Όταν κριτικάρουμε χρυσαυγήτες, να χρησιμοποιούμε όση ειρωνεία θέλουμε... Στην προκειμένη περίπτωση όμως, γιατί να απουσιάζει η ειρωνεία από την κριτική; Μήπως κατάντησε ταμπού η κριτική του "επαναστατικού" χώρου, κι αν τολμήσουμε ποτέ να βάλουμε στο στόμα μας άτομα από το χώρο, πρέπει να μιλάμε με σεβασμό;