Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή

Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter
0
Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter

Με σπουδές πιάνου και σύνθεσης στη Μεγάλη Βρετανία, ο ∆ημήτρης Μαραμής εξελίχθηκε σ' έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς της γενιάς του, με καριέρα εντός και εκτός συνόρων – έξι προσωπικοί δίσκοι, μουσική για 37 θεατρικές παραστάσεις και 5 ταινίες, συνεργασία με κορυφαία ονόματα του τραγουδιού, συναυλίες στο εξωτερικό.

Στο Sani Festival, το Σάββατο 3.8, θα παρουσιάσει σε πρώτη δημόσια εκτέλεση ένα από τα σημαντικότερα έργα του, το Erotokritos in Blues & Αυτοσχεδιασμοί, μια ανατρεπτική πρόταση βασισμένη σε τζαζ και μπλουζ στοιχεία, αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό πάνω στο έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου.

 

 

Αγαπημένο βιβλίο

Είναι πολλά και διαφορετικά τα είδη βιβλίων που αγαπώ. Αλλά τις πολύ ιδιαίτερες ώρες μου, πάντα επιστρέφω και τοποθετώ πάνω στο αναλόγιο του πιάνου μου ένα ποιητικό βιβλίο που με συντροφεύει πολλά χρόνια. Τον «Δύσκολο Θάνατο» του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου. Επειδή είναι βαθιά ερωτικός ποιητής, επειδή μεταφέρει την υγρασία της πόλης του της Θεσσαλονίκης, επειδή είναι αθεράπευτα ρομαντικός και ως γνήσιος συμβολιστής μιλάει περισσότερο για τα αντικείμενα που έχουν αγγίξει κάποια χέρια παρά για τα ίδια τα χέρια.

Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter

Η ατμόσφαιρά του είναι υποβλητική και η γλώσσα του λειτουργεί όπως η μουσική, χωρίς να φανερώνει το κρυφό νόημα πίσω από εικόνες και ήχους. Ακόμα δεν έχω ανακαλύψει όλες τις κρυφές γωνιές της ποίησής του, οπότε έχει πολλά άγνωστα δωμάτια για να ξεκλειδώσω. Πάντα όταν διαβάζω αυτό το βιβλίο πάνω στο πιάνο, τα δάχτυλά μου σιγοπαίζουν σπαράγματα μελωδιών, οπότε αποτελεί κι ένα παιχνίδι έμπνευσης κι αισθημάτων.

Αγαπημένη ταινία

Είναι μία ταινία που σπάνια προβάλλεται και που είδα μία φορά μόνο στη ζωή μου. Ήταν μία μεταμεσονύχτια προβολή σε ένα θερινό σινεμά στον Κορυδαλλό, ήμουν δεκαεννιά χρονών και η ταινία ήταν τα «Μαύρα Μάτια» του Νικήτα Μιχάλκωφ.

Μία εκπληκτική ταινία με θέμα έναν παράνομο έρωτα, βασισμένη στο διήγημα του Τσέχωφ «Η κυρία με το σκυλάκι», με έναν εξαιρετικό Μαρσέλο Μαστρογιάννι.

Αξέχαστη σκηνή όταν η κυρία κρατάει έναν δίσκο με ποτήρια και φλυτσάνια κι ετοιμάζεται να μπει στο δωμάτιο όπου είναι ο σύζυγός της και ο εραστής χωρίς η ίδια όμως να το ξέρει. Λίγο πριν μπει ακούει τη φωνή του εραστή της από το μέσα δωμάτιο, που αγνοούσε πριν ότι ήταν αυτός και ήταν στο σπίτι της, κι όλη η ένταση και η συγκίνηση εκδηλώνονται με τον τρελό ήχο των ποτηριών και φλυτσανιών που τρέμουν πάνω στο δίσκο, καθώς τρέμουν τα χέρια της καθώς τρέμει το σώμα της καθώς τρέμει η καρδιά της.

Αγαπημένος δίσκος

Μέσα στην πληθώρα των αγαπημένων μου δίσκων, βιβλίων και ταινιών, το κριτήριο για να σας απαντήσω είναι η ανάμνηση των αισθημάτων και εικόνων μου όταν συνδέθηκα με έναν δίσκο που συντρόφευσε έντονες στιγμές μου.

