Όσοι γερνούν ωραία. Από τον Κωστή Παπαγιώργη.
Οι γυναίκες χάνουν την ομορφιά τους και παρατείνουν την ύπαρξή τους σαν δοξασμένα λείψανα που χαίρονταν σε υπερσυντέλικο παρόν αλλά πενθούν σε ενεστωτικό. Αντίθετα, οι άντρες έχουν κάποια δυνατότητα να δεχθούν ξώφαλτσα τα βόλια και να περάσουν μια δεύτερη εποχή αρρενωπής ομορφιάς. (2007)
Αντέχει, αλλά πόσο; Η απορία ανήκει στους φίλους, στους θαυμαστές, και βέβαια στους λογής λογής ανταγωνιστές των διασήμων που, όσο είναι νέοι και λαμπεροί, μαγνητίζουν το πόπολο απανταχού της γης αλλά, μόλις δεχθούν την επίθεση των κρίσιμων δεκαετιών (περνώντας από τα -άντα στα -ήντα), αρχίζουν τα άγρια στραπάτσα. Οι γυναίκες χάνουν την ομορφιά τους, κυριολεκτικά τις λεηλατεί (ενίοτε τις γελοιοποιεί κιόλας) ο χρόνος –όπως την Ελίζαμπεθ Τέιλορ ή την Μπαρντό– και παρατείνουν την ύπαρξή τους σαν δοξασμένα λείψανα που χαίρονταν σε υπερσυντέλικο παρόν αλλά πενθούν σε ενεστωτικό. Αντίθετα, οι άντρες έχουν κάποια δυνατότητα να δεχθούν ξώφαλτσα τα βόλια και να περάσουν μια δεύτερη εποχή αρρενωπής ομορφιάς.
Παράδειγμα ο Σον Κόνερι. Παρότι η Ούρσουλα Άντρες θλιβόταν ήδη από τον Δόκτορα Νο επειδή, προτού αρχίσει το γύρισμα, έβαζαν ψεύτικη τούφα στην αρχόμενη καραφλίτσα του μάγκα από την Ιρλανδία, ο Σον έπεισε την υφήλιο για το σπάνιο σκαρί του, κατέστη είδωλο και πραγματικός σνομπ ακόμα και έναντι του εαυτού του. Όσοι δε τον φθόνησαν και πόνταραν στο χρόνο την πάτησαν άγρια, διότι ο Ιρλανδός τούς επεφύλασσε αυτό που δεν άντεχαν ούτε σαν σκέψη. Μέσα από τον κομψό και ανδροπρεπή Σον αναδύθηκε μια κραταιά φιγούρα ώριμου άντρα αλλά επ’ ουδενί γέρου. Γόης στα εβδομήντα του; Συμβαίνει κι αυτό.
Το αντίθετο μπορούμε να πούμε για τον Κέρκ Ντάγκλας (που είχε ρώσικο αίμα και λεγόταν Ισούρ Νταλιίλοβιτς Ντέμσκι). Κράμα βιαιότητας και λαϊκής γοητείας, κέρδισε τα μεταπολεμικά δημοψηφίσματα της έβδομης τέχνης με τον Τσάμπιον (του Μάρκ Ρόμπσον), το Τελευταίο Ατού (του Μπίλι Γουάιλντερ), τη Ζωή Ενός Ανθρώπου, τον Ασύλληπτο Επαναστάτη και τον Συμβιβασμό (του Καζάν). Πλατύστερνος, κοντοπόδαρος και με δυσανάλογο κεφάλι, δεν άντεξε τα δεύτερα -ήντα. Τον είδαμε μετά το τρίτο εγκεφαλικό να ψευδίζει στην οθόνη, να περιφέρεται σαν χάρβαλο του πάλαι ποτέ αψίκορου αν και βραχύσωμου νταγκλαρά.
