Κ. Δημοκίδη, Δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να σχολιάσω το άρθρο γιατί νομίζω μπροστά στο χαμό του γονέα και γενικώς μπροστά στο χαμό ενός ανθρώπου και ιδιαίτερα αγαπημένου οι συζητήσεις περί αστυνομίας, κράτους κλπ είναι φτηνή και ύβρις.Σ'αυτές τις περιπτώσεις η σιωπή δέιχνει σεβασμό.Έτσι νομίζω. Αυτό που με έκανε όμως να σχολιάσω, ήταν η τελευτάια πρόταση του κειμένου. Αν έχετε την δυνατότητα επικοινωνίας με την κοπέλα που έστειλε το κέιμενο, αφού τις μεταβιβάσετε τα συλληπητήρια, απο έναν άλλον τυχαίο, να της πείτε ότι δεν φταίει αυτή που η μανούλα της δεν είχε κρεβάτι. Να της πείτε ότι δεν έχει εκείνη ευθύνη που το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο. Να της πείτε να μη ξανασκεφτεί ούτε να ξαναπεί τις λέξεις "δεν αξιώθηκα να της βρω ένα κρεβάτι" γιατί δεν φτάιει αυτή. Είμαι σίγουρος ότι ο πόνος της είναι ασύγκριτος με οτιδήποτε άλλο και αβάσταχτος, είναι εξαιρετικά άδικο να βαραίνει τον νού της με τύψεις που θα έπρεπε να έχουν άλλοι!Ευχαριστώ