Καταρχάς συγχαρητήρια για το αρθρο.Προσωπικα ο Δρομεας ειναι μια πολυ εντονη παιδκη αναμνηση. Οντας 4 χρονων οταν αναρτηθηκε, θυμαμαι τις βολτες μεχρι την Ομονοια και το δεος που μου προκαλουσε καθε φορα το γλυπτο. Για να απαντησω στον φιλο asmilon, αυτό που ξέρω είναι οτι ο Δρομέας εφυγε απο κει οταν ξεκινησαν τα εργα του Μετρό στην Ομόνοια (κοκκινη γραμμή), οπου και ξηλωθηκε ουσιαστικα ολη η πλατεία.Θυμαμαι ακόμα την αγωνία μου για το που πηγε ο Δρομέας. Μάλιστα ο πατέρας μου, ίσως για πλακα, μου ανακοινωσε μια ημερα ότι ο Δρομεας εσπασε καθως τον βγαζαν απο την Ομόνοια... και ειχα στεναχωρεθει παρα πολυ! Όταν τον είδα διπλα στο Χίλτον ένοιωσα μια μεγάλη ανακουφιση :)υ.γ. Η τέχνη και η μαγεία κάθε εργου περιλμαβάνεται και στον χώρο που το πλαισιώνει. Το ότι ο δημιουργος δεν συμφωνει με την νεα τοποθεσια δεν το ήξερα, αλλά είναι στεναχωρο.