Toolio,Οι συναιτερισμοί και οι ομάδες παραγωγών, συγκροτούν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη. Ένα παράδειγμα: Φίλος μου έφτιαξε ομάδα παραγωγών, αγόρασαν ψυγεία, το κόστος των οποίων είναι αδύνατον να το επωμιστεί ένα άτομο, κόβουν τα ακτινίδια τα τοποθετούν σε αυτά όπου μπορούν να διατηρηθούν, και μόλις περάσουν οι μέρες που έχουν και δίνουν όλοι, τα δίνουν τότε, αργότερα, για πούλημα και πετυχαίνουν καλύτερη τιμή. Όσοι δεν έχουν είναι αναγκασμένοι να τα δώσουν γρήγορα για να μην τους χαλάσουν και μάλιστα πάνω στο μπαμ που πουλάνε όλοι και τους τα παίρνουν όσο όσο. Αλλά κακά τα ψέματα οι αγρότες είχαν καλομάθει και ο καλομαθημένος είναι δύσκολο να ''μείνει στο ίδιο σπίτι με άλλους δέκα''. Γι' αυτό το λόγο, λίγοι συναιτερισμοί πρόκοψαν στην Ελλάδα, μετρημένοι στα δάχτυλα. Στους άλλους έκανε ο καθένας του κεφαλιού του και διαλύθηκαν. Με τους συναιτερισμούς όμως, χωρίς να είμαι και σίγουρος εδώ, οι τιμές στα ράφια δεν πέφτουν. Απλώς παίρνουν λίγο καλύτερα χρήματα οι παραγωγοί. Κι αυτοί, όχι όσα θα παίρνουν στις αγορές παραγωγών.