Εγώ με τον επί 18 χρόνια κολλητό μου περάσαμε τη φάση του σεξ στα πρώτα χρόνια της φιλίας μας. Δεν μπερδέψαμε ποτέ το ένα με το άλλο, οι όροι ήταν αποδεκτοί και από τους δύο. Ήμασταν πάνω από όλα φίλοι. Του στάθηκα και μου στάθηκε σε όλα τα δύσκολα, με ρωτούσε για γκόμενες και τον ρωτούσα για γκόμενους και λέγαμε ο ένας στον άλλον όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Δεν θα είχα μάθει τόσα πολλά για τις ανθρώπινες σχέσεις αν δεν υπήρχε αυτή η "παράξενη" σχέση με τον κολλητό μου. Τον έχω παντρέψει με την πιο υπέροχη γυναίκα που θα μπορούσε να διαλέξει και θα του βαφτίσω τον γιο. Η γυναίκα του ξέρει ποια είμαι, τι είχα και τι έχω μαζί του και με δέχτηκε πλήρως. Άλλωστε κι αυτός τη διάλεξε γιατί είναι ένα θαυμάσιο κορίτσι, από όλες τις απόψεις. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν υπάρχουν καλούπια. Δεν υπάρχουν ταμπέλες. Αν μια σχέση (φιλική, ερωτική) δεν συνεχίζεται it wasn't meant to be. Δεν είναι επειδή δεν πληρούσε συγκεκριμένα στάνταρτς. Ποτέ στη ζωή μου δεν πίστευα ότι θα έχω τέτοια ισορροπημένη και βαθιά ανθρώπινη σχέση υπό αυτές τις συνθήκες. Να όμως που συμβαίνει.