Στο σημερινό ‘Α, μπα’: σοβαρότητα στην πύρα του καλοκαιριού

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: σοβαρότητα στην πύρα του καλοκαιριού Facebook Twitter
20


________________
1.


Καλημέρα αγαπητή Α,μπά και αναγνωστικό κοινό. :)

Διαβάζω σε καθημερινή βάση τη στήλη σου και την έχω εκθειάσει και αγαπήσει όσο λίγες αφενός για το δικό σου πνεύμα και αφετέρου για τους σχολιαστές που πολλές φορές βάζουν σε σκέψεις κι αυτοί με τις απαντήσεις/ερμηνείες τους.

Γνωρίζοντας καλά ότι θα περιμένω πολύ καιρό να απαντηθεί η ερώτηση σου και ότι ίσως το ζήτημα που την προκαλεί μέχρι τότε ίσως πάψει να υφίσταται θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η γνώμη σου για τον τρόπο που επιλέγει κάποιος να διευθετήσει τυχόν ζητήματα που προκύπτουν με το άτομο που έχει μια ερωτική σχέση ενώ δηλώνει ότι η σχέση αυτή είναι σημαντική.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη(ελπίζω δηλαδή): όταν χρησιμοποιεί κάποιος υποτιμητικό λόγο κάθε φορά που νιώθει ενοχλημένος δικαίως ή αδίκως, δηλαδή, ειρωνεία-χλεύη-χτύπημα με παρελθοντικά γεγονότα: τύπου: «Αφού αυτό το ανέχτηκες μια παρόμοια συμπεριφορά στο παρελθόν γιατί δεν την ανέχεσαι το ίδιο και τώρα;» και μάλιστα σε μια φρέσκια σχέση εξ αποστάσεως χωρίς να ανταποδίδεται ο επιθετικός-υποτιμητικός λόγος (όσο γίνεται βέβαια, γιατί λυγίζουμε καμιά φορά). Όταν λοιπόν ένα άτομο επιλέγει αυτή τη στάση δεν ακυρώνει κατά πολύ τα θετικά του στοιχεία; :/

ΥΓ1. Προφανώς και έχω μιλήσει για το τρόπο αντιμετώπισης του, έχω τονίσει ότι έχω ενοχληθεί. Είχε παραδεχτεί ότι το κάνει, είχαμε κάνει μια συμφωνία για το πως θα φερόμαστε και δεν βλέπω να τηρούνται από τη μεριά του(από μέρους αυτά που ζητάω προσπαθώ πρώτη να τα προσφέρω σε θέματα συμπεριφοράς). και καταλαβαίνω ότι δεν είναι δική σου δουλειά να δίνεις λύσεις τα προβλήματα του κάθε αγνώστου αλλά ειλικρινά ο τρόπος σκέψης σου με έχει βοηθήσει πολλές φορές στο να βλέπω τα πράγματα σε μια πιο σωστή διάσταση.- Μπουχτισμένη

Το πώς αντιδράμε όταν δεν μας αρέσει κάτι, και το ποια είναι αυτά που δεν μας αρέσουν (και πόσα), είναι ένα οικοδόμημα που χτίζεται με τα χρόνια, κάτω από την επιρροή των γονιών, μετά του σχολείου, της κοινωνίας, και σύμφωνα με τις προδιαγραφές με τις οποίες γεννηθήκαμε. Δεν είναι συνειδητή απόφαση η αντίδραση, είναι αντανακλαστικό, και αν δεν βρεθεί κάποιος κάποτε να μας κάνει παρατήρηση για τον τρόπο μας, δεν θα σκεφτούμε ποτέ να τον αλλάξουμε, γιατί μέσα μας έχουμε όλα τα δίκια του κόσμου, αλλά κυρίως, δεν το ελέγχουμε. Ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει με αυτοπεποίθηση είναι πιο πιθανό να καταφύγει στο χιούμορ όταν δεν του αρέσει κάτι, ενώ ένας που έχει μεγαλώσει με την ιδέα ότι όλοι θέλουν το κακό μας, θα κοιτάξει πρώτα να βρει τα στραβά στον άλλον και να τα σχολιάσει, για να προστατέψει τον εαυτό του. Δύο πολύ χονδροειδή παραδείγματα. Ο δικός σου δεν ξέρω γιατί είναι όπως είναι, ίσως εσύ να μπορείς να καταλάβεις, αλλά και να καταλάβεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον δεχτείς, ούτε ότι μπορείς να τον αλλάξεις.


Αν αυτός θελήσει να αλλάξει (όχι για σένα βέβαια, και όχι επειδή το ζήτησες) θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια. Πρώτα θα πρέπει να καταλάβει τι τον έχει κάνει να αντιδρά έτσι και όχι αλλιώς, πώς έμαθε να ενεργοποιεί αυτή την αντίδραση, και όλα τα γιατί. Μετά θα πρέπει σιγά σιγά να διδάξει στον εαυτό του μια εναλλακτική πορεία, που θα τον οδηγεί σε άλλη αντίδραση. Όπως καταλαβαίνεις, μιλάμε για χρόνια σκληρής δουλειάς, και μόνο αν το θέλει εξαιρετικά πολύ. Δεν είναι κάτι που μπορεί να τακτοποιηθεί με 'μία συμφωνία'. Είναι ο χαρακτήρας του. Εσύ ή τον δέχεσαι ή δεν τον δέχεσαι. Αυτός μπορεί να τον αποδεχτεί ή να προσπαθήσει να τον αλλάξει. Όλα αυτά, είναι ξεχωριστές αποφάσεις.