Άρα οι καλοί πεθαίνουν νέοι; Τουλάχιστον στην περίπτωση του Τζέιμς (Μπάιρον) Ντιν, αυτό ισχύει απολύτως. Βγαλμένο από τα χέρια του Ελία Καζάν και τη σχολή του Άκτορς Στούντιο, αυτό το πρωτοφανές κεφάλι χτύπησε κατάκαρδα τη νεολαία του ’50, που πάσχιζε να βρει έναν τρόπο να επινοήσει τον εαυτό της. Στα Ανατολικά της Εδέμ, η πίκρα μέχρι θανάτου και το θέλγητρο του αρρενωπού αυτοβασανισμού εκτόξευσαν τον Ντιν σε έναν ουρανό συμβολοποίησης όπου δεν κατοίκησε εσωτερικά μόνο μια γενιά, αλλά και μια ορισμένη άποψη για τη ζωή. Τι έλειπε από αυτόν τον άνθρωπο που θύμιζε αριστούργημα της τύχης; Ο βίαιος θάνατος. Επήλθε κι αυτός, για να τον στεφανώσει με την απαραίτητη αδικία που πρέπει να συνοδεύει όποιον δεν έχει προγόνους και απογόνους.
Το δίδυμο Φιντέλ Κάστρο - Τσε Γκεβάρα είναι ενδεικτικό και διδακτικό. Ο πρώτος, Κουβανός βέρος, ενσάρκωσε την Επανάσταση, απέβη σπαζοκεφαλιά για τον Κένεντι και εν γένει για τα σαΐνια του Πενταγώνου, πέρασε από σαράντα κύματα με αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, υπέργηρος πλέον, να προσωποποιεί τον μέγα άθλο και την επερχόμενη κατάρρευση. Στο άλλο άκρο, ο Αργεντίνος Ερνέστο Γκεβάρα είχε τη μοίρα που του υπαγόρευσε μυστικά το σουλούπι του. Με ένα κεφάλι που οι πάντες θα ήθελαν να φέρουν, διαφώνησε με τον Κάστρο, σαν τον Σιφουένκος, στράφηκε προς τη Νότια Αμερική, όπου τελικά βρήκε αυτό πού επεδίωκε: το θάνατο του επαναστάτη. Μπλουζάκια, κονκάρδες, πίνακες, βιβλία απαθανατίζουν τη μορφή του, που κανείς δεν θέλει να τη σκεφτεί γερασμένη και ασθενική.
Ας μιλήσουμε όμως και για έναν άσχημο άντρα. Ο Ζαν Πολ Σαρτρ απασχόλησε το Παρίσι περίπου μισόν αιώνα. «Δεν είμαι και νάνος» έγραφε στις Λέξεις. Πράγματι, νάνος ή βάτραχος, άνθρωπος του Βισύ ή υστερότοκο της Αριστεράς, μουτσούνα του Χάιντεγκερ ή εχθρός του γαλλικού αστικού πνεύματος, αυτός ο δαιμόνιος άνθρωπος αναστάτωσε τα γαλλικά γράμματα, έστησε τόμους στη σειρά, ωσότου η επίδραση ειδικών ουσιών που έπαιρνε τον οδήγησαν σε θλιβερή κατάρρευση – τα τελευταία χρόνια του κατάντησε παίγνιο στα χέρια πνευματικών καθοδηγητών εβραϊκής προελεύσεως. Ο Ηλίθιος της Οικογένειας δεν τον έσωσε από τον ηλίθιο του Παρισιού.
