Μου βγάζει κάτι από την Κατήχηση του Επαναστάτη του Νετσάγιεφ. Απ' ότι κατάλαβα, αναρχία γι' αυτόν είναι μια ατομική υπόθεση. Ένα βίαιο ανορθόδοξο ξέσπασμα. "Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε". "Πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού". Μάλιστα. Άρα για τον Ρωμανό και το σινάφι του, "ελευθερία" είναι το Απόλυτο Εγώ πέρα από κάθε σύμβαση. Αν νομίζουν πως μερικές σέκτες με συμβατικά όπλα που αγοράζουν πιθανότατα από Αλβανούς, μπορούν να βλάψουν το πάνοπλο υπερσύγχρονα εξοπλισμένο Κράτος, είναι τελείως αφελείς. Η απάντηση του Μπακούνιν στον Νετσάγιεφ, επισημαίνει το μάταιο αυτό εγχείρημα. Δεν είναι δυνατόν λέει ο Μπακούνιν, ένα σύγχρονο Κράτος, (μιλούσε για το Κράτος της εποχής του, στα τέλη του 19ου αιώνα), να ηττηθεί από τον πόλεμο μιας σέκτας. Πόσο μάλλον σήμερα. Η "αναρχία" του Ρωμανού, περιορίζεται στην ετυμολογία της λέξης, εν αντιθέσει της κλασικής αναρχίας. Το ιδεαλιστικό ρομαντικό ποιητικό ύφος της επιστολής, σε συνδυασμό με την ιδεολογία, δείχνουν έναν θρησκευτικά πωρωμένο οσιομάρτυρα επαναστάτη. Η κατηγορία του "ξύλινου λόγου", είναι τρολιά. Θα ήθελα να ξέρω αν πιστεύουν πραγματικά πως ο καπιταλισμός μπορεί να ηττηθεί με σφαίρες (αγορασμένες από την εκάστοτε μαφία της περιοχής) και μολότοφ, ή γνωρίζουν το μάταιο της υπόθεσης, και η ανορθόδοξη βίαιη ατομική εξέγερση είναι αυτοσκοπός...