Δεκαετία του '70, στο Grosse Pointe, του Detroit. Το σπίτι, είναι ένα συνηθισμένο, τυπικό σπίτι των Αμερικάνικων προαστίων. Εδώ ζει η οικογένεια Λίσμπον. Το σπίτι τους είναι ένα κέλυφος της Αμερικής του 60. Στον ασφυκτικό μικρόκοσμο της οικογένειας που φρουρείται από τον πατέρα, ένα σεβάσμιο καθηγητή και τη μητέρα τους, μια θρησκόληπτη νοικοκυρά, πέντε κορίτσια, εκκεντρικά, ιδιαίτερα, γεμάτα ενέργεια και ζωντάνια, η Τερέζ, η Μέρι, η Μπόνι, η Σεσίλια και η Λέξ ηλικίας από 13 έως 17 ετών, μεγαλώνουν σε συνθήκες απόλυτης επιτήρησης.
Η ομορφιά των κοριτσιών φαντάζει σχεδόν αλλόκοσμη στα αγόρια της γειτονιάς που τις παρακολουθούν και τις φαντασιώνονται με όλο το εφηβικό τους πάθος. «Ηταν κοντές, με στρογγυλά πισινά μέσα απ τα μπλουτζίν τους και με στρογγυλά μάγουλα, που θύμιζαν την τρυφεράδα των πισινών τους», περιγράφουν. Τα κορίτσια ζουν σχεδόν αιχμάλωτα, ειδικά από τότε που μια από αυτές, αποτόλμησε να αργήσει να επιστρέψει στο σπίτι μετά από ένα πάρτι. Από τότε αρχίζει η παράνοια της προστασίας, ένας εγκλεισμός σχεδόν απίθανος. Τα κορίτσια δεν πάνε καν στο σχολείο. Δεν βγαίνουν στην αυλή του σπιτιού, δεν πάνε για ψώνια. Η Σεσίλια, η μικρότερη από τις αδερφές με τη δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας που κάνει απελευθερώνεται από τα δεσμά της επίγειας ζωής της. Και από τα βάσανα της εφηβείας, τη δραματικότητα των καταστάσεων, που παίρνουν απρόσμενα μεγέθη σε ένα εφηβικό μυαλό. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Τα κορίτσια επιλέγουν και φεύγουν όλα από τη ζωή, ακολουθώντας το παράδειγμα της αδερφής τους, αφήνοντας σε σοκ κάθε παρατηρητή, ο οποίος ποτέ δε θα μπορέσει να μπει στο σπίτι και τα μυστικά του. Η ακρότητα της πράξης τους θα μείνει απλώς μια περιγραφή που αφήνει όλα τα σενάρια ανοιχτά σε ερμηνείες. Πόσο κανονική είναι τελικά αυτή η οικογένεια; Και τι μπορεί να καταλάβει κάποιος επιχειρώντας να διεισδύσει στα άδυτα της προσωπικότητας και του μυστηρίου των κοριτσιών; Είναι η πράξη τους μια αντίδραση της εφηβικής φύσης στους αβάσταχτους περιορισμούς;
Ο Τζέφρι Ευγενίδης έγραψε το μυθιστόρημά Αυτόχειρες Παρθένοι το 1993, για μια οικογένεια σε πνευματική αποσύνθεση σε παράλληλη τροχιά με την παρακμή και την αποσύνθεση της κοινωνίας του Detroit κατά τη δεκαετία του '70, εποχή σημαδεμένη από την κατάρρευση των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών που στήριζαν την οικονομία της πόλης, τις μαζικές απολύσεις που ακολούθησαν, την κατάρρευση του κοινωνικού ιστού. Ο συγγραφέας επιλέγει μια αφήγηση σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο μέσα από την οπτική των αγοριών που φαντασιώνονται τα κορίτσια. Παραθέτει ενθύμια και συνεντεύξεις, λεπτομερείς περιγραφές για το χώρο, τα δωμάτια, κάνοντας τον αναγνώστη παρατηρητή από ένα απέναντι σπίτι. H ομάδα L.en.teTheatreCom (Les Enfants Terribles) παρουσιάζει στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, για έναν περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, μια θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος του Ευγενίδη.
_______________
Για την δύσκολη εφηβεία, την ασφυκτική κοινωνία και την ερεθιστική περιγραφή των συμβάντων μιλήσαμε με την Αναστασία Σταθοπούλου, σκηνοθέτη της παράστασης:
Τι ήταν αυτό που σας έκανε εντύπωση για να διασκευάσετε το έργο αυτό;
Ήταν μια ιστορία που μου είχε κάνει εντύπωση και είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου διαβάζοντας το μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη χρόνια πριν. Ποτέ πριν δεν είχα σκεφτεί ότι θα μπορούσα να το διασκευάσω για το θέατρο. Ώσπου το καλοκαίρι μου ήρθε στο μυαλό αυτή η ιστορία των αδελφών, κυρίως το στοιχείο του εγκλεισμού τους ήταν αυτό που με γοήτευσε, της μη πραγμάτωσης ενός υποσχόμενου δυναμικού, το να αγωνίζεσαι να βρεις τον δρόμο σου σ' αυτήν την ζωή όταν όλα πάνε κόντρα και δεν σε αφήνουν να πραγματοποιήσεις αυτό που κάθε ανθρώπινο ον έχει τουλάχιστον το δικαίωμα να το προσπαθήσει.