Όσο για τα δικά μας διάσημα πρόσωπα, η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ανδρός που «πάτησε» το χρόνο και έσωσε τη μορφή του είναι αυτή του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Ντόπιος κατά το φρόνημα και ευρωπαίος κατά την εμφάνιση, έζησε μέσα σε ένα κλίμα πνευματικής βασκανίας η οποία δεν του επέτρεψε να πιει από τη βρύση της δαχτυλοδειχτούμενης διασημότητας. Ιερέας μιας μικρής αδελφότητας αφοσιωμένων, άγνωστος στον πολύ κόσμο, ευτύχησε να μην τον προδώσει το σώμα του και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε βέβαια τα στερνά του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ταυτίστηκε με τον μεταχουντικό μετασχηματισμό της χώρας. Τα βίντεο από τη ζωή του στην Αμερική δείχνουν έναν επιτυχημένο μετανάστη που διέπρεπε στον πανεπιστημιακό του κλάδο όντας συνάμα υποδειγματικός οικογενειάρχης – κατά το αμερικανικό πρότυπο. Με την επάνοδο στη χώρα, ο άνθρωπος με το ζιβάγκο έπαιξε όλα τα μεγάλα στοιχήματα. Κοινωνικός αναμορφωτής, πολιτικός εκτός συναγωνισμού, σύμβολο της μεσαίας τάξεως που επιτέλους ασπάστηκε την εξουσία. Το τέλος του δεν ήταν στο ύψος των προσδοκιών του. Οι περιπέτειες με τα νοσοκομεία, όπου τον βλέπαμε υποβασταζόμενο, κατερειπωμένο, φέρθηκαν σκληρά σε έναν άνθρωπο που δεν ήθελε να γεράσει.
Τα γεράματα του Μητσοτάκη είναι γνωστά.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
24 Σχόλια
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 10:20
Αυτά ήταν όσα είχες να πείς για τις γυναίκες; Ολες οι γυναίκες δήθεν αρχίζουν τον θρήνο του ερειπίου; Ολες οι γυναίκες -ποιήτριες, συγγραφείς, ζωγράφοι, πολιτικοί, αρχιτέκτονες αλλά και απλές νοικοκυρές - δεν κάνουν τίποτε αλλο απο το να μετράνε με το καντάρι την χαμένη "ομορφιά" και υστερα οι καημένες καταρρακώνονται ως... " δοξασμένα λείψανα"; Αυτό κατάφερες να διαπιστώσεις ως Πρόβλημα των γυναικών; Μόνο την Μπριζίτ Μπαρντό και την Τέηλορ κατάφερες να εντοπίσεις ως δείγματα του γυναικείου πληθυσμού για να μας "πείσεις" με την ατράνταχτη επιχειρηματολογία σου;...
Είναι γνωστό ότι είσαι μισογύνης κ. Παπαγιώργη, νομίζαμε ότι με τα χρόνια κάτι θα άρχιζες να καταλαβαίνεις επιτέλους αλλά τί να κάνουμε - προκειμένου να παρηγορηθείς εσύ και κάποιοι άλλοι μεγάλοι στοχαστές - Αντρες βέβαια - ότι παρ'ολα αυτά κι εσείς μεγαλώνετε και φθείρεστε -κάνετε φαλάκρες, χοντρές κοιλιές και απωθητικά προγούλια κλπ. κλπ. - είσαστε ικανοί να φτιάξετε απίστευτες θεωρίες προκειμένου να μη φανεί κάτι που δεν έχει φύλο.
Στην πατριαρχική κοινωνία βέβαια όλα υποτίθεται ότι πρέπει να κρίνονται σε σχέση με την ανατομία. Σας βολεύουν μια χαρά τα γελοία και βλακώδη στερεότυπα, έτσι αποκρύπτεται ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαροί λόγοι που γίνονται όλες αυτές οι αυθαίρετες κατηγοριοποιήσεις, αποκλεισμοί, κατατάξεις και δήθεν αυτονόητες αποτιμήσεις...
Είναι γνωστό ότι είσαι μισογύνης κ. Παπαγιώργη, νομίζαμε ότι με τα χρόνια κάτι θα άρχιζες να καταλαβαίνεις επιτέλους αλλά τί να κάνουμε - προκειμένου να παρηγορηθείς εσύ και κάποιοι άλλοι μεγάλοι στοχαστές - Αντρες βέβαια - ότι παρ'ολα αυτά κι εσείς μεγαλώνετε και φθείρεστε -κάνετε φαλάκρες, χοντρές κοιλιές και απωθητικά προγούλια κλπ. κλπ. - είσαστε ικανοί να φτιάξετε απίστευτες θεωρίες προκειμένου να μη φανεί κάτι που δεν έχει φύλο.
