Οι Πέντε Φίλοι της παιδικής μου ηλικίας
Ένα απροσδόκητα νόστιμο αφιέρωμα στη μυστική ομάδα των βιβλίων μυστηρίου της Ένιντ Μπλάιτον
Οι Μυστικοί Επτά, τα Πέντε Λαγωνικά, οι Πέντε Φίλοι: οι ήρωες της βρετανίδας Ένιντ Μπλάιτον (1897 – 1968) που ζούσαν περιπέτειες και έλυναν μυστήρια, διαβάστηκαν από εκατομμύρια παιδιά (και στην Ελλάδα, απ' τις εκδόσεις Gutenberg). Τα τελευταία χρόνια ξαναδιαβάσα τα βιβλία της που τόσο μου άρεζαν όταν ήμουν μικρός και τόσο με επηρέασαν. Δεν έχουν αντέξει στο χρόνο: συνεχείς επαναλήψεις, σταθερή μανιέρα, προβλέψιμες εξελίξεις. Κι όμως, στον κόσμο της υπάρχει μια καθησυχαστική ηρεμία και ασφάλεια.
Πιο πολύ απ' όλους μου άρεσαν οι Πέντε Φίλοι (που σήμερα καταλαβαίνω πως περιλάμβαναν και το πρώτο σχεδόν-τρανς παιδί για ήρωα, την Τζορτζίνα που ντύνεται αγορίστικα, προσπαθεί να περνάει για αγόρι και απαιτεί να τη φωνάζουν Τζορτζ, χρησιμοποιώντας αρσενικές αντωνυμίες). Τα μυστήρια που έπρεπε να λύσουν ήταν συνήθως άκακα και άνευ σημασίας, αλλά η διαδρομή μετρούσε, κι αυτή ήταν γεμάτη γέλιο και δράση.
Και, περιέργως, φαγητό.
Τι είναι αυτό το πράγμα με το φαγητό; Ξοδεύονται άπειρες, εμμονικές σελίδες χωρίς προφανή λόγο. Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ, όμως με ενδελεχή έρευνα ανακάλυψα πως δεκάδες κριτικοί λογοτεχνίας και θεωρητικοί τόνισαν το ρόλο των τροφίμων στα βιβλία της. Άλλοι την κατηγορούν πως με ήρωες που τρώνε συνέχεια τεράστιες ποσότητες (αλλά παραμένουν λεπτοί) ανέθρεψε γενιές υπέρβαρων παιδιών, άλλοι πιστεύουν πως είχε παιδικά απωθημένα λαιμαργίας. Κάποιος έγραψε πως λόγω της έλλειψης τροφίμων κατά τον πόλεμο ήθελε να προσφέρει ελπίδα στους μικρούς αναγνώστες ενώ μία ερευνήτρια που διάβασε όλα τα βιβλία της σε ένα μήνα πρόσεξε πως ασυναίσθητα έβαλε τέσσερα κιλά.
Είναι πραγματικά γελοίο: κάθε πρωινό, γεύμα, απογευματινό και δείπνο περιγράφεται με την παραμικρή λεπτομέρεια και με κάθε υπερβολή - ακόμα κι όταν υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα της πλοκής που περνιούνται στο ντούκου.
Δεν είναι μόνο πως η απόλαυση των ηρώων μοιάζει οργασμική, είναι και η τεχνική της Μπλάιτον που θεωρεί πως με το φαΐ και τις σκανδαλιστικές περιγραφές του δίνει στους αναγνώστες αυτό που θέλουν περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο.
Ναι, καταλήγω: το φαγητό στα παιδικά βιβλία της Ένιντ Μπλάιτον είναι ό,τι είναι το σεξ στην ενήλικη λογοτεχνία.
Μια σελίδα από ττην αγγλική έκδοση
Να ένα τελείως τυχαίο παράδειγμα της χρήσης του φαγητού στους Πέντε Φίλους.
Το βιβλίο που διάβασα ως μεγάλος (που μάλιστα δεν είναι και το πιο «γεμάτο» με γαστρονομικές αναφορές) λέγεται Oι Πέντε Φίλοι σε Δυσκολίες.
