Αν πεθάνω πέθανα: Η αντίδραση του Morrissey είναι αντάξια του μύθου του
Με αφορμή την αποκάλυψη ότι πάσχει από καρκίνο
Tι τρόπος κι αυτός με τον οποίο αποκάλυψε ο Morrissey ότι παλεύει για τη ζωή του. "Αν πεθάνω πέθανα. Αν δεν πεθάνω, τότε δεν πέθανα" λέει, με κυνισμό, με λόγια απλά αλλά σχεδόν ποιητικά, με έναν μελοδραματισμό καλά κρυμμένο πίσω απ' την σκληρότητα.
Ένα υπαρξιακό σοκ, η προσπάθεια συνειδητοποίησης, η τελική αποδοχή πως η ζωή θα τελειώσει τώρα ή μετά, η παραίτηση απ' την συνεχή αγωνία: όλα είναι εκεί, συμπυκνωμένα στο "If I die, then I die. And if I don't, then I don't" που είπε στην ισπανική El Mundo.
Δεν θα περίμενα τίποτα λιγότερο απ' τον μεγαλύτερο ποιητή της γενιάς του, τον άνθρωπο που ξέρει να παίζει με τις λέξεις, φτιάχνοντας ιστορίες και εκφράζοντας τα συναισθήματα εκαττομυρίων ανθρώπων -losers και μη-, που όμως, ταυτόχρονα, μπορεί, όταν χρειάζεται να λέει τα πράγματα με τον πιο απλό, ξεκάθαρο τρόπο.
Στην ίδια συνέντευξη διαβάζω: "Το γνωρίζω ότι σε κάποιες απ' τις πρόσφατες φωτογραφίες μου δεν δείχνω και πολύ υγιής, αλλά αυτά έχει η αρρώστια. Δεν θα κάτσω να ανησυχήσω για αυτό, θα ξεκουραστώ όταν είμαι νεκρός."
Από νεότατος ο Morrissey έπαιζε με την ιδέα του θανάτου, και της απώλειας. Μεγαλώνοντας τόνισε με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους το πόσο δεν περίμενε να φτάσει στην ηλικία που ήταν. Το είπε στα 40 του, το είπε στα 50, τώρα είναι 55 - και δηλώνει ακόμα έκπληκτος που είναι ζωντανός.
Ελπίζω να είναι μέχρι τα 85 του. Κυρίως όμως ελπίζω πως όταν θα μας χτυπήσει κατακέφαλα η απόλυτη συνειδητοποίηση του θανάτου μας, να συνεχίσουμε να ζούμε με ενεργητικότητα, όπως αυτός (που βγάζει δίσκους, κάνει συναυλίες κλπ) και να μην ανησυχούμε για τίποτα.
Αν πεθάνουμε, κάποτε, πεθάναμε. Το θέμα είναι το τώρα...
YΓ. Ένα υπέροχο τραγούδι του είχε ήδη μιλήσει για όλα αυτά.
Morrissey - One Day Goodbye Will Be Farewell
(Κάποια μέρα το αντίο θα είναι οριστικό / γι' αυτό άρπαξε κι αγκάλιασέ με τώρα / τώρα, όσο προλαβαίνουμε...)
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
11 Σχόλια
Ανώνυμος/η
7.10.2014 | 20:54
Σ'αγαπώ πολύ Steven Patrick Morrissey. Είσαι αναντικατάστατος.
pieta
7.10.2014 | 22:44
Ο πιο υπεροχα περιεργος ανθρωπος, με την πιο υπεροχα αινιγματικη ποιηση και την πιο υπεροχα αισθαντική μουσικη...
Ποσες στιγμες "εντυσες" το σαουντρακ της ζωης μας, ποσες αναμνησεις οπου εγινες κομματι μας..
Σε παρακαλω παλεψε-ο κοσμος μας θα ειναι φτωχοτερος χωρις εσενα.
Ποσες στιγμες "εντυσες" το σαουντρακ της ζωης μας, ποσες αναμνησεις οπου εγινες κομματι μας..