Στην πατριαρχική κοινωνία βέβαια όλα υποτίθεται ότι πρέπει να κρίνονται σε σχέση με την ανατομία. Σας βολεύουν μια χαρά τα γελοία και βλακώδη στερεότυπα, έτσι αποκρύπτεται ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαροί λόγοι που γίνονται όλες αυτές οι αυθαίρετες κατηγοριοποιήσεις, αποκλεισμοί, κατατάξεις και δήθεν αυτονόητες αποτιμήσεις...
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 17:09
Συμφωνώ κι επαυξάνω..αλλά τι να πει κανείς όταν όλοι οι νόμοι ,ανά τους αιώνες, θεσπίστηκαν από άντρες κατά πώς τους βόλευε ;
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 15:43
Πολύ ωραία τα γράφετε αλλά οχι και Ιρλανδός ο Σον Κόνερι. Τόσο αγώνα έχει κάνει για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.Για να μη πούμε πόσο όμορφος είναι όταν φοράει το κιλτ.
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 18:50
Δεν αρχίζει κανένα άλλο χόμπι καλύτερα?αφού δεν το χει..
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 15:48
Μόνο η κάμπια γερνάει σαν πεταλούδα.
Όλοι οι άλλοι γίνονται γέροι και γριές.
Και ο Σάτρ, νέος, πάντα βρώμικα χέρια είχε, τι να τον κάνεις;
Από την άλλη, η Vanessa Redgrave ή η Δόμνα Σαμίου για παράδειγμα, δεν έχασαν και πολύ από την ομορφιά τους.
Μόνο τα ζουμερά βυζιά τους.
Όλοι οι άλλοι γίνονται γέροι και γριές.
Και ο Σάτρ, νέος, πάντα βρώμικα χέρια είχε, τι να τον κάνεις;
Από την άλλη, η Vanessa Redgrave ή η Δόμνα Σαμίου για παράδειγμα, δεν έχασαν και πολύ από την ομορφιά τους.
Μόνο τα ζουμερά βυζιά τους.
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 16:53
δεν ζουνε ολοι για να ειναι ομορφοι..ασχετα αν μιλαμε για προχωρημενη ηλικια η οχι..δε λεω υπαρχουν καποιοι που τους απασχολει πολυ η εμφανιση τους.. αλλα καποιοι αλλοι τυχαινει να εχουν διαφορετικες προτεραιοτητες..ειδικα οταν εχουν ζησει ασχημες καταστασεις και εχουν βιωσει πιο σημαντικα προβληματα [πχ υγειας] Δεν κρινω τη μια η την αλλη αποψη, απλα ηθελα να τονισω οτι δεν ειναι global η κατασταση ουτε ειναι καλο να προβαλλεται ως τετοια.. φιλικα παντα.
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 17:24
Έχετε κάποιο θέμα με τις γυναίκες έτσι; από τα πιο σεξιστικά σχόλια που έχω διαβάσει σε δυτική χώρα του 2012.
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 17:33
"Οι γυναίκες χάνουν την ομορφιά τους, κυριολεκτικά τις λεηλατεί (ενίοτε τις γελοιοποιεί κιόλας) ο χρόνος –όπως την Ελίζαμπεθ Τέιλορ ή την Μπαρντό– "
Μα δεν γελοιοποιεί κανέναν ο χρόνος. Δεν έχει συνείδηση του εαυτού του ο χρόνος, ο άνθρωπος έχει συνείδηση του εαυτού του και, πράγματι, μερικές φορές γελοιοποιείται μεγαλώνοντας, στην προσπάθεια του ν' αγκιστρωθεί σε μια χρονική περίοδο που έχει προ πολλού περάσει. Όλο και συχνότερα όμως το βλέπω αυτό και σε άντρες άνω των 60 ή και των 70, με σκουλαρικάκι, κοτσιδάκι κι έναν "αέρα" εφηβικότητας που σου φέρνει λιποθυμία! Με το ζόρι περπατάνε μερικοί, αλλά το ματάκι και το στυλ τους θυμίζει πιτσιρικά που ετοιμάζεται για την πρώτη του μπουρδελότσαρκα. Ζόρικη τέχνη το μεγάλωμα, τι να λέμε τώρα;...