________________
2.

Καλησπέρα σας είμαι 25 ετών καθηγήτρια και παράλληλα μεταπτυχιακή φοιτήτρια. Η ιστορία μου ξεκινά πριν 2 χρόνια όπου γνωρίζω τον Μ. οποίος κατάγεται από άλλη πόλη από τη δική μου αλλά βρίσκεται εδώ λόγω δουλειάς Έμοιαζε το τέλειο άτομο για μένα καθώς με πρόσεχε ενδιαφερόταν πολύ και με φρόντιζε. Όλα κυλούσαν ειδυλλιακά και μου πρότεινε να γίνει πιο σοβαρή η σχέση μας μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο γνωριμίας Ενθουσιάστηκα και το ήθελα πολύ γιατί νόμισα πως βρήκα τον κατάλληλο διότι όλες οι προηγούμενες σχέσεις μου ήταν αποτυχημένες με άτομα εντελώς ακατάλληλα για μένα και συνήθως κατώτερα από μένα που πάντα προσπαθούσαν να με μειώσουν. Και ο Μ είναι χωρίς μόρφωση αλλά το παρέβλεψα εφόσον μου φερόταν κατά πως ήθελα.

Γενικότερα είμαι ένα αρκετά εμφανίσιμο άτομο με μόρφωση και προσωπικότητα αλλά χαμηλών τόνων Ξεκινώντας όμως τις προετοιμασίες του αρραβώνα άρχισα να βλέπω ένα διαφορετικό πρόσωπο του Μ Γινόταν πιο ευέξαπτος και οξύθυμος με αρνητισμό για τα πάντα Τον δικαιολόγησα καθώς σκέφτηκα ότι ίσως είναι αγχωμένος Τότε άρχισα και εγώ να γνωρίζω καλύτερα την οικογένεια του όπου εκεί αντιλήφθηκα ότι έκανε παντού έλεγχο η μάνα του και φυσικά επηρέαζε και αυτόν υπερβολικά Αυτόν τον αδερφό του ακόμη και την κοπέλα του αδερφού του η οποία τα δεχόταν όλα με μεγάλη ευχαρίστηση Ως και να δένει τα κορδόνια του πεθερού μου Τους δικαιολογούσα και έκανα μεγάλη υπομονή Γίνεται ο αρραβώνας μέσα σε ένα χρόνο από τη γνωριμία μας υπήρχε ως προς στο μεγάλος έλεγχος από τη μάνα του επάνω μου τι θα φορέσω πόσα παίρνω πότε δουλεύω αν θα κάνω δίαιτα αν θα πάρω τηλέφωνο την άλλη νύφη της κτλ Μετά ξεκινά η συγκατοίκηση με τον Μ και τα πράγματα δυσκολεύουν Ο έλεγχος συνεχίζεται και από τον Μ αυτή τη φορά Μου έλεγε οτι δε μαγειρευω καλα δε κανω καλες δουλειες ειμαι ανευθυνη και να τα κάνω όπως κάνει η μάνα του Τηλεφωνα καθημερινα απο την πεθερα η οποία βρισκεται σε αλλη πολη σημειωτεον για ελεγχο αμα μαγειρεψα που πηγα τι εκανα και σε μενα και σ αυτον Σαν να ηταν μεσα στο σπιτι μας Εγω έκανα υπομονή Ταυτοχρονα περναω στο μεταπτυχιακο και παρακολουθω μαθηματα σε αλλη πολη επομενως ο χρονος μου ειναι πολυ περιορισμενος μαζι με τη δουλεια Η πιεση μεγαλωνει μαζι με τα προβληματα γιατι στο καπακι αποφασιζεται και ο γαμος Η πεθερα ανακατευεται σε ολα και δημιουργει θεματα 14 μήνες πριν το γαμο και κανονιζει σχεδόν τα πάντα χωρις να με ρωταει μαζι με την άλλην τη νύφη της Ακομη και τι νυφικό θα βάλω επενεβαιναν τι εσωρουχα θα βάλω για να καλοπεράσει ο γιος της Επέμενε οτι κανένας να μην ερχόταν να με πάρει από το
σπιτι μου τη μερα του γάμου γιατι ειναι μακρια και έξοδα και ταλαιπωρια Ο Μ αρχισε να ζηταει χρήματα από τους γονείς μου έμμεσα οι οποίοι είναι άνεργοι Οι δικοί μου θα μας έδιναν ένα διαμέρισμα που ειχαν για να φυγουμε απο το ενοικιο αλλα ο Μ δεν ήθελε γιατι το θέλει και επιπλωμένο και δε θελει να πάρει με δόσεις δικά του έπιπλα και προτιμά να κάτσει στο ηδη ενοικιαζωμενοεπιπλωμένο ενός ξένου 

Οι τσακωμοί γίνονται καθημερινοί και εγω φτάνω στα πρόθυρα της κατάθλιψης γιατί δεν ονειρεύτηκα στις ετοιμασιές του γάμου μου να κλαίω καθε μερα γιατι τον κανονιζαν οι αλλοι Και επίσης εβλεπα εναν αλλον Μ επηρεαζομενο και αβουλο απο τη μανα του Δεν εβαζε ορια πουθενα ΟΛΟΙ οι αλλοι ειχαν δικιο εκτος απο μενα που ημουν χαζη και ανωριμη Ετσι ενα ΣΚ μετα απο καυγα ο Μ πηγαινει στην πολη του για να ηρεμησει οπως λεει και με το που φτανει εκει δε με πηρε ουτε ενα τηλ και για όλες τις μέρες που έμεινε Και ανακαλυπτω εντελως τυχαια οτι βγηκε για ποτα χωρις να ξερω τιποτα Γυριζει και εχω παρει την αποφαση να μαζεψω τα πραγματα μου και να το διαλυσω Τον παιρνω τηλ οτι θα παω να τα παρω και πηγαινω με τους γονεις μου αυτος δεν εκανε το παραμικρο να με σταματησει ισαισα με βοηθουσε να τα παρωΤον παράτησα ουσιαστικα 3 μηνες πριν το γαμο Μετα απο αυτο με κατεβαλλε μεγαλος πονος και καταθλιψη επισκεπτομαι ειδικο ψυχολογο αλλα δεν νιωθω καλυτερα καθως ειμαι εχθρικη με το περιβαλλον μου δεν εχω ορεξη να συνεχισω τη ζωη μου στο παραμικρο

