Παραθέτω δύο, κατά τη γνώμη μου, συμπληρωματικές προσεγγίσεις στο θέμα. Ο Κούντερα στην Αθανασία γράφει πως "το χιούμορ δεν μπορεί να υπάρξει παρά εκεί όπου οι άνθρωποι διακρίνουν ακόμη το όριο ανάμεσα σ' αυτό που είναι σημαντικό κι εκείνο που δεν είναι".Ο Έκο, απ' την άλλη, στο άρθρο του Πώς μιλάνε οι Νέοι Βάρβαροι αναφέρεται σε μια διαδήλωση όπου οι φοιτητές φώναζαν "οι υπουργοί είναι αθώοι, οι φοιτητές εγκληματίες", ενώ οι εργάτες φώναζαν "υπουργοί εγκληματίες, οι φοιτητές είναι αθώοι". Όχι πως οι εργάτες δεν καταλάβαιναν την ειρωνεία, σημειώνει ο Έκο, αλλά δεν την αναγνώριζαν ως μέσο πολιτικής έκφρασης.