Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το ακαταλόγιστο

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το ακαταλόγιστο Facebook Twitter
24


________________
1.


Το θέμα μου είναι πως δεν έχω αγαπήσει ποτε κάποιον άνθρωπο ερωτικά. ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ, είμαι με κάποιον και είμαι πολύ ερωτευμένη και τον αγαπάω. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το πόσο διαφορετικοί άνθρωποι είμαστε, όμως τώρα μπαααμ ήρθε. Πιστεύει πως δεν είναι λάθος να κάνεις κάτι και με άλλους όταν είσαι σε σχέση γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πως αυτό δεν έχει να κάνει με μένα, θεωρεί πως είναι μια μορφή επικοινωνίας. Εγώ όμως δε μπορώ, τρελαίνομαι! Μου φέρεται τέλεια όμως δε μπορώ να το αντέξω (τη "σχέση" του με κάποια άλλη), όπως δε μπορώ να χωρίσουμε γιατί αγαπιόμαστε πολύ. Το τραγούδι "κύκλους κάνει το μυαλό μου κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου" το ξέρεις? Ε αυτό νιώθω-Χαομένη

Το ότι δεν έχεις αγαπήσει ποτέ άλλον άνθρωπο ερωτικά, δεν σημαίνει ότι αυτός που ερωτεύτηκες τώρα είναι ο σωστός.


Το αντίθετο είναι μάλλον πιο πιθανό.


Αυτό το λέω γιατί πολλοί λένε 'είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει το τάδε' λες και αυτό είναι απόδειξη ποιότητας.


Αν είναι η πρώτη φορά που πετάς business class τη διαδρομή Λονδίνο-Λος Άντζελες, ίσως να είναι. Αν είναι η πρώτη φορά που σου άρεσαν κάποια μανιτάρια στη σχάρα, δεν είναι απαραίτητο ότι αυτά τα μανιτάρια είναι τα καλύτερα για σένα. Μπορεί και να είναι. Μπορεί και να μην είναι. Η έλλειψη εμπειρίας δε σε βοηθάει να κρίνεις.


Αν τρως μανιτάρια που σου προκαλούν διαταραχές εντέρου αλλά επιμένεις να τα τρως επειδή είναι τα πρώτα μανιτάρια που σου άρεσαν και έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν καλύτερα, μόνο στον εαυτό σου κάνεις κακό. Τα μανιτάρια είναι αυτά που είναι. Δεν πιστεύουν ότι κάνουν λάθος. Άλλωστε δεν κάνουν κάτι λάθος! Μυρίζουν κάπως σάπια. Δεν σε ξεγέλασαν.


Δεν γίνεται να 'μην αντέχεις' και να 'μην μπορείς να χωρίσεις'. Το 'αγαπιόμαστε' δεν είναι επιχείρημα για να μην λήξεις μια σχέση που δεν είναι υπό τους όρους που σε κάνουν να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου. Μια ρεαλιστική λύση είναι να εξετάσεις αν μπορείς να υπάρχεις μέσα σε μια ανοιχτή σχέση, δηλαδή να είσαι κι εσύ ελεύθερη να 'γνωρίζεις κόσμο'. Αν δεν μπορείς, έχεις την επιλογή να μείνεις στη σχέση μέχρι πραγματικά να μην αντέχεις άλλο. Τότε, θα χωρίσεις.


________________
2.


Αγαπητή Α, μπα,

Σε διαβάζω και οι απαντήσεις σου είναι πάντα up to the point. Είμαι 31 ετών, παντρεμένη με έναν γιο 2 ετών. Γνώρισα τον άντρα μου πριν 4 χρόνια, ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του, το ίδιο έλεγε και εκείνος και το επιδίωξα ένα χρόνο μετά τη γνωριμία μας. Τελευταία έμαθα ότι ο άντρας μου όταν γνωριστήκαμε διατηρούσε ήδη μια παράξενη σχέση 5 χρόνια με άλλη (αυτή είναι γύρω στα 25 σήμερα, δέκα χρόνια μικρότερη από εκείνον). Δεν βρισκόντουσαν συχνά και αντάλλασσαν καθημερινά μηνύματα του τύπου σε λατρεύω, δε ζω χωρίς εσένα, θέλω να κάνεις τα παιδιά μου κ.λ.π.. Η σχέση αυτή συνεχίστηκε παράλληλα με τη δική μας μέχρι που έμεινα έγκυος και παντρευτήκαμε. Μετά δεν βλεπόντουσαν μόνο αντάλλασσαν σχεδόν καθημερινά ερωτικά μηνύματα. Τον τελευταίο καιρό προσπαθεί επίμονα να τα βρουν, την αποκαλεί γυναίκα του, πριγκίπισσα της ζωής του και άλλες τέτοιες ανοησίες ενώ σε εμένα δεν έθιξε ποτέ το θέμα του χωρισμού αν και γνωρίζω ότι δεν υπήρξε πιστός. Προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη για να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Τι είδους σχέση είναι αυτή τόσα χρόνια; Που θέλει ο άντρας μου να καταλήξει; Τι θέλει από εκείνη και τι από εμένα; Αν την ήθελε τόσο δεν θα ήταν μαζί της; θα την παραμελούσε για να κάνει σχέση μαζί μου;

Δώσε μου τα φώτα σου!!!
Μπερδεμένη Μυρτώ –


Δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο που θα εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά έτσι ώστε να είναι καθησυχαστική. Δεν ξέρω τι θέλει κάποιος άγνωστος από κάποιον άλλο άγνωστο. Δεν λες αρκετά. Είσαι παντρεμένη μαζί του, κάτι περισσότερο θα ξέρεις. Ας πούμε, δεν ξέρω πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι υπήρξε πιστός. Πώς το ανακάλυψες; Αυτός ξέρει ότι το ξέρεις; Τον έχεις ρωτήσει τι είναι αυτό που κάνει; Ή το έμαθες και σκέφτεσαι πώς να αντιδράσεις;


Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν λειτουργούν με ξεκάθαρο τρόπο, ούτε συμπεριφέρονται πάντα λογικά. Δεν είναι απαραίτητο ότι θέλει να καταλήξει κάπου, ούτε ότι ξέρει τι θέλει από τη μία και από την άλλη. Μπορεί να θέλει και τις δύο, έτσι όπως τις έχει. Μπορεί να θέλει μια πραγματικότητα και μια φαντασίωση. Μπορεί εσύ να εκπροσωπείς την ιδέα που έχει για μια σύζυγο, και η άλλη την ιδέα της περιπέτειας, ή της ερωμένης, ή δεν ξέρω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του. Το ζήτημα είναι πάντα, εσύ τι θέλεις; Θέλεις να είσαι σε έναν τέτοιο γάμο; Εσύ έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο χωρισμού;

________________
3.


Για να δούμε πώς θα το κάνω λιανά: Τον τελευταίο χρόνο κάτι έχω πάθει και δεν ξέρω αν είναι ζήλια, ενόχληση ή κάτι τρέχει με μένα τέλος πάντων. Είναι όμως γεγονός ότι νιώθω συχνά-πυκνά αυτό το απαίσιο συναίσθημα, που νεφελώνει με κάποιο τρόπο τη ζωή μου, τη θετική μου διάθεση, τα μικρά ή μεγαλύτερα επιτεύγματά μου και συνδέεται αποκλειστικά και μόνο με ένα άτομο. Το άτομο αυτό είναι φιλικό, το θαυμάζω με κάποιο τρόπο τόσο γι' αυτά με τα οποία ασχολείται αλλά κυρίως για την προσωπική της ελευθερία (που θεωρώ ότι μοιραζόμαστε και ταιριάζουμε σε αυτό) και την τεράστια αυτοπεποίθησή της που έχει όμως τάσεις ναρκισσισμού. Και εκεί είναι το θέμα και οι δύο ερωτήσεις (συγγνώμη, σε εκμεταλλεύομαι!): Ζηλεύω ή δικαίως ενοχλούμαι; Πρόκειται για ιδιαίτερο άτομο ή για νάρκισσο; Συγκεκριμένα το άτομο αυτό προβάλλει από την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής της ως τις επαγγελματικές της επιτυχίες (που είναι αρκετές και μάλιστα σε καλλιτεχνικό και σε δημόσιο χώρο που τις κάνει ακόμα πιο ελκυστικές) καθημερινά στο Facebook, twitter και σε προσωπικά email, τις οποίες πάντα συνοδεύει με πάρα πολλά θαυμαστικά. Όταν βρισκόμαστε από κοντά ή σε chat δεν παραλειπει να μου τονίζει όλα αυτά. Μήπως αν είχα κι εγώ τόσα πολλά να γράψω θα έκανα το ίδιο; Είμαστε από διαφορετικές χώρες, ζούμε σε διαφορετικές χώρες, μετακομίσαμε και οι δυο πρόσφατα για πολλοστή φορά λόγω επαγγέλματος συζύγων ( ο σύζυγος εκείνης πήρε μία glamorous θέση πρόσφατα - αναρωτιέμαι μήπως φταίει αυτό;) και έχουμε παιδιά στην ίδια ηλικία. Α, δεν περνάει εβδομάδα π.χ. που τα παιδιά της δεν έχουν κάνει κάτι καταπληκτικό. Αναμφισβήτητα είναι άτομο - και οικογένεια - με πλούσια χαρίσματα αλλά το ίδιο και εμείς και πραγματικά μέχρι τώρα δεν είχα νιώσει ποτέ αυτό το σκατοσυναίσθημα μιας και ζω πολύ όμορφα με την οικογένειά μου και μου αρέσει ο τρόπος ζωής μου- ίσως το επαγγελματικό να χάνει λίγο λόγω πολλαπλών μετακινήσεων, αλλά κι εκεί προσπαθώ και όλο και κάτι γίνεται. Τι στο καλό; Βοήθεια!- Βραχυκύκλωμα


Όπως έχει γράψει και ο Έσσε, 'Όταν μισούμε έναν άνθρωπο, τον μισούμε για κάτι που μας θυμίζει τον εαυτό μας. Κάτι που δεν έχουμε κι εμείς μέσα μας, δεν μπορεί ποτέ να μας συγκινήσει'. Εσύ δεν μιλάς βέβαια για μίσος, αλλά νομίζω ότι αυτή η φράση ταιριάζει και στη δική σου περίπτωση.


Το άτομο αυτό θίγει, σκαλίζει, ερεθίζει κάτι που βρίσκεται μέσα σου. Κάτι από όλα αυτά που κάνει, λέει, είναι, σου θυμίζει κάτι που κάνεις, λες, είσαι, και δεν σου αρέσει. Δεν σου αρέσει, είτε επειδή πιστεύεις ότι το κάνεις χειρότερα, είτε επειδή πίστευες ότι το έκανες πολύ καλά, μέχρι που συνάντησες αυτή. Να είναι η δουλειά του άντρα της; Το λες μέσα σε παρένθεση, και η παρένθεση θα με έκανε να θέλω να το ερευνήσω ακόμη περισσότερο, αν ήμουν η ψυχολόγος σου, που λέει ο λόγος.


Μπορεί και να ζηλεύεις, και να ενοχλείσαι δικαίως, και να ισχύουν και τα δύο, ταυτόχρονα. Καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει το δυσάρεστο συναίσθημα που σου προκαλεί αυτός ο άνθρωπος, αλλά για να το λύσεις, νομίζω ότι πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι ο άνθρωπος που σου προκαλεί το συναίσθημα, αλλά κάτι που βρίσκεται μέσα σου. Ο άνθρωπος αυτός είναι ο καταλύτης, είναι ένα σύμβολο, δεν είναι η αιτία. Το λέω αυτό για να μην αποδώσεις τίποτα μεγεθυμένες ή υπερφυσικές σχεδόν ιδιότητες σε κάποια που στα μάτια κάποιου άλλου μπορεί να είναι μια υπερφίαλη πολυλογού, ή - το πιο πιθανό – μια κανονική κοπέλα.

