Κανένα βιβλίο δεν τολμάει να αμφισβητήσει ή να υπονοήσει ότι η απουσία του άντρα από το σπίτι βλάπτει τα παιδιά, αφού η δουλειά τους είναι αναγκαίο κακό, και δεδομένο όπως η βαρύτητα. Δεν έχουν άλλη επιλογή – οι γυναίκες, τάχα, έχουν (δεν έχουν). Οι άντρες δεν χρειάζεται να εξηγήσουν στους άλλους άντρες, στις μάνες τους, στους πατεράδες τους, στις δασκάλες των παιδιών τους, στα παιδιά τους, για ποιο λόγο δουλεύουν, ούτε θα ρωτήσει ποτέ ο περιπτεράς τους «και ποιος προσέχει τα παιδιά». Οι άντρες δεν χρειάζεται να πάρουν την έγκριση από το σχολικό βιβλίο, μετά από «συζήτηση στην τάξη». Οι άντρες αποχαιρετάνε τα νεογέννητα και πάνε στη δουλειά χωρίς να φοβούνται ότι θα τους βγάλουν άχρηστους άντρες, εγωιστές άντρες, άκαρδους άντρες, απάνθρωπους άντρες. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