Κατά ένα τρόπο μου φάνηκε πολύ επίκαιρο, αυτό τον ''εγκλεισμό'' ίσως βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι όλων των ηλικιών όχι μόνο στην Ελλάδα , σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να αποφύγουμε . Είναι δύσκολο στην Ευρώπη του σήμερα να πραγματώσεις τα όνειρα σου, να βρεις και εκφράσεις το δυναμικό σου , η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν μπορεί πια να ταξιδέψει όσο θα ήθελε, να κάνει τις σπουδές των ονείρων του , να είναι ελεύθερος να δημιουργήσει, να σκεφτεί την πιθανότητα της εξέλιξης , το ότι θα πάμε πέρα από εδώ. Υπάρχει μια στασιμότητα. Ένας εγκλεισμός μέσα σε μια μικροκοινωνία.
Ποια είναι η ερμηνεία που δίνετε εσείς στην αυτοκτονική πράξη πέντε κοριτσιών;
Καμιά φορά είναι και θέμα προσωπικής βούλησης, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. Ο άνθρωπος συνδέεται και επηρεάζεται από την κοινωνία στην οποία ζει και καθορίζεται από αυτήν καθώς και από τους κοντινούς του ανθρώπους. Συμβαίνει ένα σημαντικό γεγονός όπως ο θάνατος ενός κοντινού μας ανθρώπου και αντιμετωπίζεται από όλους διαφορετικά. Από τα ίδια τα μέλη της οικογένειας, από την κοινωνία . Αυτό που κρατάω από τις έφηβες αδελφές Λίσμπον είναι η δύναμη τους να θέλουν να συνεχίσουν, να βρουν μια δίοδο, μια χαραμάδα διαφυγής από αυτήν την σκοτεινή κατάσταση. Να φέρουν ξανά πάλι το φως στις ζωές τους. Το να ζεις απλώς κανονικά δεν είναι πάντα ένα αδιαφιλονίκητο δικαίωμα.
Θα μου πείτε τι σημαίνει για εσάς εφηβεία;
Η εφηβεία είναι η περίοδος της ανακάλυψης, της προσμονής, της περιέργειας, τότε που ο άνθρωπος προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά του , να βρει τους προσωπικούς του δρόμους στη ζωή . Καλό θα ήταν όλοι να μέναμε πάντα έφηβοι μέσα μας, να μην εξαλειφθεί ποτέ αυτή η περιέργεια για την ζωή , η προσμονή , ακόμα και αυτή η τάση ''μεγαλομανίας'' που έχουν οι έφηβοι . Νομίζω ότι οι υγιείς έφηβοι φαντάζονται πάντα ότι θα κάνουν σπουδαία πράγματα όταν γίνουν και αυτοί ανεξάρτητα μέλη της κοινωνίας και είναι καλό να τους βοηθάμε να τα πραγματοποιήσουν.
_________
Το βιογραφικό της Αναστασίας Σταθοπούλου
Πτυχιούχος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Bologna, Ιταλία , με ειδικότητα στις μεθόδους υποκριτικής και σκηνοθεσίας . Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Βασίλη Διαμαντόπουλου . Στο Παρίσι το 2007 άρχισε η ενασχόληση της με το Physical Theater . Το έτος 2007- 2008 φοίτησε στις σχολές physical theater '' ecole international Jacques Lecoq '' και ''ecole international Philippe Gaulier ''. Επίσης στο Παρίσι παρακολούθησε μαθήματα δραματικού μίμου ( tecnique Etienne Decroux ) στο ''L'atelier de Belleville Ivan Bacciochi '' . Επίσης σεμινάρια με τους : Stephane Cheynis ( theatre No , Kabuki , butoh, buffon ), Patrick Pezin ( υποκριτική με μάσκες ) , Stephane Aroux ( υποκριτική μπροστά στην κάμερα ) . Στην Ελλάδα σεμινάρια με τους Λόρνα Μάρσαλ, Κώστα Φιλίππογλου, Tapa Sudana, Lilo Baur , Marcello Magni , Αντρέα Μανωλικάκη , Άντζελα Μπρούσκου , Ασπασία Κράλλη . Έχει διδάξει το μάθημα της θεατρικής αγωγής σε σχολείο. Από το 2012 ίδρυσε την δική της θεατρική εταιρία L.en.teTheatrecom ( les enfants terribles ). Πρώτη παράσταση ηταν : ''Anais + Henry . A love song '', δική της διασκευή από τα προσωπικά ημερολόγια της Αναΐς Νιν, την ερωτική της αλληλογραφία με τον Χένρυ Μίλλερ και τα μυθιστορήματα του τελευταίου.
Πληροφορίες για την παράσταση Αυτόχειρες Παρθένοι
4-19 Mαΐου || Kάθε Κυριακή & Δευτέρα || 21:00 || Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Διασκευή: θεατρική ομάδα L.en.teTheatreCom (Les Enfants Terribles) || Σκηνοθεσία: Αναστασία Σταθοπούλου || Βοηθός σκηνοθέτη: Δωροθέα Δημητρίου|| Παίζουν: Δωροθέα Δημητρίου, Ερμιόνη Μπαμπαΐτη, Λευτέρης Παπακώστας (φωνή αγοριού), Αναστασία Σταθοπούλου, Άντρη Χατζηχριστοδούλου || Μουσική επιμέλεια: L.en.teTheatrecom || Σχεδιασμός φωτισμών: Λευτέρης Ελευθεριάδης || Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Παπαδούκας || Βίντεο: Κωνσταντίνος Παπαδούκας
σχόλια