Ο Μ φαινεται μετανιωμενος και ηθελε να τα ξαναβρουμε και ετσι αποφασισα να δωσω μια δευτερη ευκαιρια παρολα αυτα και παρα το γεγονος οτι τους ειδα με τη μανα του να πουλανε τα κοσμηματα που μου πηραν και τις βερες την επομενη μερα του χωρισμου Ετσι και ο Μ πηγε σε ψυχολογο για 2 φορες εδειξε βελτιωση ωσπου ξαναπηγε στην πολη του και αρχισε να μου κανει τα ιδια να προσβαλλει τους γονεις μου και να θελει να τον μαγειρευω και να τον κανω δουλειες χωρις να ειμαστε επισημα μαζι ως αποδειξη της αγαπης μου γι αυτον Μου ειπε οτι αν ειναι να ειμαστε ετσι νιωθει οτι μενει στασιμος και δε θελει οποτε αν ειναι να του το πω για να βρει αλλη Μετα απο αυτό απο τη 2μηνη περιοδο χαριτος και δευτερης ευκαιριας αποφασισα να δωσω οριστικο τελος γιατί δεν με καταλάβαινε και πάλι δεν έπαιρνε τις ευθύνες για το θέμα της μάνας του και του περίγυρου του παρολο που με ποναει και τον αγαπω και εκανα ονειρα μαζι του για οικογενεια και κοινο μελλον Δε ξερω ομως αν εκανα καλα Παντα πιστευω οτι κατι θα μου λειπει και δε θα μπορεσω να βρω κατι που θα μου ταιριαζει Πιστευω οτι δε θα βρω την αληθινη ευτυχια και το νοημα της ζωης Θα μου ηταν χρησιμη η συμβουλη σας σας ευχαριστω για το χρονο σας

Αγαπητή φίλη.


Ελπίζω να συνεχίζεις θεραπεία με ψυχολόγο. Αν όχι, ξεκίνα, και θα πρέπει να επιμείνεις, όσο δυσάρεστη και αν είναι. Τα φάρμακα είναι πικρά, κι όμως μας κάνουν καλό. Για να βγεις από τον κυκεώνα που μπήκες, πρέπει να παραδεχτείς πάρα πολλά δυσάρεστα πράγματα.


Τα σοβαρά προβλήματα ξεκίνησαν πριν τον ένα χρόνο, πριν τον αρραβώνα, κι όμως, συνέχισες να μένεις σε μια τρομερά δυσλειτουργική κατάσταση που γινόταν όλο και χειρότερη, μέχρι να φτάσεις σε πρόθυρα γάμου. Τα προβλήματα τα περιγράφεις ξεκάθαρα. Άρα τα έβλεπες όσο γινόταν. Όμως παρέμεινες σε αυτή την φρίκη ως θεατής, σαν να μην είναι δικό σου το πρόβλημα, ή σα να είσαι ένα ανήμπορο θύμα. Το αποκορύφωμα της περιγραφής είναι 'στο καπάκι αποφασίζεται ο γάμος'. Το ΔΝΤ τον αποφάσισε; Εσύ πού ήσουν; Μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις της ζωής σου, και την περιγράφεις σα να μην είχες συμμετοχή. Ο γάμος δεν 'αποφασίζεται', ήθελες να γίνει, και δέχτηκες να γίνει. Χωρίς τη συγκατάθεση σου δεν μπορούσε να 'αποφασιστεί'.


Αυτό που βλέπω είναι η λέξη 'υπομονή', που την επαναλαμβάνεις σα να είναι αρετή. Υπό προϋποθέσεις, είναι – η υπομονή όμως έχει νόημα αν αποσκοπεί σε κάτι καλύτερο στο μέλλον. Νομίζω ότι η 'υπομονή' σου έχει στόχο το γάμο. Το γάμο, γενικώς, σα να είναι ο γάμος σώνει και ντε μια ευτυχής κατάληξη.


Λες ότι έχεις διαλέξει πολλά ακατάλληλα άτομα για σχέση. Ο Μ. φανερά είναι ένα ακόμη ακατάλληλο άτομο, και το ξέρεις πολύ καλά. Η διαφορά του Μ με τους άλλους είναι ότι σου πρότεινε γάμο. Αυτό το όνειρο της μόνιμης ευτυχίας είναι που σε εμποδίζει να τον αφήσεις να πάει στα τσακίδια μαζί με όλο του το σόι. Ο γάμος, αγαπητή φίλη, δεν είναι το happy end. Είναι η αρχή μιας πολύ μεγάλης περιπέτειας, που περιπλέκει τη ζωή σου σε σημείο που τώρα δεν φαντάζεσαι. Τώρα η μάνα του δεν σου είναι τίποτα. Όταν παντρευτείς, θα έχει νόμιμα δικαιώματα να σου κάνει τη ζωή ποδήλατο, κόλαση, γαϊτανάκι, και όπως φαίνεται, θα το κάνει. Αν κάνεις παιδιά, θα δεθείς με όλους αυτούς χειροπόδαρα για μία ζωή και κάτι ψιλά, και δεν ξέρω αν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο θα είναι να φύγεις.


