Πέρασα και εγώ αυτή την περιπέτεια και τώρα βρίσκομαι στο τέλος της, ή θέλω να ελπίζω τουλάχιστον. Διαγνώστικα με μια μορφή λευχαιμίας πριν 6 μήνες,κάθησα και εγώ στο κρεβάτι του πόνου, δέχθηκα τα ίδια τρυπήματα, έχασα τα μαλλιά μου και βίωσα όλη τη διαδικασία της χημειοθεραπείας. Αυτό που με κράτησε δυνατή ήταν η σκέψη ότι σε αυτή την αναμέτρηση ήθελα να νικήσω γιατί πολύ απλά θέλω να ζήσω κι άλλο και δεν θα κάνω τη χάρη σε κανένα καρκίνο να μου φορέσει την ταμπέλα του άρρωστου-ετοιμοθάνατου. Αποφάσισα έτσι να ζω το τώρα και να χαίρομαι όλες του τις στιγμές, έτσι κι αλλιώς κανείς μας δεν ξέρει πότε θα είναι το τέλος και ποτέ κανείς μας δεν θα είναι έτοιμος για αυτό. Με αυτό τον τρόπο όλους αυτούς τους μήνες συνέχισα όσο μπορούσα τη ζωή μου κανονικά, πήγαινα στη δουλειά μου και περνούσα χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους, εκτίμησα πράγματα που δεν είχα εκτιμήσει ως τώρα, την ίδια τη ζωή μου. Στην αναμέτρηση με τον καρκίνο διαλέγεις σε ποια πλευρά θέλεις να είσαι του νικητή ή του χαμένου και το παιχνίδι κρίνεται σε μεγάλο μέρος του απο αυτή την επιλογή, η επιλογή είναι δική σου. Σου εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και να βγεις νικήτρια μέσα απο αυτό.