Ανταπόκριση από το Μόναχο. Αννα ονομάζομαι Ιωάννα και επιστρέφω στην Ελλάδα μόνιμα τον Αυγουστο. Εκλεισα ένα χρόνο στην Βαυαρία που λες και δεν θα άλλαζα αυτή την εμπειρία με τίποτα αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω μέρα παραπάνω. Το εισιτήριο μου για τις 23 είναι άνευ επιστροφής. Μόλις διάβασα την αναρτησή σου, είναι Σάββατο, έχει ασυνήθιστα καλό καιρό αλλά δεν έχω κουράγιο η διαθεση να πάω πουθενά.Εχω περάσει πολλά Σαββατοκυριακα σε κοντινες πόλεις η σε ευρωπαικές πρωτευουσσες όποτε έβρισκα φτηνά εισιτήρια. Δουλεύω 40 ώρες τη βδομάδα σε νηπιαγωγείο, και ανα δυο εβδομάδες και παραπάνω με υποχρεωτικές υπερωρίες. Δυστυχώς αυτό που παρατηρώ είναι οτι αν δεν ξεκουραστώ πραγματικά δεν την βγάζω τη βδομάδα. Αρα τις περισσοτερες φορές θα βγα απλα λιγο το Σαββατο η τη Κυριακή, μαζι με το ετερώνυμο εδώ πλήθος, βλέπε παγκοσμιοποιηση, για κάποια αδιαφορη εξοδο. Ταυλανδέζικο, κινέζικο, βαυαρικες μπυραριες, πάρκα, μουσεία και φεστιβάλ. Εχω πάντα μία αίσθηση κενού η ανικανοποιητου πάντως μετά, δεν έχω καταλάβει όμως γιατί ακόμα. Οταν διάβασα την παρομοίωση με τις χελώνες γέλασα πολύ. Αννα που λες εγώ επιστρέφω. Επιστρέφω γιατί ο ένας μήνας διακοπές το χρόνο στην Ελλάδα που δικαιούμαι να κάνω, αυτή η ένεση στο μπράτσο λυπάμαι αλλά δε θα με κρατήσει για να την βγάλω άλλο ενα χειμώνα εδώ. Ο εστεμμένος φιλέλλην Λουδοβίκος Α της Βαυαρίας είχε πει λίγες ημέρες πριν την ενθρόνισή του «Καλύτερα πολίτης της Ελλάδας παρά κληρονόμος του θρόνου», Και το είχε πει όταν η Ελλάδα ήταν ένα μικρό φτωχό νεοσύστατο κράτος λίγο μετά την απελευθέρωση της από τπυς Τούρκους. Η Ελλάδα ξέρεις Αννα είναι πολλά περισσότερα απο το λογιστικό χρέος της. Είναι οι βαριές πέτρες που λέει ο Σεφέρης, είναι ο δυόσμος, η λουίζα και ο βασιλικός που λέει ο Ελύτης, είναι οι λευκές Κυκλάδες, η θάλασσα, η Επίδαυρος και η Αθήνα που ποτέ δεν κοιμάται. Και πρόσθεσε κι εσύ ότι άλλο θέλεις. Δεν ανταλάσσονται αυτά με μέρες που διαδέχονται η μια την άλλη ίδια και απαράλλαχτα. Επιστρέφω και ας με στείλουν όπου να ναι αναπληρώτρια πάλι και ας μη με καλέσουν και καθόλου, θα την βρω την άκρη μου, έξακολουθούμε να έχουμε το καλύτερο οικόπεδο οι Ελληνες και ας είναι η χειρότερη διοίκηση. Τι τελικά αξίζει και έχει νόημα τελικά και τι γεμίζει τη ψυχή μας, αυτό έχει νόημα να αναρωτηθούμε τελικά νομίζω. Αννα κλείνω με ένα ποιημα που ανακάλυψα τυχαία, είναι του Νικου Λυγερού, το διαβασα, μου άρεσε και στο στέλνω, καλη τύχη σε ότι και αν αποφασισεις σου εύχομαι. Λαέ της θάλασσαςΠιάσε με τα χέρια σου το απέραντο γαλάζιοπριν σου το κλέψουνμε την άδεια σουδιότι αυτό είναιτο δικό σου μέλλονσε αυτό γεννήθηκεςκαι τώρα που είσαιελεύθερος αν και πληγωμένοςπρέπει να σταθείςόρθιος στην ακτήδίχως να περιμένειςτίποτα από τους άλλουςδιότι η μοίρα σουείναι να προσφέρειςόχι να ζητιανεύειςγι' αυτό είσαι παράδειγμασ' εκείνους που ανήκουνστην Ανθρωπότητα.
