PRINT ΑΡΧΕΙΟ
ΣΤΗΛΕΣ | EDITORIAL

Για την κοινότητα της LΙFO στο facebook, που αύριο μεθαύριο ξεπερνάει το μισό εκατομμύριο.

ΤΕΥΧΟΣ #437 Ώρα για γιορτή και κάποιες εξηγήσεις

Διαλέγοντας ερωτικές ταινίες στην ταράτσα της Στέγης

ΤΕΥΧΟΣ #436 και τα διλήμματα της αχανούς μοντέρνας Erotica.

Στη γκαλερί και μετά ένα ποτάκι

ΤΕΥΧΟΣ #434 Tαλαιπωρίες που υφίστασαι όσο είσαι ακόμη ζωντανός (αυτό που κάνουν όλοι)

Η ακατάσχετη φλυαρία του πολιτικού κόσμου

ΤΕΥΧΟΣ #432 Και η δουλική προθυμία των δημοσιογράφων να αναπαράγουν την φλυαρία αυτή, δίχως να την ελέγχουν και δίχως να την περιορίζουν

Ξαπλωμένοι στα χορτάρια: το ψωνιστήρι ενός ρεμπέτη

ΤΕΥΧΟΣ #428 Ζουν μόνο όσοι αγαπάνε

Diary of a lost girl

ΤΕΥΧΟΣ #427 Μοντέρνος είσαι, αν δεν μασάς στα κολλήματα της εποχής σου

Τι δουλειά κάνεις, είπαμε;

ΤΕΥΧΟΣ #426 Για μια κατηγορία χολερικών ανθρώπων, που είναι αποτυχημένοι δημιουργοί.

Ποιος είναι καθεστώς;

ΤΕΥΧΟΣ #424 Το Ίντερνετ ή το τυπωμένο χαρτί; Ο καθεστωτικός Τύπος ή τα όργανα της νέας εξουσίας;

Ζήτω η 25η Μαρτίου!

ΤΕΥΧΟΣ #423 Όλοι στο Σύνταγμα!

Και όμως, σφάλλετε, μπαμπά. Μόνο πτωχός που δίνει/ αισθάνεται μιαν άσβηστον χαράν διά να πλουτήνει

ΤΕΥΧΟΣ #417 Ένα διαβολικό απόσπασμα από τη «Φαύστα» του Μποστ, που λύνει με αλύπητο πραγματισμό το οικονομικόν πρόβλημα της Ελλάδος.

Early Summer

ΤΕΥΧΟΣ #416 Ελπίδες ότι κάτι θ’ αλλάξει.

Da Capo

ΤΕΥΧΟΣ #415 Μεγάλες ώρες, μικροί άνθρωποι.

Γιατί η δημοσιογραφία έγινε τσιράκι των κομμάτων;

ΤΕΥΧΟΣ #414 Μικροί και μεγάλοι εν δράσει: τον μπαμπά τον κυνηγάνε οι τοκογλύφοι, ο γιος θέλει να αποκατασταθεί επιτέλους

«Εξομολόγηση στον καθρέφτη»

ΤΕΥΧΟΣ #410 Το νέο ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ.

Η ιδρυματοποίηση των μύθων

ΤΕΥΧΟΣ #409 Η προσωπική μυθολογία σπανίως λέει. Συνήθως είναι ένα βαρετότατο σκάλωμα.

Λεσβιακή Μελάνη

ΤΕΥΧΟΣ #408 Mια ιστορία έρωτα και δερματοστιξίας.

Βίαιοι, βρόμικοι και κακοί -στο facebook

ΤΕΥΧΟΣ #407 Ποτέ δεν χυνόταν τόση χολή δημοσίως, όπως τώρα, στο facebook. Aυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι.

Έλληνες μεγιστάνες: αυτοί οι τόσο αποτυχημένοι άνθρωποι!

ΤΕΥΧΟΣ #406 Χωρίς να προσφέρουν μέρος του πλούτου τους στην αναγκεμένη κοινωνία, λαφυραγωγούν με αναίδεια τα αξιώματα και τη δημόσια προσοχή

Και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι

ΤΕΥΧΟΣ #405 Στους πλούσιους δεν φτάνει να είναι πλούσιοι. Θέλουν να φαίνονται και ανώτεροι.

Εδώ που ζεις, υπήρχε ένα σφαγείο.

ΤΕΥΧΟΣ #404 Ήταν σφαγές με μαχαίρι. Κοπιαστικές, χρονοβόρες, βασανιστικές.