Σκάναρα αποσπάσματα με φαγητό - σκηνές που, κατά τα άλλα, δεν παίζουν κανένα ρόλο στην πλοκή.
Μοιάζουν με τσόντες, με κομμάτια που προστέθηκαν εκ των υστέρων στην υπόθεση και είναι χαρακτηριστικά της εμμονής που ανέφερα πιο πάνω. Διαβάζονται και σαν εξωφρενικό έργο τέχνης.
.
(Διευκρινίζω ότι η υπόθεση του συγκεκριμένου βιβλίου -τα παιδιά ερευνούν κάτι περίεργες λάμψεις που βγαίνουν από ένα παλιό σπίτι- δεν έχει καμία σχέση με το φαγητό.)
(Πλέον το κείμενο διαβάζεται ως ένα παρανοϊκό κολάζ - μια ολοκαίνουρια, μπερδεμένη, μεταμοντέρνα αφήγηση.)
(Ναι, είναι στ’ αλήθεια όλα απ’ το ίδιο βιβλίο)
(επιτέλους ετοιμάστηκαν!)
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
17 Σχόλια
eple
31.5.2015 | 12:13
ναι, ναι, ναι, θυμάμαι πόσο πολύ εντύπωση μου έκανε το φαγητό σε αυτά τα βιβλία, ειδικά τα πρωινά γεύματα σε μια εποχή που ακόμα και τα κορνφλέηκς ήταν πολυτέλεια στην ελληνική αγορά, και το πρωινό ήταν αποκλειστικά ένα ποτήρι γάλα , στην καλύτερη περίπτωση με μια κουταλιά χέμο. Και θυμάμαι επίσης πως όλες αυτες οι περιγραφές φαγητών μου δημιουργούσαν μια αίσθηση ασφάλειας και θαλπωρής.
Πάντως δεν συμφωνώ ότι τα μυστήρια που έλυναν οι πέντε φίλοι ήταν ασήμαντα, ειδικά για την ηλικία τους, αντιμετώπισαν κακοποιούς, λαθρέμπορους, αμαρτωλά οικογενειακά μυστικά κλπ, κλπ
Πάντως δεν συμφωνώ ότι τα μυστήρια που έλυναν οι πέντε φίλοι ήταν ασήμαντα, ειδικά για την ηλικία τους, αντιμετώπισαν κακοποιούς, λαθρέμπορους, αμαρτωλά οικογενειακά μυστικά κλπ, κλπ
Μάνα Κουράγιο
31.5.2015 | 12:39
Και στην αστυνομικη λογοτεχνια ''για μεγαλους'', το ιδιο δε συμβαινει; Τα θρυλικα γευματα του Πεπε Καρβαλιο, τα λαδερα του Χαριτου, τα θαλασσινα του Μονταλμπανο, για να πουμε μερικα παραδειγματα. Νομιζω οτι λειτουργουν χαλαρωτικα για τον αναγνωστη, διακοπτουν την αγωνια της υποθεσης. Παντως ως παιδακια, η αδελφη μου κι εγω συζητουσαμε πολυ σοβαρα οτι ηταν αδυνατο ν' ανοιξουμε βιβλιο της Ε. Μπλαυτον χωρις κατι φαγωσιμο διπλα μας!
Estranged
31.5.2015 | 13:37
Θυμάμαι χαρακτηριστικά και κάτι.. μυστήριους συνδυασμούς φαγητών, κάτι σε σαρδέλες τυλιγμένες μέσα σε ψωμί ή κέικ βουτηγμένο σε.. γάλα (;) Θα πρέπει να ήταν η πρώτη "νομιμοποίηση" στο μυαλό μου περίεργων συνδυασμών - που παιδιά πολλά τα τρώγαμε όλα σκέτα και χωρίς πολλά μπερδέματα.
