Τι μου θύμισες τώρα Άρη! Στο γυμνάσιο είχαμε έναν καθηγητή μουσικής, ο οποίος στο μισό μάθημα όντως δίδασκε μουσική, και στο άλλο μισό μας είχε φέρει αυτό ακριβώς το βιβλίο και μας το διάβαζε με στόμφο και επίταση, προκειμένου να μας προστατεύσει από τις επιρροές της ροκ του heavy metal! Όταν μας έπιαναν τα γέλια δε (σχεδόν πάντα δηλαδή), εντόπιζε αυτόν που πρώτος είχε γελάσει, τον έδειχνε με το δάχτυλο και βροντοφώναζε "Πίσω μου σ' έχω σατανά, με το χαμόγελο στα χείλη!!!!". Απορώ πώς δε μας εξόρκιζε κιόλας!