Φυσικά το έχει πει και ο Καβάφης:Φωνές (1904)Ιδανικές φωνές κι αγαπημένεςεκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναιγια μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουνήχοι από την πρώτη ποίησι της ζωής μας —σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.http://www.youtube.com/watch?v=Oq7NqlRQiNk