Αυτό που σε πονάει και αγαπάς είναι τα όνειρα για κοινό μέλλον και οικογένεια. Τα όνειρα σου δεν θα γίνουν πραγματικότητα με αυτόν τον άνθρωπο. Δεν είναι καλός επειδή σου έταξε κουλούρα. Ξέρεις τι εύκολο είναι να παντρευτείς; Όλος ο κόσμος παντρεύεται. Δεν είναι κατόρθωμα. Και μετά οι μισοί χωρίζουν. Το κοινό μέλλον είναι το δύσκολο, το πάρα πολύ δύσκολο. Δεν θα το εξασφαλίσεις επειδή μια μέρα θα βάλεις ένα άσπρο φόρεμα.


Υ.Γ. Το πρόβλημα δεν είναι η μάνα του, ούτε περίγυρός του. ΑΥΤΟΣ είναι το πρόβλημα. Συμφωνεί με τη μάνα του και τον περίγυρο γιατί είναι ένα με αυτούς, ένας από αυτούς, ίδιος με αυτούς, μέλος της ίδιας ομάδας. Σταμάτα να τον δικαιολογείς με αυτόν τον τρόπο.

________________
3.

Αυτό που λένε οτι "με τσίμπησε ενα κουνούπι γιατι ειμαι γλυκοαίματη" πως το εξηγείς; Δηλαδή πως γνωρίζει το κουνούπι απο πριν ποιος ειναι ο γλυκοαίματος για να τον τσιμπήσει; -Ωραία κοιμωμένη

Εξηγείται με την ίδια επιστημονική βάση του 'κρύα χέρια, ζεστή καρδιά'.

________________
4.


Πιστεύεις στα εφτά χρόνια φαγούρας?
Εγώ αρχίζω πάντως! Παντρεμένοι, με όνειρα, με σχέδια, ήρθε η κρίση και τα άλλαξε. Ξενιτευτήκαμε και φτιάξαμε νέα μικρά, πιο προσιτά όνειρα. Τώρα θέλει να χωρίσουμε. Κουράστηκε. Τι ακριβώς?

Πιστεύω ότι κάθε ζευγάρι είναι ένα ξεχωριστό σύμπαν με τη δική του, μυστική ζωή, και ότι κανένας εξωτερικός δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά τι ακριβώς συμβαίνει. Εσύ ξέρεις καλύτερα, και αν είσαι ειλικρινής και δυνατή, θα καταλάβεις.


Δεν πιστεύω στα τσιτάτα και στις παροιμίες. Πιστεύω στην πολυπλοκότητα, στο τυχαίο, και στο απρόβλεπτο.


________________
5.


Κι αν η μάνα μου δεν μου είπε ποτέ πόσο υπέροχη είμαι; Ούτε ο πατέρας μου; Το αντίθετο μάλιστα.
Κι αν το κενό που άφησε η απουσία αγάπης, δεν μπορώ να το καλύψω μόνη μου;- Chrissie


Το «απουσία αγάπης» είναι μεγάλη κουβέντα, που δεν θα λύσουμε εδώ, αυτή τη στιγμή, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να αναλύσεις με ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Πίσω από αυτές τις δύο λέξεις κρύβεται μια ολόκληρη ζωή, που πρέπει να συζητηθεί και να τακτοποιηθεί – δεν γίνεται να προσδιορίζεται μόνο από αυτό. Όταν λέω «δεν γίνεται» εννοώ «αποκλείεται». Ακόμα κι αν έχεις όλα τα δίκια του κόσμου, δεν είσαι καταδικασμένη. Σε καμία περίπτωση δεν καθορίζεται όλη μας η ζωή από το πώς μας φέρθηκαν οι γονείς μας, έχουμε βούληση, νοημοσύνη, δύναμη, και χρόνο να ορίσουμε την πορεία μας. Χρειάζεσαι βοήθεια γιατί είναι μεγάλο ζήτημα, μην διστάσεις να τη ζητήσεις.

________________
6.

Μας δίνονται τυχαία κάποια χρόνια ζωής, χωρίς να μας χρωστάει κάποιος θεός ή το σύμπαν. Από την στιγμή της γέννησης ο χρόνος απλά ρέει και περιμένουμε να πεθάνουμε προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε αυτόν τον χρόνο όπως καλύτερα θεωρεί ο καθένας για τον εαυτό του καθιστώντας έτσι όλες τις απόψεις και όλους τους τρόπους ζωής αποδεκτούς. Πασχίζουμε να ταξιδέψουμε και να βγάλουμε λεφτά για να κομπάσουμε στους γύρω μας και να συγκριθούμε με τους πιο αδύναμους για να καλύψουμε τον εγωισμό μας. Αφού δεν μπορούμε να καλύψουμε την απληστία μας γιατί προσπαθούμε να ορίσουμε την ζωή μας και το μόνο που καταφέρνουμε είναι να την περιορίζουμε; Ζώα με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας για να μην τα κάνουμε όλα λαμπόγυαλο! Ήθελα απλά να μοιραστώ τις σκέψεις μου, δεν ζητάω κάποια λύση, τονίζοντας κυρίως την διαφορετικότητα των ανθρώπων μιας που όλοι οι φίλοι μου θεωρούν την σκέψη μου καταθλιπτική ενώ εγώ την θεωρώ άκρως αισιόδοξη αφού μπορώ να ζω με τα δικά μου όρια. Θα μου άρεσε να διαβάσω έναν σχολιασμό σου, αν το νιώσεις.- Αέναος


Μόλις περιέγραψες όλες της ταινίες του Γούντι Άλεν.


