Τελικά το περίφημο αόρατο χέρι μια χαρά ορατό είναι, απτό και πραγματικό, και κάνει τη δουλίτσα του ανενόχλητο.Μπα, όχι, εθνολαϊκισμός είναι όλα αυτά, ασυναρτησίες των οχλοπολτών στις πλατείες και της αριστεράς του φρέντο καπουτσίνο και του δερμάτινου τζάκετ... Πρέπει να είμαστε πραγματιστές και να παλινορθώσουμε τους υπαίτιους της καταστροφής ως μετά χριστώ προφήτες "τα 'λέγανε ορισμένοι από τότε" και να μην ξεχνάμε ότι ανήκουμε εις τη δύση μόνο όταν και όποτε τη συμφέρει (λ.χ. πλυντήριο εισαγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού στις μηχανικά υποστηριζόμενες βιομηχανίες της, είτε εγχώριου είτε εισαγόμενου/λαθραίου)Δεν υπάρχει ελπίδα.
Σχολιάζει ο/η