Ο απλός λαός στις μέρες μας (και το τονίζω, στις μέρες μας), φτάνει μέχρι την αγανάκτηση (και ένα βίαιο ανορθόδοξο ντου, είναι απλά μια αγανάκτηση για τα επιφαινόμενα του συστήματος και καθόλου για το σύστημα καθ' αυτό). Άντε να οδηγηθούμε και σε εκλογές. Για να αλλάξουμε από τη ρίζα κοινωνικό καθεστώς, χρειάζεται οι μάζες να το θέλουν. Εγώ, από την μέχρι τώρα πενιχρή εμπειρία μου, (είμαι μόλις 21), δεν κόβω τις μάζες να θέλουν να καταργήσουν τον καπιταλισμό και το Κράτος, παρά να βελτιώσουν τη θέση τους μέσα στο υπάρχον. Όλοι από την επαφή σας με τις ιδεολογίες αναπτύξατε αυτή τη συγκεκριμένη πολιτική συνείδηση. Οι μάζες δεν είναι και τόσο ευαίσθητες με ό,τι οι καλλιεργημένοι αστοί ριζοσπάστες διανοούμενοι, εδώ και 200 χρόνια, βίωσαν και αντιλήφθηκαν ως αλλοτρίωση. Αν νομίζεις πως όλοι συμμερίζονται το δικό σας ιδεαλιστικό πάθος, κάνεις λάθος. Άσε που στα σημερινά φιλελεύθερα αστικά καθεστώτα, αν η συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών, ήθελε, να το πω εγελο-μαρξιστικά, να υπερβεί την πολιτικοοικονομική αλλοτρίωση που υφίσταται, δε χρειάζεται να καταλάβει τα "χειμερινά ανάκτορα". Το θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει μια εκ των ένδον ριζική αλλαγή όπου η ετερονομία θα καταρρεύσει από μέσα. (Και δε μιλάω για μεταρρυθμίσεις, {ρεφορμισμός}). Μιλάμε για το σύνολο της κοινωνίας, πλην των ελάχιστων βολεμένων μεγάλων ψαριών. Απλά εσείς είστε κολλημένοι στην πλέον "μυθική" εικόνα της Επανάστασης όπου ο λαός στήνει καρμανιόλες και παίρνει τα κεφάλια των αστών.