Ή, όλες τις ταινίες που αξίζει να δει κανείς.


Το μόνο που δεν μου πολυάρεσε είναι ο διαχωρισμός 'καταθλιπτικής' vs 'αισιόδοξης' σκέψης. Δε χρειάζεται να είναι ένα από τα δύο, και το ένα δεν είναι ανώτερο από το άλλο.

________________
7.


Α μπα εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση με συνεπεια να συναπτω ερωτικες σχεσεις με λαθος ατομα,που μπορει και να μην ειναι ακριβως αυτο που θελω αλλα συμβιβαζομαι ευκολα μιας και πιστευω πως δε μου αξιζει κατι αλλο.αυτο τοκαταλαβαινω αργοτερα αφου φαω τα μουτρα μου.δηλαδη δε ξερω να βαζω ορια οταν βλεπω οτι ο αλλος δε κανει.αυτο ειναι αποτελεσμα απο τα παιδικα μου χρονια που δεν ηταν ολα ροδινα.κυριως ομως απο τη μανα μου που οκκ εχεις πει οτι οι γονεις δεν ερχονται με οδηγιες και προσπαθω να μη σκεφτομαι το πως με μειωνε η τη ψυχολογικη και σωματικη βια που μου ασκουσε.αυτα της τα χω πει και εχει καταλαβει καποια πραγματα.αλλα αυτο που μου χει δημιουργησει ομως καθε φορα να πληγωνω τον εαυτο μου εξαιτιας της βιαιης συμπεριφορας της με κανει να τη μισω και να λεω μαλλον δε μπορω να τη συγχωρησω.ζω στο εξωτερικο για ψυχολογο δε γινεται λογω οικονομικου.ψαχνομαι μεσω ιντερνετ πως ενισχυω την χαμηλη μου αυτοεκτιμηση και πως τελικα να μην ειμαι πια το θυμα ,αλλα θελω και τη γνωμη σου .σευχαριστω!- lala


Έχω πει ότι οι γονείς δεν έρχονται με οδηγίες αλλά δεν εννοώ περιπτώσεις βίας, οποιασδήποτε μορφής. Η βία είναι κατακριτέα και τιμωρείται από το νόμο. Είσαι θύμα γιατί όταν ήσουν παιδί δεν είχες διέξοδο. Δεν θα λύσεις την χαμηλή αυτοεκτίμηση με το ίντερνετ, και δεν είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα που έχεις. Ούτε οι ερωτικές σχέσεις είναι το πρόβλημα, αυτά είναι αποτελέσματα της βίας. Δεν έχω καταλάβει αν μένεις με τη μητέρα σου, και τι κάνεις στο εξωτερικό, αλλά όπου και να είσαι, αν είσαι θύμα λεκτικής ή σωματικής βίας, υπάρχουν υπηρεσίες που μπορούν να σε καθοδηγήσουν. Ψάξε στο google για παιδιά/θύματα οικογενειακής βίας, κάποια κρατική ή μη κρατική οργάνωση. Υπάρχουν σίγουρα εκεί που είσαι, και σίγουρα είναι δωρεάν.


Αν αυτά έχουν γίνει στο παρελθόν και τώρα έχουν σταματήσει επειδή είσαι μακριά, και πάλι, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν δωρεάν υπηρεσίες που μπορούν να σε βοηθήσουν. Μην το παίρνεις ελαφρά, ψάξε το. Δεν είμαι σίγουρη για το τι σημαίνει 'πληγώνω τον εαυτό μου', αν εννοείς ότι τραυματίζεις τον εαυτό σου, ψάξε να βρεις υπηρεσία που ειδικεύεται στον αυτοτραυματισμό.
Σε παρακαλώ, αν διαβάζεις, στείλε μέιλ ή ένα σήμα για να σου πω περισσότερα.

