Συνυπογράφω τις συμβουλές της Μαργαρίτας της Μαργαρώς. ;-) Μπορεί να διέρχεσαι από φάση burn-out, κάπου καταπόνησες συναισθηματικά ή πνευματικά (ή αμφότερα) τον εαυτό σου και μετά από τόση πίεση, το ελατήριο θέλει να δώσει μια εμπρός και να τ' αποτινάξει όλα από πάνω του. Μη σκας για τους άλλους, γιατί μετράει πρωτίστως το να μην απογοητεύσεις τον εαυτό σου. Είπαμε, καλή η δουλειά κι η απόκτηση εργασιακής πείρας, αλλά όχι και με κάθε κόστος, όχι σε γραφεία-sweathsop, όχι να λένε "μα δουλειές υπάρχουν αφού, εσείς δεν πάτε," αποσιωπώντας τις συνθήκες εργασίας και ελπίζοντας ότι ο καθένας που θα βρεθεί στην ανάγκη θα δεχτεί να εργάζεται σαν Κινέζος για ψίχουλα. Όντως, δοκίμασε να κάνεις κατιτίς που να σε χαλαρώνει. Μη σου πω ότι ακόμα κι εκείνα τα βιβλία με έτοιμα σχέδια που πρέπει να χρωματίσεις είναι πολύ anti-stress (και όντως, βγαίνουν και για ενήλικες), το πλέξιμο, οτιδήποτε που να σε κάνει να νιώθεις ότι δεν "πρέπει" να το κάνεις, παρά μόνο ότι σ' αρέσει πολύ να το κάνεις και να επικεντρώνεσαι εκεί. Έτσι θα βρεις και το μεράκι για αυτά που όντως πρέπει να κάνεις (διάβασμα και παράδοση ιδιαίτερων μαθημάτων) και να φέρεις μια ισορροπία.