Τον Ιούλιο του 2011 έκλεισε το Μπαράκι, που έφερε το όνομα του, μετά από 25 χρόνια. Δύο χρόνια αργότερα, έκλεισε και ο κύκλος της ζωής του, απροσδόκητα, από καρδιακή ανακοπή.
Μιλάω για τον Πόντιο ηθοποιό Βασίλη Τσιπίδη, γνώριμη φάτσα από το ''1922'' του Νίκου Κούνδουρου, το ''Happy Day'' του Παντελή Βούλγαρη και τους ''Κυνηγούς'' του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Τον θεατράνθρωπο, επίσης, αλλά και τη μορφή - σύμβολο της, εν Ελλάδι, σκληροπυρηνικής Επαναστατικής Αριστεράς. Οι παλαιότεροι τον θυμούνται έξω από την ''Αλκυονίδα'' αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση να πουλάει την εφημερίδα του ΕΕΑΜ, όπου ανήκε τότε, διαλαλώντας με προκλητικό χιούμορ την πραμάτεια του ως εξής: ''Καθαρόαιμη σταλινική εφημερίδααα''...(το περιστατικό αυτό το πήρα από σχόλιο στο facebook)!
Εγώ τον θυμάμαι από τον ''Πειναλέοντα'', την εξαρχειώτικη ταβέρνα των φοιτητικών χρόνων, και φυσικά από το ''Μπαράκι του Βασίλη'' επί της Διδότου, λίγα μέτρα παραπάνω από την ''Οδό Πανός'' του Χρονά.
Επρόκειτο για μια ''τρύπα'', ένα μαγαζί ογδόντα θέσεων όλες κι όλες, στο οποίο όμως κάτι σημαντικό γινόταν. Εκεί είχα δει πολλούς από τους καλλιτέχνες που βρίσκονταν στο ξεκίνημα τους και που λίγο αργότερα, καθ' όλη τη δεκαετία του 1990, θα μεσουρανούσαν στη σκηνή του λεγόμενου ''έντεχνου'' τραγουδιού.
Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Τους Συνήθεις Υπόπτους με τον Χρήστο Θηβαίο λίγο πριν βγάλουν τις οριακές ''Αδέσποτες μέρες'' τους, το ΄95; Ήμουν εκεί το βράδυ που ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, νεαρός κι αυτός αν και ήδη γνωστός, έκανε μια σύμπραξη μαζί τους και έγινε το σώσε! Λέγεται πως από εκείνη τη μίνι συναυλία στο ''Μπαράκι του Βασίλη'' και μετά, φάνηκε πως οι Συνήθεις Ύποπτοι θα κάνουν μεγάλη καριέρα.
Ο Γιάννης Χαρούλης, ο Γιώργης Χριστοδούλου, ο Βασίλης Γισδάκης, η Δανάη Παναγιωτοπούλου, ο Δημήτρης Λάμπος, ο Λόλεκ κ.α. αποτέλεσαν κάποια στιγμή τη νεότερη φουρνιά καλλιτεχνών που πέρασαν από το ''Μπαράκι του Βασίλη''.
Θυμάμαι ακόμη μία σειρά χριστουγεννιάτικων παραστάσεων της Αλίκης Καγιαλόγλου με διαφορετική θεματική (από fados μέχρι Χατζιδάκι) με την ερμηνεύτρια να ζητάει δικαίως περισσότερα καθίσματα, αφού γινόταν το αδιαχώρητο!
Μόνο unplugged μπορούσαν να παίξουν εκεί οι καλλιτέχνες. Ο ήχος των drums ήταν απαγορευτικός για την υποδομή του κτηρίου και για την περιοχή. ''Πότε θα κάνουμε το αφιέρωμα στη Φλέρυ;'' και λίγα χρόνια μετά ''Πότε θα κάνουμε το αφιέρωμα στο Κύτταρο και στο ελληνικό rock;'' ήταν τα λόγια του Βασίλη όποτε πέρναγα απ' το στέκι του για να πιω μια μπίρα και να δω live κάποιο απ' τα καινούργια πρόσωπα που ανακάλυπτε.
Αυτό ήταν και το κύριο χαρακτηριστικό του Βασίλη Τσιπίδη: η διαρκής αναζήτηση νέων καλλιτεχνών και η πρόσκληση να εμφανιστούν στο Μπαράκι του, όπου όλο και κάποιος σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός, δισκογραφικός παράγοντας, θα τους έβλεπε και θα έφτιαχνε κατάσταση μαζί τους.
Όταν πληροφορήθηκα το κλείσιμο του, ελέω κρίσης, σα να έσπασε κάτι μέσα μου. Ο ίδιος ο Βασίλης είχε δηλώσει τότε στις εφημερίδες πως αδυνατούσε να πληρώνει τους μαζεμένους λογαριασμούς, πως ο κόσμος σπανίως πια έβγαινε απ' το σπίτι του και πως εκείνος αποσύρεται οριστικά από τον χώρο.
Κατά προσωπική εκτίμηση, όντως, δε θα μπορούσε να επιβιώσει πλέον το στέκι αυτό. Και δεν το χρεώνω σε οικονομικούς μόνο λόγους, αλλά και σε αισθητικούς ή μάλλον σε πιο ρεαλιστικούς. Μεταξύ αυτών, θα συμπεριλάμβανα την καταρράκωση της δισκογραφίας, την επέλαση του internet, την παντοδυναμία των home studios, ακόμη και την παντελή έλλειψη συλλογικών οραμάτων σε πολιτικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Σημεία των καιρών...
Περισσότερο στενοχωρήθηκα ωστόσο σαν έμαθα πως ο Βασίλης έπαθε την καρδιακή κρίση την περασμένη Παρασκευή και σε ολόκληρη τη βόρεια Αττική δεν υπήρχε ούτε ένα διανυκτερεύον νοσοκομείο. Ώσπου να τον πάνε στο Λαϊκό, ο άνθρωπος είχε εκπνεύσει. Ο μεσαίωνας του 21ου αι., όπως εύστοχα σχολίασε ο κοινός μας φίλος, μουσικός παραγωγός Ιλάν.
Καλό σου ταξίδι και σένα, Βασίλη.
Θα μας λείψεις και, νά'σαι σίγουρος, το όνομα σου θα μνημονεύεται από πολλούς καλλιτέχνες που οφείλουν την όποια καριέρα τους στα δικά σου συναισθήματα προσφοράς, αλληλλεγγύης και δοτικότητας.
Η κηδεία του Βασίλη Τσιπίδη θα πραγματοποιηθεί αύριο, Τετάρτη 24 Ιουλίου, στις 6 το απόγευμα από το νεκροταφείο Αμαρουσίου.
Στο βίντεο του post, το τραγούδι ''Καλή σου νύχτα (και να μ' αγαπάς)'' των Συνήθεις Ύποπτοι από τις ''Αδέσποτες μέρες'', το ντεμπούτο άλμπουμ τους.