20

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
#1 Αγαπητή μπουχτισμένη,Συμφωνώ με τη Λένα. Δε σε ξέρω και δεν είμαι σε θέση να έχω εικόνα της κοινής σας ζωής.Ωστόσο, ο άνθρωπος που σε μειώνει και σε χλευάζει δε μπορεί να είναι ο άνθρωπός σου.Κι αν κάτι πιστεύω για τους ανθρώπους είναι ότι πολύ δύσκολα αλλάζουν. Αυτό συνεπάγεται μόνο ένα πράγμα, την έγκαιρη απομάκρυνσή σου από ένα τοξικό περιβάλλον.
Συγχωράτε με, αλλά εγώ καιρό είχα να γελάσω όσο με το #2.Από το "καθηγήτρια που σπουδάζει μεταπτυχιακό αλλά δεν βάζει σημεία στίξης", στο "άτομα εντελώς ακατάλληλα για μένα και συνήθως κατώτερα αλλά το παρέβλεψα για τον Μ εφόσον μου φερόταν κατά πως ήθελα", "να δένει τα κορδόνια του πεθερού", "αν θα κάνω δίαιτα", "να τα κάνω όπως κάνει η μάνα του", "στο καπακι αποφασιζεται και ο γαμος", "Η πεθερα ... κανονιζει τα πάντα μαζι με την άλλην τη νύφη", "τι εσωρουχα θα βάλω για να καλοπεράσει ο γιος της", "ο Μ ...το θέλει και επιπλωμένο", στο ανεπανάληπτο "αποφασισα να δωσω μια δευτερη ευκαιρια" (εκεί έλιωσα)... Hit after hit γέλιου. Αγαπητή #2, συγνώμη αν τα παθήματά σου ήταν αληθινά και γέλασα με τον πόνο σου, από την άλλη, αν είσαι troll, σε ευχαριστώ πολύ!
Να είσαι καλά Parisie ακριβώς τα ίδια πράγματα σκεφτόμουν και προσπαθούσα να βρω έναν ευγενικό τρόπο να το εκφράσω. Ειλικρινά είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο πολύ. Λυπάμαι κι εγώ αν όντως αυτά που περιγράφονται συνέβησαν αλλά μου είναι αδύνατον να συνδυάσω το λόγο και την περιγραφή με ένα μορφωμένο, λογικό και σύγχρονο άτομο. Προσωπικά το σημείο που μετά τον ορυμαγδό ανήκουστων συμπεριφορών αποφασίστηκε και γάμος με σακάτεψε. Εντάξει είναι πιθανόν το άσπρο φόρεμα να είναι το Graal για μια μερίδα γυναικών που έντυνε τη Barbie νυφούλα από τα 5. Αλλά να πρέπει να περάσεις μεσαιωνικά βασανιστήρια και τα μαρτύρια της Σταχτομπούτας και της Χιονάτης πασπαλισμένα με ελληνική ταινία του 1950 σε στυλ "Πικρή κι άτιμη κοινωνία, αμάρτησα για το νυφικό μου" είναι απλά τόσο αδιανόητο που μοιάζει απίστευτο. Θεωρώ ότι η κοπέλα στο #2 χρειάζεται επειγόντως κάποιο ψυχολόγο ώστε να βοηθηθεί άμεσα, όσο για τον Μ. είναι έτοιμος για καριέρα στα χέρια ενός επίδοξου Φώσκολου. 5 σεζόν αβίαστα !
Δεν λέω ότι δεν είναι τρολ, μόνο που στην επαρχία δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τέτοιες συμπεριφορές που πολλές φορές λειτουργούν ανεπαίσθητα. Τραγικό δε που (αν είναι αλήθεια όλα αυτά) άφησε να περάσουν όλα αυτά, ενώ την αφορούν άμεσα. Τόσος φόβος πια να μην χάσει το κελεπούρι, η ανωτερότητα;Από την άλλη η πίεση της κοινωνίας να μην μείνει χωρίς προστάτη η γυναίκα είναι αισθητή, δεν αφορά άλλη εποχή, συμβαίνει. Είναι κάτι που δημιουργεί συχνά κόμπλεξ γιατί όσοι για τον Α ή Β λόγο δεν έχουν κάποιον σύντροφο αντιμετωπίζονται και αξιολύπητα. Μου συμβαίνει, αλλά τώρα πλέον μπορώ και χαμογελάω όταν με λυπούνται και αρχίζουν να καταμετρούν τα ελεύθερα αγόρια που γνωρίζουν. Όταν δε είναι και μικρότεροι κολακεύομαι.
#7 ασχετα με την κοπέλα στο 7 που μάλλον αυτό που έζησε με τη μητέρα της ήταν εξτρίμ, εσείς οι υπόλοιποι δεν έχετε ακούσει πολλές περιπτώσεις που έτρωγαν ξύλο;ή εγώ μεγάλωσα σε άλλο κόσμ;. νομίζω ότι η λένα ήταν λίγο υπερβολική στην απάντησή της. εμένα οι γονείς μου δεν με χτύπησαν ποτέ, αλλά έχω άπειρες περιπτώσεις φίλων μου που έτρωγαν ξύλο. και ξύλο κανονικό. χωρίς να θέλω με κανένα τρόπο να δικαιολογήσω τη βία, ήταν άλλες εποχές. οι γονείς μας ήταν μια άλλη γενιά (εγώ τώρα είμαι τριάντα), εχω φίλους που τώρα το λένε ότι έτρωγαν ξύλο με γέλιο κα μια φυσικότητα, χωρίς αυτό να τους έχει αφήσει κατάλοιπα και δυστυχώς έχω και περιπτώσεις που φαίνεται ότι είναι κάτι που έχει επηρεάσει πολύ το χαρακτήρα τους, σε πολλές περιπτώσεις όμως στο παρελθόν θεωρούνταν ως και φυσιολογικό.τώρα για την ψυχολογική βία... αν υπάρχει κάποιος που δεν έχει αισθανθεί έστω μια φορά στη ζωή του ψυχολογική βία από τους γονείς τους να σηκώσει το χέρι. εγώ είμαι της άποψης ότι ως ενα σημείο πρέπει να δικαιολογούμε και λίγο τους γονείς μας ότι τόσα ήξεραν τόσα έκαναν..
