Στρεψόδικο κείμενο που, τηρουμένων των αναλογιών, κάνει ό,τι και κείμενα αντίθετης απ' αυτό ιδεολογίας. Χρησιμοποιεί ένα περιστατικό ( που παρεμπιπτόντως δεν χαρακτηρίζεται ως ατυχές, αλλά ως πρόστυχο ), προκειμένου να αποκτήσει επιχειρήματα για ένα κατά πολύ ευρύτερο φαινόμενο. Για να τα συνδέσεις αυτά τα δύο θες ένα τεράστιο λογικό άλμα, που, για να πεις αυτό που θέλεις, χαλάλι, θα το κάνεις. Και, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοια κείμενα, αγνοείται η αντίθετη άποψη, που σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν το πολύ απλό " Δε νοείται οποιαδήποτε μορφή Δημοκρατίας, είτε άμεση, είτε έμμεση, που να μην υπακούει σε κανόνες". Μια τέτοια γελοιωδέστατη απόφαση ( η οποία ασφαλώς θα ακυρωνόταν σε οποιοδήποτε δικαστήριο ) δεν μπορεί να ισχύσει στην πραγματική Δημοκρατία, όποια μορφή κι αν έχει αυτή. Οι ισχυρισμοί σου είναι άκυροι από τη βάση τους γιατί, πολύ απλά, παρουσιάζεις μια χυδαία εξαίρεση ( που, αν υπάρχει πραγματικά δικαιοσύνη, πρέπει να επέμβει εισαγγελέας ) ως τον κανόνα.Και να σκεφτείς, δεν είμαι καν υπέρ της άμεσης Δημοκρατίας . . .