________________
4.


Α,μπα εχω πολλα νευρα τελευταια για υπαρκτους και βάσιμους λόγους. Το θέμα είναι οτι δεν δείχνω πόσο εκνευρισμένη είμαι. Βγάζω το θυμό μου με μια ανεξήγητη χαρά, δεν με χαλαει καθόλου να σου πω την αλήθεια αλλά νομίζεις οτι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που μου συμβαίνει αυτο; (δεν είμαι άνθρωπος που νευριάζει συχνά)- Boom


Ναι, κάποιος λόγος θα υπάρχει, και θα είναι πολύ συγκεκριμένος. Θα έχει σχέση με το πώς έχεις μάθει στη ζωή σου να αντιμετωπίζεις το συναίσθημα του θυμού, από την οικογένεια σου και το περιβάλλον σου. Έχεις μάθει να πιστεύεις ότι ο θυμός είναι αδυναμία, ή κάτι μεμπτό, ή κάτι ντροπιαστικό; Γιατί είσαι άνθρωπος που δεν νευριάζει συχνά;

Αλλά, κυρίως: τι πιστεύεις ότι θα γίνει αν δείξεις το θυμό σου;


________________
5.


Αγαπητή Α, μπα

Τον γνώρισα πριν 6 χρόνια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαμε μια on-off σχέση και τα τελευταία δύο έχουμε πλέον οριστικά χωρίσει. Δεν έχω συναισθήματα πια για αυτόν.

Από τότε που έβαλα το οριστικό τέλος δεν με έχει αφήσει σε ησυχία. Μηνύματα και τηλέφωνα πολλές φορές στην μέρα, κάθε μέρα. Ερωτικές εξομολογήσεις, κλαψουρίσματα, αυτιστικά "Καλημέρα μωρό μου, τι κάνεις;" επαναλαμβάνονται ατέρμονα. Ακόμα και ένα σύντομο διάστημα που είχε κάνει σχέση συνέχιζε να με ενοχλεί.
Του έχω πει και με καλό και άσχημο τρόπο να με αφήσει ήσυχη, βελτίωση καμιά. Το τελευταίο διάστημα απλά αδιαφορώ πλήρως για όλα και τον έχω μπλοκάρει από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν είναι επικίνδυνος, από την άποψη πως δεν έρχεται να στηθεί κάτω από το σπίτι και την δουλειά, αν και έχει απειλήσει πως θα το κάνει. Αλλά βρε Α, μπα κουράστηκα μετά από τόσα χρόνια. Ειλικρινά έχω απελπιστεί, τι μπορώ να κάνω για να σταματήσει αυτό το βιολί;- Μπλου


Ελπίζω να έχεις δίκιο όταν λες ότι δεν είναι επικίνδυνος. Πρώτα ενημέρωσε τους φίλους σου για την ύπαρξη του και για την κατάσταση, δώσε τους περιγραφή, τηλέφωνα, διευθύνσεις και τα λοιπά. Κόψε του κάθε κανάλι επικοινωνίας, μπλοκαρίσματα παντού, από τηλέφωνα, όλους τους λογαριασμούς, ενημέρωσε κοινούς γνωστούς να μη του μεταφέρουν τι κάνεις και τι δεν κάνεις. Κράτα το αυτό αυστηρά και γερά, άλλαξε τηλέφωνα αν επιμένει. Μην αφήσεις ούτε μια χαραμάδα. Παράλληλα κράτα αρχείο με όσα στέλνει, λέει, κάνει, μαζί με αποδείξεις, και κοίτα αν μπορείς να βρεις μάρτυρες που επιβεβαιώνουν όλα αυτά. Κράτα τα μηνύματα, γραπτά ή άλλου είδους, με λεπτομέρεια. Εγώ στη θέση σου θα ανέθετα σε δικηγόρο να τον πάρει και να του πει να το κόψει αμέσως το παιχνίδι αυτό, αλλιώς θα έχει συνέπειες με την αστυνομία. Αν δεν τρομάξει, κάνε την απειλή σου πραγματικότητα, πήγαινε στην αστυνομία (γι' αυτό χρειάζονται όλες αυτές οι αποδείξεις), και πήγαινε στην αστυνομία μαζί με δικηγόρο. Γενικώς, μην το παίρνεις αψήφιστα.


Μην αφήνεις κανέναν να εισβάλλει έτσι στη ζωή σου. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος επικίνδυνος για να λάβεις τα μέτρα σου, και να μην είσαι ποτέ σίγουρη για το ποιος είναι επικίνδυνος.

________________
6.


Είχα την ατυχία να αγοράσω σπίτι κοντά σε εκκλησία (δεν ήξερες δεν ρώταγες!!!!). Με έχουν τρελάνει οι καμπάνες. Εκτός που βαράνε συνέχεια για γιορτές, εσπερινούς, Κυριακές, Σάββατα και οτιδήποτε γιορτούλα θυμηθούν βαράνε και κάθε μια ώρα (και στη μισή) για να μας που την ώρα. Είναι λογικό το 2015 μέσα στο κέντρο της πόλης να ενημερώνεσαι για την ώρα από την καμπάνα της εκκλησίας; Ότι ήταν χρήσιμο κάποτε στα χωριά το καταλαβαίνω. Αλλά τώρα τι νόημα έχει; Και εν πάση περιπτώσει δεν είμαστε όλοι τόσο θρήσκοι να υφιστάμεθα Κυριακή πρωί από τις 7, τότε που λες να κοιμηθώ μια ωρίτσα παραπάνω, να βαράνε μες την τρελή χαρά. Καμιά ιδέα εκτός από το να μετακομίσω, γιατί μου αρέσει η γειτονιά και το σπίτι μου, υπάρχει;- καμπανόπληκτη

Μπορείς να κάνεις πολύ λίγα έως ελάχιστα πράγματα, γιατί στην Ελλάδα η εκκλησία έχει το ακαταλόγιστο. Άλλοι παπάδες βάζουν μεγάφωνα, άλλοι κάνουν έρανο για να τριπλασιάσουν τις καμπάνες και να είναι πιο δυνατές από της διπλανής εκκλησίας, ο σουρεαλισμός είναι πραγματικότητα, και μπαίνει από τα παράθυρα και τους τοίχους.