Καλά βρε σκορδαλιά, αντίστοιχα οι πιο πολλοί μας έχουμε γονείς/παππούδες ομοφοβικούς και ρατσιστές, το ότι τους αποδεχόμαστε στα υπόλοιπα δεν πάει να πει ότι "ε, αφού τόσα ξέρουν τόσα κάνουν, δεν τρέχει τίποτα". Τώρα για το ξύλο, πρώτα-πρώτα δεν πιστεύω ότι όποιος έτρωγε δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ κατάλοιπα, όλο και κάτι έχει μείνει στον καθένα. Και, στην τελική, αφού τώρα τα θύματα προστατεύονται από το νόμο και τις κοινωνικές υπηρεσίες, από πού κι ως πού είναι υπερβολική η Λένα;Δηλαδή έχουμε μία συμπεριφορά που τιμωρείται από το νόμο, η Λένα λέει "επωφελήσου και προστάτευσε τον εαυτό σου" κι εσύ λες "κάποιοι φίλοι μου έφαγαν ξύλο χωρίς αυτό να τους έχει αφήσει κατάλοιπα (κάποιοι άλλοι όχι), οπότε μην κάνεις τίποτα, είναι υπερβολική η Λένα". Έχει λογική αυτό;
είπα άσχετα από την 7, έτσι ξεκίνησα το σχόλιο μου και μετά έκανα ένα σχόλιο για το πως μας μεγάλωσαν (τη δικιά μου τη γενιά) οι γονείς μας. δεν είπα σε καμία περίπτωση ότι η συγκεκριμένη κοπέλα είναι υπερβολική και ότι η συγκεκριμένη δεν πρέπειν να ζητήσει βοήθεια. και ναι είναι το ίδιο πράγμα με τους ομοφοβικούς παππούδες. αν δεν ασκούνε βία ή αν δεν είναι προσβλητικοί, τί ακριβώς να τους πείς και κυρίωως τι να καταλάβουν όταν τους ακούς να κάνουν ένα ομοφοβικό σχόλιο; απλά ελπίζεις ότι με το πέρασμα των χρόνων θα εξαλειφθούν αυτά τα φαινόμενα. το θέμα γονείς είναι ένα πολύ σύνθετο θέμα πιστεύω για όλους μας. αυτό που εννούσα όταν είπα ότι η λένα είναι υπερβολική το κρίνω και από αυτήν και από άλλες απαντήσεις της. κατ' εμέ πάντα έχει σε ορισμένα θέματα μια υπερβολικά πολιτικαλ κορέκτ αποψη επηρεασμένη από την αμερικανική κουλτούρα
Αυτοι που γελανε με το ξυλο επειδη γνωροζω τετοια ατομα τρωγανε μια στο κωλο επειδη ητανε κωλοπαιδα ,η κοπελα μιλαει για λεκτικη κ σωματικη βια συνεχως ,σκεψου να γυρνας απο το σχολειο χαρουμενος κ να τρως ενα βρισιδι κ ξυλο επειδη η μανα σου ειχε νευρα για χψ λογους
Σκορδαλιά, δε νομίζω ότι το κάνεις συνειδητά, αλλά το"είμαι υπερβολική" δε σημαίνει τίποτα, δεν έχει περιεχόμενο, και είναι μειωτικό. Αυτό που λες είναι ότι τα συναισθήματα μου για διάφορα θέματα δεν είναι ίδια με τα δικά σου. Οπότε; Και μάλιστα φταίει η αμερικανική κουλτούρα που με έχει επηρεάσει (!) Ναι, θυμώνω με τη βία, με την καταπίεση των παιδιών, των γυναικών και των μειονοτήτων, και δεν δέχομαι να μου ακυρώνει κάποιος αυτό το συναίσθημα. Αν σου φαίνονται δικαιολογημένες οι σφαλιάρες, άποψή σου, εγώ δεν πιστεύω ότι αρκεί να περιμένουμε και να "ελπίζουμε' να εξαλειφθούν τα φαινόμενα. Το ότι τώρα αντιδρούμε περισσότερο σε αυτά σημαίνει ότι κάτι έχουμε καταλάβει και ανεχόμαστε λιγότερα πράγματα. Εσύ το λες αυτό "υπερβολική πολιτική ορθότητα"; Εντάξει. Με τη λέξη 'υπερβολικός' λύνεις πολλά σύνθετα προβλήματα.
λενα μπορείς να ξαναδιαβάσεις τα σχόλεια μου και να μου πεις σε ποιό σημείο ακριβώς εγώ έστω υπονόησα ότι είναι δικαιολογημένες οι σφαλιάρες;;;; η λέξη που χρησιμοποίησα υπερβολική ήταν η αίσθηση που είχα εγώ, γιατί μέχρι να διαβάσω την απάντησή σου την ερώτηση της κοπέλας την είχα δει διαφορετικά. αν δεις ξεκινάει και λέει ότι εχει γκομενικό πρόβλημα και χαμηλή αυτοεκτίμηση... που βέβαια εξηγεί ότι αποδίδει στη μάνα της. αν εγώ εκανα ένα άλμα και ειπα την αντιδρασή σου υπερβολική, τότε εσύ έκανες αλμα χιλιομέτρων με το να λες ότι δικαιολογω τις σφαλιάρες
Είναι αρκετά σύνηθες, άνθρωποι που δεν έχουν ζήσει άσχημες οικογενειακές εμπειρίες, από απόσταση και με άγνοια, να απλοποιούν τέτοιες καταστάσεις. Η skordalia το παραδέχτηκε και την τιμά λέγοντας "εμένα οι γονείς μου δεν με χτύπησαν ποτέ Πηγή: www.lifo.gr" κάτι που αυτομάτως εξηγεί τις εκ του ασφαλούς θέσεις της. Ίσως δεν έχει συνειδητοποιήσει τη ζημιά που σε ανθρώπους έχει προκληθεί, ζημιά πολλές φορές με βαθιά κατάλοιπα. Οι δυο τρεις φίλοι που μάλλον έζησαν κάτι ανώδυνο και εύκολο ισως και αστείο στη διήγηση μετά από χρόνια δεν είναι δείγμα. Η βία περικλείει πολλά φάσματα.Εύκολο λοιπόν να δικαιολογείς ανεπηρέαστος, δύσκολο να συναισθάνεσαι.. Όσοι το καταφέρνουν τους θαυμάζω. Λένα πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σου.
