Γεια σου! Μπορώ να σου πω ότι σε καταλαβαίνω και σε νιώθω απόλυτα, γιατί είμαι σε μια τέτοια κατάσταση εδώ και αρκετό καιρό. Όντας γκέι κι εγώ, αναγκάστηκα από πολύ μικρός να απομονωθώ για να αποφύγω τον πόνο -κυρίως ψυχικό, ψυχολογικό- που μου προκαλούσαν λόγω της διαφορετικότητάς μου οι άλλοι. Στα εφηβικά μου χρόνια βέβαια βρέθηκα σε έναν μικρό κύκλο φίλων και ένιωσα κάπως καλύτερα, αλλά συνειδητοποίησα γρήγορα ότι ούτε αυτοί με καταλαβαίνουν πραγματικά κι έτσι σταδιακά επέλεξα την απομόνωση και τη μοναξιά. Από το 2017 έως σήμερα είμαι έτσι. Συναναστρέφομαι με τον κόσμο για τα τυπικά, αλλά είμαι μόνος μου. Μερικές φορές είναι δύσκολο, αλλά θεωρώ πως έτσι προστατεύω τον εαυτό μου. Μακάρι να βρω κάποια στιγμή έναν άνθρωπο που θα με καταλαβαίνει και θα με θέλει γι' αυτό που είμαι. Αν και πιστεύω πως όλα αυτά οφείλονται στη διαφορετικότητα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι αγώνες κι αν γίνουν, όση πρόοδος κι αν επέλθει, εμείς οι "διαφορετικοί" θα είμαστε ένα ανάθεμα. Δυστυχώς! Τεσπα... Να προσέχεις τον εαυτό σου! Σου εύχομαι τα καλύτερα και χαρούμενες γιορτές να έχεις!!