Σε παρακαλω παλεψε-ο κοσμος μας θα ειναι φτωχοτερος χωρις εσενα.
F. A. Hayek
7.10.2014 | 22:51
Ρε συ Άρη (συγγνώμη για την υπερβολική οικειότητα αλλά διαβάζοντας τις πάντοτε μετρημένες,πληροφορημένες κι ανθρώπινες απόψεις σου,καθώς και τα πάντοτε ενδιαφέροντα ποστ σου σε θεωρώ γνωστό μου,και πάλι συγγνώμη),αυτό ακριβώς που γράφεις εδώ σκέφτηκα κι εγώ πριν κάνα 2ωρο όταν πρωτοδιάβασα την είδηση για τον καρκίνο του Μoz.Ότι δε θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική αντιμετώπιση του θανάτου από έναν τέτοιο καλλιτέχνη κι άνθρωπο...
Απ'την άλλη,από εκείνη την ώρα κυριολεκτικά μου'χει γυρίσει το στομάχι...Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το World Peace Is None Of Your Business μπορεί να είναι και το τελευταίο πρωτότυπο υλικό που άκουσα απ'τον Μoz κι ότι,αν γίνει τελικά,αυτή του η συναυλία του το δεκέμβρη ίσως να είναι,πέραν απ'την πρώτη μου,κι η τελευταία μου του Μoz...
Δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες,αλλά στην περίπτωση που κάτι τέτοιο υπάρχει κι επηρεάζει τη ζωή μας,δε ξηγιέται καθόλου μα καθόλου καλά...
Υ.Γ.Το διαβάσεις,δεν το διαβάσεις αυτό το υστερόγραφο δε μ'απασχολεί,εγώ νιώθω την ανάγκη να το γράψω.Επειδή μετά από τόσες εκατοντάδες Μικροπράγματα που'χω διαβάσει έχω καταλάβει ότι διαβάζω έναν πραγματικά ανθρώπινο άνθρωπο,κάθε φορά που συμπίπτουν οι απόψεις μας ή οι προσεγγίσεις μας πάνω σ'ένα συμβάν/θέμα,σκέφτομαι πάντα ότι ακριβώς γι'αυτό το λόγο είναι κατά 99,99% σωστή η εκάστοτε σκέψη μου.Να'σαι καλά ρε Άρη και συνέχισε έτσι.
Απ'την άλλη,από εκείνη την ώρα κυριολεκτικά μου'χει γυρίσει το στομάχι...Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το World Peace Is None Of Your Business μπορεί να είναι και το τελευταίο πρωτότυπο υλικό που άκουσα απ'τον Μoz κι ότι,αν γίνει τελικά,αυτή του η συναυλία του το δεκέμβρη ίσως να είναι,πέραν απ'την πρώτη μου,κι η τελευταία μου του Μoz...
Δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες,αλλά στην περίπτωση που κάτι τέτοιο υπάρχει κι επηρεάζει τη ζωή μας,δε ξηγιέται καθόλου μα καθόλου καλά...
Υ.Γ.Το διαβάσεις,δεν το διαβάσεις αυτό το υστερόγραφο δε μ'απασχολεί,εγώ νιώθω την ανάγκη να το γράψω.Επειδή μετά από τόσες εκατοντάδες Μικροπράγματα που'χω διαβάσει έχω καταλάβει ότι διαβάζω έναν πραγματικά ανθρώπινο άνθρωπο,κάθε φορά που συμπίπτουν οι απόψεις μας ή οι προσεγγίσεις μας πάνω σ'ένα συμβάν/θέμα,σκέφτομαι πάντα ότι ακριβώς γι'αυτό το λόγο είναι κατά 99,99% σωστή η εκάστοτε σκέψη μου.Να'σαι καλά ρε Άρη και συνέχισε έτσι.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
8.10.2014 | 01:15
(Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ)
-Lifer-
8.10.2014 | 16:29
Σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό το ίδιο ακριβώς πράγμα! Δεν μου έχει ξανατύχει να ταυτίζομαι τόσο πολύ με τις απόψεις κάποιου και σε τόσα διαφορετικά θέματα!