Η μόνη – αμφίβολη – λύση είναι να τους βομβαρδίσεις με παράπονα, όπως σε βομβαρδίζουν αυτοί με ηχητική εισβολή. Ψάξε και βρες άλλους κατοίκους που συμφωνούν μαζί σου και ξεκινήστε μπαράζ γραμμάτων, τηλεφωνημάτων, μηνυμάτων, ό,τι μπορείτε να σκεφτείτε. Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα καταφέρετε να μετριάσουν τον ήχο, αλλά θα καταφέρετε να τους εκνευρίσετε, και ίσως να φτάσετε κάποτε σε σημείο να είσαστε πάτσι.

________________
7.


Εντάξει, δεν ήθελα πάντα να το ρωτήσω.. όμως τώρα τελευταία το βλέπω συνεχώς μπροστά μου και απορώ..

Στο παρελθόν έχω υπάρξει θύμα bullying.. στο σχολείο, για τα κιλά μου. Δεν πέρασα καλά, άκουγα πολλά σχόλια. Δεν ήμουν αναίσθητη, όμως έγινα. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας παιδιού το πώς θα το αντιμετωπίσει, εγώ φαίνεται ότι τα κατάφερα. Και τα πήγα καλά και στο σχολείο και στη ζωή μου. Πολύ καλά. Όχι δεν έκανα κάτι συνταρακτικό με την έννοια που ίσως συχνά το έχουμε στο μυαλό μας, όμως έγινα ευτυχισμένη κι αυτό για εμένα είναι σπουδαίο.

Η απορία μου είναι η εξής: τώρα που μιλάμε για το bullying λες και ανακαλύψαμε τελικά την Αμερική, γιατί τώρα χάλασε ο κόσμος και συμβαίνουν αυτά, ενώ παλιά δεν συνέβαιναν... είναι υποκρισία; ή μήπως οι άνθρωποι που μπορεί να έχουν υπάρξει θύτες ή (ακόμη χειρότερα σε ορισμένες περιπτώσεις) απαθείς παρατηρητές, αυτοί που επικροτούσαν τους θύτες για την γαμάτη πράξη τους να φέρουν ένα παιδί στα όρια της κατάρρευσης, δεν έχουν καταλάβει τι έκαναν; Κι αν ισχύει το δεύτερο, αυτό δεν είναι τραγικό για την εξέλιξή μας; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα μεγαλώσουν παιδιά εξίσου αναίσθητα και απαθή και ούτω καθεξής.. Θα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι γονείς τους, θα συμβάλουν στο βασανισμό άλλων και δεν θα το έχουν καταλάβει κιόλας... Θα ακούν για περιστατικά bullying και θα απορούν τι γίνεται στον κόσμο! Τι λες;- Λένα

Καταρχάς, συγχαρητήρια που κατάφερες να ξεπεράσεις τον εκφοβισμό και να γίνεις ευτυχισμένη. Είσαι δυνατή και έξυπνη και ικανή, μπράβο σου.


Παλιότερα οι δάσκαλοι όχι μόνο είχαν το περιθώριο να σαπίζουν στο ξύλο τους μαθητές, αλλά το έκαναν και με τις ευλογίες των γονιών. Οι άντρες μπορούσαν να ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους χωρίς συνέπειες, ήταν κάτι που 'γινόταν'. Δεν ανακαλύψαμε τώρα ότι υπάρχει το φαινόμενο του bullying στα παιδιά, αλλά τώρα άλλαξε η στάση της κοινωνίας απέναντι στο θέμα. Πρόσφατα αναγνωρίστηκε ως πρακτική στην έκταση που γίνεται, πρόσφατα αναγνωρίσαμε ότι οι συνέπειες είναι πάρα πολύ σοβαρές, και τώρα αρχίσαμε να το θεωρούμε κατακριτέο. Ναι, πολλοί δεν είχαν αναγκαστεί να καταλάβουν τις συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στην ψυχολογία των θυμάτων τους, γιατί έτσι ήταν η εποχή. Τα πράγματα σε αυτό το θέμα αλλάζουν, και αλλάζουν προς το καλύτερο. Έχουμε ακόμη δρόμο, αλλά έτσι εξελίσσονται οι κοινωνίες, αργά. Τουλάχιστον σε αυτό το θέμα πάμε μπροστά, σε άλλα θέματα πάμε προς τα πίσω...


