Με συγγνωμείτε... αναφερόμαστε σε αυτό το πράγμα που είσαι εκεί και μετά έρχεται και σε παίρνει και σε σηκώνει σαν κύμα, ένα ζεστό γλυκό μούδιασμα που ξεκινάει από την άκρη της ύπαρξής σου και απλώνεται ηδονικά ως την καρδιά και το μυαλό σου και σε κάνει να χάνεσαι και μετά ξέπνοη επανέρχεσαι στην πραγματικότητα αργά. Νομίζω;Και είσαι λοιπόν με τον Χάρυ Πότερ του κορμιού σου (ή με το ραβδάκι του που λέει ο λόγος) και σου ρχεται αυτό το πράμα λέμε τώρα. Και ποιον, ΠΟΙΟΝ νοιάζει από πού ξεκινάει αυτό, αν είναι από τον κόλπο αν είναι από την κλειτορίδα, αν είναι από το μαγικό φίλτρο του δρακουμέλ, νταφάκ!