν εκτός από αθλητής είναι και πλούσιος τον παντρεύεσαι κι όλας, στο χρόνο επάνω τον χωρίζεις λόγω μοιχείας, παίρνεις τη διατροφάρα σου και τα τρως με τον επόμενο εφ' όρου ζωής.
Varaw myges προφανώς και ισχύει το ίδιο, αλλά εδώ δεν νομιζω να μιλάμε για νορμαλ σχέσεις αλλά για σχέσεις που στηρίζονται περισσότερο στο status του ενος μελους...Εξαλλου οταν εχεις γίνει τάρανδος, δεν μπορεί κάτι θα εχεις καταλάβει.Οτι επιλεγεις να μείνεις μετα απο τοσες απιστίες πάλι κάτι δείχνει.