24

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

12 σχόλια
#6 Στο χωριό μου όταν πρωτοέβαλαν καμπάνα για το ρολόι ήταν καλοκαίρι και είχαν να κοιμηθούν μια βδομάδα αφού κοιμόνταν έξω.. Μετά, κάποιος συγχωριανός πήρε την "πρωτοβουλία" και την πυροβόλησε μέσα στα άγρια χαράματακαι τέλος!Η καμπάνα για την ώρα δεν χτυπά σε ώρες κοινής ησυχίας αλλά και την έχουν χαμηλώσει! χαχαχαλίγο brutal λύση, αλλά δούλεψε!
#7. Λυπάμαι πάρα μα πάρα πολύ που θα το πω αυτό, ως εκπαιδευτικός που τα δύο τελευτάια χρόνια έχω επιμορφωθεί σχετικά και έχω λειτουργήσει ως σύνδεσμος του σχολείου μου με το περιβόητο παρατηρητήριο κατά της Βίας όπου αναφέρουμε τα περιστατικά ενώ παράλληλα προσπαθούμε με ποικιλία και μεγάλη συχνότητα δράσεων στη σχολική κοινότητα να αποτρέψουμε την εμφάνιση του φαινομένου. Η αλήθεια που κι εγώ πολύ πρόσφατα συνειδητοποίησα φοβάμαι πως είναι πολύ πεζή. Δεν ανακαλύφθηκε τώρα το bullying. Τώρα απλά εντάχθηκε σε προγράμματα ΕΣΠΑ, και νομίζω οτι όλοι πάνω κάτω γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Να επισημάνω οτι όλοι οι κατώτεροι λειτουργοί, δηλαδή οι εκπαιδευτικοί, ούτε αμοίφθηκαν ούτε κέρδισαν ποτέ ως τώρα οτιδήποτε πέρα από την ηθική ικανοποίηση του "κάνω ο,τι μπορώ να βοηθήσω". http://stop-bullying.sch.gr/praksi
Δεν κατάλαβα ακριβώς για ποιο λόγο λυπάσαι,που δώθηκαν τα κονδύλια για να γίνει η ενημέρωση,που δεν πληρώθηκες για τη συμμετοχή σου στο πρόγραμμα,που πληρώθηκαν κάποιοι άλλοι,που έπρεπε να γίνει αυτή η ενημέρωση για να καταλαβει ο κόσμος πόσο σημαντική για την ψυχική υγεία του παιδιού είναι η σωστή συνεργασία και η αποδοχή του από την ομάδα,τί εννοείς ακριβώς;
Ό,τι ως συνήθως στο Ελλάντα προκειμένου κάποιοι να καρπωθούν μίζες - από το ΕΣΠΑ σ'αυτή την περίπτωση - ξαφνικά ενδιαφέρονται για ένα θέμα που μέχρι πρότινος τους ήταν τελείως αδιάφορο. Κι εγώ αναρωτιόμουν γιατί κάνουν τα μέσα σαν να εμφανίστηκε την τελευταία τριετία κάτι που γινόταν τουλάχιστον επί δεκαετίες. Και ναι είναι λυπηρό για άλλη μια φορά να ανακαλύπτεις ότι ο μόνος τρόπος να ενδιαφερθεί η πολιτεία για τα παιδιά της είναι να έχει να καρπωθεί λεφτά. Νομίζω αυτό εννοεί η darwin.
Τί εννοείς με το σχόλιό σου?Ότι κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τί διαβάζουν και τι,απαγορεύονται οι διευκρινήσεις?Ή ότι εμείς οι υπόλοιποι που δεν καταλαβαίνουμε με την πρώτη αξίζουμε την ειρωνεία σου...κατά τα άλλα σεμινάρια για το bullying ....
Σορρυ ουτε εγω καταλαβα το σχολιο σου. Εννοείται ότι υπήρχε εδώ και χρόνια το φαινόμενο όπως και παρα πολλα άλλα. Αυτό τι σημαίνει; ότι δεν έπρεπε να επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί; Πολύ πεζή είναι η αντιμετώπιση του φαινομένου; τι προτείνεις; Μην ξεχνάμε ότι οι έρευνες πάνω στη συναισθηματική νοημοσύνη και διδασκαλία η οποία αποτρέπει πολλά φαινόμενα άρχισε πριν 20-30 χρόνια.
Φυσικά και έπρεπε να γίνουν όλα αυτά για να δωθεί η πρέπουσα σημασία στο φαινόμενο και πολύ καλά έγινε και χρηματοδοτήθηκε η συγκεκριμένη δράση ενημέρωσης.Αυτό που μου φάνηκε κάπως είναι το σχόλιο περί ηθικής αμοιβής και μόνο των εκπαιδευτικών για μια διαδικασία υποχρεωτική κατά την άποψή μου για όλους τους εκπαιδευτικούς.Κάποιος φορέας θα έπρεπε να αναλάβει αυτή την καμπάνια ενημέρωσης,και σιγουρα όχι αμισθι,ώστε να μάθουν οι εκπαιδευτικοί να αναγνωρίζουν προβλήματα τέτοιου είδους.Νομίζω όμως ότι είναι μέρος του έργου ενός παιδαγωγού η δημιουργία κλίματος ισότιμης συνεργασίας σε μια τάξη ούτως η άλλως ,και όχι προαιρετικά,ανάλογα με τα κέφια ή την επιμόρφωση του κάθε εκπαιδευτικού.Δεν αφορά κάποιο γενικό θέμα επιμόρφωσης αλλά ένα σοβαρό και κρίσιμο για την ανάπτυξη του παιδιού θέμα.Τώρα αν αυτή η επιμόρφωση έγινε με τη γνωστή προχειρότητα που χαρακτηρίζει τα περισσότερα σεμινάρια που γίνονται αυτό είναι άλλο θέμα.
Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, δεν ξαναμπήκα στη σελίδα παρά μόλις τώρα. το δεύτερο σχόλιο μου (και το τρίτο που έγινε επειδή δεν εμφανίστηκε επί ώρες το δεύτερο και νόμιζα οτι δεν το είχα καταχωρήσει) ήταν όντως επιθετικά, απολογούμαι για το ύφος μου.Όμως, μου φάνηκε πολύ επιθετική και πολυ ειρωνική η απάντηση σου e. arvense, (απαντώ σε σένα mplr επειδή δεν μου βγάζει "απάντηση" το σχόλιο του/της e. arvense) ενώ η διευκρίνιση της Εξωγήινης με κάλυπτε πλήρως. Εννοούσα οτι αν ξέρατε τα πράγματα από μέσα όπως εμείς που ασχολούμαστε με το θέμα επίσημα τα τελευταία χρόνια (και φυσικά αυτοί που εθελοντικά ασχολήθηκαν επίσημα είναι όσοι σε όλη τη διδακτική τους πορεία ασχολούνταν ανεπίσημα), θα νιώθατε πολυ απογοητευμένοι συνειδητοποιώντας τελικά οτι όλο αυτό το πάθος και η συστράτευση κατά του bullying δημιουργήθηκε για να ωφεληθούν κάποιοι οικονομικά. Όχι όλοι προφανώς, σίγουρα και κάποιοι από τους υπεύθυνους είχαν αγαθές προθέσεις. Το χειρότερο όλων είναι: Tα δύο πρώτα χρόνια όλοι εξήραν τον εθελοντισμό των εμπλεκόμενων και την έλλειψη αμοιβής. Τον τρίτο χρόνο αναγγέλθηκε οτι τελικά θα υπήρχε αμοιβή για τους ιθύνοντες απο προγράμματα ΕΣΠΑ. Λίγο καιρό μετά, ατόνησαν τα πάντα. Έπαψαν οι επιμορφώσεις, σταμάτησαν να μας ζητούν αναφορέςς και στοιχεία, τελείωσε το σχολικό έτος και δεν μας ζητήθηκε αναφορά δράσεων ενώ μέχρι τώρα κάναμε δύο και τρεις το χρόνο - αναφορές, δράσεις πολύ περισσότερες. Εκτός από τις φωτεινές εξαιρέσεις υπευθύνων Συμβουλευτικών Σταθμών Νέων που δεν έπαψαν μέχρι τώρα να μας στηρίζουν, τα υπόλοιπα "μεγάλα κεφάλια", έγιναν καπνός. Καθώς φάνηκε, εισέπραξαν και πάνε γι άλλα. Και όντως, πηγαίνουν για άλλα μερικοί καθώς τώρα έχουν αναλάβει ως υπεύθυνοι καινούρια projects σε εντελώς διαφορετικούς τομείς. Πάλι στηριζόμενους από προγράμματα ΕΣΠΑ; ε.. Δεν τα ανέλυσα όλα αυτά γιατί νόμιζα πως μια πιο συγκεκαλυμμένη απάντηση θα ήταν αρκετή. Δεν ήταν και έγινε αφορμή σύγχισης και εκνευρισμού, λυπάμαι γι αυτό. Πάντως, δεν εννοούσα οτι δεν πρέπει να γίνονται δράσεις ή επιμορφώσεις ή οτι πρέπει να υπάρχει αμοιβή πέρα από την ηθική αμοιβή του διδάσκοντα. Εννοούσα οτι για τις δράσεις που γίνονται στα σχολεία. θα έπρεπε το κριτήριο να μην είναι το χρήμα.
Πολύ ωραίες όλες οι απαντήσεις σήμερα!Για την #3 θα ήθελα να προσθέσω: Δεν είναι απαραίτητο ότι είσαι παρανοϊκή. Μπορεί η τύπισα να έχει όντως τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις, και μπορεί επίσης να τα ντύνει με ένα αλλαζονικό υφάκι, που συχνά προκαλεί εμετό. Έχω γνωρίσει διάφορους τέτοιους ανθρώπους. Ενώ είναι ωραίο (και φυσικό) να χαίρεσαι με την προαγωγή του άντρα σου, το καινούργιο σου πρότζεκτ, την άριστη έκθεση του παιδιού σου, οι εν λόγω περιπτώσεις το πλασάρουν με τέτοιο τρόπο, λες και περιμένουν να τους δοξάσεις, λες και μειώνουν αυτοστιγμή οποιονδήποτε βρίσκεται γύρω τους. Με δεδομένο αυτό, όσα είπαν οι άλλοι είναι πολύ σωστά. Και δίκιο να έχω, υπάρχει κάποιος λόγος που σε απασχολεί αυτή η συμπεριφορά τόσο, μα τόσο πολύ που σου χαλάει τη διάθεση, αντί να αξίζει από μέρους σου απλά ένα Α! ήρθε η τάδε, άντε να ακούω τώρα το μισάωρο λογύδριο για τό'να της και τ'άλλο της.#4 Ο συνεχόμενος θυμός/ή και εκνευρισμός, είναι μια κατάσταση που δύσκολα αντέχεται. Συνήθως προκαλεί αφόρητη κούραση, καταπόνηση του νευρικού συστήματος, και απιυδισμό και παραίτηση. Οπότε, όποιος και αν είναι ο λόγος που καταπιέζεσαι, έχεις αγαπητη την ειλικρινή μου συμπόνια.Μπορεί να εκτονώνεις την κατάσταση με χαρά, ή με ψευδή ευγένεια, ή όπως αλλιώς νομίζεις. (Τί είναι άραγε καλύτερο; Να διαολοστείλεις τον χ/ψ υπάλληλο για μία μικρότητα-που είναι άραγε μικρότητα; ή να σφίξεις τα δόντια και να πεις ευγειρωνικά "ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση"; δεν ξέρω.)Όμως, το σημαντικό είναι να καταλάβεις ότι όποιες και αν είναι οι αφορμές, συνήθως υπάρχει βαθύτερη αιτία που πυροδοτεί το συνεχόμενο-μία κατάσταση που ξεπερνά τα όριά σου (είτε πρόκειται για σχέση, συνθήκες εργασίας, ψυχολογικό τραύμα, κλπ), και πρέπει να βρεις και να αντιμετωπίσεις έτσι ώστε να είσαι εσωτερικά και αληθινά ήρεμη.
