Εγώ πάντως τον λυπήθηκα και τον τύπο πολύ. Δεν είναι λίγο να σκοτώσεις κάποιον από λάθος, αν έχεις έστω και στοιχειώδη αισθήματα οι τύψεις θα σου τρώνε τα σωθικά για πάντα. Καταστρέφεται κι η δική του ζωή λίγο πολύ. Νομίζω πως αν προκαλούσα ποτέ τέτοιο ατύχημα από λάθος μου, κι ειδικά αν η οικογένεια δε με συγχωρούσε - που είναι λογικό - δε θα το ξεπερνούσα ποτέ στη ζωή μου, δε θα ξαναήμουν ποτέ καλά.Παιδιά, ποτέ, ποτέ, ΠΟΤΕ αλκόολ και αυτοκίνητο. Αναρρωτιέμαι αν θα το καταλάβουμε ποτέ όλοι. Πρέπει να συμβεί το μοιραίο για να μάθεις να προσέχεις;