Εμένα πάντως αν με είχε επηρεάσει η Μπλάυτον να τρώω μικρή θα είχε καταχαρεί η μάνα μου, που ήμουν ανάφαγο και καχεκτικό. Δεν όμως. Λες να το είχα κρατήσει υποσυνείδητα και γι'αυτό μετά μεγαλώνοντας του δωσα και κατάλαβε;;
Εμένα πάντως αν με είχε επηρεάσει η Μπλάυτον να τρώω μικρή θα είχε καταχαρεί η μάνα μου, που ήμουν ανάφαγο και καχεκτικό. Δεν όμως. Λες να το είχα κρατήσει υποσυνείδητα και γι'αυτό μετά μεγαλώνοντας του δωσα και κατάλαβε;;
ar_st_topo
31.5.2015 | 13:50
Διαβαζω στο Wikipedia:"(...)
Επίσης σημαντική είναι η σειρά 21 βιβλίων Τα πέντε λαγωνικά. Οι 21 τόμοι που αποτελούν τη συγκεκριμένη σειρά βιβλίων, γράφτηκαν και εκδόθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία από το 1942 μέχρι το 1963 και το θέμα τους είναι τα παιδιά και η σχέση τους με τα σκυλιά.(...)". Ποσο εκτος θεματος ειναι, εμεινα με ανοιχτο το στομα! Παντως τα βιβλια της ηταν σχεδον εθιστικα, θυμαμαι οτι πηγαινα στο δωματιο για να διαβασω Ιστορια 2ας Γυμνασιου,και ανταυτου ρουφουσα τα βιβλια των 5 Λαγωνικων!
Επίσης σημαντική είναι η σειρά 21 βιβλίων Τα πέντε λαγωνικά. Οι 21 τόμοι που αποτελούν τη συγκεκριμένη σειρά βιβλίων, γράφτηκαν και εκδόθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία από το 1942 μέχρι το 1963 και το θέμα τους είναι τα παιδιά και η σχέση τους με τα σκυλιά.(...)". Ποσο εκτος θεματος ειναι, εμεινα με ανοιχτο το στομα! Παντως τα βιβλια της ηταν σχεδον εθιστικα, θυμαμαι οτι πηγαινα στο δωματιο για να διαβασω Ιστορια 2ας Γυμνασιου,και ανταυτου ρουφουσα τα βιβλια των 5 Λαγωνικων!
βλαχάκι (το)
31.5.2015 | 15:37
Πόρωση -ειδικά- με τους "5 φίλους", μάλλον θα έφταιγε η gender bending george (georgina). Θυμάμαι, επίσης, τις ...ατέλειωτες αναφορές (στην τότε άγνωστη σε μένα) τζιτζιμπύρα.
The man who sold the world
31.5.2015 | 17:08
Η εποχή που ζητούσα εμμονικά "χοιρομέρι", χωρίς να ξέρω τί ακριβώς είναι, και όλοι οι σκύλοι ονομάζονταν Τίμοθυ...(μέγα σκάλωμα οι 5 φίλοι)
Moschus
31.5.2015 | 18:00
'Αλλος ένας που θυμάται το φαγητό σε αυτό το βιβλίο και, κυρίως, τον συνδιασμό λεμονάδας και μπισκότων που φαινόταν κάτι γοητευτικά ξένο στην Ελληνικό μου κόσμο και, όντως όπως κ άλλη τόνισαν, έδινε ένα αίσθημα ασφάλειας και θαλπωρής.
Scifimom
1.6.2015 | 00:01
Αυτά τα βιβλία ευθυνονται για το ότι ακόμα μου αρέσει η "λεμονάδα" Το πόσες πίνανε ούτε που θυμάμαι. Το τσάϊ στο σπίτι μου ήταν κάτι που το πιναμε όταν ήταν άρρωστοι. Πέρασαν χρόνια για να καταλαβω τι εννοούσαν λέγοντας "θα επιστρέψουμε για το τσάϊ". Δεν κατάλαβα ΠΟΤΕ αυτο που ξυπνάγανε και τρώγανε μεσα στη μεση της νύχτας, ακόμα δεν το καταλαβαινω. Το γάλα με τα μπισκότα επίσης, το πίνανε το ΑΠΟΓΕΥΜΑ, στο σπίτι μου το γάλα το πίναμε το πρωι, όπως και το πρωινο με χοιρομερι και αβγα (Μαλλον φταίει που σιχαινομαι τα αβγα). Δεν είχα συνειδητοποιήσει ΠΟΣΟ εμμονικα με το φαγητο είναι τα βιβλία. Αλλα οσο ναναι τα νοσταλγησα ειδικα τοτε που τα εχωνα κι εγώ πίσω απο το βιβλίο της ιστορίας (a propos σημερα τσακωσα την κόρη μου να το κάνει με το βιβλίο των μαθηματικών και ενα αναλογο προεφηβικο αναγνωσμα)
Exist
1.6.2015 | 21:22
Πω πω τι μου θύμισες τώρα!