#3 Πρώτα από όλα, να πω ότι διαφωνώ με τη Λένα, χωρίς κιόλας να αποκλείω την προσέγγισή της. Aγαπητή φίλη, η γνώμη μου είναι πως έπεσες σε μια περίεργη ομολογουμένως παγίδα. Θαυμάζεις το άτομο που αντιπαθείς! Το λέω παγίδα γιατί εύλογα πιθανολογώ ότι ο θαυμασμός προηγήθηκε της όποιας ενόχλησης σου προκαλεί. (Πραγματικά, αν πέφτω έξω, πες μου.) Εκείνο που με κάνει να το εικάζω εντονότερα είναι ότι αναρωτιέσαι αν είναι δίκαιη ή άδικη η ενόχλησή σου. Και ότι ουσιαστικά αυτό αποτελεί την ερώτηση που στέλνεις. Περίεργη ερώτηση. Δηλαδή, μας ρωτάς/την Α, μπα αν την βρίσκουμε και εμείς αντιπαθητική και συγκεκριμένα νάρκισσο, για να δικαιολογήσεις κάτι που δεν χρειάζεται. Να το εξηγήσεις ίσως ναι, να χρειάζεται. Να το δικαιολογήσεις όχι. Αν αντιπαθούμε ή μας ενοχλεί ή ζηλεύουμε ή απλά ενοχλούμαστε από μία συμπεριφορά κάποιου, δεν προσπαθούμε να εξιλεωθούμε στο μυαλό μας για αυτόν τον αρνητισμό. Απλά το δεχόμαστε και στη συνέχεια επιχειρούμε, αν θέλουμε, να το εξηγήσουμε για εμάς - δηλαδή με βάση εμάς τους ίδιους, όχι με όρους δικαίου και αδίκου στον κόσμο. Το γεγονός ότι εσύ μοιάζει να το επιζητάς, δείχνει μια ανάγκη να εξομαλύνεις κάτι μέσα σου που δεν ταιριάζει με τα υπόλοιπα πράγματα που νιώθεις γι' αυτήν και φαίνεται να είναι αυτή η αντίφαση που σε ενοχλεί πραγματικά - σαν να μεταφράζεται σε ενοχές. Και αντί απλά να το πάρεις απόφαση (ότι κάτι σε ενοχλεί πάνω της - αυτά που περιέγραψες) και είτε να την αποδεχτείς με το ψεγάδι της (το μικρό ή το μεγάλο, το υπαρκτό ή το ανύπαρκτο - που για εσένα όμως έχει χαρακτηριστικά, τα λες! Άρα υπαρκτό για εσένα, δεν τίθεται) είτε να την απορρίψεις και να απομακρυνθείς, εσύ επιλέγεις μια ενδιάμεση limbo κατάσταση, που σε εμποδίζει να πάρεις μια θέση. Αλλά η πλάστιγγα πρέπει να γύρει προς τα κάπου. Επομένως, αν αυτό δεν είναι μόνο μια ατυχής ανώριμη έκφραση (λάθος διατύπωση στο λόγο/πάνω στη φούρια σου/χωρίς να το πολυσκεφτείς) από πλευράς σου, τότε υποθέτω πως εκεί έγκειται το βραχυκύκλωμα.Μπορεί να είναι ζήλια, μίσος, ανταγωνισμός ή απλή αντιπάθεια και τίποτα περισσότερο. Aλλά το γεγονός ότι παράλληλα την θαυμάζεις και διατηρείτε καλές σχέσεις νομίζω ότι περιπλέκει τα πράγματα και δεν σε αφήνει να δεις καθαρά τί νιώθεις. Τί μπορεί να είναι αυτό, όμως, δεν μπορεί να το πει παρά κάποιος που σε ξέρει πολύ καλά ίσως - αν όχι εσύ η ίδια βέβαια - και γνωρίζει να ερμηνεύει σωστά τις αντιδράσεις σου. Υ.Γ. Και για να απαντήσω και στην ερώτησή σου : Έτσι όπως την περιγράφεις, είναι νάρκισσος και κάτι παραπάνω. Κομπορρήμονα θα την χαρακτήριζα. Ειδικά, αν, ενώ ποστάρει/αλληλογραφεί/τα τοιαύτα, διαρκώς και αδιαλείπτως εξαίροντας τα κατορθώματά της, παραλείπει να αναφέρει κάπου κάπου και τις αποτυχίες της ή έστω τις ματαιώσεις της (έστω σε ένα μικρό ποσοστό), τότε δεν διατηρώ καμιά επιφύλαξη. Αλλά, βέβαια, βασίζομαι μόνο στην περιγραφή σου, έτσι; Όπως και νά 'χει, ελπίζω να βοήθησα.
#6 Έμενα κι εγώ κάποτε κοντά σε εκκλησία. Το χαρμόσυνο το συνηθίζει κανείς, μα εκείνο το πένθιμο της Μ. Παρασκευής δεν αντεχόταν με τίποτα, σκέτη ημικρανία!
#5 (συγνωμη για την ελλειψη τονων)Συνδεθηκα αμεσως μολις διαβασα την ερωτηση σου:ΑΛΛΑΞΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΟΥΣ ΣΕ e-mail facebook ΚΛΠ!Αν συνεχισει ή ενταθείο χαβας εχεις πραγματικο προβλημα και πας αμεσως στις αρχες με δικηγορο.
#2, ... ήθελα να κάνω οικογένεια μαζί του, το ίδιο έλεγε και εκείνος και το επιδίωξα ένα χρόνο μετά τη γνωριμία μας. ... μέχρι που έμεινα έγκυος και παντρευτήκαμε....θα σχολιάσω αυτό το κομμάτι μόνο. Γιατί χρειάστηκε να μείνεις έγκυος για να παντρευτείτε; Εφόσον το ήθελε και αυτός; Μήπως από κει ξεκινάνε όλα; Μήπως σε παντρεύτηκε γιατί απλά έπρεπε;