Κι εγώ 30 είμαι, και σύμφωνα με τις δικές μου μνήμες του παιδικού/εφηβικού μου περίγυρου, το ξύλο δεν ήταν συνήθης πρακτική και "νόρμα" των γονιών - ήταν η δυσάρεστη εξαίρεση που όλοι συζητούσαν όταν συνέβαινε.Ούτε εγώ συμφωνώ με το σκεπτικό "τόσα ξέραν/αυτά είχαν μάθει αυτά έκαναν οι παλιοί, ας το δεχτούμε ως έχει". Αν σκεφτόμασταν έτσι, η ζωή, η κοινωνία, το ανθρώπινο είδος, θα έμεναν στάσιμα.Πάντως, επειδή ισχύει ότι η κάθε γενιά έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, βιώματα, νοοτροπίες, νομίζω ότι μπερδεύεις τη γενιά των γονιών μας, με αυτή των παππούδων μας. Εγώ άκουγα απ'τους γονείς, θείους και όλους τους συνομήλικούς τους για "πολύ ξύλο" ως "απλή και καθημερινή" μέθοδο τιμωρίας και "διαπαιδαγώγησης" τους.
Σε ποιο σημείο ακριβώς το υπονόησες; Δεν το υπονόησες, το έγραψες, χαρτί και καλαμάρι!"εγώ είμαι της άποψης ότι ως ενα σημείο πρέπει να δικαιολογούμε και λίγο τους γονείς μας ότι τόσα ήξεραν τόσα έκαναν.."Τι κατάλαβα λάθος; Δηλαδή τι εννοούσες;Όμως έτσι κι αλλιώς, δεν είναι αυτή η βασική μου αντίρρηση, και δεν χρειάζεται να αλλάζουμε θέμα. Με είπες 'υπερβολική', και σε αυτό απάντησα. Ήταν η αίσθηση σου - ακριβώς αυτό.
Ρε αμπα, μπα σε καλώ σου δηλαδή… να δικαιολογούμε ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ μας έγραφα εκεί όχι τη βία. Και παραπάνω είχα αναφερθεί στην ψυχολογική βία που μας ασκουν. Είχα γράψει επίσης ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσω με κανένα τρόπο τη βία… αυτό που εννούσα είναι ότι βάσει των εποχών και του ότι πολλοί γονείς δεν είχαν τις γνώσεις παλιά, κάνανε πράγματα χωρίς να καταλαβαίνουν τις επιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι τους ΚΑΤΑΝΟΩ, ή τουλάχιστον προσπαθώ, δεν τους ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩ. Μπορει να κανω και λάθος αλλά νομίζω υπάρχει σημασιολογική διαφορά. Τώρα όσων αφορά στο υπερβολική, έχεις δίκιο δεν επιδέχεται παραπάνω ανάλυσης, είπα απλά τηνάποψή μου, μια αίσθηση που μου έβγαλε εμένα η απάντησή σου.ΥΓ τώρα μου ήρθε και παράδειγμα. Παλιά εμένα στο χωριό μου, πολλές γιαγιάδες χέζανε δίπλα στο δρόμο. Αυτό ήξεραν αυτό έκαναν. Αν δω εγώ σήμερα κάποιονν, έστω και μια γιαγιά να χέζει στο δρόμο, δεν θα το δικαιολογήσω γιατί έχουν αλλάξει οι εποχές, ίσως το κατανοήσω, ότι έτσι έχει μάθει και ότι δεν της εξήγησε ποτέ κανείς γιατί δεν πρέπει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα χέσω διπλα στο δρόμο, ούτε θα πω ότι είναι σωστό να χέζουμε στο δρόμο. Έγινα κατανοητή, ή να παραθέσω κι άλλα γλαφυρά παραδείγματα;
Με το που αρχισα να διαβαζω την ερωτηση βλεπω "με άτομα εντελώς ακατάλληλα για μένα και συνήθως κατώτερα από μένα". Και το αλλο "ο Μ είναι χωρίς μόρφωση αλλά το παρέβλεψα εφόσον μου φερόταν κατά πως ήθελα." λεω ενταξει ελεος! Κοπελια μηπως σηκωσες πολυ ψηλα τον αμανε?? Κριμα γι αυτα που σου εκανα αρραβωνιαστικος και πεθερα αλλα κ εσυ δεν το πας καλα το πραγμα! Με ολο το θαρρος!!
Επισης #3 το αν θα σε τσιμπησουν τα κουνουπια ή οχι ειναι γονιδιακο δεν μπορεις να κανεις κατι! Α κ απο το διοξειδιο του ανθρακα που βγαζεις οταν εκπνεεις! Να μην αναπεεις επισης δεν γινεται ;)
#2 "....βρήκα τον κατάλληλο διότι όλες οι προηγούμενες σχέσεις μου ήταν αποτυχημένες με άτομα εντελώς ακατάλληλα για μένα και συνήθως κατώτερα από μένα που πάντα προσπαθούσαν να με μειώσουν. Και ο Μ είναι χωρίς μόρφωση αλλά το παρέβλεψα εφόσον μου φερόταν κατά πως ήθελα." πηγή:LIFOΛυπάμαι πραγματικά για όλα αυτά που διάβασα, μα μήπως να ξαναδιαβάσεις το παραπάνω που έγραψες. Το ότι κάποιος είναι ακατάλληλος για εμάς δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι κατώτερος μας , σημαίνει απλά ότι δεν μας κάνει. Η "δουλειά" που άρχισες να κάνεις με τον εαυτό σου , είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις. Είναι δύσκολο να βάζεις το χέρι σου μέσα σε ένα κουβά με σ@@@@ και να τα ανακατεύεις είναι όμως αυτό που θα σε κάνει να πας μπροστά.