Επειδή πολλά λέγονται και μερικές φορές βαριέται κανείς να ακούει βλακείες: δεν υπήρξε μπλόφα και δεν υπήρξε κωλοτούμπα. Υπάρχουν λοιπόν πολλά είδη μέτρων λιτότητας και αρκετά οικονονικά μοτίβα. Για να μην το αναλύουμε πολύ, μεταξύ του παραγωγικού τρόπου και του επαγωγικού τρόπου, μας δώθηκε η ευκαιριά να επιλέξουμε τον παραγωγικό. Μέχρι τώρα ο επαγωγικός πόνεσε πολλούς και αύξησε το ποσοστό αυτοκτονιών σε 33%. Ο ορισμός "Τρόικα" και η απαλλαγή του σημαίνει λοιπόν, σε επίπεδο ευρωπαϊκού δικαίου, ότι ευρωπαΪκοί δημοκρατικοί θεσμοί όπως η ΕΚΤ, ΕΕ κλπ υπόκεινται πολύ πιο άμεσα, σε κοινωνικό επίπεδο, σε περιορισμούς διαφάνειας και πολιτική κριτική. Δηλαδή άλλο να πει κάποιος ότι η Τρόικα και η επιτροπή της είναι αντιδημοκρατική και άλλο να πει κάποιος άμεσα, η ΕΚΤ είναι αντιδημοκρατική. Για όσους γνωρίζουν την ουσία είναι το ίδιο. Αλλά για το 70% περίπου της Ευρώπης οι οποίοι στρέφουν το κεφάλι τους άκριτα στην κατεύθυνση που τους δείχνουν, είναι ιδιαίτερα κρίσιμη διαφορά. Τώρα για το 18 εναντίον ενός, πάλι μια απόπειρα μείωσης. Κανείς δεν είναι εναντίον κανενός, απλά ο καθένας είναι εκεί κάνοντας την δουλειά του κι αυτή είναι η εκπροσώπηση των συμφερόντων της εκάστοτε χώρας. Ακόμα και ο Σόιμπλε, ήθελε πολύ να αγοράσει τα 24 αεροδρόμια και ότι άλλο θα μπορούσε γιατί θα βοηθούσε την ιμπεριαλιστική οικονομία της χώρας του. Άρα, μπράβο που προσπαθήσανε όλα όσα προσπαθήσανε και πετύχανε όσα πετύχανε. Κάνανε ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ. Μακάρι να κρατηθεί μια ισορροπία και να μην πληρώσουνε απλοί άνθρωποι από άλλες χώρες, το γεγονός ότι κάποτε ψηφίζαμε με οδηγό το ρουσφέτι, το ότι ακόμα και σήμερα δίνουμε φακελάκια σε νοσοκομεία και για το γεγονός ότι όλοι κοιτάξαμε να βγάλουμε όσο το δυνατόν περισσότερα γινόταν. Όσο για το New Yorker, πώς ασκεί κριτική ένα κομμάτι του δυτικού κόσμου το οποίο έχει απορρίψει την κοινωνική ασφάλιση σαν ανούσιο έξοδο και έχει επιτρέψει την επένδυση χρημάτων των φορολογούμενων στην δημιουργία πολέμων εκεί που δεν υπάρχουν, με κάνει και αμφιβάλλω για την συμβατότητα των απόψεων και της νοοτροπίας τους με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Όσο για τον κακόμοιρο Σόιμπλε και τα πικρόχολα σχόλια του, ο οποίος είδε την δημοτικότητα του να πέφτει κατακόρυφα και ξαφνικά κίτρινους και πράσινους να έχουν έναν λόγο παραπάνω να τον σχολιάσουν αρνητικά, έφαγε κι αυτός μια από την Άγκελα που το έπαιξε βαρύς και θύμωσε.... ώχου το μωρέ.
