και κλείνει με το "εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου!». Λιτή, κάτι σαν déjà vu, με τη διαφορά ότι το ίδιο ποίημα το είχαμε ξανά αναφέρει σε μια άλλη εξομολόγηση (είχα γράψει βέβαια και κάποια άλλα πράγματα αλλά οκ).