Μα δεν γελοιοποιεί κανέναν ο χρόνος. Δεν έχει συνείδηση του εαυτού του ο χρόνος, ο άνθρωπος έχει συνείδηση του εαυτού του και, πράγματι, μερικές φορές γελοιοποιείται μεγαλώνοντας, στην προσπάθεια του ν' αγκιστρωθεί σε μια χρονική περίοδο που έχει προ πολλού περάσει. Όλο και συχνότερα όμως το βλέπω αυτό και σε άντρες άνω των 60 ή και των 70, με σκουλαρικάκι, κοτσιδάκι κι έναν "αέρα" εφηβικότητας που σου φέρνει λιποθυμία! Με το ζόρι περπατάνε μερικοί, αλλά το ματάκι και το στυλ τους θυμίζει πιτσιρικά που ετοιμάζεται για την πρώτη του μπουρδελότσαρκα. Ζόρικη τέχνη το μεγάλωμα, τι να λέμε τώρα;...
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 17:37
http://m2.myastro.gr/images/content_thumb_famous/ksenia_kalogeropoulou_.jpg
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 18:29
Κάπου είχα διαβάσει κ το κρατάω γιατί έχω την αίσθηση ότι κατά ένα μεγάλο μέρος ισχύει, πως "στα 50 έχουμε τη φάτσα που μας αξίζει". Το μέσα μας βγαίνει έξω και δυστυχώς ή ευτυχώς φαίνεται. Γελοιοποιούνται όσοι προσπαθούν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να "ξεγελάσουν" την ηλικία τους. Άντρες-γυναίκες.
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 22:01
H μητέρα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ της είχε πει:
"Στα 20 έχουμε το πρόσωπο που γεννιόμαστε, στα 40, το πρόσωπο που αξίζουμε"
"Στα 20 έχουμε το πρόσωπο που γεννιόμαστε, στα 40, το πρόσωπο που αξίζουμε"
Ανώνυμος/η
1.6.2012 | 22:47
O τρόπος που γέρασε ο Σον Κόννερυ είναι πραγματικά εξαιρετικός!
Τώρα τον βρίσκω πιό γοητευτικό από ότι, όταν ήταν νέος.
Σε γυναίκα, για μένα πρότυπο ,είναι ο τρόπος που γέρασε η χορογράφος Κα Ζουζου Νικολούδη
http://www.youtube.com/watch?v=tQXptjjSqUo&feature=relmfu
Τώρα τον βρίσκω πιό γοητευτικό από ότι, όταν ήταν νέος.
Σε γυναίκα, για μένα πρότυπο ,είναι ο τρόπος που γέρασε η χορογράφος Κα Ζουζου Νικολούδη
http://www.youtube.com/watch?v=tQXptjjSqUo&feature=relmfu
Ανώνυμος/η
2.6.2012 | 00:05
"Οι γυναίκες χάνουν την ομορφιά τους και παρατείνουν την ύπαρξή τους σαν δοξασμένα λείψανα που χαίρονταν σε υπερσυντέλικο παρόν αλλά πενθούν σε ενεστωτικό. Αντίθετα, οι άντρες έχουν κάποια δυνατότητα να δεχθούν ξώφαλτσα τα βόλια και να περάσουν μια δεύτερη εποχή αρρενωπής ομορφιάς."
Σώπα βρε!
Σώπα βρε!
Πρέπει να είστε μέλος για να αναρτήσετε σχόλια
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
