Μου θυμίζεις τον Τζανετάκο στις παλιές ελληνικές ταινίες. Όπως έτρωγε αυτος τις σφαλιάρες, έτσι τρώς εσύ τα όχι. Και όσο αντιδράς, το επισημαίνεις και δείχνεις ενόχληση για τα "όχι", ακόμα και αν γράψεις το σωστότερο σχόλιο και όχι απλά γενικές ασυναρτησίες, πάλι προκαλείς το να πατηθεί το όχι, μόνο και μόνο για να σπαστείς και να γίνει πλάκα με τις ενστάσεις σου. Γενικά, πες οτι είναι να πείς και μην ασχολείσαι με τις αρνητικές/θετικές, δεν έχουν σημασία εξάλλου. [Μια μικρή, απλή ψυχολογική ερμηνεία (του ανώνυμου όχου, συμπεριλαμβανομένου εμού), μια και αναρωτιέσαι. Δεν σου πάτησα όχι, ούτε επικροτώ, ούτε διαφωνώ. Έτσι είναι, γιατί έτσι είναι].
