Η αριστερα εχει συνυφασμενο με την ιδεολογια της ενα συγκεκριμενο χαρακτηριστικο.Παγκοσμιως.Την πεποιθηση οτι το ιδεατο και το εφικτο σχεδον ταυτιζονται.Ο κ.Λαφαζανης ειναι ενα τυπικο παραδειγμα αυτης της περιπτωσης.Αντιθετα η Δεξια ,πορρω δε ο νεοφιλελευθερισμος,εχει μια ακρως ρεαλιστικη λειτουργια.Υπαρχει ενας συστημικος στοχος,ακρως πρακτικος, ο οποιος αποτελει αυτοσκοπο και υπηρετειται απο οποιοδηποτε μεσο ειναι προσφορο.Ατυχως για τους πρωτους και ευτυχως για τους δευτερους η Ιστορια βριθει παραδειγματων υπερ της δευτερης αποψης.Τα υπερ της πρωτης ειναι τοσο λιγα ωστε δεν αποτελουν στατιστικα μνημονευσιμο μεγεθος.Η κυβερνηση του Συριζα επεχειρησε-ετσι τουλαχιστον φαινεται να το ειδε η ιδια- μιαν οιωνει "εξεγερση των σκλαβων".Δεν ειναι οι πρωτοι.Το εχουν επιχειρηση πολλοι στην ανθρωπινη ιστορια.Πρωτος μεταξυ αυτων ο Σπαρτακος.Τα αποτελεσματα ειναι γνωστα.Παρα το οτι στην περιπτωση αυτη υπηρξε,αρχικα,αιφνιδιασμος -μιας και δεν δοθηκαν στην Ρωμη πεντε χρονια για να προετοιμσθει καταλληλως-,τελικα,εστω κι ετσι,οι ρωμαικες λεγεωνες επικρατησαν κατα κρατος.Και συνετριψαν την εξεγερση.Η τυχη του Σπαρτακου,αλλα και ολων των επαναστατημενων σκλαβων,τελικα ηταν προδιαγεγραμμενη και αναποφευκτη.Ο Σπαρτακος ,βεβαια,δεν ειχε εναλλακτικες λυσεις.Παρα μονον το να πεθανει σκλαβος η ελευθερος.Ο Τσιπρας και ο Συριζα ειχαν.Αρκετες.Απλα δεν διεθεταν τις απαραιτητες γνωσεις και την πειρα για να καταλαβουν εγκαιρως οτι η ιδεοληψια και η πραγματικοτητα ειναι δυο εντελως διαφορετικα και κατα κανονα ασυμβατα πραγματα.Τωρα μαλλον αρχιζουν να το καταλαβαινουν.Αλλα τωρα ειναι μαλλον αργα.Για τους ιδιους και,φοβαμαι,και για την χωρα.