Αφελείς, ευκολόπιστοι...που αρνούνται να καταλάβουν οτι δέν υπάρχει ελπίδα για ένα παιδάκι με γλιοβλάστομα, που πρέπει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους οτι το παιδί ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ...οτι πέντε κόκκαλα δέν μπορούν να το σώσουν, ούτε να δώσουν ελπίδα (έστω μάταιη, έστω απελπισμένη, αχνή, φευγαλέα, μηδαμινή) στη μάνα που πρέπει επιτέλους να καταλάβει, να αποδεχτεί, να συνειδητοποιήσει, να λογικευθεί, να προσγειωθεί στην πραγματικότητα, στον ρεαλισμό, να σκεφτεί ψύχραιμα, σωστά, καθαρά, επιστημονικά, τετράγωνα, μακρυά απο δυσιδαιμονίες, προλήψεις, παράλογες υποσχέσεις, όνειρα, παραμύθια......και να πάρει επιτέλους μιά απόφαση σωστή και προσγειωμένη, ανθρωπιστική, σωστή κι ωφέλιμη (για την ίδια, το παιδί της, την ασφαλιστική της εταιρία, το κοινωνικό σύνολο, το κρεββάτι στην εντατική που περιμένει να αδειάσει) όπως την ευθανασία !