Vangelis1972 26.3.2013 | 19:55« ...η ανεξιθρησκία και ο σεβασμός του Άλλου (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων) είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος. Αυτό όμως καθόλου δεν σχετίζεται με τη σημαία. Δεν αποτελεί «ανθρώπινο δικαίωμα» το να είσαι σημαιοφόρος. Ούτε και αποτελεί «βραβείο» το να είσαι σημαιοφόρος. »Που το είδες εσύ πως ο σεβασμός του Άλλου (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων) είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος;;;Εδώ και αρκετά χρόνια έχει παρατηρηθεί πως όταν κάποιος "διαφορετικός" κρατήσει την Ελληνική εθνική σημαία, τρανταχτό παράδειγμα οι μαθητικές παρελάσεις, θίγονται αμέσως θέματα εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας, απόψεων/προτιμήσεων.Και όχι μόνο την περίοδο των παρελάσεων. Παρατηρείται συνεχώς μέσα στη καθημερινότητα της κοινωνία μας.Δεν χαρακτήρισα ως «ανθρώπινο δικαίωμα» το να είσαι σημαιοφόρος αλλά τους λόγους για τους οποίους κάποιος ορίζεται σημαιοφόρος και οι οποίοι πρέπει να είναι πέρα και πάνω από στρατιωτικούς-πολεμικούς δογματισμούς. Στρατιωτικών δογματισμών στους οποίος στηρίζεται η στενή σημασία της σημαίας βάσει των οποίων δικαιολογείται η επιβολή δια της πολεμικής ισχύος ή πολεμικών αρετών μόνο. Αυτό προκύπτει από τα ιστορικά στοιχεία που παρέθεσες περί πρωταρχικής σημασίας της σημαίας, λάβαρων και φλάμπουρων.Στην εξέλιξη αυτής της πρωταρχικής σημασίας, ασυνείδητα ίσως, στα σχολεία έχει καθιερωθεί η σημαία να δίδεται στον καλύτερο μαθητή ως μία μορφή ηθικής επιβράβευσης και αναγνώρισης αποτελώντας παράδειγμα και κίνητρο καλύτερων επιδόσεων για τους υπόλοιπους. Ο Τσενάι και ο κάθε Τζενάι προφανώς αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση που χρίζει προσεκτικότερης παρατήρησης. Ανήκει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ γεννήθηκαν σε κάποια χώρα, σε μικρή ακόμα, ευαίσθητη ηλικία στη οποία μεταξύ όλων διαμορφώνεται και η εθνική συνείδηση (με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά), για κάποιους λόγους μετοίκησαν σε κάποια άλλη χώρα. Συνέπεια αυτού είναι τα βιώματα διαφορετικών καταστάσεων με ασυνέχεια νοημάτων και νοοτροπιών από τη μία χώρα στην άλλη, των υποκείμενων κοινωνιών πολλές φορές αντικρουόμενων μεταξύ τους όπως στην περίπτωση του Τσενάι (Αλβανία - Ελλάδα). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να δυσκολεύονται να ξεκαθαρίσουν προς τα που συγκλίνουν περισσότερο ή λιγότερο έχοντας συγκεχυμένα σημεία αναφορών. Μοιάζει με την ανόητη ερώτηση που κάνουν στα παιδιά η οποία δεν έχει απάντηση: «Ποιόν αγαπάς περισσότερο, τον μπαμπά ή τη μαμά;». Η κατάσταση αυτή είναι πολύ διαφορετική όταν κάποιος γεννηθεί σε κάποια χώρα από γονείς διαφορετικής εθνότητας και μεγαλώσει εξ αρχής και αδιάκοπα σε αυτή, τουλάχιστον μέχρι σε ηλικία ωρίμανσης και πλήρους συνειδησιακής διαμόρφωσης. Ο άνθρωπος αυτός αισθάνεται βαθειά συνειδησιακά και ξεκάθαρα πως ανήκει στη χώρα στην οποία γεννήθηκε και ωρίμασε ανεξάρτητα της καταγωγής των γονέων του, τυπικών νομοθετημάτων ή πιθανής μετοίκισης του σε διαφορετική χώρα.Τα παραδείγματα πολλά. Μετά από κάποιο σημείο του σχόλιου σου ξεφεύγεις εντελώς παραθέτοντας ένα ντελίριο άστοχων παραδειγμάτων-ερωτημάτων το οποίο αρνούμαι να ακολουθήσω. Το τρομακτικότερο είναι πως τα παραθέτεις σε ηθικό επίπεδο...