κι έτσι λοιπόν, ανακαλύψαμε το προφανές : όταν απολύονται χιλιάδες το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι δεν γίνεται αλλοιώς, ενώ οι εργαζόμενοι του Ριζοσπάστη θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι εργαζόμενοι με δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα... συγκινητικό, αλλά λείπει η Μάρθα Βούρτση. Και μια προβοκατόρικη ερώτηση : πώς γίνεται ο συντάκτης του Ριζοσπάστη εν μια νυκτί από κομματόσκυλο και φερεφωνο προπαγανδιστικού μηχανισμού να μεταβάλλεται σε ήρωα απολυμένο τον οποίο όλοι συμπονούμε? αν κατέβουν οι απολυμενοι του Ριζοσπάστη σε πορεία θα είναι τα αθώα θύματα του ΚΚΕ ή κωλόπαιδα που μπλοκάρουν το κέντρο και παραλύουν την εμπορική κίνηση?
