"Όταν ακούνε τα παιδιά μου να μιλάνε ξένη γλώσσα, τα διώχνουν για να πάνε στο απέναντι πεζοδρόμιο". Όσο και να έχει αποκτηνωθεί η κοινωνία μας αυτό δυσκολεύομαι να το πιστέψω. 'Οπως και δυσκολεύομαι να πιστέψω οτι ενω οι συμπατριώτες της δίνουν ολόκληρο διαμέρισμα να μείνει, δεν της δίνουν λεφτά να πάρει τηλέφωνο τον άντρα της. Ομως το άρθρο επισημαίνει το μεγάλο πρόβλημα των προσφύγων που ισχύει για όλες τις χώρες. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να γίνει αλλα σίγουρα δεν γίνεται τίποτα, πουθενά. Απο την Συρία αυτη την στιγμή εχουν φυγει ενα εκατομμυριοι άνθρωποι προς όλες τις χώρες αλλα κυρίως προς την Ιορδανία, Αιγυπτο, Τουρκία και το Ιράκ οπου είμαι σίγουρη τα πράγματα ειναι πολύ χειρότερα απο οτι ειναι εδώ. Μς την τωρινή οικονομική κατάσταση και χωρίς μια παγκόσμια ή έστω πανευρωπαϊκή προσπάθεια να επιλυθεί το ζήτημα, ειναι αδύνατον να μπορέσει η Ελλαδα να δεχτεί τους πρόσφυγες και να τους προσφέρει μια αξιοπρεπή διαβίωση.Δεν θυμώνω με αυτη την γυναίκα που θεωρεί οτι αδικήθηκε απο τους Έλληνες αλλά στεναχωριέμαι γιατι γνωρίζω οτι όπου και να πήγαινε σε αυτον τον πλανήτη τα ίδια παράπονα θα είχε. Είναι άδικο όλο αυτο ρε γαμώτο, τόσο άδικο.