-Lifer-
8.10.2014 | 16:23
Το μέγεθος του S.P.Morrissey είναι απλώς τεράστιο για να χωρέσει σε μία συνέντευξη και δύο αράδες. Ένας από τους κορυφαίους διανοητές/ποιητές/τραγουδοποιούς αυτού και του προηγούμενου αιώνα δίνει με ευγένεια την μεγάλη μάχη της ζωής, τη στιγμή που τα εκατομύρια των ανθρώπων που επηρέασε σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν βουβοί και δακρυσμένοι.
nip tuck
8.10.2014 | 18:30
Ωραίος,ούτε κλαίγεται δημόσια ούτε το παίζει κουλτουροφιλόσοφος.
Αν πεθάνει είπε...πέθανε.
Με δυο πινελιές δηλαδή.
Αν πεθάνει είπε...πέθανε.
Με δυο πινελιές δηλαδή.
MaRouli77
8.10.2014 | 22:32
Ένας καλλιτέχνης μπορεί, εκτός από το να σε διασκεδάζει - να μιλάει για αυτά που σε απασχολούν - να σε εκφράζει μέσα από το έργο του, πολύ, λίγο ή καθόλου. Όταν ένας καλλιτέχνης καταφέρνει μέσα από το έργο του και τη ζωή του να σε εμπνέει κιόλας, να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για σένα που τον αγαπάς και τον ακολουθείς, τότε, νομίζω, ότι είναι μεγάλη υπόθεση. Κι αυτό είναι που ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε σπουδαίους και μη. Εύχομαι να είναι εδώ γύρω για πολλά χρόνια ακόμα. Ο κόσμος έχει ανάγκη από σπουδαίους ανθρώπους, καλλιτέχνες και μη.
Orestes
9.10.2014 | 12:38
O άνθρωπος συνήθως απογυμνώνεται στις πιο οριακές στιγμές του. Και ο Morrissey αποδεικνύει ξανά ότι είναι απόλυτα πιστός σε αυτά που έχει δηλώσει και τραγουδήσει. Στην El Mundo είπε "ζω το εδώ και το τώρα", στο stretch out and wait των Smiths είχε πει "All I do know is we're here and it's now".
Η περίπτωση του Morrissey, ανθρώπου τόσο αληθινού και συνειδητοποιημένου που δεν "στρογγυλεύει" τις απόψεις του για τη δημοφιλία μου δίνει πολύ κουράγιο. Και ελπίζω να "συνεχίσει να είναι τριγύρω" για πολύ ακόμα καιρό, γιατί νιώθω ότι το χρειάζομαι το κουράγιο- όπως και όλοι μας νομίζω.
Η περίπτωση του Morrissey, ανθρώπου τόσο αληθινού και συνειδητοποιημένου που δεν "στρογγυλεύει" τις απόψεις του για τη δημοφιλία μου δίνει πολύ κουράγιο. Και ελπίζω να "συνεχίσει να είναι τριγύρω" για πολύ ακόμα καιρό, γιατί νιώθω ότι το χρειάζομαι το κουράγιο- όπως και όλοι μας νομίζω.
Ezel
22.5.2017 | 13:54
Δεν μπορώ να σ' αγαπήσω περισσότερο, ΔΕΝ γίνεται...
Είσαι η πρώτη μου και πολύ μεγάλη, παντοτινή αγάπη.
Τα λόγια σου οδήγησαν τη ζωή μου.
Χρόνια πολλά.
Είσαι η πρώτη μου και πολύ μεγάλη, παντοτινή αγάπη.
Τα λόγια σου οδήγησαν τη ζωή μου.
Χρόνια πολλά.
Πρέπει να είστε μέλος για να αναρτήσετε σχόλια
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