Ένας τέτοιος δίσκος είναι το Exotica, το soundtrack από την ομώνυμη ταινία σε μουσική του Michael Danna.

Ήταν τόσο υποβλητική, ανατολίτικη και μυστηριώδης αυτή η μουσική που συνδέθηκε με τον ανεκδήλωτο ερωτικό μου κόσμο στα πολύ νεανικά και τρυφερά μου χρόνια. Έτσι το άρωμα του μένει ακόμα μεθυστικό, καθώς μου ξαναφέρνει στο παρόν χαμηλούς φωτισμούς και νυχτερινές ευωδιές από το γοητευτικό κι εφηβικό παρελθόν.

Αγαπημένη συναυλία                     

Όλες οι ερωτήσεις αυτές, με καρφώνουν στην παιδική μου ηλικία. Οι απαντήσεις ανασύρονται από δυνατές αναμνήσεις αξέχαστων στιγμών που έζησα μικρός. Οπότε κι εδώ δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω το ηφαίστειο που ξέσπασε μέσα μου μετά από μία εκπληκτική συναυλία της συμφωνίας του Νέου Κόσμου του Ντβόρζακ από τη συμφωνική ορχήστρα της Σλοβακίας στο Ηρώδειο.

Η μουσική εκφράζει την εκρηκτική δύναμη του πάθους όσο καμία άλλη τέχνη. Θυμάμαι ήμουν τόσο ενθουσιασμένος, που κατέβαινα την Διονυσίου Αρεοπαγίτου πετώντας, ενώ παράλληλα ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι η μουσική είναι ο μόνος δρόμος που θέλω να ακολουθήσω.

Αγαπημένη θεατρική παράσταση

Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου ήταν ένα απωθημένο μου. Άργησα πολύ να πάω να δω κάτι εκεί, και το είχα παράπονο που δεν με πήγαιναν οι γονείς μου.

Οπότε δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη παράσταση που είδα, την Αντιγόνη σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή, και κυρίως τη σκηνή του χορικού του Έρωτα. Σε αυτό το χορικό ολόκληρος ο θίασος ξάπλωσε  κάτω στα στάχυα, κάτω στη γη, κοιτώντας τον ουρανό ψηλά και λέγοντας τα αθάνατα λόγια του Σοφοκλή για τον Έρωτα τον ανίκητο στις μάχες... Ιδιαίτερη στιγμή...

Αγαπημένο έργο τέχνης

Συγκλονίζομαι με το έργο ο Άνδρας με το Χρυσό Κράνος του Ρέμπραντ.

Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter

Πιστεύω ότι αν ο Θεός είχε πρόσωπο και έριχνε το βλέμμα του πάνω στη γη και στην ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή, κάπως έτσι θα ήταν. Ένα σκαλισμένο πρόσωπο από σοφία και πόνο. Ένα πρόσωπο με βαθύτητα σκέψεων κι αισθημάτων, ενώ από πάνω στέκει ένα πλούσιο χρυσό κράνος. Η λεπτομέρεια της τέχνης σε αυτό τον πίνακα, ξεφεύγει των ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Όσο συγκλονιστικό είναι το πρόσωπο, άλλο τόσο είναι το κράνος, με τη λεπτοδουλειά που έχει γίνει πάνω σε αυτό. Φαντάζομαι πόσα θα είχε να πει ένας εικαστικός που έχει γνώσεις πάνω σε αυτό σε σχέση με μένα...

Αγαπημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα

Έχω πετάξει την τηλεόραση τα δυόμιση τελευταία χρόνια και συνειδητοποιώ πλέον πόσο δηλητηριώδης κι επικίνδυνη είναι.

Αγαπημένη φωτογραφία

Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter

Helmut Newton. Ό,τι έχει κάνει.

==================

Τα αγαπημένα πράγματα του Δημήτρη Μαραμή Facebook Twitter

'Erotokritos in Blues & Αυτοσχεδιασμοί' του Δημήτρη Μαραμή

23/7/2013

Σάββατο 3.8 |
Λόφος Σάνης 21:30

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