Ομορφες εποχές...
Τους Μυστικούς Εφτά και τους Πέντε Φίλους τα "κληρονόμησα" από μια συγγενή που μεγάλωσε και δεν τα ήθελε πια. Τα καταβρόχθισα κυριολεκτικά σε ένα καλοκαίρι (καλά, όχι και τις δύο σειρές, μία από τις δύο).
Και οι δύο σειρές αυτές ήταν σε paperback. Υπήρχε όμως και μια άλλη σειρά ανάλογη που ήταν σε hardcover και που ήταν η αγαπημένη μου και είχα αγοράσει με το χαρτζιλίκι μου σιγά-σιγά όλα τα βιβλία.
Σπάω το κεφάλι μου να τη θυμηθώ... αργκχχχ
Ομορφες εποχές...
Τους Μυστικούς Εφτά και τους Πέντε Φίλους τα "κληρονόμησα" από μια συγγενή που μεγάλωσε και δεν τα ήθελε πια. Τα καταβρόχθισα κυριολεκτικά σε ένα καλοκαίρι (καλά, όχι και τις δύο σειρές, μία από τις δύο).
Και οι δύο σειρές αυτές ήταν σε paperback. Υπήρχε όμως και μια άλλη σειρά ανάλογη που ήταν σε hardcover και που ήταν η αγαπημένη μου και είχα αγοράσει με το χαρτζιλίκι μου σιγά-σιγά όλα τα βιβλία.
Σπάω το κεφάλι μου να τη θυμηθώ... αργκχχχ
Exist
2.6.2015 | 08:47
Πέρασα από το πατρικό μου και το έλυσα το μυστήριο :p
(Ο Άλφρεντ Χιτσκοκ και) Οι Τρεις Ντετέκτιβ λέγεται η σειρά.
(Ο Άλφρεντ Χιτσκοκ και) Οι Τρεις Ντετέκτιβ λέγεται η σειρά.
Scifimom
2.6.2015 | 11:12
Οι Τρεις Ντετέκτιβ;, με τρία αγόρια στην εφηβεία που γνώριζαν το Αλφρεντ Χίτσκοκ (Που προλόγιζε και τα βιβλία) ήταν σε hard cover και τα ειχα κι εγώ.
Double Helix
2.6.2015 | 10:04
Διάβαζα και εγώ τέτοια βιβλία μικρός. Μου άρεσε η ομάδα με τον χοντρούλη (δεν θυμάμαι ποιο ήταν από όλες τις σειρές) καθώς και οι τρείς λεβέντες που έπαιρναν αποστολές από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ αλλά αυτό νομίζω ότι δεν ήταν Ένιντ Μπλάιτον.
Ανώνυμος/η
2.6.2015 | 15:18
Αχ… Οι Μυστικοί Επτά, τα Πέντε Λαγωνικά, οι Πέντε Φίλοι! Τα διάβασα και εγώ όλα. Μάλιστα στη γειτονιά είχαμε φτιάξει και εμείς ομάδα Λαγωνικών, αλλά το μόνο που κάναμε ήταν να συναντιόμαστε και να συζητάμε πίνοντας λεμονάδες και τρώγοντας κουλούρια!
Madame de la Luna
21.8.2015 | 16:57
Δεν είχα χάσει κανένα βιβλίο της Enid! Πρόσφατα ανακάλυψα πως οι πέντε φίλοι έχουν γίνει και ταινία με πολλές συνέχειες! http://www.imdb.com/title/tt1954464
Πρέπει να είστε μέλος για να αναρτήσετε σχόλια
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
