Ο σκηνοθέτης εξηγεί την οικεία έμπνευση πίσω από το γεμάτο αναμνήσεις φιλμάκι του:
«Το Run είναι το πιο προσωπικό μου φιλμ μέχρι σήμερα. Ο πρωταγωνιστής είναι ο αδερφός μου που τρέχει ακολουθώντας την ριψοκίνδυνη διαδρομή που μας έμαθε ο πατέρας μας όταν ήμασταν πια αρκετά μεγάλοι για να τρέχουμε μαζί του. Οι αναμνήσεις του Joe μας μεταφέρονται μέσω της φωνής ενός νεαρού αγοριού, της ενσάρκωσης του εαυτού του είκοσι χρόνια πριν. Η φωνή αναπαριστά τις έντονες αναμνήσεις που η γη φέρνει στο νου κάθε φορά που ξαναπατά τη διαδρομή που κληρονόμησε και η οποία δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη: Όταν βρεθείς εκεί, είσαι τελείως μόνος σου. Τραυματισμοί, κατολισθήσεις και αποκλεισμοί από την παλίρροια είναι σημαντικοί κίνδυνοι που αντιμετωπίζεις όταν τρέχεις ολομόναχος σε ένα τέτοιο άγριο φυσικό περιβάλλον.
»Ήθελα να μεταδώσω την ιδέα ότι η κληρονομιά μας δένει με τις ρίζες μας, ενώ ταυτόχρονα μας παρέχει τα θεμέλια πάνω στα οποία ξεδιπλώνουμε το όραμα μας για το μέλλον. Τελικά ήθελα να δείξω πως οι αμέτρητες πιθανότητες για το μέλλον μπορούν να απελευθερωθούν όταν συνδέεσαι με το παρελθόν.»