Στην εν λόγω περίπτωση μάλλον έχεις δίκιο. Ωστόσο, με αφορμή αυτό που λες, να σημειωθεί πως με τρέχουσα εγκυμοσύνη μπορεί να συναποφασιστεί γάμος άμεσα και αμέσως για διάφορους λόγους... Επειδή το επέβαλε η οικογένεια, δηλ. πίεση. Επειδή θα ήταν πιο βολικά για όλους έτσι, δηλ. βόλεμα. Επειδή απλά έτσι κάνουν όλοι, δηλ. βλακεία της μίμησης/ψυχολογία της αγέλης - άλλωστε οι περισσότεροι γι' αυτό παίρνουν τις αποφάσεις που παίρνουν. Επειδή τους κατέκλυσαν αισιόδοξα συναισθήματα λόγω του γεγονότος, πλην κοντόφθαλμα ασφαλώς, δηλ. έντονη ανεξέλεγκτη συγκίνηση. Και, γενικώς, για ένα σωρό πιθανούς και απίθανους λόγους. Καλά, το πιο καραμπινάτο περιστατικό παράλογου και ανώριμου γάμου (φαινομενικά τουλάχιστον) ελέω εγκυμοσύνης που έχω ακούσει ποτέ ήταν όταν δυο γνωστοί μου χώρισαν και μετά τον χωρισμό η κοπέλα έμαθε ότι ήταν έγκυος. Στις πρώτες εξετάσεις που έκανε αφού το πληροφορήθηκε, διαπιστώθηκε κάποιο πρόβλημα στην εγκυμοσύνη αρχικά, που όμως υπήρχε πιθανότητα να ξεπεραστεί και η κύηση να συνεχιστεί κανονικά και να μπορέσει να το κρατήσει, αλλά και πιθανότητα να χρειαστεί να προβεί σε άμβλωση. Ήταν θέμα κάποιων ημερών να αποφασίσει η γιατρός (σύμφωνα με περαιτέρω εξετάσεις και την εξέλιξη υποθέτω). Το πρώην ζευγάρι λοιπόν τί έκανε; Αποφάσισε ότι αν τελικά μπορέσουν να το κρατήσουν θα παντρευτούν και τα λοιπά... Αν όμως αποδειχθεί ότι δεν μπορούν και αναγκαστικά διακοπεί η κύηση, θα παραμείνουν χωρισμένοι, όπως ήταν. Τελικά, το κράτησαν και φάγαμε κουφέτα. Ακόμα είναι μαζί μετά από οχτώ χρόνια και έχουν κάνει και δεύτερο παιδάκι! Βέβαια, τα μυαλά τους τα ξέραμε και πριν από αυτό το γεγονός· ήταν σαφώς ανεπαρκή και αναξιόπιστα, και ομολογώ πως σε αυτό ταιριάζαν μεταξύ τους - παίζει μεγάλο ρόλο.Έχω πεισθεί πλέον πως ακόμα και ό, τι του φανεί του λολοστεφανή μπορεί να συνιστά για κάποιον επαρκή λόγο γάμου, μπροστά σε μια εγκυμοσύνη. Οι προβληματικοί γάμοι σε μεγάλο ποσοστό ξεκινάνε από εγκυμοσύνη ή εξαιτίας παντρειάς σκόπιμα μόνο για επικείμενη δημιουργία οικογένειας, ουσιαστικά.
#3 Πού πατάμε "ναι" ή έστω "like" για την απάντηση; Θα συμπλήρωνα μόνο ότι αυτό που έχεις μέσα σου, θα συνεχίσει να μαγνητίζει συνεχώς ανθρώπους και καταστάσεις που να το πυροδοτούν μέχρι να το αποδεχτείς ή να το ενώσεις με το υπόλοιπο σύστημα. #4 Α μπα, για αυτήν σου την απάντηση, σήμερα σε αγάπησα λίγο περισσότερο :)
7Καλέ εδώ οι καθηγητές τα βλέπανε και γυρνούσανε την πλάτη, μη σου πω μέχρι και σήμερα συμβαίνει αυτό. Στην Χιο δεν κρεμάσανε πρόσφατα το παιδάκι στη μπασκέτα; Ποιος είπε ότι τώρα που κάποιος εδωσε όνομα στο bullying ή στο σχολικο εκφοβισμο, αλλαξε κάτι; Απλά τώρα τα θύματα μπορούν να προσδιορίσουν τί τους συνέβει στην καρέκλα του ψυχολόγου 10 χρόνια μετά.
Σορρυ κιολας αλλά πολλά άλλαξαν. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις απαράδεκτες και φυσικά υπάρχουν γονεις/καθηγητες κτλ που τα βλεπουν και δεν κάνουν τιποτα. ΑΛΛΑ μπορείς να πεις πόσα παιδιά λόγω καλής ανατροφής των γονέων και σωστής διδασκαλίας στο σχολείο μπόρεσαν να σταματήσουν και να αντιμετωπισουν το bullying και ακόμα περισσότερο πόσα παιδιά δεν έγιναν θύτες;
#6 μεγάλωσα σε σπίτι που είναι δίπλα σε εκκλησία και ξέρω τι λες, αλλά σε πληροφορώ πως θα το συνηθίσεις, χωρίς πλάκα! Έχουν υπάρξει φορές που θα χτυπήσει 12 και δε θα πάρω χαμπάρι είτε επειδή είμαι απασχολημένη είτε επειδή έχω πιάσει κουβέντα.. Εντάξει, το καλοκαίρι που είναι όλα τα παράθυρα ανοιχτά είναι κάπως, αλλά επειδή έχουμε καλό παπά, φροντίζει να μη βάζει μεγάφωνα σε ώρες κοινής ησυχίας και ας είναι γιορτή!
Αγαπητή 6 μένω και εγώ πολύ κοντά σε εκκλησία και είχα το ίδιο πρόβλημα. Ευτυχώς τις καμπάνες για να μας λενε την ώρα τις έκοψαν, μόνοι τους η' λόγω παραπόνων δεν έχω ιδέα. Το θέμα είναι ότι σταμάτησαν οπότε υπάρχει ελπίδα και για σένα. Τώρα οι καμπάνες λόγω γιορτής η' οι ψαλμωδίες την Κυριακή η' σε γιορτές δεν σταματάνε αλλά το έχω συνηθίσει τόσα χρόνια.