Όλα είναι δυνατά. Αλλά τι χρήμα έχει πέσει στην Κρήτη τα τελευταία 40 χρόνια! Επιδοτήσεις, Θαλασσοδάνεια, Κρητικοδάνεια, Ψηφαλοδάνεια.Δισεκατομμύρια έχουν πάει στο βρόντο με πενιχρά αποτελέσματα από τέτοιες δαπάνες, εκτός από το ότι το νησί ψήφιζε από ευγνωμοσύνη το κόμμα του "Δώστα όλα".Ακόμα και μέσα στην κρίση σχεδίαζαν για ένα νέο τεράστιο διεθνές αεροδρόμιο στην άκρη της Δυτικής Κρήτης και δομικές επενδύσεις της τάξης των δύο δις ευρώ. Τι κοιλάδα της σιλικόνης; Κοιλάδα του τσιμέντου και της πίσσας πρόκειται να γίνει. Ο γυφτοτουρισμός των μεθυσμένων των βορείων ακτών του Ηρακλείου θα εξαπλωθεί δυτικά. Πήρε η περιοχή των Χανίων εύσημα και πρωτιές από τα διεθνή ταξιδιωτικά ΜΜΕ με μοναδική ευκαιρία στην ανάπτυξη του ποιοτικού τουρισμού όλους τους μήνες του χρόνου, αλλά η μανία της γρήγορης κερδοσκοπίας και της χαώδης επέκταση θα ξεσπάσει όπως πάντα. Ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα.Το πιο αστείο ήταν το σχόλιο για μεταπτυχιακούς φοιτητές από το εξωτερικό που αναζητούν την αίγλη και την φήμη των πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων της Κρήτης. Για να διακριθούν ή να ταλαιπωρηθούν;Με τι επιχειρήσεις τα ερευνητικά αυτά κέντρα θα συνεργάζονται; Εδώ αρνούνται να συνεργαστούν με τις Ελληνικές επιχειρήσεις, θα συνεργασθούν με εταιρίες από το εξωτερικό;Πως θα κατευθυνθούν σωστά πόροι προς την έρευνα όταν το Διοικητικό προσωπικό είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ από το επιστημονικό-ερευνητικό;Η Ελλάδα, με την αλαζονική συμπεριφορά των πανεπιστημίων της στη άρνηση τους για συνεργασία με επιχειρήσεις για έρευνα, είναι ή μόνη χώρα που ξοδεύει πάνω από ένα δις ευρώ για έρευνα με πενιχρά αποτελέσματα σε παραγωγή εθνικού προϊόντος. Δεν υπάρχει ούτε υγιής ανταγωνισμός αλλά ούτε το πιο βασικό, αντικειμενική αξιολόγηση.Δεν έρχονται αλλά φεύγουν τα καλύτερα μυαλά και οι πιο ικανοί για να δημιουργήσουν τις επιχειρήσεις νέας τεχνολογίας στην Κρήτη και στην υπόλοιπη Ελλάδα.Οι υπόλοιποι τι περιμένουν με τον φραπέ στο χέρι; Το κρατικό συσσίτιο από τον ουρανό; Οι νέες τεχνολογίες άρχισαν στην Καλιφόρνια από μεταπτυχιακούς φοιτητές, πρώτα στα ερευνητικά κέντρα των πανεπιστημίων με μέντορες τους καθηγητές τους, και μετά συνέχισαν στο γκαράζ του σπιτιού τους ή σε μια νοικιασμένη αποθήκη! Δεν χρειάζονταν πολυτελή γραφεία. Ρεύμα μόνο να έχει και το μυαλό τους.